Αυτά που ακολουθούν γράφτηκαν με αφορμή άρθρο του μοντέρνου θεολόγου και διδασκάλου μας Χρ. Γιανναρά. Δημοσιεύθηκε στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ(03/01/2010), αναδημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ και το σπουδαιότερο, αναρτήθηκε και στο ιστολόγιο της ΟΟΔΕ (Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας)!Δεν προτίθεμαι να παραθέσω εδάφια του άρθρου. Ο αναγνώστης δεν πρόκειται να καταλάβει τα δύσκολα, που είναι άλλωστε και άνευ σημασίας. Το εύκολο μένει στον αναγνώστη και αυτός είναι ο στόχος των"σκολιών λογισμών", που συστηματικά ακολουθεί ο ειρημμένος φιλόσοφος και οι περί αυτόν. Μέσα στα "ακαταλαβίστικα" παρεισφρύουν και τα ευκολονόητα και αυτά συγκρατεί ο αναγνώστης. Όποιος θέλει, μπορεί ναδοκιμάσει τις αντοχές του, με τις παραπομπές που του δίνω.
Πάλι οι γνωστές νεορθόδοξες στρεβλώσεις, που προσφέρονται αφειδώς στοσύγχρονο απαίδευτο και στραπατσαρησμένο νεοέλληνα, από τους ταγούς πουμέμφονται τους "ταγούς": Ο χρόνος, η ελευθερία, ο έρωτας και φυσικά, η σχέση. Και αυτάανακατεμένοι με τους προγόνους και τους - μετέπειτα - Πατέρες.Κορύφωση η ελληνικότητα: "Το άριστον εκείνο" με το "ιδιότητα δεν έχ’ η ανθρωπότης τιμιοτέραν", που μας φέρει ο νέος μας ταγός - πιστός ακόλουθος του Ζήσιμου Λορεντζάτου. Τι λέει κι αυτός για την ελληνικότητα; Ότι αυτή συμπυκνώνεται στο "σπιτικό γλυκό κουταλιού νεραντζάκι σερβιρισμένο σε κεντητό τραπεζομάντιλο". Είναι η πληρέστερη έκφρασή της!
Αλλά πέρα από αυτά τα α-νοητά. Ο χρόνος και η αντικειμενική τουφανέρωση δηλούται κατά τα Άγια Θεοφάνια, όταν το Δεύτερο Πρόσωπο τηςαγίας Τριάδος "ωσεί ετών τριάκοντα" βαπτίζεται υπό του Ιωάννου τουΠροφήτη.
"Ὁ γάρ τριάκοντα ἀριθμός μυστικῶς κατανοούμενος, χρόνου τε καί φύσεως,καί τῶν ὑπέρ τήν ὁρατήν φύσιν νοητῶν, δημιουργόν καί προνοητήν εἰσάγειτόν Κύριον. Χρόνου μέν, διά τοῦ ἑπτά· ἑβδοματικός γάρ ὁ χρόνος· φύσεωςδέ, διά τοῦ πέντε· πενταδική γάρ ἡ φύσις, διά τήν αἴσθησιν πενταχῶςδιαιρουμένην· νοητῶν δέ, διά τοῦ ὀκτώ· (1113) ὑπέρ γάρ τήν μετρουμένηντοῦ χρόνου περίοδον, ἡ τῶν νοητῶν ἐστι γένεσις· προνοητήν δέ, διά τοῦδέκα· διά τε τήν τῶν ἐντολῶν ἁγίαν δεκάδα, τήν πρός τό εὖ τούςἀνθρώπους ἐνάγουσαν, καί διά τό τούτου τοῦ γράμματος (σ.σ. τουγράμματος Κ) μυστικῶς ἀπῆρχθαι τῆς προσηγορίας τόν Κύριον, ἡνίκαγέγονεν ἄνθρωπος. Συνάψας οὖν τόν πέντε, καί τόν ἑπτά, καί τόν ὀκτώ,καί τόν δέκα, τόν τριάκοντα πλήροις ἀριθμόν. Ὁ τοίνυν ὡς ἀρχηγῷ τῷΚυρίῳ καλῶς ἕπεσθαι γινώσκων, οὐκ ἀγνοήσει τόν λόγον, καθ᾿ ὅν καίαὐτός τριακοντούτης ἀναφανήσεται, κηρύττειν δυνάμενος τό Εὐαγγέλιοντῆς βασιλείας." (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, Περί Θεολογίας και τηςΕνσάρκου Οικονομίας του Υιού του Θεού, εκατοντάς Α. οθ΄)
Ο χρόνος δεν είναι έννοια αφηρημένη και προσφερόμενη σε φιλοσοφικούς αυτοσχεδιασμούς περί ελευθερίας, σχέσης και έρωτος. Είναι ιερός και οφείλουμε να τον σεβόμαστε. Κάθε στιγμή της ζωής μας είναι ιερή, ζειτο "αμήν" και ο χρόνος αναιρείται. "Το γαρ αμήν δηλοί το μόνιμον της νέας χάριτος, διο και εις μεν τηνπαλαιάν Διαθήκην ουδ΄ όλως ευρίσκεται, διότι τύπος ην, εν δε τη Νέαχάριτι πανταχού λέγεται δια το μένειν αυτήν εις τον αιώνα και εις τοναιώνα του αιώνος" (Φιλοκαλία Γ΄ 159, 15).
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου