Ηρακλής Ρεράκης, Σημείο αντιλεγόμενον οι Μουσουλμανικές Σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ.

ΣΗΜΕΙΟΝ ΑΝΤΙΛΕΓΟΜΕΝΟΝ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ Α.Π.Θ.

Ηρακλής Ρεράκης, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Ενώ η συντριπτική πλειονότητα του λαού της Θεσσαλονίκης αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας διαφωνεί κάθετα με την ίδρυση Κατεύθυνης Μουσουλμανικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή, οι ιδρυτές εμμένουν στις θέσεις τους. Μεταξύ των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας που έχουν οργανωθεί για την ίδρυση Κατεύθυνσης Ισλαμικών Σπουδών είναι και η πρόσφατη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με τεράστια επιτυχία στο Συνεδριακό κέντρο «Βελλίδειο» με την πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και σε συνεργασία με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων και 23 χριστιανικά σωματεία. Επισημαίνεται ότι από το 2014 έως τώρα, οι φίλοι ή υποστηρικτές των Μουσουλμανικών Σπουδών εντός της Θεολογικής Σχολής δεν έχουν τολμήσει να διοργανώσουν καμία δημόσια συνάντηση ή συγκέντρωση, ώστε να αναμετρηθούν με την κοινή γνώμη!

Ωστόσο, οι έντονες αντιδράσεις εναντίον της Θεολογικής Σχολής και όλων αδιακρίτως των καθηγητών της από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τι ακριβώς έχει συμβεί, ανάγκασαν πρόσφατα τον Πρόεδρο του ετέρου Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ., να εκδώσει  ανακοίνωση η οποία διευκρινίζει ότι: «Σχετικώς με τη δημοσιότητα την οποία έχει λάβει το ζήτημα της ίδρυσης Κατεύθυνσης Ισλαμικών Σπουδών του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και λόγω  των εσφαλμένων πληροφοριών και ανακριβειών που διαδίδονται, με αποτέλεσμα τη δημιουργία παραπλανητικών εντυπώσεων, επιθυμούμε, προς αποκατάσταση της αληθείας, να καταστήσουμε σαφές ότι:Το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας αποφάσισε στη Συνεδρίασή του υπ’ αριθμ. 519/9-4-2014, με συντριπτική πλειοψηφία (28 ναι, 2 όχι και 1 λευκό), την έγκριση κειμένου, σύμφωνα με το οποίο: «με την απόφαση ίδρυσης Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών αλλοιώνεται ο μέχρι τώρα χαρακτήρας της Σχολής και η ακαδημαϊκή της αντιστοίχηση με τα διεθνώς κρατούντα. Η Θεολογική Σχολή, κατά το επιστημονικό της περιεχόμενο και το σκοπό ιδρύσεως και  λειτουργίας της, είναι επιστημολογικά αναρμόδια για την οργάνωση Προγραμμάτων Σπουδών άλλων θρησκειών. Παράλληλα, και εφόσον οι εμπνευστές της παραπάνω Κατεύθυνσης διεκήρυσσαν ότι στόχος τους ήταν η κάλυψη των αναγκών της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης σε εκπαιδευτικούς, προτείναμε την οργάνωση ενός προγράμματος σπουδών με την ευθύνη των καθ’ ύλη αρμοδίων Παιδαγωγικών Τμημάτων. Η απόφαση αυτή στάλθηκε στον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, στον Πρύτανη του Α.Π.Θ. και σε άλλους αρμόδιους φορείς.Οι θέσεις αυτές του Τμήματός μας έχουν ευρύτερα γνωστοποιηθεί προφορικώς και εγγράφως και δεν έχουν μεταβληθεί έκτοτε. Αντίθετα ο προβληματισμός και οι ανησυχίες μας επιτείνονται, τόσο διότι οι κτηριακές υποδομές της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. δεν επαρκούν για να στεγάσουν ένα τρίτο πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών, όσο και λόγω των προβλημάτων που πιθανώς θα προκύψουν εξαιτίας της συστέγασης δύο ανομοιογενών προγραμμάτων σπουδών».

