O Mέγας Βασίλειος και η εποχή μας

O Mέγας Βασίλειος και η εποχή μας

Γράφει ο Κων/νος Χαρ. Κορλός, Θεολόγος

      Στις μέρες μας το άγιο πρόσωπο του «ουρανοφάντορα του Χριστού» και Οικουμενικού διδασκάλου Μεγάλου Βασιλείου έχει παραλλαχθεί κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να έχει γίνει αγνώριστο.

     Ποια, αλήθεια, σχέση μπορεί να έχει ο ασκητής, ο ασθενικός κατά το σώμα, ο φωτισμένος, αγιασμένος ταπεινός επίσκοπος Βασίλειος με τον παχουλό άγιο Βασίλειο, που προβάλλεται πολυειδώς και πολυτρόπως από παντού να περιφέρεται με την κόκκινη στολή του μοιράζοντας δώρα;

     Είναι προφανές ότι λόγοι καθαρά εμπορικοί έχουν επινοήσει τέτοιου είδους και τέτοιου μεγέθους μυθεύματα, ώστε να διαστρεβλώσουν κατά τέτοιον τρόπο τον κατεξοχήν άγιο της αγάπης και των πνευματικών και ηθικών διδαγμάτων και να τον παρουσιάσουν ως άγιο που προσφέρει στα παιδιά υλικά πράγματα, δηλαδή παιχνίδια! Του έχουν αλλάξει μάλιστα και τον τόπο που γεννήθηκε, έζησε και μεγαλούργησε, δηλαδή την Καισαρεία της Καππαδοκίας και τον μετέφεραν στη Φιλανδία, όπου βάπτισαν και ένα χωριό στο όνομα του!

     Εμπορευματοποίηση των πάντων, χωρίς όρια και φραγμούς, χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, χωρίς τον ελάχιστο σεβασμό προς την αλήθεια.

    Ποιος θα γνωρίσει στα παιδιά τον αληθινό Μέγα Βασίλειο και τους άλλους μεγάλους Πατέρες, αγίους και Οικουμενικούς διδασκάλους, που ήταν Έλληνες, έγραψαν και δίδαξαν ελληνικά και μας άφησαν τις απαράμιλλες πνευματικές υποθήκες τους στα συγγράμματα τους;

    Σήμερα, που στη δύσμοιρη Πατρίδα μας θέλουμε να απομακρύνουμε από την Παιδεία μας τις διαχρονικές και πανανθρώπινες ηθικές και πνευματικές αξίες και να εισαγάγουμε αντίστοιχες υλιστικές και τη σεξουαλική αγωγή, σήμερα που θέλουμε να εξοβελίσουμε από τα σχολεία μας το μάθημα των θρησκευτικών ως αλήθεια σώζουσα και ζωή, ως παιδαγωγούσα, αξία και αρχή και επομένως να αποβάλλουμε και τους υγιείς εκείνους διδασκάλους και φωστήρες της Οικουμένης, που με την άγια ζωή τους και τη φωτισμένη διδασκαλία τους «τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησαν» και «την φύσιν των όντων ετράνωσαν», η στροφή προς τους μεγάλους αυτούς Πατέρες, «τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας», είναι για την Πατρίδα μας και το Έθνος μας ιδιαίτερα αναγκαία και εκ των «ων ουκ άνευ».

      Αλήθεια, διώχνουμε από τα σχολεία το φως και έρχεται το πνευματικό σκοτάδι και αυτό δυστυχώς το λέμε πρόοδο και εξέλιξη. Ω χρόνοι, ω ήθη.

    Ποιες ηθικές διδασκαλίες προσφέρουμε στα σύγχρονα παιδιά; Όχι μόνο τα θεία διδάγματα και τους αγίους Πατέρες απορρίψαμε, αλλά και τα διδάγματα των αρχαίων Ελλήνων περιφρονήσαμε και διαστρεβλώσαμε. Γιατί και στον Όμηρο, μεταξύ των άλλων, συναντάμε την αξιοζήλευτη πιστότητα της Πηνελόπης προς τον Οδυσσέα και τη σεμνότητα της Ναυσικάς, και στους Σπαρτιάτες το σεβασμό προς τους μεγαλύτερους και το διδακτικό μύθο για τον Ηρακλή για τους δυο δρόμους: «της αρετής και της κακίας» και σ' όλους γενικά τους αρχαίους Έλληνες κλασσικούς και ποιητές κάποια χρήσιμα-ηθικά διδάγματα.

    Ο Μ. Βασίλειος, σε ιδιαίτερη ομιλία του προς τους νέους: «όπως αν εξ Ελληνικών ωφελοίντο λόγων» τους συμβουλεύει να παρακολουθούν τους εθνικούς διδασκάλους, αλλά να είναι πολύ προσεκτικοί, έτσι, ώστε να χρησιμοποιούν τη φιλολογική αυτή μόρφωση για να κατανοούν τις θείες αλήθειες και να παίρνουν από τους κλασσικούς Έλληνες ποιητές και φιλοσόφους ό,τι είναι χρήσιμο και ωφέλιμο πνευματικά και ηθικά. Να παίρνουν ό,τι προβάλλει την αρετή, είναι καλό και αξιομίμητο και βοηθάει στην ενάρετη ζωή, όπως κάνουν οι μέλισσες που παίρνουν από τα λουλούδια ό,τι είναι χρήσιμο για να κατασκευάσουν τη γύρη και το μέλι και όχι ολόκληρο το λουλούδι. Θα εκλέγουν, δηλαδή, τα κείμενα εκείνα που αποσκοπούν στην ηθική διαπαιδαγώγηση. Γιατί και η αρχαία ελληνική γραμματεία προσφέρει «μαρτυρίαν υπέρ του αγαθού».

    Σήμερα, δυστυχώς, στη Νέα Εποχή θεωρούμε αναχρονιστικό να μελετούμε τους αγίους Πατέρες, που υπήρξαν διαχρονικά και γεωγραφικά οικουμενικοί διδάσκαλοι. Αντίθετα, δίνουμε στους νέους νέα διδάγματα προοδευτικά δήθεν και μοντέρνα, ενώ στην ουσία τους οδηγούμε στον παλιμβαρβαρισμό, στην ασυδοσία, στην περιφρόνηση πνευματικών και ηθικών αξιών, στην αναρχία και στην ανήθικη-με τη στενή και την ευρεία έννοια-ζωή. Τα αποτελέσματα αυτής της αγωγής τα γευόμαστε ήδη.

     Μακάρι κατά το νέο έτος, οι υπεύθυνοι για την Παιδεία να κατανοήσουν ότι χωρίς ξεκάθαρους στόχους η Παιδεία θα αποτύχει οικτρά. Αν, δηλαδή, βλέπει τον άνθρωπο υλιστικά, ως ένα παραγωγικό και καταναλωτικό ον και όχι ως ον υλικοπνευματικό και «εικόνα Θεού», τότε βαδίζει προς το χάος και την καταστροφή.