Χαρακτήριζαν την ιατρική ως «μαγεία» και
την απέρριπταν…
Η τραγωδία της Elizabeth Struhs και η
«χαρισματική» Σέκτα «The Saints»
Η ιστορία της Elizabeth Struhs είναι μια σπαρακτική μαρτυρία για το πώς η θρησκευτική δογματική μπορεί να εκτροχιαστεί σε θανατηφόρα παραμέληση, οδηγώντας στην απώλεια μιας αθώας ζωής. Σε ηλικία μόλις οκτώ ετών, η μικρή Elizabeth, που ζούσε στην πόλη Toowoomba της Αυστραλίας, πέθανε τον Ιανουάριο του 2022, όχι από μια ανίατη ασθένεια, αλλά από την εσκεμμένη στέρηση μιας ζωτικής ιατρικής θεραπείας.
Ο θάνατός της δεν ήταν ένα μοιραίο ατύχημα, αλλά η τραγική συνέπεια των ακραίων πεποιθήσεων μιας απομονωμένης θρησκευτικής κοινότητας γνωστής ως «The Saints» (Οι Άγιοι). Το δράμα της Elizabeth έφερε στο φως τη σκοτεινή πλευρά της λεγόμενης «θεραπείας μέσω πίστης» και πυροδότησε μια δικαστική διαδικασία που κατέληξε στην καταδίκη 14 μελών της σέκτας, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των γονέων της.
Η Elizabeth έπασχε από διαβήτη τύπου 1, μια χρόνια πάθηση που απαιτεί συνεχή παρακολούθηση και, κυρίως, καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης για τη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Η ινσουλίνη δεν ήταν απλώς ένα φάρμακο, αλλά το μέσο για την επιβίωσή της. Ωστόσο, η σέκτα «The Saints», στην οποία ανήκαν οι γονείς της, Jason και Kerrie Struhs, τηρούσε αυστηρά τη θεολογική πεποίθηση ότι η σύγχρονη ιατρική είναι μια πράξη δυσπιστίας απέναντι στον Θεό. Σύμφωνα με τη δική τους ερμηνεία, η ασθένεια ήταν μια δοκιμασία ή ένα σημάδι που μόνο η απόλυτη πίστη και η Θεία παρέμβαση μπορούσαν να θεραπεύσουν. Αυτή η δογματική στάση μετέτρεψε την ιατρική ανάγκη της Elizabeth σε ένα πεδίο μάχης μεταξύ της λογικής και του θρησκευτικού φανατισμού.
Η ομάδα «The Saints» ξεκίνησε ως μια αποσχιστική, ριζοσπαστική χριστιανική σέκτα, η οποία φέρεται να προήλθε από ένα Πεντηκοστιανό περιβάλλον του Toowoomba, ωστόσο γρήγορα απομονώθηκε και υιοθέτησε ακραίες πρακτικές. Για 17 χρόνια, καθοδηγούνταν από τον Brendan Stevens, ο οποίος λειτουργούσε ως ο «διορισμένος από τον Θεό» αρχηγός, επιβάλλοντας μια εξαιρετικά συντηρητική ερμηνεία της Βίβλου. Ο Stevens και οι ακόλουθοί του πίστευαν ακράδαντα ότι ο Θεός θεραπεύει και η ιατρική ήταν κάτι πολύ χειρότερο από μια απλή παράλειψη καθώς τη χαρακτήριζαν «μαγεία» και την απέρριπταν πλήρως.
