Αἱ μετά Χριστόν ψευδοπροφητεῖαι

 

Αἱ μετά Χριστόν ψευδοπροφητεῖαι

Τοῦ μακαριστοῦ (†) Ἀρχιμ.  Ἀρσενίου Κομπούγια

Ὁλόκληρον τό οἰκοδόμημα τοῦ χιλιασμοῦ ἤ τῆς ἐπ’ ἀρκετόν διάστημα σιγῆς τοῦ κακοῦ ἤ ἁγιοποιήσεως τοῦ πλανήτου ἤ ἐπικρατήσεως παντοῦ ὡς βιώματος τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἤ μεσοβασιλείας, δηλαδή τό μεταξύ τῆς Πρώτης καί τῆς Δευτέρας Παρουσίας διάστημα ἑκατοντάδων ἤ χιλιάδων ἐτῶν ἁγιοποιήσεως τοῦ κόσμου διά παρεμβάσεως τοῦ Κυρίου, ἔρχονται νά συμπληρώσουν ὅλαι αἱ πολυάριθμοι μετά Χριστόν ἐπώνυμοι, ψευδώνυμοι, ἀσύμφωνοι, ἀκατάληπτοι, ἀσυνάρτητοι, παιδαριώδεις, ἄγνωστοι ἀπό ἱστορικῆς, ἐκκλησιαστικῆς καί θεολογικῆς πλευρᾶς προφητεῖαι.

Εἶναι τελείως περιττόν νά ὁμιλήσωμεν διά τάς μετά Χριστόν προφητείας, ἐπειδή ἀφ’ ἑνός μέν ἡ Ἐκκλησία οὐδέποτε ἠσχολήθη μέ αὐτάς, οὔτε κἄν ἔδωσε σημασίαν, ἀφ’ ἑτέρου δέ διότι ὁ Κύριος σαφῶς εἶπεν, ὅτι “ὁ Νόμος καί οἱ Προφῆται ἕως Ἰωάννου” (Λουκ. 16, 16).

Οἱ ἅγιοι Προφῆται προανήγγελλον μέχρι μέν Χριστοῦ ὅσα ἀνεφέροντο εἰς Αὐτόν, ἄλλοι δέ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων ὅσα ἀναφέρονται εἰς τήν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ. Μετά τούτους δέν ὑπάρχουν ἐπίσημοι τῆς Ἐκκλησίας Προφῆται. Ἔχομεν μέν ἀπό τήν ἐποχήν τῶν Ἀποστόλων ἀνθρώπους μέ προφητικόν χάρισμα, ἀλλά προέλεγον γεγονότα σύγχρονα ἤ μικρᾶς ἀποστάσεως καί μή ἀναφερόμενα εἰς ἔθνη, λαούς καί πολέμους μέ τά ἀποτελέσματα αὐτῶν.

Βεβαίως ἐξαίρεσιν ἀποτελεῖ τό προφητικόν βιβλίον τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως, τό ὁποῖον, ὡς γνωστόν, μετά δυσκολίας συγκατελέγη μεταξύ τῶν κανονικῶν βιβλίων τῆς Κ. Διαθήκης, ὥστε καί τότε καί πολύ μεταγενεστέρως Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνέχιζον νά ἀμφιβάλλουν, ἐάν εἶναι ὄντως τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου.

Αἱ περισσότερον γνωσταί καί συνεχῶς χρησιμοποιούμεναι ψευδοπροφητεῖαι εἶναι τοῦ ἀγνώστου Ἀγαθαγγέλου, ἑνός ἀνωνύμου τοῦ 1050, δῆθεν τοῦ Μεθοδίου, ὁ ὁποῖος διετέλεσεν ἐπίσκοπος Πατάρων περί τό 360, δῆθεν τοῦ Ταρασίου Κων/πόλεως, δῆθεν τοῦ Ἀνδρέου τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ. Ὑπάρχουν καί ἄλλαι πολλαί. Ἐπίσης καί τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Σοφοῦ οἱ χρησμοί, οἱ ὁποῖοι περιλαμβάνονται μέν εἰς τήν Πατρολογίαν τοῦ Migne, δέν δύναται ὅμως νά ἀποδειχθῇ ὅτι εἶναι ἰδικοί του. Ἀλλά καί ἐάν τυχόν εἶναι τοῦ ἰδίου, ὁ Λέων ὁ Σοφός δέν εἶναι καμμία ἐκκλησιαστική αὐθεντία καί ἁγία μορφή. Ἀντιθέτως μάλιστα μέ τά πολλά του σκάνδαλα καί ἰδιαιτέρως τόν τέταρτον γάμον του ἐδημιούργησε τεράστιον σάλον καί ἐκκλησιαστικόν ζήτημα, ὥστε ὁ μέν τελέσας τόν γάμον ἱερεύς νά καθαιρεθῇ, ὁ δέ Λέων νά ἀφορισθῇ ὑπό τοῦ Πατριάρχου Νικολάου τοῦ Μυστικοῦ. Ἦτο λοιπόν προφήτης ὁ Λέων, ὡμίλει εἰς αὐτόν ὁ Κύριος, καθώς ὡμίλησεν εἰς τούς προφήτας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης;…

