ΑΚΤΙΝΕΣ: Κυθήρων Σεραφείμ: Νά ἑορτάσωμεν τήν ἐπέτειον τῶν 1700 χρόνων ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσιν αὐτῆς» καί «μή μεταίροντες ὅρια αἰώνια, ἅ οἱ Πατέρες ἔθεντο».

Αποτέλεσμα εικόνας για Κυθήρων Σεραφείμ

Ἐν Κυθήροις τῇ 1ῃ Ἰανουαρίου 2025

Ἀριθ. Πρωτ.: 1

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ Τῼ ΝΕῼ ΕΤΕΙ

(ὑπ’ ἀριθ. 243/2025)

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί

τόν Χριστώνυμον Λαόν

τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Οὐ τοῦτο ζητῶ χρόνου πλῆθος,

ἀλλά ψυχῆς διόρθωσιν»

(Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος Ε.Π.Ε. 19, 398)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Εὐλογημένο, εἰρηνικό, δημιουργικό κατά Θεόν, χαριτοφόρο καί καλλίκαρπο τό νέο σωτήριο ἔτος 2025.

«Καί νέον ἔτος ἀριθμεῖ, ἡ τοῦ Χριστοῦ Περιτομή,

καί ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου, Ἱεράρχου Βασιλείου.

Τοῦ χρόνου μας ἀρχή καλή, καί ὁ Χριστός μᾶς προσκαλεῖ,

τήν κακία ν’ ἀρνηθῶμεν, μ’ ἀρετάς νά στολισθῶμεν»

μᾶς διαμηνύουν τά πρωτοχρονιάτικα ἐκκλησιαστικά κάλαντα.

Ὁ μελίρρυτος Ἅγιος Πατήρ τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, γράφων διά τήν ταχεῖα καί ἀνεπίστροφο ροή τοῦ χρόνου, ὁ ὁποῖος εἶναι πολύτιμος, σημειώνει τά ἑξῆς περισπούδαστα: «Δέν ξέρεις, ὅτι πρέπει νά λυπούμεθα τόν χρόνο περισσότερο ἀπό ὁ,τιδήποτε ἄλλο; Ἄν ἐξοδεύσῃς χρήματα, θά ἠμπορέσῃς πάλιν νά τά ἀποκτήσῃς. Ἄν ὅμως χάσῃς χρόνο, δύσκολα θά τόν ἀνακτήσῃς. Διότι ὀλίγος χρόνος μᾶς ἔχει ἐπιφυλαχθῇ εἰς τήν παροῦσαν ζωήν» (Ε.Π.Ε. 14, 86).

«Κανένας ἄς μήν ἀπελπίζεται, ἐπειδή ἐξόδευσε μέχρι τώρα τόν χρόνο του καί δέν ἔκαμε τίποτε σπουδαῖο. Εἶναι δυνατόν καί σέ ἐλάχιστο χρόνο νά κάμῃ πολλά, ὅσα δέν ἔκαμε εἰς τόν προηγούμενο χρόνο» (Ε.Π.Ε. 22, 364).

«Τρέχουν αἱ ἡμέρες καί παρέρχονται. Γεμίζουν τά χρόνια. Ἔχουμε διανύσει μεγάλο μέρος τοῦ δρόμου. Τό κριτήριο τοῦ Θεοῦ εἶναι πλησίον μας. Ἡ ζωή μας ἐπείγεται διά τόν καιρόν τοῦ γήρατος». (Ε.Π.Ε. 31, 474).

«Δέν ζητῶ αὐτό, τό “χρόνια πολλά”, ἀλλά ζητῶ τῆς ψυχῆς μου τήν διόρθωσιν» (Ε.Π.Ε. 19, 398).