Οι πρακτικές τους περιλάμβαναν έντονη πνευματική προσήλωση, όπως η ομιλία σε γλώσσες (γλωσσολαλιά), και την απόρριψη κάθε στοιχείου της κοσμικής ζωής. Οι ακραίες πρακτικές της ομάδας επεκτείνονταν σε κάθε πτυχή της ζωής: απαγόρευαν στους πιστούς να γιορτάζουν γενέθλια, Χριστούγεννα ή Πάσχα, πίστευαν σε αυστηρούς παραδοσιακούς ρόλους φύλου και αρνούνταν τη σχολική εκπαίδευση των παιδιών, ενισχύοντας έτσι την απομόνωση των μελών από τον έξω κόσμο. Η μικρή Elizabeth υπέφερε για «μέρες ολόκληρες» καθώς το σώμα της κατέρρεε από τη διαβητική κετοξέωση, μια επώδυνη και τελικά θανατηφόρα συνέπεια της έλλειψης ινσουλίνης, ενώ η ομάδα συγκεντρωμένη γύρω της, προσευχόταν, τραγουδούσε και περίμενε το θαύμα. Αυτή η πράξη παραμέλησης ήταν τόσο συνειδητή και βαθιά ριζωμένη, που, όπως αποκάλυψε η δίκη, η Elizabeth είχε ήδη παραλίγο να πεθάνει τρεις χρόνια νωρίτερα υπό παρόμοιες συνθήκες.
Η Θρησκευτική Εμμονή και η Άρνηση της Ιατρικής
Ο πυρήνας της τραγωδίας της Elizabeth Struhs βρίσκεται στην απόλυτη επικράτηση της δογματικής πίστης επί της γονικής ευθύνης. Οι γονείς της, παγιδευμένοι στη ρητορική του Brendan Stevens και των «The Saints», απέτυχαν να εκπληρώσουν την πιο βασική τους υποχρέωση: την προστασία του παιδιού τους από τον θάνατο. Η διαβητική κετοξέωση είναι μια κατάσταση που απαιτεί άμεση ιατρική παρέμβαση, και οι γονείς είχαν λάβει προηγούμενες προειδοποιήσεις από γιατρούς ότι η κόρη τους θα πέθαινε χωρίς ινσουλίνη. Η συνειδητή απόφαση της οικογένειας, υποστηριζόμενη από τα υπόλοιπα μέλη και τον ηγέτη της σέκτας, να παρακολουθεί το παιδί να υποφέρει και να πεθαίνει περιμένοντας ένα θαύμα, συνιστά μια ακραία μορφή παιδικής κακοποίησης και ιατρικής παραμέλησης.
Η δυναμική της ομάδας έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Σε κλειστές θρησκευτικές κοινότητες, η ομαδική σκέψη και η υποταγή στην εξουσία υπερβαίνουν την ατομική κρίση. Ο πατέρας, Jason Struhs, είχε «καταναλωθεί τόσο πολύ από την ιδιαίτερη πίστη στη θεραπευτική δύναμη του Θεού», όπως ανέφερε ο δικαστής, ώστε πίστευε είτε στη σωτηρία της Elizabeth από θαύμα είτε στην ανάστασή της. Αυτή η πεποίθηση οδήγησε τους 14 κατηγορούμενους να καθυστερήσουν να καλέσουν τις αρχές για 36 ώρες μετά τον θάνατό της, περιμένοντας τη Θεία παρέμβαση. Η αναμονή αυτή, που παρέτεινε τη φρίκη και εμπόδισε την έγκαιρη αναφορά του θανάτου, υπογράμμισε το βάθος της πλάνης τους και την πλήρη απόσχιση από τη νομική και ηθική πραγματικότητα.
Η στέρηση ινσουλίνης και η επακόλουθη παραμέληση της Elizabeth δεν αποτελούν μεμονωμένο περιστατικό. Η UNADFI αναδεικνύει συχνά παρόμοιες περιπτώσεις όπου η άρνηση της θεραπείας στο όνομα της πίστης οδηγεί σε θάνατο, ιδίως παιδιών, τα οποία δεν έχουν τη δυνατότητα επιλογής ή άμυνας. Η περίπτωση της Elizabeth Struhs αποτελεί ένα τραγικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο ο θρησκευτικός φανατισμός μπορεί να μετατραπεί σε εγκληματική αμέλεια όταν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή, ιδιαίτερα μέσα σε ένα κλειστό περιβάλλον που απορρίπτει τη λογική και την επιστήμη ως «μαγεία».
