Ἄς φέρουμε στό νοῦ μας τήν Σαμαρείτιδα.
Πῶς μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο ἡ προσωπική σχέση καί γνωριμία μέ τόν Χριστό!
π. Γεώργιος Μεταλληνός
Λεγόμεθα χριστιανοί - ὀρθόδοξοι. Ποιό ρόλο ὅμως παίζει ὁ χριστιανισμός, ἡ ὀρθοδοξία, στήν ζωή μας;
Κίνδυνος ἐκκοσμικεύσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Ἀνάμεσα στὰ πολλὰ διοικητικὰ προβλήματα ποὺ ἔχει ἡ Ἐκκλησία, ὑπάρχουν καὶ μερικὰ ποὺ ὁδηγοῦν στὴν ἐκκοσμίκευση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καὶ στὴ νόθευση τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Γι’ αὐτὰ δὲν ὑπάρχει μεγάλη ἀνησυχία ἀπὸ τοὺς Μητροπολίτες καὶ τοὺς κληρικούς. Μερικοὶ μάλιστα τὰ δημιουργοῦν οἱ ἴδιοι ἢ τὰ ἀποδέχονται καὶ τὰ θεωροῦν πτυχὲς τοῦ ποιμαντικοῦ τους ἔργου. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ μερικά.
Τό Μήνυμα τῆς Κυριακῆς ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων & Ἀντικυθήρων κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ - ΚΥΡΙΑΚH ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (18-05-2025)
Η υδρία
Του Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’
Ήλθε στο φρέαρ του Ιακώβ με την υδρία της ν’ αντλήσει ύδωρ. Το ύδωρ από το οποίο, όποιος πιεί, πάλι θα διψήσει. Ωστόσο, η Σαμαρείτιδα στο βάθος της ύπαρξής της αναζητεί κάποιο άλλο ύδωρ για να ξεδιψάσει. Αλλά δεν το γνωρίζει. Διψά. «Το φρέαρ εστι βαθύ». Παρακαλεί τον άγνωστο, τον μεγάλο Άγνωστο: «Κύριε, δος μοι τούτο το ύδωρ». Ποιο ύδωρ;
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Πράξ.11,19-30]
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ
[Υπομνηματισμός
των εδαφίων Πράξ. 11, 19-30]
«Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις(:αλλά προτού συμβούν αυτά με τον Κορνήλιο, στους Χριστιανούς των Ιεροσολύμων επικρατούσε η προκατάληψη ότι οι εθνικοί δεν είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους Ιουδαίους στη σωτηρία που χαρίζει ο Ιησούς Χριστός. Εκείνοι λοιπόν που είχαν φύγει από τα Ιεροσόλυμα και είχαν διασκορπιστεί λόγω του διωγμού που είχε γίνει εξαιτίας του Στεφάνου, έφθασαν μέχρι τη Φοινίκη και την Κύπρο και την Αντιόχεια. Και σε κανέναν άλλο δεν κήρυτταν τον λόγο του Θεού παρά μόνο στους Ιουδαίους)»[Πράξ. 11,19]. Δεν το έκαναν αυτό φοβούμενοι τους ανθρώπους, διότι τον φόβο δεν τον σκέφτονταν καθόλου, αλλά το έκαναν τηρώντας τον νόμο και δείχνοντας ακόμη ανοχή σε αυτούς.
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ ΚΑΙ Η ΡΙΖΙΚΗ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ. (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ)
Εν Κυθήροις τη 18η Μαΐου 2025
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Θεολόγου- συγγραφέως - Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων
Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η πέμπτη Κυριακή από του Πάσχα, η Κυριακή της Σαμαρείτιδος και ονομάσθηκε έτσι, επειδή την ημέρα αυτή η αγία μας Εκκλησία καθιέρωσε να μνημονεύουμε τον διάλογο που είχε ο Κύριος με μια γυναίκα Σαμαρείτιδα, τον οποίο διασώζει μόνος ο ευαγγελιστής Ιωάννης στο 4ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του. Πρόκειται για ένα μακρό διάλογο, που είχε σαν αποτέλεσμα να πιστεύσει τελικά η γυναίκα στα λόγια του Κυρίου και αργότερα να βαπτισθεί και να ασκήσει μάλιστα και ιεραποστολικό έργο. Σύμφωνα με τη διήγηση του Ευαγγελιστού ο Κύριος έφθασε στην πόλη της Σαμαρείας Συχάρ μαζί με τους μαθητές του μετα από μακρά οδοιπορία και καθώς ήταν κουρασμένος, λόγω της οδοιπορίας, κάθισε σ’ ένα πηγάδι που ήταν έξω από την πόλη, το οποίο ήταν γνωστό ως το πηγάδι του Ιακώβ. Τότε ήρθε μια γυναίκα Σαμαρείτιδα με τη στάμνα της να αντλήσει νερό, με την οποία ο Κύριος είχε αυτό τον μακρό διάλογο, όπως τον περιγράφει ο Ευαγγελιστής.
Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης (+)
Η αίρεσις του Παπισμού
Η ΑΓΙΑ ΜΑΣ Oρθόδοξος Εκκλησία έχουσα την συνείδησιν ότι μόνη αυτή αποτελεί την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, ησθάνετο πάντοτε βαρύτατον χρέος να διατηρήση ακαινοτόμητον και ανόθευτον την Αποστολικήν πίστιν και παράδοσιν. Δι’ αυτό και έναντι των διαφόρων αιρέσεων ετήρει αυστηράν στάσιν μη δεχομένη να συσχηματισθή ή συνθηκολογήση με την αίρεσιν ακόμη και εις τα μικρά και δευτερεύοντα ζητήματα, θεωρούσα ότι εάν η πίστις φθείρεται εις τα μικρά, δεν μένουν ανεπηρέαστα και τα μεγάλα. Κατά τον Άγιον Γρηγόριον Νύσσης «Ούτω, τον μη δι’ όλου του μυστηρίου την αληθή μόρφωσιν της ευσεβείας δεξάμενον, χριστιανόν ουκ οίδεν ο λόγος» και κατά τον Μ. Βασίλειον «Εν γαρ μικρά πλάνη πολύς ημάρτηται λόγος».
ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Όταν η πατρίδα μας βρισκόταν στη σκληρή δουλεία της τουρκοκρατίας, ο Θεός ευδόκησε να αναδεικνύονται μεγάλα πνευματικά αναστήματα, άξιοι ποιμένες και εκκλησιαστικοί ηγέτες, για να ποιμαίνουν επάξια το σκλαβωμένο Γένος μας. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Αθανάσιος ο Νέος, ο Θαυματουργός Επίσκοπος Χριστιανουπόλεως στη Μεσσηνία.
Γεννήθηκε στην Καρύταινα της Γορτυνίας περί το 1640. Κάποιοι βιογράφοι του αναφέρουν την πληροφορία ότι γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1644. Οι γονείς του ονομαζόταν Ανδρέας και Ευφροσύνη και είχαν άλλα τρία παιδιά. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Κορφηνός. Έλαβε από τους ευσεβείς γονείς του την ευλάβεια και την πίστη στο Θεό, δείχνοντας από παιδί την κλήση του να αφιερωθεί στο Θεό και στην υπηρεσία της Εκκλησίας.
Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε μάλλον στην γενέτειρά του και αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στην ξακουστή σχολή της Ιεράς Μονής Φιλοσόφου στην Αρκαδία. Συνέχισε μετά ως κληρικός τις ανώτερες σπουδές του, ως κληρικός στην Κωνσταντινούπολη.
π. Γεώργιος Μεταλληνός (+)
(Ανα)βαπτισμοί Παπικών στην Επτάνησο κατά τον ΙΘ’ αιώνα
Ο Όρος των Ανατολικών Πατριαρχών (1755), ως το τελευταίο επίσημο κείμενο επί του προβλήματος επιστροφής των Δυτικών στην Ορθοδοξία, έτυχε ευρείας εφαρμογής κατά τον ΙΘ’ αιώνα. Οι ορθόδοξοι Επίσκοποι, οι οποίοι ήσαν φορείς και εκφραστές της παραδόσεως του Οικουμενικού Πατριάρχου Κυρίλλου Ε’ και των Κολλυβάδων Πατέρων, εφάρμοζαν κανονικά τον Όρο, και μάλιστα σε περιοχές ξένης κατοχής, αψηφώντας τις συνέπειες.
ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ
Πνευματικὸν ἔχεις;
«Καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυµῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν Ἰορδάνῃ ποταµῷ ὑπ’ αὐτοῦ ἐξοµολογούµενοι τὰς ἁµαρτίας αὐτῶν» (Μᾶρκ. Α΄, 5). (Καὶ ἐπήγαιναν πρὸς αὐτὸν οἱ κάτοικοι ὁλοκλήρου τῆς Ἰουδαίας καὶ οἱ Ἱεροσολυµῖται καὶ ἐβαπτίζοντο ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου ὅλοι εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταµόν, συγχρόνως δὲ ἐξωµολογοῦντο φανερὰ τὰς ἁµαρτίας των).
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
«…τό ὕδωρ ὅ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή…εἰς ζωήν αἰώνιον».
Ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ἐκπορεύεται ἐκ μόνου τοῦ Πατρός καί πέμπεται εἰς τόν κόσμον, διά τοῦ Υἱοῦ. Ὁ Υἱός ἐξηγεῖ τά περί τοῦ Πατρός «ἐκεῖνος ἐξηγήσατο» καί στέλνει τόν Παράκλητον, ὅπου συγκροτεῖ ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας· θεραπεύει τά ἀσθενῆ, τά ἐλλείποντα ἀναπληροῖ, τελειοῖ τά μυστήρια.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Ιω.4,5-42]]
Απομαγνητοφωνημένη
ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:
« ΓΝΩΣΙΣ
ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 17-5-1998] (Β375) - Β΄έκδοσις
Σε όλους μας είναι γνωστός, αγαπητοί μου,
ο θαυμάσιος εκείνος διάλογος που διημείφθη ανάμεσα εις τον Κύριον και την
Σαμαρείτιδα γυναίκα, όπως ακούσαμε σήμερα στην ευαγγελική περικοπή, Κυριακή της
Σαμαρείτιδος.
