Όχι αντιοικουμενιστές
αλλά μέλη της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας
Δεν είμαι βέβαιος αν κατάλαβα καλά τα όσα μας
είπε ο σεβαστός ιερομόναχος, όταν τον επισκεφτήκαμε στο μοναστήρι. Προσπάθησα
να τα μεταφέρω στο χαρτί με φόβο και επιφύλαξη, αλλά και παράκληση να δείξουν
κατανόηση οι αναγνώστες στα ατοπήματα των διατυπώσεών μου, όσον αφορά στην
ορθότητα και την ακρίβεια, διότι είναι κρίμα να τον εκθέσω έναντι της αληθείας.
Μας είπε:
Η Εκκλησία του Χριστού είναι το άπαν. Η
Εκκλησία των προφητών, των αποστόλων, των ασκητών, των μαρτύρων, των οσίων, των
δικαίων, των ομολογητών και όλων των αγίων, όλων των αιώνων. Είναι το φως και
έχει όλη την αλήθεια. Αγκαλιάζει το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον, την
αιωνιότητα. Ως άγιος τόπος και τρόπος, είναι ο εγγυητής και παροχεύς, απάντησης
και πλήρωσης, στις άπασες ανάγκες της κτίσεως, κυρίως δε του ανθρώπου, του
αντιβασιλιά της δημιουργίας, έως εσχάτων της αβύσσου της καρδιάς του. Η Εκκλησία είναι το μοναδικό
μέσο, το αποκλειστικό, το ταπεινό, το χωρίς αλαζονεία όχημα, όπως θα έπρεπε να πιστεύει
και να λέει κάθε ορθόδοξος και μάλιστα επίσκοπος,
που ως φορέας της πλήρους αλήθειας οδηγεί ασφαλώς τα μέλη της στη σωτηρία.
Η πίστη η οποία εκπηγάζει από την αγία μας
Εκκλησία, πληροί οντολογικώς και κορεννύει
ακορέστως την ψυχή του κάθε ανθρώπου. Ένα μόνο πράγμα χρειάζεται: Να θέλει ο
άνθρωπος.
Η
Εκκλησία είναι η άπασα θέση, δεν
είναι η αντίθεση. Ούτε δίνει αφορμή, ώστε να γίνει αίτιος γι` αυτήν. Δεν κομματιάζεται.
Δεν δημιουργεί κομμάτια τύπου πολιτικών κομμάτων. Δεν είναι εργαστήριο
παραγωγής οπαδών προς χειραγώγηση. Δεν ξεκόβει, να σταθεί έναντι. Η Εκκλησία
δεν αντιτίθεται, δεν απολογείται, διότι είναι ο Χριστός παρατεινόμενος στους
αιώνες. Από ποιον να ελεγχθεί; Πώς και σε ποιον και γιατί να αντισταθεί και να
απολογηθεί ο παντοδύναμος Χριστός; Να απολογηθεί το φως στο σκοτάδι; Η αλήθεια
στην πλάνη; Η αγάπη στην απάτη; Η
παντοδυναμία στην ουτιδανότητα; Ο δημιουργός στο πλάσμα του; Είναι ο ακλόνητος
βράχος επάνω στον οποίο σπάζουν τα κύματα του σκότους, του ψεύδους, της
προδοσίας, της άρνησης. Είναι όμως και ο
μοναδικός «εύδιος λιμένας», μέσα στον οποίο ασφαλίζεται και οδηγείται ο άνθρωπος στη σωτηρία.
Η Εκκλησία δεν έχει αντί-. Δε έχει και
–ισμό. Δε χρειάζεται προ-θέσεις, δεν έχει ανάγκη τις προθέσεις, κυριολεκτικώς
και μεταφορικώς. Δεν ενεργεί σκόπιμα, υστερόβουλα, μηχανευόμενη το οτιδήποτε.
Είναι απλή, έχει την απλότητα και την καθαρότητα. Δεν τοποθετείται μερικώς και αντι-θέτως κατά οιουδήποτε «λείμματος»,
το οποίο αρνείται και παύει να πιστεύει στη γνησιότητά της και τη μοναδικότητα
της σωτηριώδους δυνάμεώς της. Η Εκκλησία ανοίγει «αγκάλας πατρικάς» και
αναμένει.
Λοιπόν, η Εκκλησία δεν παράγει ιδεολογία,
ώστε να δίνει δικαίωμα ύπαρξης σε άλλο
κομμάτι ως αντίπαλος. Όποιος θέλει μπορεί να είναι μέσα στα όριά της, βάσει των
αγιοπνευματικών προϋποθέσεών της. Όποιος θέλει μπορεί να μείνει έξω και να λάβει
το όνομα, τη στάση και το χαρακτηρισμό που του αρέσει.
Τα πρόβατα που μένουν όμως μέσα, δεν χαρακτηρίζονται με κανέναν άλλο
τρόπο, εκτός απ` αυτόν: είναι μέλη της Αγίας, Ανατολικής, Ορθόδοξης, Καθολικής,
Αποστολικής Εκκλησίας. Δεν υπάρχουν αντιοικουμενιστές ούτε αντιοικουμενισμός. Υπάρχουν
μέλη, ταπεινά αγωνιζόμενα για τη σωτηρία τους, μέσα στην αληθινή Κιβωτό της Σωτηρίας.
Οι αποκλίναντες και εκτραπέντες της αγίας οδού, ναι, είναι οικουμενιστές και
θέτουν εαυτούς εκτός Εκκλησίας, διότι παρεκκλίνουν της πίστεως των Πατέρων. Οι
μένοντες στην πίστη των Πατέρων παραμένουν μέλη της, τέκνα της και όχι αντιοικουμενιστές. Προσεύχονται δε με
πόνο, διότι τα αδέλφια τους εγκαταλείπουν την «Κιβωτό Σωτηρίας» και πλέουν
έρμαια, ιδία ευθύνη, στο πέλαγος της σύγχυσης του παγκόσμιου ισοπεδωτικού
συγκρητισμού.
Άνευ φόβου και άνευ πάθους αλλά μετά πολλής εν Χριστώ
αγωνίας.
11 σχόλια:
Εξαιρετικό! Δόξα τω Θεό! Ευχαριστούμε για την μεγάλη παρηγοριά να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν, σκεφτούν και μιλούν ορθά.
Θα συμφωνήσω.
Νομίζω ότι πολλές φορές, παρασυρόμενοι από την ορολογία της πολιτικής χρησιμοποιούμε άθελά μας όρους που δεν αρμόζουν στην εκκλησιαστική ζωή. Και αν και μπορεί το μνημονιακός / αντι-μνημονιακός για παράδειγμα να είναι όροι που ταιριάζουν στην πολιτική ζωή, διότι τα κόμματα από τη φύση τους κομματιάζουν, αυτό δεν νοείται να υπάρχει στην Εκκλησία το Σώμα του Ιησού Χριστού, διότι αμέσως αμέσως δημιουργεί την προϋπόθεση ότι όπως στην πολιτική ζωή μπορεί να υπάρχουν οι 'υπέρ' και οι 'κατά' έτσι και μέσα στην Εκκλησία μπορεί να υπάρχουν 'αυτοί' που έχουν μία θέση και 'οι άλλοι' που έχουν αντίθετη θέση. Με αυτόν τον τρόπο το πονηρό πνεύμα εισάγει πλαγίως και με ύπουλο τρόπο ρήγμα στην Εκκλησία και η Αλήθεια του Θεού καταντάει να είναι υπόθεση μιας ανθρώπινης επιχειρηματολογίας.
Εμείς φυσικά όταν λέμε 'οικουμενιστές' τους νοούμε ήδη εκτός Εκκλησίας. Όταν όμως λέμε και 'αντι - οικουμενιστές' τους βάζουμε μέσα διότι οι αντικουμενιστές που βρίσκονται εντός της Εκκλησίας δεν μπορούν να υπάρχουν αν δεν υπάρχουν και οι οικουμενιστές.
Με αυτόν τον τρόπο αδικούμε τους εαυτούς μας και τους δίνουμε παράταση ζωής εντός της Εκκλησίας για να Την μολύνουν, να Την διαιρούν και να μας ζαλίζουν με τις σοφιστείες τους. Φτάσαμε στο σημείο τα πόδια να βαράνε το κεφάλι.