Ἀναφέρονται ἐπίσης ἕτεροι ἀκατανόητοι χρησμοί, οἱ ὁποῖοι εὑρέθησαν χαραγμένοι δῆθεν ἐπί τοῦ… ἀνυπάρκτου τάφου τοῦ Μ. Κωνσταντίνου μέ ἀκατανόητα μονογράμματα, τά ὁποῖα συμπληρώνουν διάφοροι ἑρμηνευταί.

Ὑπάρχουν δέ καί ἕτεραι διφορούμεναι, ἀλλοπρόσαλλοι, παιδαριώδεις καί διά γέλωτα, ἀλληλοψευδόμεναι προφητεῖαι, εἰς γλῶσσαν ἀνοήτου Πυθίας.

Ὅλαι αὐταί εἶναι ἄγνωστοι ἐπισήμως εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τήν ἱστορίαν, τήν θεολογίαν καί διεδόθησαν κατά τό διάστημα τῆς δουλείας τοῦ Γένους μας. Τότε συγχρόνως ἐκυκλοφόρησαν καί τά γνωστά φυλλάδια “Ἐπιστολή τοῦ Κ.Η.Ι. Χριστοῦ” καί “Ἀποκάλυψις τῆς Παναγίας”. Ὅπως ἐπίσης τήν ἰδίαν ἐποχήν διεδόθησαν σωρεία θρῦλοι, ὡς οἱ θρῦλοι τοῦ “Μαρμαρωμένου Βασιλιᾶ” καί “τῶν τηγανισμένων ψαριῶν”, τά ὁποῖα δῆθεν ἐζωντάνεψαν καί ἐπήδησαν ἔξω ἀπό τό τηγάνι, καί τοῦ Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος ἐκρύβη μέ τά Ἅγια Δισκοπότηρα ὄπισθεν μιᾶς θύρας, ἡ ὁποία δέν ἀνοίγει ἔκτοτε καί θά ἀνοίξῃ, ὅταν… “πάλιν μέ χρόνια μέ καιρούς πάλιν δικά μας θἆναι”.

Χαρακτηριστικόν εἶναι ὅτι ὅλαι αὐταί αἱ ψευδοπροφητεῖαι ἐπιστρατεύονται εἰς κάθε κίνδυνον πολέμου ἤ πόλεμον. Αὐτό ἔγινε τό 1912, 1922, τό 1940. Αὐτό γίνεται ἰδίως καί σήμερον, ὁσάκις θολώνει ὁ Ἑλληνικός ἤ Παγκόσμιος ὁρίζων. Μερικοί μάλιστα ἀπετόλμησαν νά προσδιορίσουν χρόνον ἐκπληρώσεως κατά τό 1968 – 69, 1972, καί, παρά τήν παταγώδη διάψευσιν καί γελοιοποίησιν, δέν μετενόησαν, ἀλλ’ ἀνέβαλον τόν χρόνον ὡσάν τούς χιλιαστάς, χωρίς συναίσθησιν εὐθύνης. Τόσην δέ αὐτοπεποίθησιν ἔχουν διά τό ἔγκυρον τῶν προφητειῶν καί τήν ἑρμηνευτικήν των ἱκανότητα, ὥστε τούς ἀντιτιθεμένους ὑβρίζουν ὡς ὑπερηφάνους καί τυφλούς ἐνώπιον τῶν ἐπί θύραις γεγονότων, ὡς ἔπαθε καί ὁ γράφων τό παρόν ἀπό πολλούς ἐξ αἰτίας ἄρθρων περί τῶν ψευδοπροφητειῶν. Εἷς μάλιστα ἐξ αὐτῶν δι’ ἐπιστολῆς του τό 1968 μέ περιέλουσε ἀρκετά καί ἐν συνεχείᾳ ἔγραψεν: “Ἰδού ἐκεῖνο πού δέν ἠδυνήθη ὁ κ. Νικόλαος Ψαρουδάκης νά κατορθώσῃ, τό βλέπομεν πραγματοποιούμενον ὑπό ἀνδρῶν (ἐννοοῦσε τόν Γ. Παπαδόπουλον καί λοιπούς πραξικοπηματίας) ἐμφορουμένων ὑπό Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ πνεύματος, οἱ ὁποῖοι διέθεντο τήν ἰσχύν τῶν ὅπλων. Σᾶς ἀρέσει ἤ ὄχι, ἅγιε πάτερ; Ἰδού ἡ ἀρχή πραγματοποιήσεως τῶν πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν προφητειῶν, ἐπικρατήσεως τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί καταργήσεως τῶν αἱρέσεων. Αἱ πρῶται ἐνέργειαι ἤρχισαν διά τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καί τοῦ Πάπα…”.

