Το «πείραμα ευθανασίας» του Καναδά
Από Australian Care Alliance,
και Euthanasia Prevention Coalition
5 Ιουλίου 2021
Σχόλιο «Μαμά Μπαμπάς Παιδιά»: Για την κοινωνία χωρίς Θεό, μόνη διέξοδος στα βάσανα δείχνει συχνά να είναι ο θάνατος. Στον Καναδά, η εφαρμογή της ευθανασίας είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων αποτυχημένων «επιλογών ζωής». Τίποτα δεν απαξιώνεται περισσότερο από την πονεμένη ζωή των ασθενών και ευάλωτων ανθρώπων.
Τὸ ἄσπρο μαῦρο (Γ΄)
Ἐπιδερμικὴ «θεολογία», κατάλληλη γιὰ νεοποχήτικα ἐμβόλια πλάνης
Γεώργιος
Κ. Τζανάκης. Ἂκρωτήρι Χανίων.
«Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πάνω ἀπὸ ὅλα,
γιατὶ αὐτὴ ἡ ἑνότητα στηρίζει τὴν ἀληθινή πίστι». Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος.
Καλὸ ἀκούγεται.
Ἑνότητα, Ἐκκλησία, Πίστις. Λέξεις μὲ βάρος. Ὅταν
λέγονται ἀπὸ κληρικοὺς ἀποκτοῦν, γιὰ τοὺς περισσοτέρους, μεγαλύτερο βάρος λόγῳ
τοῦ σχήματός τους, τὸ ὁποῖο ἀκόμα ὁ λαός μας σέβεται.
Ἀκόμα μεγαλύτερο βάρος ἀποκτοῦν ὅταν λέγονται ἀπὸ ἀνθρώπους μὲ πράξι, μὲ ἔργο. Ἐργασία, στὸν ἑαυτό τους πρώτα καὶ κατόπιν στὸν λαό τοῦ Θεοῦ. Μᾶλλον, ὅταν ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἐργασία περιττεύουν τὰ λόγια. Καὶ μόνον ἡ παρουσία τοῦ ἐργάτη τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη καὶ ἄνευ λόγων, φτάνει γιὰ νὰ νοιώσῃ κανεὶς τὴν πίστι, νὰ ἀντιληφθῇ τὴν ἑνότητα, νὰ αἰσθανθῇ τὴν ζεστασιά τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν χρειάζονται εἰσηγήσεις, ἐξηγήσεις, ἀναλύσεις, παραπομπές. Γνωρίζεις μὲ ὅλο τὸ εἶναι σου ὅ,τι ἐδὼ ὑπάρχει ἡ μία, ἡ μόνη, ἡ ἀληθινή πίστις. Γνωρίζεις ὅ,τι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι κομμάτι τῆς ἀληθινῆς, τῆς μίας, τῆς μόνης Ἐκκλησίας καὶ ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ ἐλάχιστο κομμάτι εἶναι μπροστά σου, εἶναι ἐνώπιόν σου ὁλόκληρη ἡ ἐκκλησία. Γιατὶ αὐτὸς εἶναι ἑνωμένος μὲ ὅσους πέρασαν καὶ ὅσους θἄρθουν. Μὲ ὅσους εἶναι στὸν οὐρανὸ καὶ ὅσους βρίσκονται στὴ γῆ. Νοιώθεις τὴν τῶν πάντων ἑνότητα. Ξέρεις ὅτι ὅλοι οἱ πρὶν , οἱ νῦν καὶ οἱ μελλούμενοι εἶναι ἕνα. Τὸ νοιώθεις, τὸ ζεῖς, τὸ χαίρεσαι. Φτάνει ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, ἕνας ἀληθινὸς φίλος τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν παρουσία του καὶ μόνο νὰ διώξῃ κάθε φόβο, κάθε ἀμφιβολία, νὰ λύσῃ κάθε ἀπορία, νὰ διώξῃ κάθε σύννεφο, νὰ σὲ ἀλαφρώσῃ ἀπὸ κάθε βάρος νὰ σὲ κάνῃ νὰ νοιώσῃς τὸ ἄγνωστο γιὰ σένα καὶ κρυφὸ νόημα τῆς ζωῆς. Ἔχεις συναντήσει ἕναν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ἕναν χριστιανὸ, ἕναν ἅγιο, ποὺ μπορεῖ νὰ μὴν μιλάῃ, νὰ μὴν κηρύττῃ, νὰ μὴν λέει λόγο μεγάλο ἤ μικρὸ, ἀλλὰ ἀνακεφαλαιώνει ὅ,τι ἔχει λεχθῇ, ἐνσαρκώνει ὅ,τι ἅγιο ἔχει νοηθῇ, κάνει προσιτὰ τὰ ἀπρόσιτα καὶ ὁρατά τὰ ἀόρατα. Μπροστὰ στὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ γνωρίζεις μὲ ὅλη τὴν ὕπαρξί σου, τὴν ὕπαρξι τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, τοῦ Σώματός Του. Ἕνα γαλήνιο ἀεράκι φουσκώνει τὰ πανιὰ τῆς ψυχῆς σου καὶ εὐγνωμονεῖς τὸν Θεὸ ποὺ σὲ ἀξίωσε, ἔστω καὶ γιὰ λίγες στιγμές, νὰ γνωρίσῃς τὴν παρουσία Του. Μακάριος, ὅσο ἀνάξιος καὶ ἄν εἶναι, ὅποιος ἀξιώθηκε αὐτῆς τῆς δωρεᾶς.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης
ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Απόσπασμα
απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του
μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:
«ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ
ΕΙΣ ΤΗΝ 28ην ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου
Λαρίσης στις 27-10-1985] [Β145]
Αγαπητοί μου, η αγρυπνία που επιτελούμε απόψε, είναι στη μεγάλη εκείνη ευεργεσία του Θεού, που έδωσε τη νίκη και την ελευθερία στον ελληνικό μας Έθνος. Όλοι τότε νόμισαν ότι η Ελλάς θα πέθαινε, υποκύπτουσα στον κατακτητή. Εκείνη η μικρή Ελλάς των επτά εκατομμυρίων· ότι θα συνετρίβετο μπροστά σε έναν όγκο σαράντα εκατομμυρίων. Για να προστεθεί ύστερα από λίγους μήνες ένας άλλος όγκος άλλων σαράντα εκατομμυρίων, μπροστά στη μικρή μας Ελλάδα. Η Ελλάδα όμως δεν απέθανε. Ο Κύριος που ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, Εκείνος είπε και δια την Ελλάδα: «Οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει». Δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Μόνος αγαπητοί μου, ο Χριστός είναι Εκείνος που όταν απλώνει το ζωογόνο χέρι Του, όλα τα σώζει και όλα τα ζωοποιεί. Τότε είμεθα εγγύς βαράθρου, εγγύς θανάτου. Κι όμως ο Κύριος, ο Θεός μάς έβγαλε από εκείνα τα βάραθρα της εθνικής αλλά και της πνευματικής μας απωλείας, παρά τους γέλωτας των αντιφρονούντων. Γελούσαν οι εχθροί. Κι έλεγαν: «Είναι δυνατόν;». Κι όμως δείξαμε στον κόσμον το θαύμα του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου.
ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Απομαγνητοφωνημένη
ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα: «ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου
Λαρίσης στις 28-10-2001]
Όσο περισσότερο ο χρόνος απομακρύνει τα
γεγονότα, αγαπητοί μου, τόσο περισσότερο σφαιρικά φαντάζουν στα μάτια μας.
Έτσι, από την απόσταση 61 ολοκλήρων χρόνων, δηλαδή δύο τριακονταετίες, βλέπουμε
τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 καλύτερα. Αλήθεια, πέρασαν
έξι δεκαετίες… Πόσο γρήγορα πέρασαν… Για ‘κείνους μάλιστα που τότε έζησαν τα
γεγονότα και σήμερα έχουν κάποια ηλικία.
28η Οκτωβρίου 1940… Μια χρονολογία που τη χαρακτηρίζει ένα ηρωικό ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ στο τελεσίγραφο του εχθρού για παράδοση. Είναι στο αίμα του Έλληνος να μη θέλει να παραδοθεί στον εχθρό. Σε όποιας μορφής εχθρό. Και το βλέπει κανείς αυτό ιστορικά. Και οι πρόγονοί μας είπαν εκείνο το περίφημο «Μολών λαβέ». Δηλαδή, «αφού έρθεις, πάρε τα αυτά που ζητάς. Εμείς δεν σου τα δίνουμε»· όταν ο τελευταίος αυτοκράτωρ, μαχόμενος, έπεσε στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, λέγοντας ότι του ήταν αδύνατον να παραδώσει την πόλη στον εχθρό, γιατί δεν του ανήκε· όταν το ’40 μας ζήτησαν οι εχθροί να παραδώσουμε την πατρίδα μας στα χέρια τους, εμείς τους είπαμε ΟΧΙ!
