Που οδηγεί την Εκκλησία του Χριστού ο Πατριάρχης; (βίντεο)

Οικολογικό κίνημα: ένα αδιαμφισβήτητο παράδειγμα της κοινής πορείας και συμπόρευσης του οικουμενισμού με την παγκοσμιοποίηση.

σ.σ. Το ντοκιμαντέρ που θα παρακολουθήσετε έρχεται σε δύο μέρη,. Το πρώτο, με τίτλο «ΠΩΣ Η ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ» το παρουσίασα πριν λίγους μήνες. Το δεύτερο μέρος του ντοκιμαντέρ που παρουσιάζω εδώ με τίτλο «ΓΙΑΤΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ», χωρίζεται σε τρία μέρη. Πρώτο: Η άνοδος της ευγονικής. Δεύτερο: Οι πετρελαιολιγάρχες υπέρ της κλιματικής αλλαγής. Τρίτο: Η τεχνοκρατική ατζέντα. Το δεύτερο μέρος παρουσιάζεται εδώ απομαγνητοφωνημένο, με μία μικρή παρέμβαση στη μετάφραση.

***

Του James Corbett από το The Corbett Report

ΟΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΛΙΓΑΡΧΕΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΉΣ

Maurice Strong: «Με όλα τα στοιχεία που έχουμε συλλέξει κατά την προετοιμασία μας για τη Διάσκεψη της Στοκχόλμης, συμπεριλαμβανομένων των απόψεων πολλών κορυφαίων επιστημόνων του κόσμου, είμαι πεπεισμένος ότι οι προφήτες της καταστροφής πρέπει να ληφθούν σοβαρά. Με άλλα λόγια, η Αποκάλυψη είναι μία πιθανότητα. Είμαι το ίδιο πεπεισμένος ότι η Αποκάλυψη είναι ανατρέψιμη.»

Πηγή Maurice Strong Interview (BBC 1972)

Στα χαρτιά θα ήταν σχεδόν αδύνατο να βρεις έναν πιο απίθανο υποψήφιο για ‘νονό’ του μοντέρνου περιβαλλοντικού κινήματος από τον Maurice Strong. Παράτησε το Γυμνάσιο και προέρχεται από μια φτωχή οικογένεια της αγροτικής περιοχής στην Manitoba που χτυπήθηκε δυνατά από την οικονομική κρίση. Η ραγδαία άνοδος του Στρονγκ στα υψηλά κλιμάκια του πλούτου και της πολιτικής επιρροής είναι αξιοσημείωτη. Μόνο ο αριθμός των περιβαλλοντικών οργανισμών που ίδρυσε, συνέδρια που προήδρευσε, καμπάνιες που διηύθυνε και βραβεία που έλαβε κατά την διάρκεια της καριέρας του είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτος: Διοργανωτής της Περιβαλλοντικής Διάσκεψης της Στοκχόλμης, ιδρυτικός διευθυντής του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών, γενικός γραμματέας της Διάσκεψης Κορυφής του Ρίο, ιδρυτής του Earth Council και του κινήματος Earth Charter, πρόεδρος του World Resources Institute, επίτροπος της Παγκόσμιας Επιτροπής για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη [World Commission on Environment and Development] και μέλος των διοικητικών συμβουλίων μίας χαοτικής σειράς οργανώσεων, από το International Institute for Sustainable Developemnt, μέχρι το Stockholm Environment Institute, έως το African-American Institute.

Αλλά ίσως το πιο αξιοπρόσεκτο σημείο με τον Στρονγκ, αυτήν την «πανταχού παρούσα» φιγούρα του περιβαλλοντικού κινήματος του 20ου αιώνα, ήταν το παρελθόν του. Ένας εκατομμυριούχος, συνδεδεμένος με τους Ροκφέλλερς από το κοίτασμα πετρελαίου της Alberta, που μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ περιβαλλοντικών εκστρατειών και την διαχείριση μεγάλων εταιρειών πετρελαίου.

Για να καταλάβουμε πως συνέβη αυτό, πρέπει να εξετάσουμε την ιστορία ανάδυσης του περιβαλλοντικού κινήματος. Στην μετα-πολεμική εποχή, η επιθυμία για τον έλεγχο του πληθυσμού φόρεσε μία καινούρια μάσκα: την προστασία του κόσμου από την εξάντληση των πόρων, την μόλυνση και την οικολογική καταστροφή. Και όπως πάντα, η οικογένεια Ροκφέλλερ ήταν εκεί για να παρέχει χρηματοδότηση και οργανωτική υποστήριξη έτσι ώστε να κατευθύνει αυτό το αναπτυσσόμενο κίνημα προς τους δικούς της σκοπούς.

Raymond Burr: «Ο Πρόεδρος Νίξον και το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ίδρυσαν την Commission on Population Growth and the American Future (Επιτροπή για την Αύξηση του Πληθυσμού και το Αμερικανικό Μέλλον). O πρόεδρος αυτής της ξεχωριστής επιτροπής είναι ο John D. Rockefeller ο τρίτος.»

John D. Rockefeller ΙΙΙ: «Υπάρχει μια εντολή ευρείας κλίμακας. Κανείς δεν είχε παρόμοια εντολή με τέτοιον χαρακτήρα πριν, και απλά από αυτήν προέκυψε η ερώτηση για την ποιότητα της ζωής ως το εμφανές θέμα κλειδί.»

Raymond Burr: «Αλλά το κυρίως εύρημα ήταν πως κάποιου είδους σταθεροποίηση είναι ξεκάθαρα επιθυμητή για την χώρα.»

John D. Rockefeller ΙΙΙ: «Ναι, είπαμε ότι είναι αντιληπτό, ότι ο πληθυσμός δεν μπορεί να συνεχίσει να μεγαλώνει επ’ αόριστον. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Και είπαμε από αυτά που βρήκαμε ότι νοιώθουμε ότι τώρα το κράτος πρέπει να καλωσορίσει και να σχεδιάσει για έναν σταθεροποιημένο πληθυσμό. Το όλο ερώτημα για την μόλυνση, το περιβάλλον και τον πληθυσμό, ήρθαν στο προσκήνιο με καταπληκτικά γρήγορο ρυθμό και ο Πρόεδρος Νίξον τον Ιούλιο του 1969 έκαμε μία δήλωση στο Κογκρέσο αποκλειστικά γι’ αυτήν την ερώτηση και θα ήθελα απλά να διαβάσω δύο προτάσεις από αυτήν την δήλωση καθότι πιστεύω πως είναι αντιπροσωπευτικές των ανησυχιών του όσον αφορά αυτό το θέμα και το πόσο σημαντικό το θεωρεί για εδώ και για όλον τον κόσμο. Είπε, «Μια από τις πιο σοβαρές προκλήσεις του ανθρώπινου πεπρωμένου στο τελευταίο τρίτο αυτού του αιώνα, θα είναι η αύξηση του πληθυσμού. Το άν η απάντηση του ανθρώπου σε αυτήν την πρόκληση θα είναι υπόθεση υπερηφάνειας ή απογοήτευσης το έτος 2000, θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από το τί κάνουμε σήμερα.»