Συμπληρωματικά σε όσα αναφέρει η ανακοίνωση του Προέδρου του ενός από τα δύο Τμήματα της Θεολογικής, διευκρινίζοντας και γνωστοποιώντας την αντίθεση των καθηγητών του ενός από τα δύο Τμήματα στις σπουδές αυτές εντός της Θεολογικής, υπενθυμίζουμε ότι:

1. Η ίδρυση Κατεύθυνσης Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. αλλοιώνει τον, ιστορικά, ορθόδοξο θεολογικό χαρακτήρα της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Κυρίως, όμως, συνιστά άλλο ένα «χτύπημα» εναντίον της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα, αυτή τη φορά στο θεολογικό χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

2. Την απόφαση αυτή πήραν τον Μάρτιο του 2014, είκοσι τρεις (23) από τους (39) καθηγητές του Τμήματος Θεολογίας και από τους συνολικά (72) των δύο Τμημάτων της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.

 3. Ο συμφυρμός Χριστιανικών και Ισλαμικών Σπουδών συνιστά διεθνή πρωτοτυπία: Είναι γεγονός ότι τέτοιο συνονθύλευμα δεν έχει επιχειρηθεί ποτέ, ούτε σε Προτεσταντικές ούτε σε Ρωμαιοκαθολικές Σχολές, ούτε, φυσικά, σε Σχολές του Ισλάμ ή άλλων Θρησκειών.

4. Ο συμφυρμός Χριστιανικών και Ισλαμικών Σπουδών είναι επιστημονικώς, παιδαγωγικώς και θεολογικώς ανεξήγητος. Το εγχείρημα “εμφυτεύσεως” Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική, η οποία δεν έχει -ούτε μπορεί να έχει- κανενός είδους οντολογική σχέση με αυτές και η οποία, λόγω της φυσιογνωμίας της, δεν μπορεί να τις υποστηρίξει επιστημονικώς, ούτε να εγγυηθεί την αρτιότητα και την ακαδημαϊκή τους αυτοτέλεια, θεωρείται τουλάχιστον ύποπτη και απαράδεκτη. Οι ορθόδοξοι θεολόγοι καθηγητές του Τμήματος Θεολογίας ή άλλων Τμημάτων, που ανέλαβαν, κατά το προταθέν Πρόγραμμα, να διδάξουν σε αυτό το παρανόμως συσταθέν Τμήμα -διότι περί Τμήματος πρόκειται και όχι περί κατευθύνσεως- σύμφωνα και με το επιμέρους γνωστικό τους αντικείμενο, με βάση το οποίο εξελέγησαν, διορίστηκαν και υπηρετούν σε μια πανεπιστημιακή σχολή, δεν είναι επιστημολογικά ειδικοί να καταρτίσουν Θεολόγους του Ισλάμ.

5. Με δεδομένο ότι δεν υφίσταται Ορθόδοξη Θεολογία εκτός Ορθόδοξης Εκκλησίας, όσοι διακονούν την Ορθόδοξη Θεολογία οφείλουν να ακολουθούν την αντίστοιχη διδασκαλία και να διδάσκουν αποκλειστικά και μόνο τα δόγματα της Ορθόδοξης Πίστεως. Ο Ορθόδοξος Θεολόγος δεν είναι ούτε φιλόσοφος, ούτε θρησκειολόγος, ούτε κοινωνιολόγος της θρησκείας, ούτε θεολόγος της Ισλαμικής Θεολογίας.

6. Η πρόθεση περί ιδρύσεως Μουσουλμανικών Σπουδών συνδέεται άμεσα με την μανιώδη προσπάθεια επιβολής του πολυθρησκειακού μοντέλου εκπαίδευσης στην Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση, μέσω των προτεινόμενωννέων Προγραμμάτων Σπουδών για τα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου και παρά τις άπειρες αντιδράσεις που υπήρξαν και υπάρχουν, ανάμεσα στις οποίες διακρίνεται αυτή της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους, δείχνει ότι οι σχεδιασμοί αυτοί εξακτινώνονται μεθοδευμένα και συστηματικά, πέραν της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας, και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

7. Κύριος στόχος αυτών των περίεργων σχεδιασμών φαίνεται ότι είναι η διάδοση και επικράτηση μίας νέας συναφειακής, διαθρησκειακής, πολυπολιτισμικής «θεολογίας», ως αντιστάθμισμα της αληθινής και εκ Θείας Αποκαλύψεως  Θεολογίας, με στόχο α) τη σταδιακή οικοδόμηση των προϋποθέσεων για την εξάλειψη της θρησκευτικής διαφορετικότητας και ετερότητας, β) την πολτοποίηση όλων των θρησκειών και γ) τη μετάβαση σε μία ομογενοποιημένη παγκόσμια Θρησκεία, την πανθρησκεία.