Όχι φίλε. Δεν συμφωνείς με τα δόγματα της Πίστεως; Δικαίωμά σου. Είσαι όμως αυτομάτως έκπτωτος, ΔΕΝ είσαι Ορθόδοξος και σε αποκαλούμε ξεκάθαρα με το όνομά σου (οικουμενιστής) ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ (Ορθόδοξος).
πολύ καλό άρθρο όπως και το σχόλιο 8:08
Τί σχολαστικισμός ειναι αυτος μέ το πώς θα λέγεται κάποιος καί πώς θά χαρακτηρίζουμε τον χώρο που αντιστρατεύεται τον οικουμενισμό ,άν όχι αντιοικουμενιστικό Η ροή της γλώσσας θά πρέπει να είναι αβίαστος καί ο αυθορμητισμός της εκφράζει και την αλήθειά της Δηλαδή επειδη ο Νικηταράς λεγόταν Τουρκοφάγος έπαυε να είναι Έλληνας ; Ή ο βουλγαροκτόνος να είναι Μακεδόνας ; Επειδη πήραν τό όνομά τους εξ αντανακλάσεως από τον εχθρο ,σημαίνει οτι του έδιναν υπόσταση ; Δέν χρειάζεται τόση σχολαστικότης Έχουμε άλλωστε κάποιον άγνωστο σχολιογραφο μέ το ψευδώνυμο ΄΄αντιοικουμενιστής ΄΄ που η θέσεις του έχουν πάντα μία βαρύνουσα σημασία και πάντα μας ενδιαφέρει η γνώμη του Εχει γίνει αναγνωρίσιμος ως ΄΄αντιοικουμενιστής΄΄ καί θέλουμε νά παραμείνει ετσι Μήν δημιουργούμε προβλήματα χωρίς να υπάρχει λόγος ,έτσι από μία υπερβολική ακρίβεια Επί πλέον ας μήν ξύνουμε άθελά μας πληγές Ο λεγόμενος αντιοικουμενιστικος χώρος είναι ευρύτερος καί ολίγον ξεφεύγει των ορίων που θέτετε ,ο νοών νοείτω .... ! Θελω να πιστεύω οτι αυτά γράφονται από μία αφέλεια καί δέν έχουν καμμία σκοπιμότητα για να θέσουν εκτός του παιχνιδιού κάποιους γι'αυτούς ανεπιθύμητους ,αλλα άς σταματήσουμε εδώ γιατί το θέμα πάει αλλού καί έχει πολύ μεγάλες προεκτάσεις ..... Βλέπουμε οτι δημιούργούμε προβλήματα χωρίς λόγο Δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του αρθρογράφου αλλά δέν πρέπει η ευλάβειά μας να φρενάρει τον αυθορμητισμό της γλώσσας
Λωρίτου Ελένη
κ. Λωρίτου, αν θέλετε, διαβάστε ποια η διαφορά μεταξύ αγίων και ηρώων. Μπορείτε να δείτε πολύ απλά αυτήν τη διάκριση που κάνει π. Βιργίλιος Γκεωργκίου στο βιβλίο "Ένα όνομα για την αιωνιότητα" και θα καταλάβετε πως στο χώρο της Εκκλησίας, της πίστεως, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά απ` ό,τι στους άλλης μορφής αγώνες. Η αγιότητα, που είναι ο σκοπός κάθε αγωνιζόμενης ψυχής, είναι κατά χάριν θεότητα. Είναι κατά χάριν ομοίωση με το Θεό. Πώς μπορεί να συγκριθεί ο άγιος με τους λοιπούς αγώνιστές, τους ήρωες και τους λοιπούς, εστώ κι αν είναι ο σκοπός των ιερός. Αυτά δεν είναι σχολαστικισμός, αλλά ακρίβεια, που έχουν μεγάλη σημασία στο θέμα της σωτηρίας. Ο άνθρωπος είναι τρεπτός και μάλιστα τρέπεται εύκολα προς το κακό, παρά στο καλό. Αν δεν προσέξει την ακρίβεια, εύκολα χάνει το στόχο, κυρίως στα πνευματικά. Εύκολα χάνει την αγάπη κλπ. Είναι μεγάλο το θέμα, αλλά δεν είναι καθόλου σχολαστικισμός.