Ο διάλογος αυτός ανοίχθηκε πλάι στο πηγάδι
του Ιακώβ, του προγόνου Ιακώβ, όταν ο Κύριος εκάθισε κουρασμένος από το ταξίδι
του από την Ιουδαία στην Γαλιλαία. Αλλά έπρεπε, για λόγους συντομίας οδού, να περάσει από την Σαμάρεια. Ήταν
Ιουδαία-Σαμάρεια-Γαλιλαία. Όπως θα λέγαμε, Πελοπόννησος-Θεσσαλία-Μακεδονία. Για
να πάρομε, έτσι, μία εικόνα. Η Γαλιλαία ήταν βορεία επαρχία.
Οι μαθηταί είχαν πάει ως την πόλη για να αγοράσουν τροφές. Ο Κύριος τούς περίμενε εκεί στο πηγάδι του Ιακώβ. Στο διάστημα αυτό κατέφθασε μία γυναίκα Σαμαρείτιδα, δηλαδή καταγομένη από την πόλιν της Σαμαρείας. Και τότε ανοίχθηκε αυτός ο θαυμάσιος διάλογος, με αντικείμενον, κύριο θέμα, περί Θεού και περί Μεσσίου. Εκείνη, έκπληκτη από τους λόγους του Κυρίου, σπεύδει στην πόλη να αναγγείλει στους συμπατριώτες της περί του Μεσσίου. Ότι: «Μήπως είναι αυτός ο Μεσσίας;». Στο μεσοδιάστημα όμως επέστρεψαν οι μαθηταί από την πόλη και ετοίμασαν ένα πρόχειρο γεύμα.
Εξέλιπε και λησμονήθηκε ο απλός και φλογερός λόγος των Πατέρων
Κηρύγματα ακατάληπτα καθησυχάζουν συνειδήσεις
16-5-2025
Είναι αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα και ένα από τα σημεία των καιρών μας ότι η πλειονότης των εκκλησιαστικών κηρυγμάτων και μητροπολιτικών εγκυκλίων των ημερών μας είναι ακατάληπτα και δυσνόητα για τους περισσότερους Χριστιανούς. Χαρακτηρίζονται από ρητορική καλλιέπεια και πομπώδη σχήματα λόγου που όμως δεν αγγίζουν την καρδιά και το νου των ακροατών. Λέγονται για να λέγονται δίχως να ωφελούν και οικοδομούν τις ψυχές των Χριστιανών. Εξέρχονται από τον ιερό ναό και σου λέγουν με θαυμασμό «τι ωραία τα είπε ο παπούλης!». Και όταν τους ρωτάς τι κατάλαβαν από το κήρυγμα ή την εγκύκλιο σε κοιτούν με απορία και αμηχανία.
Ακολουθούν αποσπάσματα δύο εγκυκλίων της Ιεράς Συνόδου περί του ιδίου θέματος και με χρονική διαφορά ολίγων ετών.
Πως εκφράζονταν και έγραφαν οι συνοδικοί αρχιερείς στο παρελθόν…
Αποσπάσματα εγκυκλίου 2426 Ιεράς Συνόδου, 1ης Απριλίου 1986, για τις εκτρώσεις:
ΑΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου- Δημοσιογράφου- Συγγραφέως - Ἐκδότου (ὅπως ἐτίμησεν αὐτὸν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν)
Κατὰ κοινὴν ὁμολογίαν, ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ τὸ μεγαλύτερον στήριγμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Αὐτὸ τὸ στήριγμα ἡ Ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ κυρία Λίνα Μενδώνη τὸ περιφρονεῖ, τὸ χλευάζει καὶ τὸ γελοιοποιεῖ. Μία τοιαύτη Ὑπουργὸς εἶναι ἀνάξια τῆς Ἑλλάδος.