Το έπος του 1940.
Ιερά παρακαταθήκη για τους Έλληνες και τον κόσμο όλο.
Μυργιώτης Παναγιώτης, Μαθηματικός
Μια ένδοξη ημέρα
ξημερώνει. Ημέρα Ιστορική και λαμπερή. Ημέρα γραμμένη εις τις χρυσές δέλτους
της ελληνικής και παγκοσμίου Ιστορίας. Ημέρα μνήμης και θυσίας υπέρ πίστεως και
πατρίδος. Υπέρ της ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Από τις πλέον ένδοξες σελίδες της ελληνικής Ιστορίας γράφτηκαν εκείνη την περίοδο. Μιλάμε για το ηρωικό έπος του 1940, το οποίο γράψανε με αίμα και γενναιότητα οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας στα κακοτράχαλα και χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου.
Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ
Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων
Η επίδραση της χριστιανικής πίστεως στους αγωνιστές για τη
ελευθερία της Πατρίδας
Καθώς εορτάζουμε τα (200) χρόνια από την ηρωϊκή Επανάσταση των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για την ελευθερία μας από τον βαρύτατο τουρκικό ζυγό αλλά και καθώς πλησιάζουμε στον ετήσιο εορτασμό του έπους του ’40, σκεφτήκαμε να αφιερώσουμε το σημερινό μας άρθρο στην τεράστια επίδραση της Ορθόδοξης χριστιανικής μας πίστεως στην καλλιέργεια αλλά και στη διατήρηση του υψηλού ηρωικού φρονήματος των Ελλήνων αγωνιστών.
Ἐκ τῶν λίθων…
τοῦ Νεκτάριου
Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας
Χιλιοδιαπιστωμένο
τό συμπέρασμα, ἐπιβεβαιώθηκε ὅμως τίς προάλλες γιά μιά φορά ἀκόμη: κρησάρα
μεγάλη οἱ σκοτεινές μέρες πού ζοῦμε. Καιροί καταλυτικοί, κείμενοι εἰς πτῶσιν
καί εἰς ἀνόρθωσιν πολλῶν. Καί συνάμα αἰτία γιά μεγάλα καί γιά δραματικά ἀποκαλυπτήρια.
Ἀποκαλυπτήρια καί ἐπώδυνα, ἀλλά καί θαυμαστά.
Μοῦ ἦρθε πάλι στόν νοῦ πρόσφατα ἡ περικοπή ἀπό τό Κατά Λουκᾶν (3.7-9), μέ τά λόγια ἐκεῖνα τοῦ Ἅγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου πρός τούς Ἰουδαίους, πού πίστευαν ὅτι ἦταν ἐκλεκτοί λόγῳ τῆς καταγωγῆς τους ἀπό τόν Ἀβραὰμ καί ὡς ἐκ τούτου πνευματικὰ ἐξασφαλισμένοι. «Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; Ποιήσατε οὖν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, καί μή ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, πατέρα ἔχομεν τόν Ἀβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεός ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ. Ἤδη δέ καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται». Ἡ μετάνοια καί τά ἔργα σας θά σᾶς σώσουν, τούς φώναζε, καί ὄχι ἡ καταγωγή σας, γιατί ὁ Θεὸς μπορεῖ καί ἀπό τίς πέτρες νά βγάλει παιδιά τοῦ Ἀβραάμ. Ἡ ἀξίνα ὅμως εἶναι ἤδη ἕτοιμη καί ὅποιο δέντρο δέν κάνει καλό καρπό, κόβεται καί ρίχνεται στή φωτιά.
Ο Οικουμενισμός προχωρά τόσο δυναμικά που ορισμένες Εκκλησίες χρησιμοποιούν τον όρο «Αδελφή Εκκλησία» σε σχέση με άλλες Ομολογίες. Ας καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται;
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος
Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:
[εκφωνήθηκε στις 26-10-2001] Β΄έκδοσις
Αγαπητοί, χαίρει ο ουρανός,
χαίρει και η γη, όταν εορτάζεται η μνήμη ενός Αγίου. Χαίρει ο ουρανός,
διότι εκέρδισε από την γην έναν άγιον· χαίρει και η γη, διότι έδωσε στον
ουρανόν ένα παιδί της. Και οι άγιοι άγγελοι χαίρουν και αυτοί, γιατί κάνουν
συνόμιλόν τους έναν άνθρωπον. Και οι άνθρωποι χαίρουν, γιατί ανοίγεται η
δυνατότητα του ουρανίου αγιασμού των. Κι ο
άγιος Δημήτριος, εστάθη ένας μέγας μάρτυς του Χριστού, που με το μαρτύριό του
εδόξασε τον Κύριον· και έδωσε το
καλό παράδειγμα πίστεως και αγάπης στον Χριστόν σε μυριάδες πιστούς μέσα εις
την ιστορία.
