Το Μέγα Δείπνο (Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά).

ΤΟ ΜΕΓΑ ΔΕΙΠΝΟ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«·…ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καί ἐκάλεσε πολλούς».

Ὁ Τριαδικός Θεός γιά νά διδάξει ἐμφανῶς τούς θησαυρούς καί τόν πλοῦτο τῆς χρηστότητός Του, ἑτοίμασε μεγαλοπρεπές δεῖπνο καί ἐκάλεσε κατ’ ἀρχήν τούς Ἰουδαίους, κυρίως τούς διδασκάλους τοῦ Νόμου. Δικαίως ὁ Δεσπότης Υἱός, τοῦ δικαίου Πατρός, θέλησε τήν πηγή τῆς ἀκτίστου Χάριτος, ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος Αὐτοῦ, νά εἰσάγει εἰς τό πνευματικόν στάδιον τούς κατά σάρκα ἀρχηγέτας ὁμοεθνεῖς Του.

Κυοφορούμενος ὁ Θεάνθρωπος ἐν γαστρί τῆς Θεοτόκου Μαρίας, ἀφοῦ ἔλαβε Δούλου μορφήν, θέλησε ὑπερφυῶς νά ἀναπλάσει τό πλάσμα Του, χαρίζοντας παγκλήρως τό πρῶτον κάλλος καί τήν ἀρχικήν εὐπρέπειαν. Τό πανσθενές Πνεῦμα τοῦ Πατρός, μέ θεῖες προφητεῖες, ἔστειλε ἀπεσταλμένους στόν κόσμο, μέ τελευταῖον τόν Ἅγιον Ἰωάννη τόν Βαπτιστήν, γιά νά ἑτοιμάσουν τάς ὁδούς τάς εὐθείας τοῦ Κυρίου.

 Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Πατρός ἦλθε καί ἔλαβε τήν ἀνθρωπίνῃ φύσιν διά νά εἴπη ὁ Ἴδιος, προφορικά μέ εὐγένεια καί καλοσύνη, τήν δόξα καί τήν χαρά πού περιμένει τούς μετέχοντας στό μεγαλοπρεπές Δεῖπνο· ἤτοι στήν αἰώνιον Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τοῦ λόγου τό ἀληθές, δηλαδή ὅτι ἔτεινε χεῖρα βοηθείας κατ’ ἀρχήν στούς διδασκάλους τῶν Ἰουδαίων, φαίνεται καθαρά στήν συνάντηση καί στή συζήτηση πού εἶχε ὁ Χριστός μέ ἄνθρωπον ἐκ τῆς τάξεως τῶν Φαρισαίων πού ὀνομάζετο Νικόδημος.

Στή συνάντηση αὐτή ὁ Μεσσίας, κατέδειξε στόν ἄρχοντα τῶν Ἰουδαίων τρόπους φωταυγεῖς μετανοίας, ὥστε νά ἐκδιωχθεῖ ἡ βαθεία νύκτα τῆς πλάνης καί τῆς ἰδιοτέλειας πού συσκότιζε καί ἐμπόδιζε τήν πηγή τῆς ἀκτίστου Χάριτος νά λάμψει στίς καρδιές τῶν διδασκάλων τοῦ Νόμου.Τόνισε μέ νόημα ὁ Ἰησοῦς: δέν ἐπιτρέπεται καμία ἀναβολή σέ ὅτι ἀφορᾶ τόν σκοπόν τῆς προσκλήσεως.

Ἐν τούτοις, οἱ ἄρχοντες καί διδάσκαλοι τοῦ Ἰσραήλ «ἤρξαντο ἀπό μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες». Προφανῶς ὁ «Δοῦλος» ἐκεῖνος διηγήθη εἰς τόν Κύριόν Του τά ὅσα διημείφθησαν μεταξύ Αὐτοῦ καί τῶν προσκεκλημένων. Τότε ὁ Οἰκοδεσπότης ἐθύμωσε καί εἶπε εἰς τόν Μεσσίαν Ἰησοῦν· ἔβγα γρήγορα καί κάλεσε τούς ταπεινούς καί ἁπλούς Ἰουδαίους πού στέκονται περιφρονημένοι καί καταπιέζονται ἀπό τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους καί Νομικούς οἱ ὁποῖοι ζητοῦν, ἀντί τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, τήν δική τους δόξαν.

