Κυριακή της Τυρινής- «Όπου γάρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών»

Απόστολος : Ρωμ. ιγ' 11 - ιδ΄ 4

Ευαγγέλιον: Ματθ. στ΄ 14 - 21

«Όπου γάρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών»

     Μέρος της επί του όρους ομιλίας του Κυρίου μας, αποτελεί η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί. Αλλά ο Κύριος, στο συγκεκριμένο απόσπασμα, αναφέρεται σε τρία θέματα σοβαρά, που χαρακτηρίζουν την ψυχή αλλά και την καθημερινή ζωή του ευσεβούς χριστιανού, τον χαρακτήρα της καρδιάς μας. Γιατί, λέγει ο Κύριος, όπου έχετε φυλαγμένα τα πολύτιμα σας αγαθά, τον θησαυρό των αρετών σας, εκεί είναι και η καρδιά σας, η σκέψη σας.

     Ορθά λοιπόν, η Εκκλησία μας με την ευκαιρία της επερχόμενης τεσσαρακοστής και την είσοδο μας, στο στάδιο των πνευματικών αγώνων, όρισε την ανάγνωση της περικοπής αυτής. Τονίζεται στην αρχή, η ανάγκη της συγνώμης που πρέπει να δείχνουμε σε εκείνους που θεληματικά ή και άθελά τους, μας ενόχλησαν ή και μας έβλαψαν. Μας υπενθυμίζει την ανάγκη που έχουμε και μεις, συγνώμης και συγχώρησης. Την περιμένουμε, για τα πολλά μας λάθη και αμαρτήματα, από τον πανάγαθο Θεό. Καθορίζει την απόλυτη αντιστοιχία που υπάρχει ανάμεσα στο πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα παραπτώματα των συνανθρώπων μας, αλλά και τα λάθη μας, για τα οποία επιζητούμε την θεία ανοχή και συγνώμη. Και το σημαντικότερο: Τα οποιαδήποτε παραπτώματα των συνανθρώπων μας, απέναντί μας, έχουν μια προσωρινή σημασία και συνέπεια, αφού και η ζωή μας είναι περιορισμένη. Άλλωστε δεν είμαστε εμείς αρμόδιοι να κρίνουμε και να κατακρίνουμε τα λάθη ή τις αμαρτίες των άλλων. Δεν ξεχνούμε όμως ότι η συγνώμη που περιμένουμε από τον δικαιοκρίτη Θεό, έχει αιώνια σημασία και αξία, και θα είναι και το κριτήριο ή μάλλον εισιτήριο, για την κληρονομία της αιώνιας βασιλείας των ουρανών.

      Δεύτερη σοβαρή επιταγή και οδηγία, αγαπητοί μου, που καταγράφεται είναι η νηστεία. Καθορισμένη από τη θρησκευτική δεοντολογία, είναι η νηστεία. Η νηστεία όμως, που τηρείται πραγματικά, ως άσκηση της ψυχικής δύναμης αλλά και ως περιορισμός υπερβολών και κατάχρησης τροφών. Η νηστεία που αποβλέπει στην ενίσχυση της πνευματικής μας ανάτασης και επικοινωνίας με το θείο. Η νηστεία που απέχει από την επιδεικτική μορφή νηστείας, εκείνου που θεωρεί ότι καταπιέζεται όταν νηστεύει. Η νηστεία συνεπώς γίνεται σύμφωνα με την επιταγή της θρησκείας μας, χωρίς όμως να την επιδεικνύουμε. Και ο Θεός που βλέπει τους «εν τω κρυπτώ» νηστεύοντες, αμείβει «εν τω φανερώ», τους τηρητές των εντολών Του. Είναι λοιπόν μια σημαντική ψυχική άσκηση, αφού έρχεται σε πολεμική αντίθεση προς τις υλικές επιθυμίες μας, περιορίζοντας έμμεσα, και την τάση προς την αμαρτία. Και φυσικά δεν περιορίζεται μόνο, στην αποχή από ορισμένες τροφές. Άλλωστε μήπως και η υπερβολή στην ποσότητα ή την εξεζητημένη ποικιλία, δεν σημαίνει έλλειψη εγκράτειας, και επομένως καταπάτηση της αληθινής, ουσιαστικής νηστείας; Αλλά άραγε και κάποιες άλλες αδυναμίες μας, αμαρτωλές συνήθειες μας και λάθη, δεν θα έπρεπε να αποφεύγονται με καθημερινό αγώνα, σαν ένα άλλο είδος αγωνιστικής νηστείας, που οδηγεί και στην καθαρότητα, εξαγνισμό της ψυχής μας;

    Μια τρίτη ανθρώπινη αδυναμία σημειώνεται, αγαπητοί μου, στη συνέχεια: Η απληστία και πλεονεξία, ο θησαυρισμός, ως σταθερή επιδίωξη και αυτοσκοπός ζωής. Η αγχώδης προσπάθεια και ο καθημερινός αγώνας για την απόκτηση πλούτου, για την απόκτηση υλικών αγαθών και αντικειμένων. Αγωνιώδης προσπάθεια, που πολλές φορές δεν υπολογίζει τις ανάγκες ή τα δικαιώματα των άλλων. Φυσικά, κανένα λογικό άτομο δεν θα απέκλειε την φροντίδα για την απόκτηση των απαραίτητων για την διατήρηση της ζωής μας, για την εξασφάλιση των αναγκών της οικογένειάς μας. Αυτό αποτελεί καθήκον που καθορίζεται από τον θείο νόμο. Αλλά σε όλα υπάρχει κάποιο όριο. Ωστόσο πόσο σκεπτόμαστε, αν ευσπλαχνιζόμαστε τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας, όταν συσσωρεύουμε «θησαυρούς επί της γης»; Τα θέλουμε όλα δικά μας! Μας ικανοποιεί η απόκτηση πολλών αγαθών, και όταν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους, επιζητούμε περισσότερα! Αγνοούμε ωστόσο, πολλές φορές, και την σκληρή πραγματικότητα. Πόση διάρκεια ή πόση πραγματική αξία, έχουν οι εφήμεροι και φθαρτοί υλικοί θησαυροί που συγκεντρώνουμε με τόση φροντίδα; Έχουμε την δυνατότητα, στη διάρκεια της ζωής μας, να διαφυλάξουμε με απόλυτη ασφάλεια τους θησαυρούς, που συγκεντρώσαμε με τόσο κόπο και κάποτε αδικώντας κάποιους; Η καθημερινή πραγματικότητα, δε μας αφήνει να ησυχάσουμε. Κλέφτες και ληστές που δε λογαριάζουν, ούτε τη ζωή μας, επισκέπτονται τα σπίτια μας, για να μας καταληστέψουν. Ποια λοιπόν η ασφάλεια του θησαυρισμού; Ένα άλλο είδος θησαυρισμού επιζητεί ο Κύριος; Θησαυρούς αρετών. Θησαυρούς ουράνιους που δεν κινδυνεύουν, από την καταστροφή, την κλοπή, την φθορά. Θησαυρούς που δεν θα είναι βάρος για την είσοδο μας στην αιώνια βασιλεία του Θεού, αλλά πολύτιμο και μοναδικό εισιτήριο!

    Συνεπώς δεν μπορεί, αγαπητοί μου αδελφοί, να είμαστε ευσεβείς χριστιανοί, ενώ αφήνουμε να εμφιλοχωρούν αμαρτωλές σκέψεις στην ψυχή μας. Δεν μπορεί συγχρόνως να πιστεύουμε στον Θεό, ενώ με τα λόγια ή τις πράξεις μας βλάπτουμε τους άλλους ή τον εαυτό μας, την ψυχή μας.

     Μια ανθοδέσμη αρετών μας παρουσίασε η σημερινή περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί. Θησαυρός αρετών, που κατακτάται στο στάδιο των αγώνων, με την προσευχή και νηστεία, τη συμμετοχή στα άγια μυστήρια της Εκκλησίας μας, θα βοηθήσουν την πορεία στην επίγεια ζωή μας και θα μας ακολουθούν ως εφόδια στην βασιλεία των ουρανών.

Δ.Γ.Σ