Ο μέγας του Χριστού μάρτυς Δημήτριος ήτο Θεσσαλονικεύς. Και είχε το ύπατον αξίωμα του διοικητού της πόλεως, όταν το 303 μ.Χ. εδόθη η αφορμή με την επίσκεψη του Μαξιμιανού στην πόλη. Δεν πήγε να τον υποδεχθεί. Αυτή ήταν η αφορμή. Ήταν εποχή διωγμών των Χριστιανών και ο άγιος Δημήτριος έδωσε πλήρως το μέτρον της πίστεώς του εις τον Χριστόν. Γι΄αυτό και συνελήφθη και εθανατώθη μαρτυρικά. Ήταν νέος, ευσταλής, άλκιμος, δηλαδή γενναίος και αθλητικός. Ήτο στρατιωτικός διοικητής· γι΄αυτό διέθετε τα γνωρίσματα του στρατιωτικού και αθλητικού βίου. Και πολύ προσφυώς η Εκκλησία μας του αφιέρωσε την αποστολική περικοπή του Παύλου προς τον Τιμόθεον που ακούσαμε προηγουμένως, και που αναφέρεται, μεταφορικώς βέβαια, εις την στρατιωτική και αθλητική ζωή που εχρειάζετο ο Τιμόθεος. Αλλά και κάθε τιμό-θεος μέσα στην ζωή της Εκκλησίας.
«Οἱ ταραξίες τῆς οἰκουμένης»[1] καί ὁ ταραξίας τῆς οἰκουμένης!
Στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, παρουσιάζεται γλαφυρά ὁ ἀγώνας τῶν Ἀποστόλων νά ἐδραιώσουν τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Οἱ τά συμφέροντα ἔχοντες, κατηγοροῦν αὐτούς ὡς ἀνθρώπους πού «ἐκταράσσουσιν»[2] τήν πόλη τους, πού κηρύττουν «ἔθη ἅ οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν παραδέχεσθαι οὐδέ ποιεῖν»[3], κηρύττουν, δηλαδή, «ἔθιμα πού δέν ἐπιτρέπεται σέ ἐμᾶς νά παραδεχόμαστε καί νά τηροῦμε», καί τούς προσήγαγον βιαίως στούς πολιτᾶρχες τῆς ἐποχῆς, τούς ἄρχοντες τῆς πόλεως, μέ τήν κατηγορία: «καί οὖτοι πάντες ἀπέναντι τῶν δογμάτων Καίσαρος πράσσουσι»[4], δηλαδή, «καί ὅλοι αὐτοί ἐνεργοῦν ἀντιθέτως πρός τά διατάγματα τοῦ Καίσαρα»! Μᾶς θυμίζει κάτι αὐτό;
ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ
ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 25η
Οκτωβρίου 2021
ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΝΕΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΦΡΙΚΩΔΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ
Τα φρικώδη σκάνδαλα σεξουαλικής, (και όχι μόνο), φύσεως του Παπισμού δεν έχουν τελειωμό. Με πολλή λύπη και οδύνη ψυχής πληροφορούμαστε τις χιλιάδες περιπτώσεις παιδεραστίας, που βγαίνουν κάθε τόσο στη δημοσιότητα. Σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας με τίτλο «Όταν η αλλοτρίωση του δόγματος αλλοτριώνει το ήθος », (24.9.2018), παραθέσαμε ενδεικτικά μόνον, ορισμένες από τις πάμπολλες σχετικές δημοσιεύσεις, οι οποίες εν είδει χιονοστιβάδας απειλούν να καταπλακώσουν το Βατικανό.
Γενναίος Θεοδώρου Κολοκοτρώνης
Ο γενναίος αγωνιστής στη σκιά του πατέρα του
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ο γιός του Γέρου του Μοριά Γενναίος Κολοκοτρώνης (1804 – 1862) ήταν εκ των σημαντικοτέρων αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, που έζησε κοντά και στη σκιά του μεγάλου ήρωα πατέρα του. Νεαρός στην ηλικία – μόλις στα δέκα επτά του χρόνια – και παρά τη συμβουλή του πατέρα του να μην πολεμήσει, λόγω του νεαρού της ηλικίας του και της ασθενικής του φύσης, εκείνος μαζί με τον αδελφό του Πάνο μπήκαν στη φωτιά.