Ἔτσι, ἁγία γερόντισσα, βλέπουμε ἐκεῖνον τόν θεραπευθέντα τυφλόν ἐκ γενετῆς πού πετάχθηκε ἔξω ἀπό τήν Συναγωγή, ὅταν ἀρνήθηκε νά βλασφημήσει τόν Εὐεργέτην Υἱόν τοῦ Θεοῦ, καθώς ἀκριβῶς τόν παρακινοῦσαν οἱ ἄρχοντες τῆς Συναγωγῆς. Ἐκεῖνος ὅμως ἔπεσε καί προσκύνησε τόν Ἰησοῦν καί Τόν ὁμολόγησε ὡς μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτήν σταλμένον στόν κόσμο ἀπό τόν Πατέρα τῶν Φώτων.

Ἄπειρα τά παραδείγματα χριστιανοί μου· αὐτά ἀναγράφονται μέ σαφήνεια στήν Καινή Διαθήκη. Ἐνδεικτικά ἀναφερόμαστε στήν πόρνην ἐκείνη, πού ἄλειψε μέ μῦρον τά πόδια τοῦ Ἰησοῦ στό σπίτι τοῦ Φαρισαίου Σίμωνος. Στήν συζήτηση πού εἶχε αὐτός ὁ Φαρισαῖος μέ τόν Ἰησοῦν, σέ ὅτι ἀφορᾶ τό κριτήριον τῆς ἀγάπης καί τῆς ταπείνωσης πού εἶναι ἡ συχνότητα στήν ὁποία κοινωνεῖται καί ὁμιλεῖ ὁ Χριστός μέ τό πλάσμα Του, ἀποκαλύπτεται ἡ θυσιαστική προσφορά τοῦ Θεανθρώπου γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου. Νά ἀναφερθοῦμε ἐπίσης στούς τελῶνες καί στίς πόρνες πού «προάγουσιν ὑμᾶς εἰς  τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ»; Ἤ στήν μοιχαλίδα ἐκείνην πού εὑρέθη στά πρόθυρα τοῦ λιθοβολισμοῦ καί τήν ἔσωσε ὁ Ἰησοῦς, συμβουλεύοντάς την μέ καλοσύνη καί φιλανθρωπία νά πάψει νά ἁμαρτάνει;

Πάμπολα τά παραδείγματα, ὅπως τονίσαμε πιό πάνω ἀδελφοί καί κοπιαστικές οἱ πορεῖες τοῦ Ἰησοῦ, ἕως ὅτου συναντήσει ἕνα ἕκαστον ἀπ’ αὐτούς τούς κατατρεγμένους καί τούς ὁδηγήσει εἰς μετάνοια. Ἐν τούτοις ἀδελφοί:   «…εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε,… καί ἔτι τόπος ἐστί  ». Ἀπό ἐδῶ καί στό ἐξῆς χριστιανοί μου, ξετυλίγεται τό μέγα μυστήριο τῆς ἐπιστροφῆς ἡμῶν τῶν Ἐθνικῶν καί ἀνοίγει ὁριστικά καί ἀμετάκλητα ἡ θύρα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, γιά ὅλους τούς ἐσκοτισμένους Εἰδωλολάτρες καί Ἐθνικούς πού θά ἀναζητήσουν τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία στούς αἰῶνες.

Καί ἐπειδή, ὡς πρός τήν πρόσκλησιν, θά ἐδίσταζαν οἱ εἰς τήν πλάνην εὑρισκόμενοι Ἐθνικοί ἀφ’ ἑνός· καί ἀφ’ ἑτέρου ἐξαιτίας τῆς σκληρόκαρδης ἀντίληψης πού εἶχαν οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων γιά τούς ἄλλους τούς ἐκτός τοῦ Ἰσραήλ, καί γιά τόν Μεσσίαν· ὁ Θεός Πατήρ, δι’ Υἱοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, παρακινεῖ ἐπιμόνως πάντα τά Ἔθνη νά προσέλθουν στό Μέγα Δεῖπνο τοῦ Θεοῦ, παραγγέλοντας «…πᾶσι πανταχοῦ μετανοεῖν»[1].

Ταυτοχρόνως βεβαιώνει ὅτι κανένας ἀπό τούς ἀνθρώπους ἐκείνους τούς προσκαλεσμένους καί ἀρνητάς, ὄχι μόνον δέν θά παρακαθίσει, ἀλλ’ οὐδέν κἄν θά γευθεῖ τό Δεῖπνον. Βέβαια ἡ Παναγία, οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες οἱ ἐξ Ἰουδαίων, προσεύχονται στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μετανοήσει καί ὁ Παλαιός Ἰσραήλ καί νά πράξει ἔργα μετανοίας.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πρώην φανατικός Φαρισαῖος, μέ πολύ πόνο ἀλλά καί ἀποκάλυψη Θεοῦ ὁμολογεῖ: ὅτι ὁ Παλαιός Ἰσραήλ θά ἐπιστρέψει καί θά σωθεῖ τό λῆμμα στούς ἐσχάτους καιρούς[2]. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, Ἀπόστολος, Εὐαγγελιστής, Παρθένος καί ἐπιστήθιος φίλος τοῦ Χριστοῦ, ἔλαβε ἐντολή ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, μέσῳ Ἀγγέλου, νά καταπιεῖ τό «βιβλιδάριον» ἐκεῖνο πού ἀναφέρεται σ’ αὐτήν τήν ἐπιστροφή τοῦ Παλαιοῦ Ἰσραήλ καί νά μή γραφτεῖ στή θεία Ἀποκάλυψη, γιατί ὑπῆρχε ὁ φόβος νά θυμώσουν οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων.

Τολμῶ ἐπίσης νά εἴπω ἀδελφοί, ὅτι σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες τῶν Πατέρων, ἐντός συντόμου  χρόνου, τό σημερινό Ἰσραήλ θά βρεθεῖ σέ δεινή θέση περικυκλωμένο ἀπό ἐχθρικά στρατεύματα, ἀλλά ὀφθαλμοφανῶς θά προστατευθεῖ ἀπό τόν Ἴδιον τόν Μεσσίαν Ἰησοῦν· στή συνέχεια πλῆθος Ἰσραηλιτῶν θά δοῦν τήν Ἀλήθεια, θά βαπτιστοῦν προσερχόμενοι στήν Ὀρθόδοξον πίστιν, πρός μεγάλην χαράν ὅλης τῆς Ἀνθρωπότητος.

Ἐν τούτοις, ὅπως καί στήν πρώτη πρόσκληση στό Μέγα Δεῖπνο κάποιοι ἀρνήθηκαν μέ ψευτοευγένειες καί ἀσέβεια καί ἄφησαν γιά ἀργότερα, δῆθεν νά προσέλθουν· ἔχει προφητευθεῖ ἀπό μεγάλους Ἁγίους ὅτι καί στά ἔσχατα, δυστυχῶς κάποιοι ἄλλοι καί πάλι θά ἀρνηθοῦν στόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα ἀληθινόν Μεσσίαν, πού θά θελήσει νά τούς βοηθήσει, τήν μοναδικότητά Του.

Προτιμῶ ἐδῶ νά σιωπήσω γιά τό τί περιμένει αὐτούς πού θά παραμείνουν ἀμετανόητοι· καί σιωπῶντας μέ δάκρυα προσεύχομαι γιά ὅλο τόν κόσμο νά ἔλθουμε εἰς μετάνοια, ὥστε νά λάμψει ἡ θεϊκή φλόγα μέσα μας πού θά διώξει τό σκοτάδι.

Στόν Μεσσίαν Ἰησοῦν, ἡ Δόξα, τό Κράτος καί ἡ Δύναμις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

---

[1](Πράξ.17, 30)

[2](Ρωμ.11, 26)