Σεβαστή η τοποθέτησή σας κυρία Λωρίτου Ελένη, επιτρέψτε μου όμως να κάνω κάποιες επισημάνσεις.
Δεν θίγεται εδώ η αγαθή και καλή προαίρεση του καθενός που εξ αντανακλάσεως ονομάστηκε κάπως ή χρησιμοποίησε τον αντίστοιχο όρο για να αντικρούσει μία άποψη. Εγώ η ίδια άλλωστε πολλές φορές έχω χρησιμοποιήσει τον όρο 'αντιοικουμενιστής' με τα όποια παράγωγά του στον λόγο μου έχοντας όμως ως δεδομένο ότι μόνο η αντιοικουμενιστική θέση ακολουθεί το Ορθόδοξο φρόνημα. Τις καίριες και Ορθόδοξες τοποθετήσεις του φίλτατου αδελφού του ¨αντιοικουμενιστή¨ ούτε εγώ θέλω να τις χάσω.
Μας δώσατε το παράδειγμα του Τουρκοφάγου.
Ο ζηλωτής όμως; Κάποτε θαρρώ ήταν προτέρημα να είσαι ζηλωτής, να θέλεις να ομολογήσεις την πίστη σου ακόμα και δια του μαρτυρίου. Πως κατάντησε όμως ο όρος αυτός; Έως και βρισιά κατάντησε, να είναι συνώνυμο του 'ακραίου' και του 'φονταμενταλιστή'. Βλέπουμε ότι αυτοί που 'παραμόρφωσαν' με τέτοιον τρόπο τον ζηλωτή δεν είναι οι αφελείς, αυθόρμητοι και ειλικρινείς Ορθόδοξοι που απλά βρήκαν μια λέξη να εκφράσουν τον ζήλο κάποιων ανθρώπων αλλά το πονηρό πνεύμα που πάντα αναζητεί τρόπους διάσπασης και διχασμού. Ποιοι είναι αυτοί που χρησιμοποιούν κατά κόρον αυτήν τη λέξη με την αρνητική έννοια που της έχουν προσάψει;
Θέλω να πω ότι εμείς μπορεί να βλέπουμε τα πράγματα με την καλή μας προαίρεση όπως τα βλέπουμε τέλος πάντων, αλλά πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου και πως δουλεύει το διασπαστικό πνεύμα του διαβόλου. Και αν υπάρχει μία ακίνδυνη απόκλιση, πράγμα φυσιολογικό, στην αξιολόγηση/αντίληψη των πραγμάτων ανάμεσά μας, όπως με τις στοχευμένες ανησυχίες του αθρογράφου κατά την ταπεινή μου άποψη, να γνωρίζουμε ότι το διαβολικό το πνεύμα θα εκμεταλλευθεί κάθε αγαθότητα και καλή προαίρεση για να βάλει πόδι και να μετατρέψει την ακίνδυνη αυτή απόκλιση σε επικίνδυνη. Ας το έχουμε τουλάχιστον κατά νου.
Γράψατε: «Ο λεγόμενος αντιοικουμενιστικος χώρος είναι ευρύτερος καί ολίγον ξεφεύγει των ορίων που θέτετε ,ο νοών νοείτω .... ! Θελω να πιστεύω οτι αυτά γράφονται από μία αφέλεια καί δέν έχουν καμμία σκοπιμότητα για να θέσουν εκτός του παιχνιδιού κάποιους γι'αυτούς ανεπιθύμητους ..»
Αν κατάλαβα σωστά μιλάτε για τους Παλαιοημερολογίτες και ότι ίσως να υπάρχει κάποια σκοπιμότητα να τεθούν εκτός παιχνιδιού.
Εδώ αναγνωρίζω ότι είδατε κάτι το οποίο όντως μπορεί ορισμένοι να το χρησιμοποιήσουν για να απομακρύνουν τους Παλαιοημερολογίτες και να κοπεί η πιθανότητα δημιουργίας μιας γέφυρας συνεννόησης και επανένωσης (αρκεί να αποφευχθούν οι εγωισμοί και οι ακρότητες όπως ορθά είχε πει κάπου ο π. Θεόδωρος Ζήσης). Ο 'αντιοικουμενιστικός αγώνας', επειδή όντως έχει κινητοποιήσει και τους Παλαιοημερολογίτες θα μπορούσε να είναι ακόμα και αφορμή για την επίλυση των διαφορών μεταξύ των Νεοημερολογιτών και των Παλαιοημερολογητών. Στην ουσία όμως, η αντιοικουμενιστική στάση, τουλάχιστον στα σχόλια των Παλαιοημερολογιτών που έχω διαβάσει εδώ, δεν τονίζει τίποτε άλλο παρά το Ορθόδοξο φρόνημα που έχουν και στο τέλος τέλος αυτός θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας της επανένωσης.