Η αγέραστη Ελλάδα του 1940 και η παρανοϊκή χώρα του
2021.
Δημήτρης
Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς
Στον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε ο Στρατής Μυριβήλης αναφέρει και ένα ωραίο επεισόδιο. Ο σπουδαίος λογοτέχνης μας είχε εξασφαλίσει άδεια από το Γενικό Επιτελείο για να ανεβεί τις παγωμένες αετοράχες της Πίνδου και να παρευρεθεί θεατής στον πανεθνικό συναγερμό του Σαράντα. Είδε πολλά και θαυμαστά. Διαβάζω: «Ένας φαντάρος έπιασε αιχμάλωτο έναν Ιταλό λοχία, την ώρα που ο λόχος του δέχτηκε στα σκοτεινά την αιφνιδιαστική επίθεση. Ο Ιταλός ετοιμαζόταν να τον μαχαιρώσει στα μουλωχτά με την ξιφολόγχη του. Έπιασε το χέρι του, το δάγκωσε και τον αφόπλισε.
Η εθνική ταυτότητα στην Ελλάδα του 2040
Κωνσταντίνος
Χολέβας,
Πολιτικός Επιστήμων
Άρχισε η συζήτηση
για την Ελλάδα του 2040. Όπως ανακοίνωσε η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου διεξάγεται
ήδη η σχετική επιστημονική μελέτη στο πλαίσιο της Επιτροπής για τον εορτασμό
του 1821. Πιστεύω ότι η συζήτηση για τις μελλοντικές εξελίξεις πρέπει να λάβει
υπ’ όψιν της την επιβίωση της ελληνικής και ορθόδοξης ταυτότητάς μας επί
Τουρκοκρατίας, αλλά και τις απόψεις σοβαρών διεθνολόγων οι οποίοι προβλέπουν
την υποχώρηση της παγκοσμιοποίησης.
Με πυξίδα αλάνθαστη τα διδάγματα του 1821 ο Ελληνισμός πρέπει σήμερα να επιδείξει πνεύμα αντίστασης και όχι υποταγής απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, η οποία εκφράζεται με τον Νέο Οθωμανισμό του Ερντογάν. Με δημοκρατική υπευθυνότητα και με σωστή -ὀχι αποδομητική -διδασκαλία της Ιστορίας μας.
Έμπρακτη απόσχιση της Επισήμου Εκκλησίας από τον λαό
Χαράλαμπος
Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η αθόρυβη παρουσία του Τριαδικού Θεού εν τω βίω μας, συνιστά μία ισχυρά βοήθεια, προκειμένου ο άνθρωπος να νιώθει ανακούφιση αλλά και να ενθαρρύνεται να προχωράει ή να αγωνίζεται παντί τρόπω εις την ζωή ή να δύναται με αμβλυμμένο άγχος να ανταπεξέρχεται ή να διευθετεί τελεσφόρως τα δυσβάστακτα αναφυόμενα προβλήματα της ζωής.
Ποιοι ενοχλούνται από την Ορθοδοξία; – Ο Τσελέντης
ξεσκέπασε το βρώμικο σχέδιο αποκαθήλωσης των ιερών εικόνων!
Ελευθέριος
Ανδρώνης
Ο Άκης Τσελέντης κατακεραύνωσε όσους τόλμησαν να
απομακρύνουν τις ιερές εικόνες από τα νοσοκομεία και μίλησε για «άνωθεν
εντολές». Ποιοι τις έδωσαν όμως;
Τσελέντης – καταγγελία: Να λοιπόν που ο Μακαριστός Χριστόδουλος βγαίνει ακόμα μια φορά αληθινός για αυτά που προειδοποιούσε πριν 16 και πλέον χρόνια. Πως επιχειρείται δηλαδή συστηματικός αποχριστιανισμός του κράτους των Ελλήνων, με κατεύθυνση την ίδια την κοινωνία.
