Συμμετοχή στο τριπλό αξίωμα του Χριστού. Βαπτισματική ιερωσύνη.

Συμμετοχή στό τριπλό αξίωμα τού Χριστού

4.  Βαπτισματική ιερωσύνη

Εκτός άπό τό προφητικό χάρισμα, γιά τό όποιο ήδη κάναμε λόγο σέ προηγού­μενο άρθρο μας, μέσα στήν άγία 'Εκκλησία ό πιστός χριστιανός μετέχει χαρι­σματικά - μέσω τών ιερών μυστηρίων τοϋ Βαπτίσματος και τοϋ Χρίσματος - και στά άλλα δύο ϋψιστα άξιώματα τοϋ Χριστοϋ: στό ιερατικό και τό βασιλικό. Μέ άλλα λόγια, ό κάθε πιστός ήδη άπό τή βάπτισή του είναι ένας ιερεύς και βασιλεύς.

Τί όμως σημαίνει ότι μέσα στήν 'Εκκλησία τοϋ Χριστοϋ όλοι οί πιστοί, άνδρες και γυναίκες, καθιστάμεθα ιερείς;

'Εδώ δέν πρόκειται γιά τό ειδικό χάρισμα τής ίερωσύνης, τό όποιο μυστηριακώς μεταδίδεται σέ κάποιους μόνο άνδρες μέσα στήν'Εκκλησία, οί όποιοι και καθίσταν­ται ιδιαίτερη τάξη μέσα σ' αύτήν, μέ ειδική έξουσία, καθήκοντα και δικαιώματα. "Οχι- άλλά γιά τό γενικό χάρισμα τής ίερωσύνης, τό όποιο τό Πανάγιον Πνεϋμα μεταδίδει σέ όλους τούς πιστούς μέ τήν ένταξή τους στό σώμα τής'Εκκλησίας. Πρόκειται γιά τή λεγόμενη γενική ή πνευματική ή βαπτισματική ίερωσύνη, ή όποια πηγάζει άπό τήν Κεφαλή τοϋ σώματος τής 'Εκκλησίας, τόν «μέγαν άρχιερέα» Ίησοϋ Χριστό, και διαχέεται σέ όλα τά μέλη της.

«'Εποίησεν ημάς (ό Χριστός)... ιερείς τω Θεώ και πατρί αύτοϋ», τονίζει θριαμβικά στήν Άποκάλυψή του ό άγιος άπόστολος και εύαγγελιστής 'Ιωάννης (α' 6). 'Ενώ ό θείος Πέτρος, στήν Α' Καθολική του έπιστολή, έξηγεΐ και τόν σκοπό γιά τόν όποιο οί πιστοί μέσα στήν 'Εκκλησία καθίστανται «ίεράτευμα άγιον»: «άνενέγκαι πνευματικός θυ­σίας εύπροσδέκτους τω Θεώ διά Ίησοϋ Χρι­στού» (β' 5). Δηλαδή, γιά νά προσφέρουν μέσω τοϋ Ίησοϋ Χριστού θυσίες πνευματι­κές, εύπρόσδεκτες στόν Θεό.

Τό ύψος αύτοϋ τοϋ άξιώματος τοϋ χριστια­νού, κάθε χριστιανού, είναι τεράστιο γιά ό­σους είναι σέ θέση νά έννοήσουν τήν τιμή μέ τήν όποία τούς έχει περιβάλει ό Κύριος Ιη­σούς Χριστός! Νά μπορούν δηλαδή νά πλη­σιάζουν τόν Θεό και νά Τοϋ λειτουργούν, νά προσφέρουν θυσία ένώπιόν Του! Και τί είδους θυσία;

Τήν περιγράφει σαφώς ό άπόστολος Παύλος μέ τούτα τά λόγια: «Παραστή­σατε τά μέλη ύμών θυσίαν ζώσαν, άγίαν, εύάρεστον τώ Θεώ, τήν λογικήν λατρείαν ύμών» (Ρωμ. ιβ' 1).

'Εδώ τώρα έρχονται οί θεόσοφοι Πα­τέρες της 'Εκκλησίας μας γιά νά εξηγήσουν και έμβαθύνουν περαιτέρω στά κρυμμένα άγια νοήματα της άποστολικής αύτής προτροπής.