Πηγή Survival Of Spaceship Earth (1972)

Αυτοί που συνδέθηκαν με τους Ροκφέλλερς στην διαμόρφωση του διεθνούς περιβαλλοντικού κινήματος, ήταν οι εταίροι πετρελαιολιγάρχες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανικής βασιλικής οικογένειας πίσω από την BP και της Ολλανδικής βασιλικής οικογένειας πίσω από την Royal Dutch Shell. Και αυτός που διευκόλυνε αυτήν την μετάβαση από την ευγονική, στον έλεγχο του πληθυσμού, στον περιβαλλοντισμό, ήταν ο Τζούλιαν Χάξλυ (Julian Huxley), αδελφός του συγγραφέα του «Θαυμαστός καινούριος κόσμος», του Άλντους Χάξλεϋ και εγγονός του «μπουλντόγκ του Δαρβίνου», του T.H. Huxley. [σ.σ η ευγονική ήταν η πρώτη προσπάθεια που αποσκοπούσε στον έλεγχο του πληθυσμού, όπως περιγράφεται στην αρχή αυτού του βίντεο, αλλά την ματαίωσαν όταν αυτή συνδέθηκε με τον Χίτλερ αφού διαπίστωσαν ότι δεν θα είχε επιτυχία.]

O Τζούλιαν Χάξλυ ήταν ένας αφοσιωμένος ευγονιστής που προήδρευε στην British Eugenics Society (Βρετανική Ευγονική Κοινωνία) από το 1959 εως το 1962. Αλλά, όπως και οι άλλοι ευγονιστές της μετα-πολεμικής περιόδου, καταλάβαινε την ανάγκη να επιδιώξει την πλέον δυσφημισμένη δουλειά της ευγονικής κάτω από διαφορετική αμφίεση. Ο ιδρυτικός διευθυντής της ΟΥΝΕΣΚΟ Χάξλυ, έγραψε στο ιδρυτικό έγγραφο του οργανισμού σχετικά με την ανάγκη να βρεθούν τρόποι για να γίνει ξανά ο σκοπός της ευγονικής πολιτικά εφικτός:

«Αυτήν την στιγμή είναι αναμενόμενο ότι η έμμεση επίδραση στον πολιτισμό είναι δυσγονική αντί για ευγονική και σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι το νεκρό βάρος της γενετικής ηλιθιότητας, της σωματικής αδυναμίας, της νοητικής αστάθειας και της φιλασθένειας που ήδη υπάρχει στο είδος, θα αποδειχθεί πραγματικό βάρος για να επιτευχθεί αληθινή πρόοδος. Συνεπώς, παρότι αληθεύει το ότι οποιαδήποτε ριζική ευγονική πολιτική θα είναι για πολλά χρόνια ανέφικτη πολιτικά και ψυχολογικά, θα είναι σημαντικό για την ΟΥΝΕΣΚΟ να φροντίσει ότι το ευγονικό πρόβλημα θα εξεταστεί με απόλυτη προσοχή και ότι η κοινή γνώμη θα ενημερωθεί για τα ζητήματα που διακυβεύονται, έτσι ώστε αυτό που τώρα είναι αδιανόητο να γίνει τουλάχιστον νοητό.»

Ο Χάξλυ βρήκε την τέλεια βιτρίνα για την επαναφορά αυτών των αδιανόητων ιδεών το 1948, όταν χρησιμοποίησε την ΟΥΝΕΣΚΟ ως εφαλτήριο για να ιδρύσει την International Union for the Conservation of Nature (Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης – IUCN), και μετά ξανά το 1961, όταν χρησιμοποίησε αυτήν την οργάνωση ως αφετηρία για να δημιουργήσει το World Wildlife Fund (Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση – WWF). Μαζί με τον Χάξλυ συνιδρυτές του ταμείου δεν ήταν μόνο ο πρίγκιπας Bernhard της Ολλανδίας, ιδρυτής της ομάδας Μπίλντερμπεργκ και πρώην υπάλληλος του Ομίλου I.G. Farben και ο πρίγκιπας Phillip της Αγγλίας, αλλά και ο Godfrey A. Rockefeller, της δυναστείας των Ροκφέλλερ. Μαζί ορκίστηκαν να «δαμάσουν την κοινή γνώμη και να εκπαιδεύσουν τον κόσμο σχετικά με την αναγκαιότητα της διατήρησης του περιβάλλοντος.»

Η μακροχρόνια «εκπαίδευση» σχετικά με την καταπόνηση που προκαλεί ο αυξανόμενος ανθρώπινος πολιτισμός στους πόρους της γης, πληρωμένη από τους ίδιους τους πετρελαιολιγάρχες που τον περασμένο αιώνα μονοπώλησαν έναν από τους πιο κρίσιμους πόρους του κόσμου, οδήγησε αναπόφευκτα σε ένα προβλέψιμο αποτέλεσμα:

Hugh Downs: «Τώρα, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, ένα διεθνές κίνημα βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι άνθρωποι των κρατών και τα κράτη του κόσμου ενώνονται μαζί να βρουν τις απαντήσεις. Αυτό το κτήριο και οι εκπρόσωποι του κόσμου κρατάνε την λύση. Είδαμε τι έχουμε κάνει για να φέρουμε την καταστροφή στη γη μας. Δεν είναι η ώρα τώρα να γιατρέψουμε την αρρώστια που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε;»

Πηγή Survival Of Spaceship Earth (1972)

Ναι, η «θεραπεία» για την «αρρώστια» του ανθρωπίνου είδους, σύμφωνα με την πληρωμένη προπαγάνδα των Ροκφέλλερ που παρουσίαζε τον John D. Rockefeller ΙΙΙ ως ειδικό σχολιαστή, μπορεί να βρεθεί στα Ηνωμένα Έθνη, την έδρα των οποίων είχε τόσο γενναιόδωρα δωρήσει η ίδια η οικογένεια Ροκφέλλερ. Και το πρώτο βήμα προς την ανακάλυψη αυτής της «θεραπείας» ήταν να διοργανώσουν την Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον του Ανθρώπου στην Στοκχόλμη το 1972, την πρώτη παγκοσμίως διεθνή περιβαλλοντική διάσκεψη.