Τεχνητή ψυχική μόλυνση της
κοινωνίας
Ιρίνα Μεντβέντεβα, Διευθύντρια του Δημόσιου
Ινστιτούτου Δημογραφικής Ασφάλειας της Ρωσίας
Μετάφραση: Ευάγγελος Αργυρόπουλος
«Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία τα βαριά ψυχιατρικά συμπτώματα είναι συμπτώματα που ανήκουν στην πραγματική ψυχιατρική και παρουσιάζονται ως πρότυπα μόδας και συμπεριφοράς», λέει η Ιρίνα Μεντβέντεβα, Διευθύντρια του Δημόσιου Ινστιτούτου Δημογραφικής Ασφάλειας.
Ο σπόρος και η
σποριά του
της Ευαγγελίας
Μπίτου, φιλολόγου
Ήλθε το φθινόπωρο με τα πρωτοβρόχια. Η γη δέχεται με ανακούφιση τη βροχή, η φύση ανασαίνει μετά την κάψα του παρατεταμένου καύσωνα, η φυλλωσιά των δένδρων ξαναβρίσκει τη λάμψη της, η ατμόσφαιρα αλλάζει και όλα γύρω μας δείχνουν πως το καλοκαίρι μας αποχαιρετά. Στη μνήμη συνειρμικά έρχονται φθινοπωρινές εικόνες των παιδικών χρόνων σχετικές με τη σπορά. Ο γεωργός μετά το όργωμα έσπερνε, σκόρπιζε δηλαδή με το δεξί του χέρι, άνετα και με πείρα, τον σπόρο που είχε σε ένα τσουβάλι κρεμασμένο με ειδικό τρόπο στα αριστερά του. Το μέρος του αγρού που έσπερνε σε μια διαδρομή λεγόταν σποριά. Σποριά όμως ονομαζόταν και ένας μικρός τόπος: Μια σποριά γης είχε ο φτωχός αγρότης.
Ομιλία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής μας, Αρχιμανδρίτου Ειρηναίου Βαϊοπούλου, κατά την Θεία Λειτουργία της Κυριακής ΣΤ΄ Λουκά, 24 Οκτωβρίου 2021, στην Ευαγγελική περικοπή (Λουκ. η΄, 27-36).
Ἀποτελεῖ ὄνειδος διὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν, τὴν θεολογίαν, τοὺς Ἱ. Κανόνας, ἀλλὰ καὶ ἔναντι τοῦ σεβασμοῦ ποὺ ὀφείλει νὰ ἔχη κανεὶς διὰ τὸ γῆρας, ἡ συμπεριφορὰ τῶν Κρητῶν Ἱεραρχῶν εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπόν των, συναινούντων τῶν πολιτικῶν! Ἂς ἐνθυμοῦνται τὸ «μάχαιραν ἔδωσες, μάχαιραν θὰ λάβης»… Παραθέτομεν τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς 18ης Ὀκτωβρίου 2021:
Ποιοι δρομολογούν την αντικατάσταση
του Ειρηναίου. Το παρασκήνιο, οι συμμαχίες και οι κρυφές ομάδες στο Φανάρι
Τα ρακοκάζανα στην Κρήτη ανοίγουν κάθε χρόνο τον μήνα Νοέμβριο. Το λέω για εκείνους που δεν είναι γνώστες της τέχνης των αποστάξεων και της λατρεμένης ρακής. Ή τσικουδιάς, όπως λένε το απόσταγμα στα δυτικά μέρη της λεβεντογέννας κρητικής γης.
Για το διεθνές
Συνέδριο με θέμα «Ο Αλή πασάς και η εποχή του» που θα πραγματοποιηθεί το
τριήμερο 22-24 Οκτωβρίου στον πολιτιστικό πολυχώρο «Δ. Χατζής» στα Γιάννενα
μίλησε η τ. Πρύτανης Μαρία Νεγραπόντη – Δεληγιάννη κατά την διάρκεια της
ομιλίας της στα εγκαίνια έκθεσης αρχειακού υλικού, που διοργάνωσε η
Επιτροπή Πρέβεζα 1821-20121 «ΙΣΤΟΡΙΑ- ΜΝΗΜΗ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στο Εργατικό Κέντρο
Πρέβεζας.
Η κ. Νεγρεπόντη – Δεληβάνη άσκησε δριμεία κριτική τόσο στον Δήμο Ιωαννιτών, όσο και στην Επιτροπή “Ελλάδα 2021” για την επιλογή του χρόνου διεξαγωγής του συνεδρίου.