Ὁ πρώην νούτσιος εἰς τὰς Ἡνωμένας Πολιτείας, ἀρχιεπίσκοπος Carlo MariaViganό, ὁ ὁποῖος εἶχεν ἀφωρισθῆ τὸν Ἰούλιον 2024 ἀπὸ τὴν παπικὴν ἐκκλησίαν, ἐδημοσίευσεν ἀνάρτησιν μὲ ἀφορμὴν τὸν θάνατον τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, τὴν ὁποίαν ἀξίζει νὰ διαβάσωμεν καὶ νὰ προβληματισθῶμεν. Αἱ κατηγορίαι, αἱ ὁποῖαι ἀπευθύνονται εἰς τὸν ἀποθανόντα Πάπαν κάλλιστα εἶναι δυνατόν νὰ ἀπευθυνθοῦν καὶ εἰς τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον. Ἐπίσης, καταγγέλλει καὶ «τοὺς συντηρητικούς Καρδινάλιους καὶ Ἐπίσκοπους ποὺ φρόντισαν νὰ μὴ ἀμφισβητήσουν τὴ νομιμότητα τοῦ Χόρχε Μπεργκόλιο», ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια κατά τά ὁποῖα ἐξήσκησε τὴν παποσύνην του. Μήπως ἡ κατηγορία αὐτὴ δὲν ἀφορᾶ καὶ ὅλους Πατριάρχας καὶ Ἀρχιεπισκόπους τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται νὰ θέσουν πρὸ τῶν εὐθυνῶν του τὸν αἱρετίζοντα Πατριάρχην Βαρθολομαῖον; Ἀλλὰ καὶ τοὺς παραδοσιακοὺς Μητροπολίτας καὶ Ἐπισκόπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται νὰ θέσουν τὸν δάκτυλον ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων καὶ σιωποῦν, ἀντὶ νὰ καταγγείλλουν τὴν ἐκκοσμίκευσιν, τὴν ἔκπτωσιν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν καὶ τὴν ὑποταγὴν εἰς τὸν Καίσαρα, τὰ ὁποῖα κατατρώγουν τὰ τελευταῖα ἔτη τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος.
Θεός καί Φύσις
Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης
Πρόσφατα στὸ νησὶ τῆς Σαντορίνης μετὰ τὸ αἰφνιδιαστικὸ ξέσπασμα τῆς συνεχοῦς σεισμικῆς δραστηριότητας, ἱερεῖς τοῦ νησιοῦ καὶ οἱ πιστοὶ ἔκαναν λιτανεία, παρακαλώντας τὸ Θεὸ νὰ καταπαύσει τοὺς σεισμούς. Μὲ τὸ ἄκουσμα τῆς εἴδησης ἔσπευσαν καὶ πάλι οἱ ὀρθολογιστὲς νὰ περιγελάσουν τὴν πράξη αὐτὴ ὡς…μεσαιωνική, σκοταδιστική, ἀντιεπιστημονικὴ καὶ ἄλλα ἠχηρὰ παρόμοια. «Οἱ σεισμοί», μᾶς εἶπαν μὲ ὕφος χιλίων καρδιναλίων, «ἀποτελοῦν φυσικὰ φαινόμενα, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἐξηγηθεῖ ἀπὸ τὶς φυσικὲς ἐπιστῆμες. Δὲν προκαλοῦνται ἀπὸ τὸ Θεό, ἀλλὰ ἀπὸ διάφορες γεωλογικὲς ἀναστατώσεις ποὺ συμβαίνουν στὸ ἐσωτερικὸ τῆς γῆς, ἐξαιτίας τῆς μετακίνησης τῶν λιθοσφαιρικῶν πλακῶν κ.λπ. κ.λπ.»… Τί ἔχουμε λοιπὸν νὰ ἀπαντήσουμε σ΄ αὐτὴν τὴν αἰτίαση;
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[:Πράξεις 11, 19-30]
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 12-5-1996] (Β335β)
Μας περιγράφει, αγαπητοί
μου, ο ευαγγελιστής Λουκάς, τις πρώτες ημέρες της ζωής της Εκκλησίας, μετά την Πεντηκοστή.
Και γράφει, όπως ακούσαμε εις το σημερινόν αποστολικόν ανάγνωσμα που είναι από
τις Πράξεις: «Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς
θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας».
Δηλαδή μετά από τον λιθοβολισμόν του Στεφάνου, έπεσε ένας φόβος εις την πόλιν
της Ιερουσαλήμ. Έφυγαν πολλοί. Όχι οι Απόστολοι. Έφυγαν πολλοί, διεσπάρησαν, λέγει. Και άρχισαν να
κηρύσσουν Χριστόν εις την ύπαιθρον. Κι εδώ βλέπομε ότι ήδη το κήρυγμα του
Ευαγγελίου έφθασε εις την Φοινίκην, έφθασε εις την Κύπρον και εις την
Αντιόχειαν. Και τότε αντελήφθησαν ότι ήδη το κήρυγμα του Ευαγγελίου είχε φθάσει
εις την Κύπρο και την Αντιόχεια, αντελήφθησαν οι Απόστολοι, που είχαν μείνει
μέσα εις την πόλιν και βέβαια εν συνέχεια ενήργησαν σχετικά.
Ωστόσο, πώς ακριβώς διεδόθη το Ευαγγέλιον…, ανώνυμοι το διέδωσαν. Γράφει πάλι ο Λουκάς: «Τινές ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν». Ένα είναι γεγονός ότι εξεδηλώθη μία προκοπή πέρα ως πέρα από κάθε προσδοκία τους διά την διάδοσιν του Ευαγγελίου. Είχαν μείνει έκπληκτοι εκείνοι που διέδιδαν το Ευαγγέλιο. Σας είπα: ανώνυμοι. Σημειώνει ο Λουκάς μια πολύ χαρακτηριστική φρασούλα: «Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν». «Ήταν», λέει, «χέρι Κυρίου μαζί τους». Είναι μία εβραϊκή έκφρασις που σημαίνει βοήθεια. Βοήθεια του ουρανού.