Δέν μᾶς λέγουν ὅλοι αὐτοί οἱ σύγχρονοι ὀπαδοί τῶν ἀνωνύμων καί ψευδονύμων προφητειῶν, διατί οὔτε ἕνας ἐκ τῶν ψευδοπροφητῶν δέν ἀναφέρει διά τούς δύο τρομακτικούς παγκοσμίους πολέμους τοῦ 12 -14 καί 1940 ἰδίως τοῦ τελευταίου μέ τάς ἑκατοντάδας ἑκατομμύρια νεκρούς καί ἄλλας ἀπωλείας;

Μέ τόν ἀναφερόμενον ὑπ’ αὐτῶν ὡς Εὐρωπαϊκόν πόλεμον, δέν δικαιολογοῦνται, διότι τόν ὀνομάζουν Εὐρωπαϊκόν καί ὄχι παγκόσμιον ὡς ἦτο, μάλιστα προσδιορίζουν καί τά κράτη πού μέ τούς δύο παγκοσμίους πολέμους δέν ἦσαν μόνον αὐτά, ἀλλ’ οὔτε καί τό ἀποτέλεσμα ὡς αἱ Προφητεῖαι αὐταί ἀναφέρουν ἦτο ὅμοιον. Τήν ἰδίαν τύχην θά ἔχη καί ὁ περιγραφόμενος πόλεμος τοῦ Ἁρμαγεδῶνος μέ τήν κατάπαυσίν του τάχα ὑπό Ἀγγέλου καί μετά, πλήρης ἁγιοποίησις εἰς τήν Ἑλλάδα καί σέ ὅλα τά κράτη τῆς γῆς!

Τά σχόλια περιττεύουν. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι πολλά δεινά θά ἔλθουν, ἰδίως ἔκτακτα, φυσικά, τρομακτικά γεγονότα, ὅπως περιγράφει ὁ Κύριος καί ἡ Ἀποκάλυψις, ὡς προτιμωρία τοῦ ἀφηνιάσαντος καί ἀμετανοήτου κόσμου. Ἀλλ’ ὅπως ἀπό κτίσεως κόσμου ἔγιναν πόλεμοι, καταστροφαί ὡσάν τόν κατακλυσμόν καί τήν καταστροφήν διά πυρός τῶν Σοδόμων, τρομακτικοί πόλεμοι, ὅπως τό 1914 καί τό 1940, καί οἱ ἄνθρωποι δέν μετενόησαν, ἀλλ’ ἔγιναν ἔτι χειρότεροι, οὕτω καί εἰς τό μέλλον πάλιν κατά τήν Ἀποκάλυψιν μέ τάς ἑπτά πληγάς, μέχρι συντελείας, οἱ ἄνθρωποι, ὅ,τι καί ἄν γίνῃ δέν θά μετανοήσουν “δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ”. Ἡ Ἀποκάλυψις λέγει χαρακτηριστικῶς: “Οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν”, ἀλλ’ “ἐμασῶντο τάς γλώσσας αὐτῶν ἐκ τοῦ πόνου, καί ἐβλασφήμησαν τόν Θεόν” (Ἀποκ. θ’ 21. ιστ’ 10-11). Ἑπομένως τά σημεῖα, τά ὁποῖα θά συμβοῦν, τά δεινά καί οἱ πόλεμοι, δεικνύουν ὄχι τήν ἀπότομον μετάνοιαν καί ἐπιστροφήν τῆς ἀποκτηνωθείσης ἀνθρωπότητος, ἀλλά τήν σκληρότητα καί ἀμετανοησίαν καί τήν ἐξ αὐτῆς ἐμφάνισιν τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος θά εἶναι γέννημα τῆς ἀποστασίας τοῦ κόσμου, καί τοῦ ὁποίου ἡ δρᾶσις καί ἡ μεγάλη δύναμις θά καταλυθῇ διά τῆς Παρουσίας τοῦ Κυρίου, ὅπως τοῦτο βεβαιώνει ὁ θεῖος Παῦλος. Ἐντεῦθεν καταφαίνεται, ὅτι ἡ ἐπίμονος προβολή διαφόρων προφητειῶν καί αἱ διάφοροι ἑρμηνεῖαι περί μιᾶς κατ’ ἄγνωστον τρόπον ἁγιοποιήσεως τοῦ πλανήτου ἤ μεσοβασιλείας δέν εἶναι ἔργον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά τοῦ πονηροῦ πνεύματος, ὅπως διά τῆς παρεμβολῆς ὅλων αὐτῶν μή γρηγορῇ καί μή μετανοῇ ὁ κόσμος. Ταὐτοχρόνως συσκοτίζεται ἡ πραγματικότης, ὥστε ἄλλα νά περιμένῃ ὁ κόσμος καί ἄλλα νά συμβοῦν.