Αφηγητής: «Για 11 ημέρες τον Ιούνιο του 1972, η Στοκχόλμη έγινε ένας μαγνήτης για όλους όσους ανησυχούν για το περιβάλλον. 1200 επίσημοι εκπρόσωποι από 113 κράτη ήταν στην Στοκχόλμη για την πρώτη Διεθνή Διάσκεψη για το Περιβάλλον του Ανθρώπου. Η συνάντηση προτάθηκε πρώτα στα Ηνωμένα Έθνη από την Σουηδία και εγκρίθηκε από την Γενική Συνέλευση το 1968, ελκύοντας την παγκόσμια προσοχή.»

«Μόλις μέσα σε 4 χρόνια, το ζήτημα του ανθρώπινου περιβάλλοντος πήγε από τις πίσω σελίδες των εφημερίδων στις επικεφαλίδες της πρώτης σελίδας.»

Πηγή 1972 United Nations Conference on the Human Environment (Part 1)

Και ποιός είναι καλύτερος να επιβλέψει την Διάσκεψη και να θέσει τις θεσμικές βάσεις γι’ αυτό το αναπτυσσόμενο και υποστηριζόμενο από τους πετραιλεολιγάρχες κίνημα από έναν επιδέξιο άνθρωπο του πετρελαίου;

Maurice Strong: «Μόνο και μόνο το γεγονός ότι το συνέδριο άρχισε με την συμμετοχή 113 χωρών και με πολύ υψηλόβαθμους αντιπροσώπους από αυτές τις χώρες, αυτό από μόνο του είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα μπροστά, διότι αυτό έδειξε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την πραγματική ανησυχία της πλειοψηφίας των χωρών του κόσμου».

Πηγή 1972 United Nations Conference on the Human Environment (Part 1)

Σε όλη του τη ζωή, ο Μορίς Στρονγκ είχε την περίεργη ικανότητα να βρίσκεται στο σωστό μέρος την κατάλληλη ώρα, για να γνωρίσει το κατάλληλο άτομο και να ανέβει την σκάλα της επιτυχίας. Έχοντας γεννηθεί στο Oak Lake της Manitoba το 1929, και επιβιώνοντας τη Μεγάλη Ύφεση, ο φιλόδοξος νεαρός Στρονγκ παράτησε το σχολείο στην ηλικία των 14 ετών και κατευθύνθηκε βόρεια για να βρει εργασία. Φτάνοντας στο Chesterfield Inlet, o Στρονγκ βρήκε δουλειά ως πωλητής γουνών στην Hudson’s Bay Company κι εκεί γνώρισε τον «Άγριο» Bill Richardson, έναν πετρελαιοθήρα του οποίου η γυναίκα, η Mary McColl, καταγόταν από την οικογένεια πίσω από την McColl Frontenac Products, μία από της μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες του Καναδά.

Elaine Dewar: «Οπότε ο κ. Στρονγκ μπαίνει στον ‘λαμπερό’ κόσμο μέσω ενός τύπου που λεγότανε «Άγριος» Bill Richardson, που ήταν κάτι σαν πετρελαιοθήρας και σώγαμπρος σε μια οικογένεια πετρελαίου που ονομαζότανε McColl, των οποίων η εταιρεία λεγότανε McColl Frontenac, μια μεγάλη εταιρεία εισαγωγής πετρελαίου από την Μέση Ανατολή. Την εταιρεία την είχε αγοράσει εδώ και καιρό η Texaco Company μέσω μίας χρηματιστηριακής εταιρείας που λεγότανε Nesbitt Thomson. Ο κ. Στρονγκ μυήθηκε στον κόσμο του πετρελαίου και στον κόσμο των πόρων από πολύ νεαρή ηλικία και ξεχώρισε ως ένα πολύ έξυπνο παιδί. Tον πήρε υπό την προστασία του ένας άντρας με το όνομα Paul Martin Senior που ήταν υπουργός και του οποίου ο υιός θα γινότανε πρωθυπουργός του Καναδά, και τον μύησε στον χώρο του πετρελαίου μέσω ανθρώπων που ήταν στην κορυφή, συμπεριλαμβανομένου και του Ντέιβιντ Ροκφέλλερ.»

Μέσω της οικογένειας Richardson ο Στρονγκ έκανε μία σειρά απίθανων γνωριμιών. Πρώτα γνωρίστηκε με τον ταμία των τότε ολοκαίνουριων Ηνωμένων Εθνών, τον Noah Monod. Περιέργως ο Monod, όχι μόνο εξασφάλισε μία δουλειά για τον Στρονγκ ως υφιστάμενο υπεύθυνο ασφαλείας στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, επέτρεψε στον νεαρό από την φάρμα στην Manitoba να ζήσει μαζί του στη Νέα Υόρκη. Και όσο ήταν εκεί, ο Monod σύστησε τον Στρονγκ στην πιο σημαντική γνωριμία της ζωής του, τον Ντέιβιντ Ροκφέλλερ. Από εκείνη τη στιγμή, ο Στρονγκ ήταν ένας ‘φτιαγμένος’ άνθρωπος.

Και από εκείνη τη στιγμή, όπου πήγαινε ο Στρονγκ, ο Ροκφέλλερ και οι συνεργάτες του βρίσκονταν κάπου εκεί στο προσκήνιο.

Ο Jack Gallagher ήταν ένας βετεράνος της Standard Oil που έδωσε στον Στρονγκ την μεγάλη του ευκαιρία στο κοίτασμα πετρελαίου της Alberta όταν παραιτήθηκε από υπεύθυνος ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για να επιστρέψει στον Καναδά. Και όταν ο Μορίς Στρονγκ αποφάσισε να παραιτηθεί από εκείνη τη δουλειά, να πουλήσει το σπίτι του και να ταξιδέψει στην Αφρική, συντηρούσε τον εαυτό του δουλεύοντας στην εταιρεία CalTex του Ροκφέλλερ στο Ναϊρόμπι.

Όταν παραιτήθηκε και από αυτή τη δουλειά το 1954 και ξεκίνησε τη δική του εταιρεία πίσω στον Καναδά, προσέλαβε τον Henry Brunie που ήταν στενός φίλος του συνεργάτη του Ροκφέλλερ, του John J. McCloy, για να διευθύνει την εταιρεία, και διόρισε και δύο εκπροσώπους της Standard Oil από το New Jersey στο συμβούλιο.  Πριν τα 30 του, διαχειριζόταν την δική του εταιρεία και ήταν ήδη εκατομμυριούχος.