Η κατάληψη της εκκλησίας της Αναστάσεως στο Κρασίλοφ. Φωτογραφία: ΕΟΔ
Καινούργια κατάληψη Ι.Ν. της Αναστάσεως της UOC στο Κρασίλοφ από την OCU του Επιφάνιου
Ο κλήρος της OCU έκοψε τις κλειδαριές και εισέβαλε βίαια στην εκκλησία.
Στις 15 Μαΐου 2025, μαχητές και κληρικοί της OCU, με τη βοήθεια της αστυνομίας, έσπασαν τις κλειδαριές στην Εκκλησία της Αναστάσεως της UOC και κατέλαβαν το ιερό. Η κατάληψη μεταδόθηκε στο Facebook από μία ενορίτισσα.
ΚΥΡΙΑΚΗ
ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ[: Ιω. 4, 5-42]
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ
«Ὡς οὖν ἔγνω ὁ Κύριος ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι
ὅτι Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖ καὶ βαπτίζει ἢ Ἰωάννης- καίτοιγε Ἰησοῦς αὐτὸς
οὐκ ἐβάπτιζεν, ἀλλ᾿ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ-ἀφῆκε τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν
Γαλιλαίαν(:όταν λοιπόν
έμαθε ο Κύριος ότι οι Φαρισαίοι άκουσαν ότι ο Ιησούς προσελκύει και βαπτίζει
περισσότερους μαθητές παρά ο Ιωάννης – αν και ο ίδιος ο Ιησούς δεν βάπτιζε,
αλλά βάπτιζαν οι μαθητές Tου – για να μην
ερεθίζει τον φθόνο των εχθρών Tου άφησε την
Ιουδαία και αναχώρησε πάλι για τη Γαλιλαία, όπου δεν υπήρχαν πολλοί αντίζηλοί Tου)»[Ιω.4,1-3].
«Γιατί
λοιπόν αναχωρεί από την Ιουδαία;», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Όχι από
δειλία φυσικά, αλλά για να σταματήσει τη
ζηλοτυπία των Ιουδαίων και να ανακόψει τον φθόνο τους. Είχε βέβαια τη
δυνατότητα να τους αντιμετωπίσει εάν Του έκαναν επίθεση, αλλά δεν θέλει να το
πράττει αυτό συχνά, για να μην κινούνται αμφιβολίες για την πραγματικότητα της
κατά σάρκα γεννήσεως του Υιού του Θεού· διότι, εάν κάθε φορά που Τον συλλάμβαναν,
διέφευγε, ασφαλώς πολλοί θα σχημάτιζαν σχετικές υποψίες.
Για τον λόγο αυτό, τις περισσότερες πράξεις Του τις έκανε σαν να ήταν ένας απλός άνθρωπος. Διότι όπως ήθελε να πιστέψουν στη θεϊκή Του υπόσταση, έτσι ήθελε να πιστέψουν επίσης ότι, αν και Θεός, έφερε σάρκα ανθρώπινη. Γι' αυτό και ύστερα από την Ανάσταση έλεγε προς τους μαθητές: «Ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα(:δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου ότι έχουν τα σημάδια των καρφιών, και βεβαιωθείτε ότι είμαι εγώ ο ίδιος ο Διδάσκαλός σας που σταυρώθηκε. Ψηλαφήστε με με τα χέρια σας και βεβαιωθείτε ότι δεν είμαι άσαρκο πνεύμα· διότι η ψυχή και το φάντασμα ενός νεκρού δεν έχει σώμα και οστά, όπως βλέπετε και πείθεσθε ότι έχω εγώ)»[Λουκ.24,39]. Επίσης για τον ίδιο λόγο επιτίμησε τον Πέτρο όταν Του είπε «ἵλεώς σοι, Κύριε· οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο(: ο Θεός να σε φυλάξει, Κύριε, από όσα φοβερά μας είπες ότι θα σου συμβούν. Δεν πρέπει να σου συμβούν αυτά και να θανατώσουν Εσένα τον Μεσσία)»[Ματθ.16,22]. Τόση σπουδαιότητα απέδιδε ο Κύριος στο θέμα αυτό, στο να πιστευτεί δηλαδή ότι έφερε και την ανθρώπινη σάρκα.
Ομιλία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Πυργετού Λαρίσης, Αρχιμανδρίτου Ειρηναίου Βαϊοπούλου κατά τη διάρκεια της Αγρυπνίας της Εορτής του Αγίου Αχιλλείου.
Συμφιλιωμένη με το ψεύδος, την βλασφημία και την εξύβριση των Θείων δηλώνει η Μητρόπολις Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως για να διαφυλάξει την «ενότητα» και την «καταλλαγή», και να παραμείνει μακριά από «κάθε λόγο διχασμού» και «κάθε πράξη βίας»! Βέβαια αυτά τα ακούμε συνήθως όταν πρόκειται για βλάσφημους και υβριστές της Πίστεως. Όταν βρεθεί στο επίκεντρο κάποιος έρμος Χριστιανός που ορθώσει ομολογία, «ακραίο» θα τον ανεβάσουνε, «κακό ζηλωτή» και «φανατικό» θα τον κατεβάσουνε.