Δέν θά εἴμεθα ἔξω τῆς ἀληθείας, ἐάν εἰς τήν συστηματικήν συσκότισιν τοῦ Σατανᾶ, τήν ὁποίαν δημιουργεῖ διά ποικίλων παρερμηνειῶν περί τά σημεῖα τῶν καιρῶν, κατατάξωμεν καί τόν ἀγοραῖον ψευδοπροφητισμόν πεπλανημένων γυναικαρίων ἤ καί ἀνδρῶν, ἐκ τῶν ὁποίων τώρα τελευταίως ἐγέμισεν ἡ κοινωνία, ὡσάν τήν Ζολώτα, τήν Μαγουλᾶ καί τήν Κρικέτου. Τά πρόσωπα αὐτά μέ διαρκεῖς προβλέψεις ἤ ψευδοπροφητείας, ἀνοήτως καί ἀμαθῶς καί ἀσυναρτήτως διατυπωμένας, διαμηνύουν συνεχῶς καταστροφάς, αἱ ὁποῖαι ἐν τῷ μεταξύ οὐδέποτε ἔγιναν. Περί αὐτῶν σπουδαῖον εἰδικόν βιβλίον ἐξέδωκεν ὁ εὐλαβής χριστιανός Βασίλειος Τσερνάκης. “Αἱ σύγχρονοι πλάναι”, Ἀθῆναι 1976. Εἰς τό βιβλίον τοῦτο ὁ εὐλαβής συγγραφεύς μέ τά μελανώτερα χρώματα καί ἀδιάσειστα ντοκουμέντα παρουσιάζει τήν πλάνην τοῦ Σατανᾶ, ὁ ὁποῖος παρουσιάζεται ὡς οὐράνιος δῆθεν Πατήρ συνομιλῶν μέ τά πεπλανημένα αὐτά γυναικάρια, κλαίων καί ὀδυρόμενος καί ἐξομολογούμενος συγχρόνως τόν καημόν του καί τά παράπονά του, ἐπειδή οἱ πάντες, μηδενός ἐξαιρουμένου, ἐκτός τῆς ἀπολυτρωτικῆς Σχολῆς Ζολώτα, τόν ἔχουν ἐγκαταλείψει! Δηλαδή “κουβεντολόγι” μεταξύ δῆθεν τοῦ Οὐρανίου Πατρός, τοῦ φοβεροῦ Κυρίου, καί τῶν δυστυχισμένων αὐτῶν γυναικῶν. Τρώγουν καί πίνουν μαζί μέ τόν Θεόν καί συζητοῦν κάθε βράδυ ὡς διατείνεται μία, ὁμοία μέ αὐτάς, ψευδοαγία, ἡ Ἑλένη τῶν Σπάτων Ἀττικῆς. Ὀλίγη ἐντροπή! Τό δέ θλιβερώτερον εἶναι, ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι, μάλιστα καί κληρικοί, πού ὅλα αὐτά τά ἀσπάζονται καί τά ὑπερασπίζουν. Κρῖμα! Ἐδῶ ἀναφέρομεν καί τό πληρέστερον βιβλίον “Οἱ ψευδοφωτισμένες”, πού ἐξέδωκεν ἐσχάτως ὁ ἀκαταπόνητος καί ἀγωνιστικός ἀρχιμανδρίτης πατήρ Χαράλαμπος Βασιλόπουλος.

Ορθόδοξος Τύπος