Οι κρυπτοχριστιανοί στη σύγχρονη Τουρκία
Ο Ιωάννης Βατάτζης και ο αρχαιολόγος
Του Γιώργου Ν.
Παπαθανασόπουλου
Α΄
ΜΕΡΟΣ
Το
ταξίδι με το τρένο από τη Σμύρνη στη Μαγνησία, την παρά το Σίπυλο όρος, διαρκεί
περίπου μία ώρα. Επιθυμία του π. Κυρίλλου ήταν να επισκεφθούμε την πατρίδα της μητέρας μου
για να επιχειρήσουμε να βρούμε στοιχεία από την εποχή της αρχαιότητας και του
Αυτοκράτορα της Νικαίας Ιωάννη Βατάτζη.
Κατά το σύντομο ταξίδι επανέλαβα στον π. Κύριλλο ότι άδικα πάμε στη Μαγνησία.
-
Πάτερ στο ξαναλέω, δεν πρόκειται να
δούμε στη Μαγνησία τίποτε το ελληνικό.. Οι βάρβαροι κατακτητές έσβησαν κάθε τι
που θύμιζε την ελληνική παρουσία. Κατάστρεψαν τα σχολεία της, τις εκκλησιές
της, τα φιλανθρωπικά της ιδρύματα, τα καταστήματα, τα σπίτια, τα νεκροταφεία της, τα κάστρα, τα
μοναστήρια...
-
Το ξέρω, σου ξαναλέω κι εγώ, μου είπε
ο π. Κύριλλος. Είναι ίσως η μόνη πόλη στην Τουρκία, που αφάνισαν κάθε τι το
ρωμέικο και το αρμένικο. Στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη και αλλού βλέπει
κανείς ακόμη ελληνικά σπίτια κι εκκλησιές, μπορεί ερείπια ή κατειλημμένα... Στη
Μαγνησία τίποτε... Αλλά εμείς κάτι θα δούμε, εκτός από τη Νιόβη...
-
Η Νιόβη..., του είπα κουνώντας το
κεφάλι μου. Ο βράχος στο Σίπυλο, που εδώ και πολλούς αιώνες θεωρείται ότι είναι
η απολιθωμένη Νιόβη, με την τραγική
ιστορία της θυμίζει για πάντα ότι η Μικρά Ασία ήταν Ελλάδα. Από το 1922 δεν κλαίει μόνο για τα δώδεκα
παιδιά της, που σκότωσαν από ζήλια ο Απόλλωνας και η Άρτεμη, κλαίει για όλους
τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, που βιαίως εκπατρίσθηκαν, αφήνοντάς την μόνη, σε αγροίκους αλλοεθνείς...