«Οΰτω και ήμάς τόν άπαντα βίον διακείσθαι χρή», παρατηρεί ό ιερός Χρυσόστομος. Μέ αύτή συνεχώς τή διάθε­ση νά ζοϋμε, «ώς λατρεύοντας και ιερω­μένους». Κι αύτό θά έπιτευχθεΐ, συνεχί­ζει, έάν κάθε μέρα προσφέρεις στόν Θεό «θύματα», προσφορές, και έάν γίνεσαι ιερέας τοϋ σώματος σου και της ψυχής σου μέ τήν άρετή. «Οΐον», γιά παράδει­γμα, όταν προσφέρεις «έλεημοσύνην, όταν Γπείκειαν και άνεξικακίαν. Ταύτα γάρ ποιών (=όταν κάνεις αύτά) άναφέρεις λογικήν λατρείαν, ούδέν έχουσαν σωματικόν, ούδέν παχύ, ούδέν αίσθητόν». Και σέ άλλο σημείο έξηγεΐ πώς τό σώμα μπορεί νά γίνει θυσία: 'Άς μή βλέ­πει ό οφθαλμός τίποτε πονηρό, λέει, και έγινε θυσία.

Άς μή λαλεί ή γλώσσα τίπο­τε αισχρό, και έγινε προσφορά. Άς μήν πράττει τό χέρι τίποτε παράνομο, και έγινε ολοκαύτωμα. Και όχι μόνο αύτά, συνεχίζει τό χρυσό στόμα της 'Εκκλησί­ας, άλλά και τά άντίθετα, τά θετικά: Τό χέρι νά δίνει έλεημοσύνη, τό στόμα νά εύλογεΐτούς έχθρούς, ή άκοή νά δίδεται συνεχώς σέ ιερά άκροάματα1.

Σέ άλλη του ομιλία ό ιερός Χρυσό­στομος, πάλι άναφέρεται στο ίδιο θέμα: «Δεί τοίνυν τού άσωμάτου και τήν λα­τρείαν τοιαύτην είναι και διά τού έν ήμΐν άσωμάτου προσφέρεσθαι, τουτέστι διά της ψυχής και της τοϋ νοϋ καθαρότητος». Πρέπει ή λατρεία τοϋ άσωμάτου Θεού, λέει, νά είναι κι αύτή τέτοια, καί νά προσφέρεται μέ τό άσώματο στοιχείο της ύπάρξεώς μας, δηλαδή μέ τήν ψυχή και τήν καθαρότητα τοϋ νου. Και συνε­χίζει: Μή λοιπόν προσφέρετε πρόβατα και μοσχάρια, άλλά όλο τόν έαυτό σου νά τόν κάνεις προσφορά και θυσία στόν Θεό. Και τό νά προσφέρεσαι ζωντανή θυσία σημαίνει νά σταυρώνεις τόν έ­αυτό σου και νά σκοτώνεις και νά σφά­ζεις μέσα σου τις άλογες, σαρκικές έπι- θυμίες2.

«Ό γάρ ούτως... πρός τήν ίερωσύνην ταύτην άγόμενος», συμπληρώνει ό άγιος Γρηγόριος Νύσσης, αύτός πού έτσι οδηγείται σ' αύτοϋ τού είδους τή (γενική) ίερωσύνη, νεκρώνει τό σαρκικό φρόνη­μα «έν τη μαχαίρα τοϋ Πνεύματος» και εξιλεώνει τόν Θεό, άφοϋ μπει μέσα στά άδυτα (δηλαδή στό Άγιο Βήμα) τής καρ­διάς του και προσφέρει τόν έαυτό του τέτοια θυσία, «θυσίαν ζώσαν, άγίαν, εύ­άρεστον τώ Θεώ»3.

Αλήθεια, ύπάρχει άνώτερη τιμή και κλήση άπό αύτή, νά ίερουργεί δηλαδή κανείς τόν έαυτό του καϊ νά τόν αφιε­ρώνει στόν Θεό μέ τήν καθαρότητα τής συνειδήσεώς του, προσφέροντας μέσα άπό τόν βωμό τής καρδιάς του θυσίες μυστικές, άγιες, πνευματικές, εύπρόσ- δεκτες στόν Θεό;

Σέ τέτοιο ϋψος μάς άνεβάζει ή συμμε­τοχή μας στό τριπλό άξίωμα τοϋ Χριστού.

'Επιπλέον και τρίτη τιμή μάς έπιφυλάσσει: Βασιλική! Άλλά γι' αύτήν σέ έπόμενο άρθρο μας.

…………………………………………………………………………

1. ΙΩ- ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Εις τήν πρός Ρωμαίους έπιστολήν Όμιλ. Κ' 1-2, pg 60, 595-7.

2.         ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Εις τό κατά Ίωάννην Εύαγγέλιον Όμιλ. ΛΓ 2, pg 59, 190.

3.         ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ, Εις τήν προσευχήν Λόγ. Γ, pg 44, 1149.

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Δείτε και:

-Συμμετοχή στο τριπλό αξίωμα του Χριστού. Προφητικό χάρισμα.

-Συμμετοχή στο τριπλό αξίωμα του Χριστού. Προφήτες, ιερείς, βασιλείς.

-Συμμετοχή στο τριπλό αξίωμα του Χριστού. Ο μέγας Προφήτης, Ιερεύς,Βασιλεύς