Όπως έκανε σε όλη του τη ζωή,  ο Μορίς Στρονγκ αξιοποίησε στο έπακρο αυτές τις γνωριμίες και τις ευκαιρίες. Αφού επιλέχθηκε να διοργανώσει την περιβαλλοντική διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στην Στοκχόλμη, διορίστηκε διαχειριστής του Ιδρύματος Ροκφέλλερ (Rockefeller Foundation), που μετά χρηματοδότησε το γραφείο του για την διάσκεψη της Στοκχόλμης και εφοδίασε την ομάδα του με την συνεργάτιδα του Ιδρύματος Carnegie την Barbara Ward, και τον οικολόγο των Ροκφέλλερ τον Rene Dugos. O Στρονγκ τους ανέθεσε να γράψουν το «Only One Earth», ένα καθοριστικό κείμενο στον χώρο της αειφόρου ανάπτυξης που λιβανίζεται έντονα από τους παγκοσμιοποιητές ως το κείμενο κλειδί για την προώθηση της παγκόσμιας διαχείρισης των πόρων.

Η Διάσκεψη του 1972 στη Στοκχόλμη ακόμη χαιρετίζεται ως μια στιγμή ορόσημο στην ιστορία του σύγχρονου περιβαλλοντικού κινήματος, που οδήγησε όχι μόνο στα πρώτα κυβερνητικά περιβαλλοντικά σχέδια δράσης στην Ευρώπη, αλλά και στην δημιουργία μιας ολοκαίνουριας γραφειοκρατίας στα Ηνωμένα Έθνη, το United Nations Environment Program -UNEP [Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών]. Φυσικά, τα Ηνωμένα Έθνη διόρισαν τον Μορίς Στρονγκ ως τον πρώτο γενικό διευθυντή της UNEP.

Λίγο αργότερα ο Στρονγκ συνέχισε την διπλή του ζωή επιστρέφοντας πίσω στα πετρέλαια.

Ο Ανατολικός Καναδάς χτυπήθηκε πολύ άσχημα από το εμπάργκο του OPEC με αποτέλεσμα ο τότε πρωθυπουργός Pierre Trudeau να δημιουργήσει την PetroCanada, την δημόσια εταιρεία πετρελαίου του Καναδά. Και ποιόν έβαλε ως πρώτο πρόεδρο της εταιρείας; Κανέναν άλλον εκτός από αυτόν τον «σταυροφόρο περιβαλλοντολόγο» του Ροκφέλλερ, τον Μορίς Στρονγκ.

Αφήνοντας αυτή τη θέση το 1978, ο Στρονγκ συνέχισε με μια σειρά απίστευτων κυβερνητικών, ιδιωτικών και διεθνών διορισμών: από πρόεδρος του Canada Developement Investement Corporation, σε πρόεδρος του AZL Resources Incorporated, στην ηγεσία του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για την ανακούφιση της πείνας στην Αφρική.

Το 1987 ο Στρονγκ βοήθησε στην διοργάνωση μιας άλλης περιβαλλοντικής διάσκεψης, λιγότερο γνωστή αλλά όχι λιγότερο αξιοσημείωτη από τη διάσκεψη της Στοκχόλμης, με το όνομα 4th World Wilderness Congress. Η συνάντηση έγινε στο Ντένβερ του Κολοράντο και συγκέντρωσε μαζί τους Στρονγκ, Ντέιβιντ Ροκφέλλερ, Edmond de Rothschild (Έντμοντ ντε Ροθστσάιλντ), τον τότε υπουργό οικονομικών James Baker και ένα σμήνος άλλων πετρελαιολιγαρχών, τραπεζιτών, «παιχτών» της Ουάσινγκτον και παγκοσμιοποιητών, υποτίθεται για να μιλήσουν για το περιβάλλον. Αυτό όμως που πραγματικά συζήτησαν ήταν πολύ πιο απίστευτο:

David Lang: «Προτείνω λοιπόν αυτό να μην προωθηθεί μέσω δημοκρατικών διαδικασιών. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος και θα απορροφηθούν πολλά χρήματα για να εκπαιδευτούν οι αναλώσιμοι, δυστυχώς, που κατοικούν στη γη. Πρέπει να αναλάβουμε ένα σχεδόν ελιτίστικο πρόγραμμα για να δούμε πέρα από τις πρησμένες κοιλιές μας, και να κοιτάξουμε το μέλλον σε χρονικά πλαίσια και αποτελέσματα που δεν γίνονται εύκολα κατανοητά ή δεν μπορούν, με διανοητική ειλικρίνεια, να μειωθούν σε ένα είδος απλοϊκού ορισμού.»

Πηγή UN UNCED Earth Summit 1992 by George Hunt

Αυτά ήταν τα λόγια του David Lang, ενός τραπεζίτη από το Μοντρεάλ που μίλησε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης. Και για τον Λανγκ, τους Ροκφέλλερς, τους Ροθστσάιλντς και τους άλλους τραπεζίτες και πετρελαιολιγάρχες που είχαν μαζευτεί στην συνάντηση, ο γενικός πληθυσμός είναι, «αναλώσιμος, που δυστυχώς κατοικεί στη γη». Αυτή η ειλικρινής παραδοχή, που συλλαμβάνει τέλεια τις ευγονικές ιδέες στην καρδιά του χρηματοδοτούμενου από τους ίδιους τους πετρελαιολιγάρχες παγκόσμιου κινήματος διατήρησης του περιβάλλοντος, μαγνητοφωνήθηκε από τον George Hunt, έναν επιχειρηματία από το Μπούλντερ του Κολοράντο, ο οποίος, ως ανήσυχος πολίτης, είχε προθυμοποιηθεί να βοηθήσει εθελοντικά τη συνεδρίαση και επέστρεψε πίσω τρομαγμένος από αυτά που παρακολούθησε εκεί. Δημοσίευσε τις μαγνητοφωνήσεις του στις αρχές της δεκαετίας του ’90 για να προειδοποιήσει το κοινό σχετικά με αυτήν την ομάδα και τους τελικούς σκοπούς της.

Οι μαγνητοφωνήσεις του Χαντ απαθανάτισαν την στιγμή που ο Μορίς Στρονγκ παρουσίασε τον βαρόνο Edmond de Rothschild. Ο εξάδελφος του πατέρα του Edmond de Rothschild, είχε πουλήσει τα κοιτάσματα πετρελαίου των Ροθστσάιλντ στο  Αζερμπαϊτζάν στην Royal Dutch Shell, το 1991. Ο Μορίς Στρονγκ τον παρουσίασε ως μπροστάρη του περιβαλλοντικού κινήματος και ιδρυτή της ιδέας «conservation banking».

Maurice Strong: «Μια από τις πιο σημαντικές πρωτοβουλίες που παρουσιάζεται εδώ για την εκτίμησή σας, είναι αυτή για το τραπεζικό πρόγραμμα διατήρησης – «conservation banking program». Όπως αναφέραμε και το πρωί, έχουμε ως πρόεδρο, ευτυχώς, το πρόσωπο που είναι πράγματι ο εμπνευστής αυτής της πολύ σημαντικής ιδέας. Ήταν/είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του International Wilderness Foundation το οποίο χρηματοδότησε αυτήν την συνάντηση. Ήταν στην πρώτη από αυτές τις συνεδριάσεις. Συνεπώς η  στροφή του στη σχέση μεταξύ διατήρησης [του περιβάλλοντος] και οικονομικής ανάπτυξης είναι πρωτοποριακή. Δεν υπάρχει καλύτερο πρόσωπο που να ενσαρκώνει στη ζωή του αυτήν την θετική σύνθεση μεταξύ της διατήρησης του περιβάλλοντος από την μία και τα οικονομικά από την άλληκαι είμαι πολύ χαρούμενος που έχω αυτήν την ευκαιρία να σας συστήσω τον Edmond de Rothschild.»

Edmond de Rothschild: «Σε ευχαριστώ πολύ Μορίς για όλα αυτά που είπες και θα ήθελα να ζητήσω από το κοινό να μην πάρει και πολύ τοις μετρητοίς όλα όσα είπε για μένα.»

Πηγή UN UNCED Earth Summit 1992 by George Hunt

Η συνάντηση πέτυχε κάποιους σημαντικούς στόχους για τους περελαιολιγάρχες. Οδήγησε στην δημιουργία των «περιοχών άγριας φύσης», τεράστιων εκτάσεων δασικού εδάφους από τις οποίες το κοινό θα μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να αποκλειστεί. Αυτές οι περιοχές θα οριοθετηθούν και θα τεθούν υπό την επίβλεψη του IUCN, το ίδιο σώμα το οποίο ο πρόεδρος της Βρετανικής Ευγονικής Κοινωνίας (British Eugenics Society) Τζούλιαν Χάξλυ, χρησιμοποίησε ως εφαλτήριο για να δημιουργήσει το Wildlife Fund (Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση).

Ένας άλλο σημαντικός στόχος της συνεδρίασης ήταν η πρόταση του Ροθστσάιλντ για την δημιουργία της αποκαλούμενης «World Conservation Bank» (Παγκόσμια Τράπεζα Διατήρησης), που θα λειτουργούσε σε υπερεθνικό επίπεδο και θα συντόνιζε τα οικονομικά προγράμματα ανάπτυξης στον κόσμο.

Edmond de Rothschild: «Οι συναντήσεις τώρα σχετικά με την ιδέα για ένα διεθνές τραπεζικό πρόγραμμα διατήρησης περιλαμβάνουν όλους του τομείς της ανθρώπινης κοινωνίας· κυβερνητικές και διακυβερνητικές υπηρεσίες, δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες, μεγάλα φιλανθρωπικά ιδρύματα καθώς επίσης και απλούς ανθρώπους παγκοσμίως. Σκεπτόμενοι μπροστά ως προς το πώς θα προσεγγίσουμε το ευρύ κοινό, σε κάθε εταιρικό οργανισμό στον κόσμο να βάλει στην άκρη, ελπίζουμε αφορολόγητα, ένα μέρος των κερδών τους για να χρηματοδοτήσουν την οικολογική και περιβαλλοντική μας προστασία.»

«Κυρίες και κύριοι κάθε χώρα έχει τα προβλήματά της, τους ιθαγενείς της ανθρώπους και την άγρια ζωή της, αυτή η Διεθνής Τράπεζα Διατήρησης, δεν πρέπει να γνωρίζει ούτε σύνορα, ούτε όρια.»

Πηγή UN UNCED Earth Summit 1992 by George Hunt

Αυτή η Διεθνής Τράπεζα Διατήρησης (World Conservation Bank) προωθήθηκε και τελικά πραγματοποιήθηκε στην επόμενη μεγάλη διάσκεψη του Μορίς Στρονγκ που στεφάνωσε την απίθανη καριέρα του ως «σταυροφόρο του περιβάλλοντος», και η οποία ακόμη παραμένει ως μία στιγμή ορόσημο του περιβαλλοντικού κινήματος: Η Διάσκεψη Κορυφής της Γης στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1992.

Αφηγήτρια: «Τον Ιούνιο του 1992, ο κόσμος συναντήθηκε στο Ρίο για να συζητήσει την μοίρα του πλανήτη γη. Σε αυτήν την διάσκεψη κορυφής, την μεγαλύτερη και πρώτη διάσκεψη κορυφής για την γη που έχει γίνει έως τώρα, αντιπρόσωποι από 166 χώρες, 130 αρχηγοί κρατών και 15 χιλιάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις συγκεντρώθηκαν μαζί, με την ελπίδα ότι θα λάβουν συγκεκριμένες συμφωνίες οι οποίες θα εξισορροπήσουν την περιβαλλοντική διατήρηση και τις οικονομικές ανάγκες.»

Πηγή 1992 – UN Earth Summit – Rio de Janeiro – In Our Hands (Part 1)

George H. W. Bush: «Και την ευγνωμοσύνη μου στον γενικό γραμματέα Μορίς Στρονγκ για την ακούραστη δουλειά του στην πραγματοποίηση αυτής της διάσκεψης για την γη. Αυτή είναι πραγματικά μία ιστορική συγκέντρωση. Υπάρχουν αυτοί που λένε ότι η οικονομική ανάπτυξη και η προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορεί να είναι συμβατές.»

John Major: «Ο κόσμος είναι ο κήπος μας και πρέπει μαζί να τον καλλιεργήσουμε. Αυτήν την εβδομάδα κάναμε μία αρχή στο Ρίο. Πέρα από το Ρίο, πρέπει να συνεχίσουμε και να την εφαρμόσουμε.»

Maurice Strong: «Δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι εκτός εάν οι συμφωνίες που έγιναν εδώ συνοδευτούν και από πραγματική δέσμευση για ουσιαστική αλλαγή -όντως αλλαγή για το ανθρώπινο είδος κατά την άποψή μου εξοχότατοι. Oδεύουμε σε μία στιγμή στον 21ο αιώνα όπου η κατάσταση του είδους μας μπορεί να φτάσει στον τελικό της σταθμό.»

Πηγή Brazil – Rio Earth Summit (B)

Το 4th World Wilderness Congress, όσο χρήσιμο κι αν ήταν για την προώθηση της ατζέντας του Μορίς Στρονγκ και των πετρελαιολιγαρχών, έθεσε μόνο τις βάσεις για τη Διάσκεψη Κορυφής της Γης στο Ρίο.

Στη Διάσκεψη Κορυφής για τη Γη ο Έντμοντ Ροθστσάιλντ πήρε την τράπεζά του, την «World Conservation Bank». ‘Ντουμπλαρισμένη’ με το όνομα «Global Environment Facility» και λανσαρισμένη από την ίδια τη διάσκεψη, αποτελεί τον χρηματοδοτικό μηχανισμό 5 διαφορετικών συνεδρίων των Ηνωμένων Εθνών και παρέχει χρηματοδότηση δισεκατομμυρίων δολαρίων σε περιβαλλοντικά και αναπτυξιακά προγράμματα σε όλον τον κόσμο. Στους 18 «εταίρους υλοποίησης» της τράπεζας περιλαμβάνονται:

* Food and Agricultural Organization (Διεθνής Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας) – χρηματοδοτείται από τους Ροκφέλλερ.

* International Union for the Conservation of Nature (Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης) – ιδρύθηκε από τονΧάξλυ.

* United Nations Environment Programme (Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών) – δημιουργήθηκε από τον Μορίς Στρονγκ.

* World Wildlife Fund (Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση) – ιδρύθηκε από τους πρίγκηπα Bernhard, πρίγκηπα Philip και Godfrey Rockefeller.

Μιά από τις ειδικότητες της «Global Environment Facility» οι ανταλλαγές «φύση για χρέος» « debt for nature swaps» όπου προσφέρεται ανακούφιση χρέους στις χώρες του Τρίτου Κόσμου με αντάλλαγμα την διάθεση της γης τους για περιβαλλοντικά αναπτυξιακά προγράμματα. Τα προγράμματα συνοδεύονται με κόστος συναλλαγής έως και 5%, το οποίο πληρώνεται στους εργολάβους που διαχειρίζονται και διευθύνουν τις επενδύσεις και όχι στους ντόπιους, οι οποίοι, όπως οι αβορίγινες του νησιού Palawan, πετιούνται έξω από την γη τους και κυριολεκτικά σβήνονται από τον χάρτη.

Η Διάσκεψη Κορυφής ανέδειξε επίσης την Σύμβαση-πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος(United Nations Framework Convention on Climate Change – UNFCCC), το σώμα στο οποίο η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (Intergovernmental Panel on Climate Change -IPCC) παραδίδει τις εκθέσεις του. Αν και θεωρούνται γενικώς ουδέτερα, μη κυβερνητικά σώματα τα οποία βασίζονται μόνο στην επιστήμη και στις αποδείξεις, το UNFCCC και το IPCC είναι αλυσοδεμένα στους όρους που έχει ορίσει για αυτά ο Στρονγκ, να συνάγουν μόνο ένα συμπέρασμα: ότι η ανθρωπότητα φταίει για την κλιματική αλλαγή.

Dr. Tim Ball: «Όταν δημιούργησαν την Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος ο Μορίς Στρονγκ, για τον οποίο θα πρέπει να μιλήσουμε πολύ, έγραψε τους όρους και ο πρώτος όρος ήταν ο ορισμός της κλιματικής αλλαγής και τον περιόρισε αυτόν, σκοπίμως, μόνο στους ανθρώπινους παράγοντες της κλιματικής αλλαγής. Φυσικά αυτό εξαφάνισε όλους τους φυσικούς παράγοντες και την φυσική μεταβλητότητα, γι’ αυτό και δεν τους βλέπεις να κοιτάνε σε πράγματα όπως τον ήλιο και ένα σωρό άλλα ζητήματα. Έπειτα το περιόρισε ακόμη περισσότερο με έναν άλλον όρο. Έστησε 3 ομάδες εργασίας. Υπήρχε η τεχνική ομάδα εργασίας 1 η οποία έγραφε την επιστημονική έκθεση και αυτοί ήταν 600 από τους δυόμιση χιλιάδες ανθρώπους. Οι άλλοι 1.900 βρίσκονταν στις ομάδες εργασίας 2 και 3. Αυτοί ήταν ασήμαντοι διότι έπρεπε να δεχτούν τα ευρήματα της πρώτης ομάδας τα οποία ήδη περιορίζονταν από τους όρους. Όποια κι αν ήταν τα αποτελέσματα, οι ομάδες 2 και 3 έλεγαν, ‘εν τάξει, μας λέτε ότι θα έχουμε υπερθέρμανση, το δεχόμαστε ως γεγονός και τώρα κοιτάμε τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό’. Εδώ είναι που ακούς όλες αυτές τις ιστορίες ότι οι πάγοι θα λιώσουν, ότι η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει κ.τ.λ.»

«Άρα στην πραγματικότητα η πλειοψηφία των ερευνητών, οι 1900 επιστήμονες, δέχονται δίχως αντιρρήσεις τα ευρήματα της πρώτης ομάδας. Τώρα ο Στρονγκ το περιόρισε ακόμη περισσότερο επειδή ήρθαν και είπαν, ‘Κοίταξε, αυτή η έκθεση δεν είναι να χρησιμοποιηθεί για πολιτική’, αλλά τότε έστησαν την σύνοψη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, την απόλυτη αντίφαση. Η σύνοψη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής γράφεται από μία εντελώς διαφορετική ομάδα και γράφουν ανεξάρτητα από την επιστημονική έκθεση. Η επιστημονική έκθεση έχει τελειώσει και έχει πάει στην άκρη. Η σύνοψη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής γράφεται και δίνεται στα ΜΜΕ, αλλά οι κανόνες -οι όροι τους οποίους έχει βάλει ο Στρονγκ- λένε ότι η σύνοψη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής πάει πίσω στους ανθρώπους που έχουν φτιάξει την επιστημονική έκθεση και τους λέει, φροντίστε η επιστημονική σας έκθεση να συμφωνεί με αυτά που έχουμε βάλει στην σύνοψη.»

Πηγή The IPCC Exposed

Ένα άλλο προϊόν της Διάσκεψης για την Γη στο Ρίο ήταν η Χάρτα της Γης, ένα οιονεί θρησκευτικό έγγραφο το οποίο ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ που βοήθησε τον Μορίς Στρονγκ στο προσχέδιο του κειμένου, περιέγραψε ως την αντικατάσταση των Δέκα Εντολών και ότι επεδίωκε να οδηγήσει σε μια εποχή λατρείας της γης και παγκόσμιας υπευθυνότητας.

Διακηρύττοντας ότι «δομικές αλλαγές χρειάζονται στις αξίες μας, στους θεσμούς μας και στον τρόπο ζωής», το έγγραφο έπειτα παροτρύνει ότι θα πρέπει να δημιουργήσουμε έναν κόσμο «κοινής ευθύνης» στην «κοινότητα της γης» και καταλήγει:

«Για να χτίσουμε μία παγκόσμια βιώσιμη κοινότητα, τα κράτη του κόσμου πρέπει να ανανεώσουν την δέσμευσή τους στα Ηνωμένα Έθνη, να πραγματοποιήσουν τις υποχρεώσεις τους σύμφωνα με τις υπάρχουσες διεθνείς συμφωνίες και να υποστηρίξουν την εφαρμογή των αρχών της Χάρτας της Γης με ένα διεθνές νομικά δεσμευτικό όργανο για το περιβάλλον και την ανάπτυξη.»

Patrick Wood: «Η Χάρτα της Γης ήταν ένα από τα υποπροϊόντα της πρώτης Διάσκεψης Κορυφής για τη Γη. Δημοσίευσα την Χάρτα της Γης στο βιβλίο μου Technocracy Rising: The Trojan Horse of Global Transformation [Η Άνοδος της Τεχνοκρατίας: Ο Δούρειος Ίππος της Παγκόσμιας Μεταμόρφωσης], έτσι ώστε να μπορούν να δουν οι άνθρωποι με τα ίδια τους τα μάτια αυτά που λέει. Ήταν ένα έγγραφο που έμοιαζε με μία σύμβαση με τον κόσμο. Ήταν ένα πολύ θρησκευτικό, ανθρωπιστικό έγγραφο το οποίο προσπαθούσε να ενώσει τον κόσμο σε μία ενιαία αντίληψη παγκοσμιοποίησης. Ήταν ένα πολύ προσδιορισμένο έγγραφο το οποίο υπογράφηκε -η ιστορία πάει πολύ πριν από αυτό- αλλά τελικά το υπέγραψαν σχεδόν όλα τα κράτη των Ηνωμένων Εθνών και ο βασικός συγγραφεύς της Χάρτας της Γης ήταν ο Steven Rockefeller. Οι Ροκφέλλερς κατάλαβαν λοιπόν νωρίς, ότι όχι, δεν είναι μόνο το οικονομικό σύστημα, και δεν είναι απαραιτήτως μόνο το πολιτικό σύστημα ελέγχου. Πρέπει να βάλουμε μέσα και μία θρησκευτική πεποίθηση, την οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε τους ανθρώπους να πιστέψουν πως ό,τι κάνουμε είναι για το δικό τους το καλό.»

ΜΗΝΥΜΑ Τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» – Παράγραφος 8.

Αυτό για το οποίο δούλευαν οι πετρελαιολιγάρχες για δεκαετίες και αυτό που κατάφεραν στο Ρίο το 1992 ήταν η ολοκλήρωση της μεταμόρφωσης της φιλοσοφίας της ευγονικής. Από την συζήτηση περί «στειρώσεως» των «διανοητικά καθυστερημένων», σε μια δημοφιλή κατανόηση της ανθρωπότητας ως ένα καρκίνωμα που πρέπει να αφαιρεθεί για να επιβιώσει η γη. Τώρα το καθήκον ήταν «να μειώσουμε τα αποτυπώματα του άνθρακα», και να μειώσουμε τον πληθυσμό για την «σωτηρία του πλανήτη». Αλλά τυλιγμένο και με αυτό το καινούριο λεξιλόγιο και πλασαρισμένο με μια μοντέρνα, διάχυτη και καλά χρηματοδοτούμενη διαφημιστική καμπάνια, το τελικό αποτέλεσμα ακουγόταν απίστευτα το ίδιο με την ευγονική των παλιών καιρών.

Tucker Carlson: «Μια καινούρια έρευνα του πανεπιστημίου Lund στη Σουηδία λέει ότι ο μόνος καλύτερος τρόπος να μειώσετε το ανθρακικό σας αποτύπωμα, εάν το θέλετε, είναι απλά να αρνηθείτε την αναπαραγωγή. Η διαγραφή κάποιων ανθρώπων από την ύπαρξη, λένε, εξοικονομεί πολύ περισσότερο άνθρακα από, δεν ξέρω, το να είσαι χορτοφάγος, να πηγαίνεις στη δουλειά με το ποδήλατο, να μην επιβιβάζεσαι σε ένα αεροπλάνο.»

Πηγή ‘Stop Having Kids’ – Tucker Carlson Tonight

Jennifer Ludden: «Υπάρχει μία καινούρια έρευνα η οποία λέει ότι εάν μειώσουμε την παγκόσμια γεννητικότητα σε μισό παιδί ανά γυναίκα -ότι μάλλον θα μπορούσες να το κάνεις αυτό- θα έφτανε πολύ μακριά, θα μπορούσες να μειώσεις ένα μεγάλο κομμάτι, περίπου το 1/4 με 1/5 όλων τον εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα που χρειάζεται για να αποφύγουμε αυτό το κρίσιμο σημείο.»

Πηγή NPR Asks: Should We Have Less Kids Due To Global Warming?

«Παράλληλο πρότζεκτ» στον χώρο της πολιτικής.

Bill Nye: «Άρα, πρέπει να έχουμε πολιτικές που τιμωρούν τους ανθρώπους που κάνουν παραπάνω παιδιά στον αναπτυγμένο κόσμο;»

Προσκεκλημένος: «Πιστεύω ότι τουλάχιστον θα πρέπει να το σκεφτούμε.»

Bill Nye: «Το ‘τουλάχιστον θα πρέπει να το σκεφτούμε’ είναι σα να λες ‘κάντε το’»

Bill Nye׃ Should parents having “extra kids“ in developed countries be penalized?

Δημοσιογράφος του Fox News: «Στην αναζήτηση για την μείωση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, τα παιδιά, σύμφωνα με ορισμένους, είναι οι νέοι υπαίτιοι. Μία δεξαμενή σκέψης στο Ηνωμένο Βασίλειο λέει ότι τα πολλά παιδιά είναι αυτά που κάνουν τον πλανήτη χειρότερο. Λένε ότι οι μεγάλες οικογένειες, οτιδήποτε πάνω από 2 παιδιά βασικά, θα πρέπει να αποδοκιμάζονται ως ένα περιβαλλοντικό όχι-όχι.»

Και χωρίς καν να καταλάβει το κοινό, οι πετρελαιολιγάρχες κατάφεραν να τυλίξουν τους εαυτούς τους στη νέα σημαία και να εμφανιστούν, όχι ως οι δισεκατομμυριούχοι γόνοι της πετρελαιοβιομηχανίας που δημιούργησαν τις τεράστιες περιουσίες τους λεηλατώντας την γη και μονοπολώντας τον πλούτο της, αλλά ως οι «περιβαλλοντικοί σταυροφόροι» που θα σώσουν τον πλανήτη από τους «αναλώσιμους» που «δυστυχώς κατοικούν στη γη».

David Rockefeller: «Η αρνητική επίπτωση της αύξησης του πληθυσμού γίνεται τρομακτικά προφανής σε όλα τα πλανητικά μας οικοσυστήματα.»

Πηγή David Rockefeller speaks about population control

Rex Tillerson [Πρώην Γραμματέας του Κράτους των ΗΠΑ]: «Ήμασταν λοιπόν μέλη του IPCC, έχουμε συγγράψει πολλές από τις εργασίες τους, έχουμε αξιολογήσει όλες τις εργασίες τους. Έχουμε συνεπώς εμπλακεί στην κατανόηση και στην εξέλιξη της κατανόησής μας στο θέμα της κλιματικής αλλαγής επί δεκαετίες.»