Η Κρίση και η Δικαστική Καταδίκη
Η άφιξη των αρχών στο σπίτι όπου βρέθηκε νεκρή η Elizabeth σήμανε το τέλος της απομόνωσης και την αρχή της νομικής διαδικασίας. Συνολικά δεκατέσσερα άτομα, μέλη της σέκτας «The Saints», συμπεριλαμβανομένου του πατέρα Jason Struhs και του αρχηγού Brendan Stevens, κατηγορήθηκαν αρχικά για δολοφονία (φόνο). Η φύση της πράξης—η συνειδητή και εκτεταμένη παραμέληση—έδειχνε πρόθεση, έστω και με τη μορφή του ενδεχόμενου δόλου, καθώς γνώριζαν τον κίνδυνο και επέλεξαν να τον αγνοήσουν.
Στην έναρξη της δίκης, τον Ιούλιο του 2024, όλοι οι κατηγορούμενοι δήλωσαν αθώοι, υποστηρίζοντας την πεποίθησή τους ότι ενεργούσαν σύμφωνα με τη θέληση του Θεού, φτάνοντας στο σημείο να υποστηρίξουν ότι η δίωξή τους ήταν μια μορφή «θρησκευτικού διωγμού». Μάλιστα, αρνήθηκαν να συνεργαστούν με δικηγόρους και να εκφράσουν επίσημες ενστάσεις κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Ωστόσο, το δικαστήριο έκρινε ότι η θρησκευτική ελευθερία δεν μπορεί να υπερβεί το δικαίωμα στη ζωή και την παιδική προστασία.
Σε μια κρίση που αναγνώρισε το βάρος της εγκληματικής τους παραμέλησης, οι δεκατέσσερις κατηγορούμενοι τελικά κρίθηκαν ένοικοι για ανθρωποκτονία εξ αμελείας (manslaughter). Η ετυμηγορία αυτή αναγνώρισε ότι η πράξη της στέρησης ιατρικής βοήθειας προκάλεσε άμεσα τον θάνατο. Ο δικαστής υπογράμμισε ότι οι «ακραίες πεποιθήσεις» της σέκτας οδήγησαν στην τραγωδία, και η τελική απόφαση αποτελεί μια σαφή οριοθέτηση του νόμου, δηλώνοντας ότι καμία θρησκευτική πεποίθηση δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παραβίαση των νόμων του κράτους, ιδίως όταν αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο ενός παιδιού. Οι ποινές αναμενόταν να ανακοινωθούν τον Φεβρουάριο του 2025, με τους κατηγορούμενους να αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο της ισόβιας κάθειρξης, ποινή που αντικατοπτρίζει τη σοβαρότητα της απώλειας και το μέγεθος της παραμέλησης.
Η τραγωδία της Elizabeth Struhs παραμένει ένα οδυνηρό μάθημα. Υπενθυμίζει ότι η αγάπη και η φροντίδα για ένα παιδί πρέπει να είναι οι υπέρτατες προτεραιότητες, υπερβαίνοντας οποιαδήποτε ιδεολογική ή θρησκευτική δοξασία. Η ιστορία της Elizabeth είναι η ιστορία ενός παιδιού που θυσιάστηκε στον βωμό της πλάνης, αφήνοντας πίσω της μια κληρονομιά που υπογραμμίζει την ανάγκη για επαγρύπνηση και νομική παρέμβαση απέναντι σε κλειστές ομάδες που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των πιο ευάλωτων μελών τους. Η δικαιοσύνη, αν και καθυστερημένη για την ίδια την Elizabeth, έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα για τα όρια της πίστης και το αδιαπραγμάτευτο καθήκον της γονικής ευθύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου