Ἐπικινδυνότερος ἔχει κατασῆ η Οὐνία εις Οὐκρανίαν

 

Ἐπικινδυνότερος ἔχει κατασῆ η Οὐνία εις Οὐκρανίαν

Τοῦ Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

   Παρακολουθώντας κανεὶς τὴν ἀντιπαλότητα ἢ μᾶλλον τὴν ἐχθρότητα ἀπὸ Ὀρθοδόξους καὶ μή, ἀπέναντι στὴν μόνη ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Αὐτόνομη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἀντιλαμβάνεται τὸν παρεπόμενο κίνδυνο τῆς οὐνιτικῆς ἐξάπλωσης.

   Ἡ Ἱστορία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, γέμει  θλιβερῶν προσπαθειῶν τῆς Οὐνίας, γιὰ ἀπόσπαση Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

    Οἱ κατὰ καιροὺς σχετικὲς δηλώσεις τοῦ Οὐνίτη “ἀρχιεπισκόπου”, καταμαρτυροῦν τὸ ποιὸν τῆς στάσης του ἀπέναντι στὴν μόνη ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Αὐτόνομη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας.

    Στὴ συνάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη μὲ τὸν Οὐνίτη “ἀρχιεπίσκοπο” Sviatoslav τῆς αὐτοκαλουμένης “Οὐκρανικῆς Ἑλληνικῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας (UGCC)” στὶς 16 Σεπτεμβρίου 2019, ὁ Οὐνίτης “ἀρχιεπίσκοπος” μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε τὰ ἑξῆς : “Μὲ τὴν ἐκχώρηση τῆς Αὐτοκεφαλίας ὁ οἰκουμενικὸς διάλογος μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, θὰ αὐξηθεῖ σὲ ποιοτικὰ ὑψηλότερο ἐπίπεδο.  Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἱστορικὴ στιγμὴ ἡ διακήρυξη τῆς αὐτοκεφαλίας, ὡς  κύριος συνομιλητὴς γιὰ τὴν Ἑλληνοκαθολικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δὲν εἶναι πλέον ἡ Ρωσικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἡ τοπικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴν Οὐκρανία”*.

Αὐτὴ ἡ ἐχθρότητα ἀπέναντι στὴν μόνην ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Αὐτόνομη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, γιατί πέρασε ἀπαρατήρητη καὶ χωρὶς κανένα σχολιασμό;

Μὲ ἱκανοποίηση ὁ Οὐνίτης “ἀρχιεπίσκοπος” ἀνέφερε ὅτι, ἡ  Τοπικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴν Οὐκρανία δὲν εἶναι πλέον ἡ Αὐτόνομη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας.  Ἡ φανερὴ ἱκανοποίηση τοῦ Οὐνίτη “ἀρχιεπισκόπου”, ἦταν φυσικὸ ἐπακόλουθο τῆς διαχρονικῆς οὐνιτικῆς ἐχθρότητας.

Ἡ ἱκανοποίηση τῶν Οὐνιτῶν καὶ  γενικότερα τῶν Παπικῶν, γιὰ τὴν  λυπηρὴ αὐτὴ ἐξέλιξη στὸ Οὐκρανικὸ πρόβλημα εἶναι ἔκδηλη. Ὁ διακαὴς πόθος τῶν Οὐνιτῶν, ἀλλὰ καὶ Ἀμερικανοῦ διπλωμάτη στὴν Ἀθήνα, ὁ ὁποῖος περιῆγε “ὄρη καὶ βουνοὺς” γιὰ τὸ θέμα τοῦτο, ἔγινε πλέον πραγματικότητα.

Ἡ διαπίστωση τοῦ Οὐνίτη “ἀρχιεπισκόπου”, ὅτι “ὁ οἰκουμενικὸς διάλογος θὰ αὐξηθεῖ σὲ ποιοτικὰ ὑψηλότερο ἐπίπεδο”, προβληματίζει ἰδιαίτερα. Τὸ ἐννοούμενο “ποιοτικὰ ὑψηλότερο ἐπίπεδο”, εἶναι σὲ ὅλους γνωστό.