ΨΗΦΙΣΜΑ
– ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
ΤΗΣ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ‘’ ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΣΟΥΛΙ ‘’
ΓΙΑ ΤΟ
ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ ΜΕ ΘΕΜΑ -‘’Ο ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ
ΤΟΥ’’
Το Δ. Σ. της Αδελφότητάς μας καταγγέλλει για δεύτερη φορά (η πρώτη έγινε μέσα από την εφημερίδα μας ‘’ΗΡΩΙΚΟ ΣΟΥΛΙ‘’ το συνέδριο- ντροπή με θέμα ‘’Ο Αλή πασάς και η εποχή του’’ για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, το οποίο διοργανώνουν στα Γιάννενα ο Δήμος Ιωαννιτών, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, υπό την αιγίδα της Επιτροπής ’’Ελλάδα 2021’’.
Ἀπέναντι εἰς τὸ ἁμαρτωλὸν περιβάλλον
Τοῦ
πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Πολλοὶ
θρησκευόμενοι ἄνθρωποι, ποὺ ζοῦν μέσα στὸν κόσμο, συχνὰ ἐπηρεάζονται ἀπὸ τοὺς
κοσμικοὺς καὶ ἀνήσυχοι καταφεύγουν στοὺς πνευματικούς, ἀλλὰ καὶ στοὺς γνωστούς
τους συναγωνιστὲς καὶ ζητοῦν τρόπους ἄμυνας, ἀφοῦ καθημερινὰ ἁμαρτωλὰ ἐρεθίσματα
καὶ οἱ πειρασμοί εἶναι ἀδιάκοποι.
Τὸ πρῶτο ποὺ πρέπει
νὰ προσέχουν οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ τήρηση τῶν αἰσθήσεων, τὴν ὁποία ὁ
ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος ὁρίζει ὡς ἑξῆς: «Βλέπε δίχως νὰ βλέπεις καὶ ἄκου
δίχως νὰ ἀκοῦς. Τὰ μάτια σου, δηλαδή, ἂς ἀδιαφοροῦν γιὰ ὅ,τι βλέπουν, καὶ τὰ αὐτιά
σου ἂς μὴ δίνουν σημασία σὲ ὅ,τι ἀκοῦνε». Χρειάζεται μὲ ἄλλα λόγια ἀδιαφορία σὲ
ὅ,τι ἀρνητικὸ συμβαίνει γύρω τους. Ἀφοῦ νὰ τὸ ἐμποδίσουν δὲν μποροῦν, ἂς τὸ
προσπεράσουν ἀθόρυβα καὶ ἂς θορυβεῖ αὐτό. Ἂς συμβαίνει αὐτὸ ποὺ βλέπουμε στὴ
λαϊκὴ ἀγορά, ὅπου οἱ πωλητὲς μὲ δυνατὲς φωνὲς διαφημίζουν τὰ προϊόντα τους. Οἱ ἄνθρωποι
ὅμως ἀδιαφοροῦν καὶ ὁ καθένας κατευθύνεται στὸν πάγκο ἐκεῖνο ποὺ ἔχει τὸ προϊὸν
ποὺ ἐπιθυμεῖ. Γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα ἀδιαφορεῖ.
Τὰ γνωστὰ πρόσωπα, μὲ τὰ ὁποῖα ἔρχονται σὲ συχνὴ ἐπικοινωνία, ποὺ ὅμως δὲν ἔχουν πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα, δὲν τὰ ἀποφεύγουν οὔτε τὰ περιφρονοῦν. Ἁπλῶς κρατοῦν τὶς ἀποστάσεις καὶ μόνο ἂν ζητήσουν κάτι, λένε μὲ διάκριση τὸν πνευματικό τους λόγο.
Απελπισμένος ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος έκανε διάβημα στο Μέγαρο
Μαξίμου
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ της Βορείου Ηπείρου είναι αδιάσπαστο κομμάτι του Ελληνικού
Έθνους. Απαιτεί την έγνοια μας και την φροντίδα μας.
Του Μανώλη Κοττάκη
ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΣ: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες
της αρχαίας Εκκλησίας υπήρξε ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, πρώτος επίσκοπος της
Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και συγγραφέας της ομωνύμου Καθολικής Επιστολής της
Καινής Διαθήκης.
Ήταν Ιουδαίος την καταγωγή και σύμφωνα με
την παράδοση, γιος του μνήστορος Ιωσήφ,
ο οποίος ήταν παντρεμένος πριν μνηστευθεί την Παρθένο Μαρία και είχε χηρέψει.