Rex Tillerson explains his position on climate change

Αφηγητής: «Στην Saudi Aramco [Σαουδική εταιρεία πετρελ. & φυσ. αερίου] επιδιώκουμε συνεχώς να μειώσουμε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των εργασιών μας, από την πηγή πετρελαίου στον καταναλωτή, και με την υποστήριξή μας για την Κλιματική Πρωτοβουλία για το Πετρέλαιο και το Φυσικό Αέριο, η οποία πασχίζει να παίξει καταλυτικό ρόλο στην πρακτική λειτουργία μέσω της συνεργασίας στην τεχνολογία και στις καλύτερες πρακτικές.»

Πηγή Saudi Aramco – Sustainable Production

Claudio Descalzi [Ιταλός επιχειρημ. & διευθύνων σύμβουλος της Eni -πολυεθνική πετρελαίου και φυσ. αερίου]: «Έχουμε έναν κοινό σκοπό. Ενδιαφερόμαστε για το περιβάλλον. Πιστεύουμε ότι μαζί μπορούμε να πάμε καλύτερα. Έχουμε τις ικανότητες, έχουμε την δύναμη, έχουμε τα εργαλεία να κάνουμε καλά πράγματα σε αυτόν τον τομέα.»

Amin H. Nasser [πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της πετρελαϊκής εταιρείας Saudi Aramco]: «Η τεχνολογία που θα αναπτυχθεί από αυτό το επενδυτικό ταμείο του ενός δις, θα μας θα μας βοηθήσει μακροπρόθεσμα να μειώσουμε τις εκπομπές.»

Josu Jon Imaz [μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της Repsol -βιομηχανία πετρελ. & αερίου]: «Θέλουμε να χτίσουμε ένα καινοτόμο οικοσύστημα σε αυτό το ζήτημα, δουλεύοντας μαζί.»

Patrick Pouyanné [πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της TOTAL S.A.]: «Ενώνουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να φέρουμε πρακτικές και απτές λύσεις.»

Πηγή OGCI Invests in Innovative Low-Emissions Technologies

Aκόμη και σήμερα οι μάζες, εξοργισμένες με το ολοκαύτωμα που έχει προκαλέσει η μεγάλη πετρελαιοβιομηχανία, δέχονται ευχαριστημένες να κατευθύνεται η οργή τους από τους ίδιους πετρελαιολιγάρχες που υποτίθεται ότι θέλουν να πολεμήσουν. Τους ίδιους πετρελαιολιγάρχες οι οποίοι σιωπηλά από το παρασκήνιο υποστηρίζουν και χρηματοδοτούν το περιβαλλοντικό κίνημα, ακόμη και όταν ηγούνται αυτού του κινήματος στα φανερά. 

Η οικογένεια Ροκφέλλερ έκανε πρωτοσέλιδα το 2016, όταν ακύρωσε όλες τις επενδύσεις πετρελαίου.

Αφηγητής: «Οι Ροκφέλλερς, κληρονόμοι μιας περιουσίας πετρελαίου που έκανε το όνομα της οικογένειας σύμβολο του αμερικανικού πλούτου, πιστεύουν ότι κάνουν τον προκάτοχό τους περήφανο φεύγοντας από τα πετρέλαια. Ο διαχειριστής επενδύσεων Stephen Heintz δήλωσε ευγενικά για τον μεγιστάνα του πετρελαίου  John D. Rockefeller: Είμαστε αρκετά πεπεισμένοι ότι εάν ήταν ζωντανός σήμερα, ως ένας δαιμόνιος επαγγελματίας που βλέπει στο μέλλον, θα έφευγε από τα ορυκτά καύσιμα και θα επένδυε στην καθαρή ανανεώσιμη ενέργεια.»

Πηγή Rockefeller heirs get out of oil | Fortune

Ο David de Rothschild είναι μια φιγούρα του περιβαλλοντικού κινήματος με φωτογένεια. Με το παρωνύμιο «Πλαστικός Ιησούς» για τα διαφημιστικά του τεχνάσματα και τις φωτογραφικές του εμφανίσεις, και μεταμφιεσμένος ως ένας ανήσυχος περιβαλλοντολόγος, ο David de Rothschild -ο γόνος της οικογένειας των δισεκατομμυριούχων τραπεζιτών που αύξησε την περιουσία της με τα πετρέλαια στο Αζερμπαϊτζάν και ακόμη επενδύει στο πετρέλαιομέσω εταιρειών όπως η Genie Energy- τώρα περνάει τον χρόνο του κάνοντας μαθήματα στο κοινό για το πώς ο τρόπος ζωής του σκοτώνει τις πολικές αρκούδες.

David de Rothschild: «Πρέπει να αρχίσουμε να ξοδεύουμε λεφτά γρήγορα σε λύσεις που έχουμε στα χέρια μας για να βοηθήσουμε εκείνες τις χώρες που ήδη βλέπουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σήμερα, και βασικά βλέπουν τις επιπτώσεις της δικής μας κατανάλωσης.»

Πηγή Rothschild Says Climate Change ‘Past Point of Talking’

Ο πρίγκηπας Κάρολος μιλάει ανοιχτά στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, προειδοποιώντας τους πιστούς του υπηκόους ότι εάν δεν σφίξουν τα ζωνάρια τους και δεν ζήσουν πιο ταπεινές ζωές θα προκαλέσουν το τέλος του κόσμου.

Πρίγκιπας Κάρολος: «Κυρίες και κύριοι. Η μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή είναι σίγουρα η πιο καθοριστική και ζωτική πρόκληση της εποχής μας.»

«Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα συμπτώματα και οφείλουμε να δράσουμε τώρα για να επαναφέρουμε την υγεία του πλανήτη πριν είναι πολύ αργά. Αυτό φυσικά θα απαιτήσει μία άνευ προηγουμένου μεταμόρφωση, των κοινοτήτων μας, της επιστήμης, των κοινωνιών και του τρόπου ζωής μας. Όλα έχοντας ως βάση την προσπάθεια για χαμηλό άνθρακα και μία κυκλική οικονομία.»

Πηγή Prince Charles urges action against climate change ‘before it is too late’

Οι βάσεις έχουν τεθεί γι’ αυτό που οι πετρελαιολιγάρχες αποκαλούν ‘μετα-ανθρακική’ εποχή. Δεν έχει πλέον να κάνει με το πετρέλαιο. Ποτέ δεν είχε. Έχει να κάνει με τον έλεγχο.

Απομαγνητοφώνηση / επιμέλεια Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.

(https://www.youtube.com/watch?v=0wlNey9t7hQ)