Ἡ Αὐτόνομη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας εἶναι ἐκείνη ποὺ δοκίμασε τὴ Οὐνιτικὴ μάνητα καὶ κατ’ ἐπέκταση ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.   Τὴ στάση  Οὐνιτῶν ἀπέναντι στὴν  Αὐτόνομη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, καταμαρτυρεῖ  τὸ γεγονὸς τῆς ἁρπαγῆς πολλῶν Ναῶν Ὀρθοδόξων μὲ βίαιο τρόπο. Ἡ Οὐνία  “διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου διὰ πολλῶν αἰώνων ἦταν ἐχθρικὴ  ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας”, ἀνέφερε παλαιότερα τὸ Πατριαρχεῖο  Μόσχας.

Ποιὸς ἀμφιβάλλει γιὰ τὸ μεγάλο αὐτὸ  πρόβλημα μὲ τὴν Οὐνία στὴν Οὐκρανία, τὸ ὁποῖο ἀρχίζει στὸ Κίεβο ἀπὸ  τότε ποὺ ὁ Πάπας Κλήμης ὁ Ζ’ στὴν οὐνιτικὴ “Σύνοδο” τοῦ 1596, συμφώνησε μὲ τὸν βασιλιὰ τῆς Πολωνίας Σιλίσμο τὸν Γ΄, ἀλλὰ καὶ τὸν Μητροπολίτη Κιέβου Μιχαὴλ ποὺ προσχώρησε στὴν Οὐνία, γιὰ ἐκδίωξη τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Νικηφόρου καὶ τῆς ὑπαγωγῆς τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, στοὺς Οὐνίτες;

Ὁ Οὐνίτης “ἀρχιεπίσκοπος” Sviatoslav στὴ συν­άντησή του μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη στὶς 16 Σεπτεμβρίου 2019, βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀναφερθεῖ καὶ πάλι στὸ “ἐξουσιαστικὸ πρωτεῖο”,  λέγοντας ὅτι  “…οἱ Ἀνατολικὲς Καθολικὲς Ἐκκλησίες (οἱ οὐνίτες δηλαδὴ) προσφέρουν νέα στοιχεῖα γιὰ τὴν κατανόηση τοῦ πρωτείου τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης καὶ τῆς συνοδικότητας.  Ταυτόχρονα, οἱ Ἀνατολικὲς Καθολικὲς Ἐκκλησίες προτείνουν στὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία νέες μορφὲς τῆς διακονίας τοῦ Πέτρου”*.

Θὰ ἦταν ὅμως παράλειψη νὰ μὴ ἀναφέρουμε ὅτι, καὶ Ὀρθόδοξοι Κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ θεολόγοι, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ Οὐκρανικοῦ, προσέφεραν ὅπως καὶ οἱ Οὐνίτες, “νέα στοιχεῖα γιὰ τὴν κατανόηση τοῦ πρωτείου τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης”, μὲ πρωτάκουστες δογματικές,  ἁγιογραφικὲς καὶ ἄλλες παρερμηνεῖες.

Ὁ ρόλος τῆς Οὐνίας στὴν Οὐκρανία ἦταν καὶ εἶναι καθοριστικὸς στὴν ἀποκοπὴ Ὀρθοδόξων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.  Ποιὸς ἀμφιβάλλει γιὰ τοῦτο;

Ὅσο παρατείνεται ἡ λυπηρὴ κατάσταση ποὺ δημιουργήθηκε μὲ τὴν ἀπομόνωση τῆς μόνης ἀναγνωρισμένης ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Αὐτόνομης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, θὰ εἶναι πρὸς ὄφελος καὶ τῶν Οὐνιτῶν στὴν Οὐκρανία.

*Romfea.gr, ἀπὸ τὸ ἄρθρο τοῦ Αἰμίλιου Πολυγένη μὲ τίτλο “Συνάντηση τοῦ Οὐνίτη Ἀρχιεπισκόπου Οὐκρανίας μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη” (17/9/2019).

Δείτε σχετικά και:

-Σοβαροί προβληματισμοί γύρω από την συνάντηση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Ουκρανού Ουνίτη Σεβτσούκ στο Βατικανό.

-Γιατί το ουνιτικό μόρφωμα στην Ουκρανία αυτοαποκαλείται ¨Ουκρανική Ορθόδοξη Ελληνο-Καθολική Εκκλησία;»

-Η Ουνία στην Ουκρανία εδραιώνεται και επεκτείνεται παγκόσμια