(συνέχεια παραπάνω σχολίου)
Επιτρέψτε επίσης μου να διατηρήσω τις επιφυλάξεις μου για αυτό που γράψατε περί «αυθορμητισμού της γλώσσας». Επειδή δεν είμαστε μόνο θρησκευόμενα όντα αλλά ζούμε παράλληλα σε ένα ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον στο Ελληνικό Κράτος το οποίο μετά την Ελληνική Επανάσταση κινείται καθαρά πάνω στον χώρο της Εγελιανής Διαλεκτικής: πχ. Βασιλικοί - Βενιζελικοί, Ευρωπαϊστές - Ρωσσόφιλοι, Παραδοσιακοί - Εκσυχρονιστές, Μαρξιστές - Ναζιστές, Δεξιοί - Αριστεροί. Και αυτός ο 'τρόπος σκέψης', πως αλλιώς να τον περιγράψω, έχει διεισδύσει σχεδόν παντού. Μπορεί δηλαδή να νομίζουμε ότι εκφραζόμαστε «αυθόρμητα» αλλά ίσως εάν τραβήξουμε τον φακό λίγο πιο πίσω να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε γαλουχηθεί σε ένα ευρύτερο περιβάλλον να ακολουθούμε κάποια μηχανιστικά αντανακλαστικά.
Και είναι κακό αυτό θα πει κανείς;
Θαρρώ πως είναι, διότι αν και μπορεί κάποιος να νομίζει εξαρχής ότι έτσι του δίνεται η ευκαιρία να εκφραστεί πιο ξεκάθαρα το αντίθετο συνήθως συμβαίνει. Στην πολιτική τουλάχιστον είναι εμφανές ότι τα δύο άκρα δεν βρίσκονται εκεί τυχαίως αλλά 'παίζονται' εντέχνως αναμεταξύ τους για να δημιουργηθεί ένα αποτέλεσμα που εξυπηρετεί τον μέσο χώρο. Θέση - Αντίθεση = Σύνθεση. Κάπως έτσι χειραγωγείται ο κόσμος και οδηγείται σαν το κοπάδι σε προσχεδιασμένα αποτελέσματα.
Δε θα διαφωνούσα με τον πολύ καλόν αρθρογράφον και εν Χριστώ Ορθόδοξον Αδελφόν κον Ηλιάδην Σάββαν, αν η Αγία Μία Ορθόδοξος Καθολική, Αποστολική και Πατερική Εκκλησία έπλεεν εις γαλήνια ύδατα. Σήμερον διέρχεται την σφοδρότερον κρίσιν, κρίσις οία συσσωρεύει στρευλώσεις και κακοδοξίας οκτακοσίων και πλέον ετών και δυστυχώς δια του οικουμενισμού κινδυνεύομεν να εντάξωμεν εις τα Άγια Δόγματα και Αληθείας της Αγίας ημών Ορθοδόξου Εκκλησίας άπασας τας αιρέσεις και κακοδοξίας, ακόμα και εκείνας των μετααποστολικών χρόνων! Εις τον κίνδυνον αύτης της ασυλλήπτου μεγέδους πυρκαϊάς, οία απειλεί να ποιήσει εις στάκτην την σύνολην Αγίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν και Πίστιν ημών ο καθείς λαμβάνει το μέσον δια την πυρόσβεσιν της: ύδωρ, άμμον, χώμα, πτύα και έτερα άλλα πλείστα μέσα. Είναι ώραν και στιγμήν να ερωτήσωμεν: "διατί συ αδελφέ λαμβάνεις άμμον και ουχί ύδωρ;" Αύτη η στιγμή είναι πολύ κρίσιμος. Είναι αλήθεια η καταλληλότερος στιγμή δια να εγκαταλείψωμεν τον αγώναν εναντίον της φοβεράς πανεραίσεως του οικουμενισμού δια να κρίνωμεν τον αδελφόν ημών; Είναι γνωστόν ότι δύο στύλοι της Ορθοδοξίας οι Μέγιστοι Άγιοι Γρηγόριος Παλαμάς και Μάρκος Ευγενικός κλήθηκαν ως "αντιπάπαι". Μήπως και εκείνοι οίτινες εκάλεσαν τους Μεγάλους τούτους Αγίους "αντιπάπας" απώλεσαν την... Ορθόδοξον Χριστιανικήν ιδιότητά των; Πλείστοι φονταμενταλισταί του οικουμενισμού θα έτριβον τας χείρας των εκ της ικανοποιήσεως των, εκ μιας πιθανής διασπάσεως του αγώνος υπέρ Ορθοδόξου Πίστεως.Το βάθος της ιστορίας θα κρίνει τας ενεργείας και τον αγώναν ημών. Αδελφοί, γρηγορείτε και προσεύχεσθε...
να είστε καλά
Η αίρεση και ειδικά αυτή την οποία αντιμετωπίζουμε αυτον ακριβώς τον σκοπό έχει να δημιουργήσει σύγχυση περί του τί είναι ορθοδοξο Καί οι οικουμενιστές δέν αποποιούνται την ορθοδοξία απλώς την καθιστούν ασαφή Μπορεί δέ οι άγιοί μας να είχαν διαβάσει μόνο την Αγία Γραφή καί ένα δύο πατερικά βιβλία ,αλλά έδειχναν μία εμπιστοσύνη σέ αυτά που η εκκλησία και οι πετερική θεολογία λέει ,οι οικουμενιστές όμως μπορούν νά σου κατεβάσουν κάτω όλους τους πατέρες άσχετα άν τους διάβασαν μόνο μέ μία διανοητική προσέγγιση χωρίς καμμία συμμετοχή στην εμπειρία Άλλοι αδελφοί έχουν απλώς παραπλανηθεί υιοθετώντας οικουμενιστικές θέσεις ,άλλοι δέν έχουν ακόμα ευαισθητοποιηθεί καί άλλοι δέν έχουν ακόμα αφυπνισθεί καί δέν έχουν διαμορφώσει μία δογματική συνείδηση Δέν παραπονούμεθα όλοι οτι ο λαός είναι ακατήχητος ; Ολες αυτές οι κατηγορίες διεκδικούν τό ορθόδοξο Πώς λοιπόν μπορείς να το οριοθετήσεις ; Στά χρονια του Αρειανισμού το κριτήριο ορθοδοξίας ήταν άν δέχεται κανείς τους όρους της Α'Οικουμενικής συνόδου Μήπως αναζητώντας κάποια κριτήρια βοηθούμε να αναφανεί καί νά προσδιοριστέι τό ορθόδοξο ; Αν μίλησα για αυθορμητισμό της γλώσσας είναι γιατί αυτή εκφράζει την αυτοσυνειδησία μας με ένα τρόπο καρδιακό καί αυθόρμητο καί όχι κατ'ανάγμην εγκεφαλικό καί περισπούδαστο ή και επιτηδευμένο
3 Σεπτεμβρίου 2016 - 5:06 μ.μ.
Συμφωνώ απόλυτα Άν καί η αγιότητα χρειάζεται ηρωϊσμό καί ο ηρωϊσμός χρειάζεται αγιότητα καί ειδικά στήν ελληνική ιστορία υπήρχαν πρόσωπα που διέθεταν καί τά δύο δηλαδή διέθεταν καί αγιότητα καί έγιναν καί ήρωες δια του μαρτυρικού των θανάτου ,όμως η εκκλησία έχει πολύ αυστηρά καί δή αγιοπνευματικά κριτήρια για την αγιοκατάταξη ενός αγίου Όμως δέν έχει καί τόσο μεγάλη σημασία η αγιοκατάταξη ,δέν μειώνεται τό φως ,η ακτινοβολία καί η αξία του παραδείγματος ή της διδασκαλίας μιας προσωπικότητος επειδή δέν έχει αναγνωρισθεί ως άγιος μέ την απόλυτη έννοια
Δημοσίευση σχολίου