Είχε δε επτά παιδιά, τον Ιάκωβο, τον Ιωσή, τον Ιούδα, τον Σίμωνα ή Συμεών, την
Εσθήρ, την Μάρθα και τη Σαλώμη, η οποία αργότερα έγινε η μητέρα των αποστόλων
Ιακώβου και Ιωάννη. Ο Ιωσήφ μετά τη χηρεία του μνηστεύτηκε, κατά θεία
οικονομία, την Παρθένο Μαρία, για να μεγαλώσει τα παιδιά του, αλλά κυρίως να
γίνει ο θετός πατέρας και ο προστάτης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό
και ο Ιάκωβος αναφέρεται ως Αδελφόθεος, αφού έζησαν μαζί κάτω από την ίδια
στέγη σαν αδέλφια.
Από μικρό παιδί διακρίνονταν για την υπακοή του, την ευσέβειά του και τα χαρίσματά του και γι’ αυτό τον αποκαλούσαν Ιοβλίαν, δηλαδή δίκαιο στα εβραϊκά. Άκουγε με προσοχή τα ιερά γράμματα και τις διηγήσεις για την μεσσιανική. Ήταν εγκρατής και νήστευε δια βίου από τροφές που προερχόταν από έμψυχα όντα (κρέας, ψάρια, θαλασσινά, κλπ). Ουδέποτε δοκίμασε το κρασί. Προσευχόταν αδιάκοπα στο Θεό και τον παρακαλούσε να τον αξιώσει να ζήσει στην μεσσιανική εποχή. Να αξιωθεί να δει το Μεσσία και Λυτρωτή του κόσμου.
ΤΑ ΙΕΡΑ
ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΤΡΩΝΗΣ ΤΗΣ ΧΙΟΠΟΛΙΤΙΔΟΣ
Βασίλειος Γ. Βοξάκης, Θεολόγος καθηγητής
Τα ιερά λείψανα
της Αγίας Ματρώνης έως το 1822
Η Αγία Ματρώνα, η Χιοπολίτιδα, «ο της Χίου
θείος βλαστός»1, γεννήθηκε
στην αγιοτόκο Χίο στις αρχές του 14ου αιώνα ή στα τέλη του 13 ου
αιώνα κατά την περίοδο της Γενουατοκρατίας. Από τη νεαρή της ηλικία έλαβε την απόφαση να ακολουθήσει την ισάγγελον μοναχική
πολιτεία. Με
τη χάρη του Θεού ανέβαινε συνεχώς στη νοητή κλίμακα των πνευματικών αρετών. Ακράδαντη υπήρξε η πίστη
της στον Χριστό, από την οποία ενισχυόμενη επιδιδόταν σε καθημερινούς
ασκητικούς αγώνες. Υπήρξε ηγουμένη της Μονής του Σωτήρος Χριστού στη Χώρα της Χίου. Η
Μονή βρισκόταν απέναντι από το Κάστρο της Χίου στην ενορία της Αγίας Άννης της
Καπέλλης (Κοπέλλης). Τη Μονή ίδρυσε στις αρχές του 14ου αιώνα η ίδια
η Αγία Ματρώνα στην περιοχή που τότε ονομαζόταν Παλαιόκαστρο2. Η οσιακή της Κοίμηση συνέβη
στις 20 Οκτωβρίου3, ημερομηνία
κατά την οποία τιμάται η μνήμη της κάθε έτος από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο Τριαδικός Θεός τίμησε την Αγία Ματρώνα δοξάζοντάς την και αναδεικνύοντας τον Ιερό της Ναό, τον τάφο της και τα αγιασμένα λείψανά της ως «πηγήν θαυμάτων» και «άμισθον ιατρείον», το οποίο «ιατρεύει πάθη χαλεπά»4. Από την κοίμησή της και μετά, τα θαύματα που επιτελούσε ο Θεός σε όσους επικαλούνταν με θερμή πίστη το όνομα της Αγίας Ματρώνης υπήρξαν πολυάριθμα. Διότι αυτή έλαβε «Μεγίστην παρρησίαν προς τον Θεόν»5. Ημέρα με την ημέρα το όνομα της θαυματουργού Χιοπολίτιδος Αγίας γινόταν ολοένα και πιο γνωστό και αύξανε η τιμή και η αγάπη των πιστών προς αυτήν. Ο Μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο Διασσωρινός6 στο Εγκώμιο, που συνέγραψε για να τιμήσει την Αγία Ματρώνα, αποκαλεί τα Ιερά Λείψανά της «θησαυρόν με τον οποίον επλουτίσθη ο τάφος της»7.