ΤΟ ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΞΥΔΙ
Ο Χριστός συναντήθηκε με μια γυναίκα Σαμαρείτιδα, που όπως ομολόγησε, δεν ανήκε στην καλή κοινωνία, δεν ήταν από τους καθώς πρέπει ανθρώπους. Είχε αλλάξει πέντε άνδρες στη ζωή της και συζούσε ήδη παράνομα με κάποιον ακόμα. Ήταν μια πόρνη (Κυριακή της Σαμαρείτιδος).
Όμως ο Χριστός δεν έδειξε καμμιά απέχθεια προς το πρόσωπό της. Της μίλησε φιλικά, με μεγάλη προσήνεια, με αληθινή καταδεκτικότητα. Στη συμπεριφορά του δεν άφησε να διαφανεί καμμιά απόρριψη για το ποιόν της, αν και δεν την επαίνεσε πουθενά για ό,τι έκανε. Αντιθέτως την αντιμετώπισε με πολύ έντιμο τρόπο, της μίλησε για σπουδαία θέματα, την κάλεσε να μετάσχει στη ζωή που υποσχόταν Εκείνος, να πίνει στο εξής από το δικό του αθάνατο νερό, το «ύδωρ ζωής», ώστε αυτή που φλεγόταν «εν τοις ατοπήμασι δεινώς», να μην ξαναδιψάσει πλέον ποτέ.
Η όλη προσπάθεια του Χριστού προς την Σαμαρείτιδα απέβλεπε στον να την προσελκύσει σε μια νέα ζωή, σε αναγέννηση πνευματική. Να περπατάει στο εξής «εν καινότητι ζωής». Δεν είχε πρόθεση να την επιπλήξει για τη μέχρι τότε ζωή της, «θέλων ελκύσαι όντως αυτήν», που ήταν μέχρι τότε θήραμα «του πολεμήτορος εχθρού». Ο σκοπός του ήταν να βρει και να σώσει την απολεσθείσα δραχμή (Λουκ. 15, 8-9). Χρησιμοποιεί την επιείκεια, τη συγκατάβαση, την ηπιότητα και όχι την αυστηρότητα απέναντι στο ταλαιπωρημένο πλάσμα του. Δεν απέβλεπε στο να αποτσακίσει το ήδη τσακισμένο καλάμι, να σβήσει τελείως το φυτίλι που μόλις κάπνιζε. «Κάλαμον συντετριμμένον ου κατεάξει και λίνον τυφόμενον ου σβέσει» (Ματθ. 12, 20). Γι’ αυτό και την προσεγγίζει με γλυκύτητα τρόπων και λόγων. Γνωρίζει την αλάνθαστη μέθοδο για να κερδίζει ψυχές.
Ἄλλο κατάκρισις καί ἄλλο ἔλεγχος.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, θεολόγος - φιλόλογος
Ὅπως ὁ Ἰησοῦς ἐν ὄψει τῆς θανατώσεώς του ἤλεγξε μέ καυστική γλῶσσα τούς Ἰουδαίους, ἔτσι καί ὁ Στέφανος τούς ἐλέγχει μέ δριμύτητα καί τούς ὀνομάζει σκληροτράχηλους, σκληρόκαρδους καί ἀνυπάκοους. Τό Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ δίνει μέγιστο βαθμό ὁρμῆς καί φλόγας, γιά νά καταγγείλῃ τά ἐγκλήματα τῶν προφητοκτονιῶν καί τῆς χριστοκτονίας.
Ὁ δριμύς καί καυστικός ἔλεγχος τοῦ Στεφάνου κατά τῶν ἀρχόντων τοῦ Ἰσραήλ καί τῶν ὁμοίων σέ ἀσέβεια Ἰουδαίων διδάσκει, ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ὀφείλουν νά ἐλέγχουν μέ κάθε παρρησία τούς ἀσεβεῖς, ὅσο ψηλά καί ἄν βρίσκωνται σέ θέσεις καί ἀξιώματα. Ὅσο μάλιστα ψηλότερα βρίσκονται, τόσο αὐστηρότερα πρέπει νά τούς ἐλέγχουν.
(σχόλιο Η Επόμενη Μέρα) Η κατρακύλα των Μητροπολιτών και της διοίκησης της εκκλησίας εν γένει δεν έχει σταματημό. Ευτυχώς τα αντανακλαστικά του πιστού λαού λειτουργούν άριστα.
Τί Δὲν εἶδα στὴν Σύναξη τῶν Ὁσίων Μετεωριτῶν Πατέρων
«Μή ταράζεσθε, στό τέλος θά μιλήση ὁ Θεός!»
Γράφει ὁ Πρεσβύτερος π. Γεράσιμος Βουρνᾶς
Στήν συντριπτική τους πλειοψηφία οἱ ἄνθρωποι φαίνεται πώς ζοῦν ἐντελῶς παραιτημένοι. Δέν ἐνδιαφέρονται γιά τίποτα ἐκτός ἀπό τό νά βροῦν τρόπους νά ξεχαστοῦν, εἴτε “σκρολάροντας” στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης καί παρακολουθῶντας τίς ζωές τῶν ἄλλων, εἴτε τρώγοντας, πίνοντας καί ξεφαντώνοντας. Καμία σκέψη παραπάνω, κανένα αἴσθημα λίγο πιό λεπτό. Τό ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν εἶναι οἱ ζωντανοί νεκροί, πού κάποια μέρα συνειδητοποιοῦν ὅτι τά προβλήματα πού ἔκρυβαν κάτω ἀπό τό χαλί ἔχουν τώρα γεμίσει τό δωμάτιο φέρνοντας τήν ἀπελπισία.
Πορεία χωρὶς πνευματικὰ φῶτα
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
1ον
Ποῦ ὀφείλεται ἡ ὑποβάθμιση τῆς κοινωνίας μας; Ποιοὶ εἶναι οἱ «πρωταγωνιστές» τοῦ ὀλέθριου αὐτοῦ ἔργου; Πόσο ἀποτελεσματικοὶ εἶναι οἱ νόμοι γιὰ τὴν ἀνόρθωσή της; Τὰ προγράμματα καὶ τὰ σχέδια τῶν πολιτικῶν μποροῦν νὰ ἐμποδίσουν τὸ ρεῦμα τῆς ἐξαθλίωσης; Οἱ ἐλάχιστοι πολιτικοὶ ποὺ διαφοροποιοῦνται εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπηρεάσουν θετικά;
Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων εκφράζει την ανησυχία του για τις τροποποιήσεις του νόμου, οι οποίες προβλέπουν ότι μια Εκκλησία, μοναστήρι ή άλλη θρησκευτική δομή που λειτουργεί στην Εσθονία δεν επιτρέπεται να συνδέεται οικονομικά μέσω καταστατικού ή άλλων εγγράφων με κυβερνητικό όργανο, πνευματικό κέντρο, πνευματικό ηγέτη ή φορέα που εδρεύει σε ξένη χώρα που αποτελεί απειλή για την ασφάλεια καθώς και τη δημόσια και τη συνταγματική τάξη της Εσθονίας. Οι τροπολογίες στοχεύουν να διασφαλίσουν ότι οι θρησκευτικές δομές που λειτουργούν στην Εσθονία δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για υποκίνηση μίσους ή βίας εναντίον άλλης χώρας, εθνικότητας, θρησκείας, παραδόσεων ή αξιών.
Αυτό σημαίνει ουσιαστικά ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Εσθονίας υπό τον Μητροπολίτη Τάλλιν και πάσης Εσθονίας κ. Ευγένιο πρέπει να διακόψει τους δεσμούς της με το Πατριαρχείο Μόσχας.
Ἡ κάμηλος τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ὁ κάμιλος τῆς κας. Ἀρβελὲρ
Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Ἐσχάτως ἡ κα. Ἑλένη Γλύκατζη-Ἀρβελέρ σὲ τιμητικὴ ἐκδήλωση γιὰ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ἀπηύθυνε ἔκκληση νὰ διορθωθῇ στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ἡ γνωστὴ φράση τοῦ Χριστοῦ: «Πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς (=τρυπήματος) ῥαφίδος (=βελόνας) διελθεῖν, ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν». Ἡ ρήση αὐτὴ ἀποδίδεται -περιέργως, σύμφωνα μὲ τὴν κα. Ἀρβελὲρ- ὡς ἑξῆς: «Πάλιν σᾶς λέγω, ὅτι εἶναι εὐκολώτερον νὰ περάσῃ μιὰ καμήλα ἀπὸ τὴν τρῦπα μιᾶς βελόνας παρὰ πλούσιος νὰ μπῇ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Κατ΄ αὐτὴν ἡ σωστὴ λέξη εἶναι κάμιλος, (κομποσκοίνι) (sic), καὶ ὄχι κάμηλος, τὸ ζῶον[1].
Θεσσαλονίκη 14/5/2025
Σεβασμιώτατε Χριστός Ανέστη!
Ως Ορθόδοξοι χριστιανοί της Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως θα θέλαμε να απευθυνθούμε σε εσάς, ως τον πλέον αρμόδιο και υπεύθυνο, για θέματα και πρόσωπα που βλασφημούν και εξυβρίζουν την πίστη μας στο πρόσωπο του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων μας.
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι ο Δήμος Νεάπολης Συκεών σε συνεργασία με την Ένωση Εκπαιδευτικών Εικαστικών Mαθημάτων θα φιλοξενήσει στο χώρο του Δημοτικού θεάτρου Νεάπολης τριήμερο σεμινάριο, το οποίο απευθύνεται στους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν τα μαθήματα εικαστικών στα σχολεία της Βορείου Ελλάδας από 15-17/5 με θέμα: "Η Εικαστική Παιδεία στα σχολεία σήμερα."
ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ[:Πράξ.14,6-18]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
[Ομιλία Λ΄]«Συνιδόντες κατέφυγον εἰς τὰς πόλεις τῆς Λυκαονίας Λύστραν καὶ Δέρβην καὶ τὴν περίχωρον(:Μόλις, όμως, αυτοί το αντιλήφθηκαν, κατέφυγαν στις πόλεις της Λυκαονίας Λύστρα και Δέρβη και στα περίχωρά τους)»[Πράξ.14,6]. Εκεί όπου δεν ήταν δυνατόν να εξαφθεί ο θυμός των Ιουδαίων. Ώστε και στα χωριά μετέβαιναν, και όχι μόνο στις πόλεις. Πρόσεχε και την αφέλεια των εθνικών, και την κακουργία των Ιουδαίων. Με έργα έδειχναν ότι ήταν άξιοι να ακούνε το κήρυγμά τους· τόσο πολύ τους τιμούσαν από τα θαύματα μόνο. Οι μεν εθνικοί τους τιμούσαν σαν θεούς, οι δε Ιουδαίοι τους κατεδίωκαν σαν καταστροφείς· και οι μεν εθνικοί όχι μόνο δεν εμπόδιζαν το κήρυγμα, αλλά και έλεγαν: «Οἱ θεοὶ ὁμοιωθέντες ἀνθρώποις κατέβησαν πρὸς ἡμᾶς(:Οι θεοί πήραν ανθρώπινη μορφή και κατέβηκαν σε μας)»[Πράξ. 14,11], οι δε Ιουδαίοι σκανδαλίζονταν.
«Ἐκάλουν τε», λέγει, «τὸν μὲν Βαρνάβαν Δία, τὸν δὲ Παῦλον ῾Ερμῆν (:Και ονόμαζαν τον Βαρνάβα «Δία», επειδή ήταν πιο ηλικιωμένος και σοβαρός˙ και τον Παύλο τον ονόμαζαν «Ερμή», διότι αυτός ήταν ο αρχηγός του λόγου και μιλούσε περισσότερο και με μεγαλύτερη ευχέρεια)»[ Πράξ. 14,12] Δεν ήταν μικρός και ο πειρασμός αυτός που προέκυψε από την υπερβολική γνώμη που διαμόρφωσαν για τους Αποστόλους. Και πρόσεχε πως παντού όλα τα αποδίδουν στον Θεό. Αυτούς ας μιμηθούμε και εμείς· τίποτε να μη θεωρούμε δικό μας κατόρθωμα, τη στιγμή βέβαια που ούτε και αυτή η πίστη μας ακόμα δεν είναι δικό μας κατόρθωμα. Το ότι δε δεν είναι δικό μας, αλλά το μεγαλύτερο μέρος είναι δώρο του Θεού, άκου τον Παύλο που λέγει: «Καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον (:Και αυτό δεν προέρχεται από σας, αλλά είναι δώρο του Θεού)»[Εφεσ.2,8].
ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ[:Ιω.7,37-52 και 8,12]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:
«Η ΕΝΥΠΟΣΤΑΤΟΣ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 24-5-2000]
Αγαπητοί μου, καλώς ήρθατε. Χαιρόμαστε που ήρθατε και θα θέλαμε λίγα λόγια να σας πούμε· όπως συνηθίζουμε εις τους εκδρομείς μας και προσκυνητάς μας. Αλλά μη λογαριάσετε ότι αυτά που θα πούμε ότι θα είναι μία ομιλία. Όχι. Αλλά θα είναι ένα μάθημα. Ένα μάθημα στο οποίον και εγώ και εσείς οφείλομε να μαθητεύσουμε. Γι'αυτό θα δείξετε πολλή υπομονή σε ό,τι ακούσετε. Γιατί είναι εκτάκτως ενδιαφέροντα αυτά που θα σας πω. Ξαναλέγω, πρέπει να μαθητεύσουμε.
Στὶς 6 Ἀπριλίου 2025 τελέστηκε ἐκκλησιαστικὸ μνημόσυνο στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου, τοῦ πολιτικοῦ Βάσου Λυσσαρίδη καὶ τῆς συζύγου του Βαρβάρας. Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο ἔχει προκαλέσει μεγάλο προβληματισμὸ σὲ ἀρκετοὺς στὴν Κύπρο, ἀπὸ αὐτοὺς δηλαδὴ ποὺ γνωρίζουν τὴν τάξη τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ὅτι ἡ Βαρβάρα Λυσσαρίδη ἦταν ἑτερόδοξη Ἀμερικανίδα.
Τί εορτάζουμε τη Μεσοπεντηκοστή;
Ιωάννης Μ. Φουντούλης, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (+)
Σε λίγους πιστούς είναι γνωστή η εορτή, αυτή. Εκτός από τους ιερείς και μερικούς άλλους χριστιανούς, που έχουν ένα στενότερο σύνδεσμο με την Εκκλησία μας, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή της. Λίγοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται κατ’ αύτη και οι περισσότεροι δεν υποπτεύονται καν, ότι την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Και όμως κάποτε αυτή η εορτή ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού.
Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 στον ναό του αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντος ς΄ του Σοφού (11 Μαΐου 903). Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτορας το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου. όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία.