Ἔπειτα ἀπό τά σοφά κατά Θεόν ρητά καί ἀποφθέγματα τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου περί τοῦ χρόνου τῆς ζωῆς μας καί διά τήν καλυτέραν καί ἐπωφελεστέραν ἀξιοποίησίν του, ἄς ἀκούσωμεν καί τόν γλυκύτατον λόγον, τοῦ νεοφανοῦς συμπαθοῦς Ἁγίου Καλλινίκου, Ἐπισκόπου Ἐδέσσης, τήν ἀπάντησιν εἰς ἕνα καυτό ἐρώτημα τῆς ἐποχῆς του καί τῆς τεταραγμένης καί συγκεχυμένης ἐποχῆς μας˙ «πῶς θά ἀντιμετωπίσωμεν τήν ἀβεβαιότητα τοῦ νέου ἔτους»;

«Ἁπλούστατα μέ τήν βεβαιότητα ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός. Καί ὁ Θεός αὐτός, ὁ ἀληθινός Θεός, εἶναι ἰδικός μας. Πλάστης, Δημιουργός, Πατέρας μας. Πατέρας στοργικός. Πατέρας γεμάτος ἀγάπην μέχρι θυσίας. “Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν (εἰς σταυρικόν θάνατον), ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον” (Ἰωάν. γ’, 16).

Ὑπάρχει ὁ Θεός Κυβερνήτης καί Προνοητής. Κυβερνᾶ τόν κόσμον καί προνοεῖ δι’ αὐτόν. Ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει “τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ” καί φροντίζει διά “τόν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καί αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον”, πολύ δέ περισσότερον διά τόν ἄνθρωπον, τόν πλασθέντα “κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν αὐτοῦ”. Μᾶς ἐδήλωσεν ὁ Ἐνανθρωπήσας Υἱός Του· “Μή μεριμνήσετε λέγοντες, τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί περιβαλώμεθα … οἶδε γάρ ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος, ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων” (Ματθ. στ’, 31 – 32).

Ὁ ἐσκοτισμένος ἄνθρωπος νομίζει, ὅτι μόνον ὑλικαί δυνάμεις κυβερνοῦν τόν κόσμον καί τυχαίως τά πάντα ζοῦν καί κινοῦνται. Ὑπάρχει μέγας Νοῦς, ὁ Θεός τῶν πνευμάτων καί πάσης σαρκός. “Ἐν αὐτῷ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν”, ὅπως ἐδήλωσεν εἰς τούς Ἀθηναίους ἐπί τοῦ Ἀρείου Πάγου ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Πράξ. ιζ’, 28). Ὑπεράνω καταστάσεων, ρευμάτων καί προσώπων ὑπάρχει ὁ ἀναλλοίωτος Θεός. Ἑπομένως ἄς στηριχθῶμεν εἰς τόν Παντοκράτορα Θεόν» (Μητρ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου «Ὁ ἅγιος Καλλίνικος, Μητροπολίτης Έδέσσης» Α’ Ἔκδοση 2020, σελ. 197 – 198).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὁ μέγας ἐν Ἱεράρχαις Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Οἰκουμενικός Διδάσκαλος, μᾶς ὡμίλησε διά τήν ταχεῖα ροή τοῦ χρόνου καί τόν ἀγώνα διορθώσεως καί χαριτώσεως τῆς ψυχῆς μας μέσα στόν χρόνο. Καί ὁ νεοφανής Ἅγιος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας Καλλίνικος Ἐπίσκοπος Ἐδέσσης, κατηξιωμένος καί αὐτός Διδάσκαλος τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μᾶς ἐδίδαξε νά ἀντιμετωπίσωμεν τήν ἀβεβαιότητα τοῦ νέου ἔτους μέ τήν βεβαιότητα, ὅτι ὑπάρχει ὀ ἀληθινός Θεός, ὁ Παντοκράτωρ Κύριος καί Θεός ἡμῶν, ἡ ἐλπίδα καί τό στήριγμά μας.

Ὁ ἀγώνας διά τόν πνευματικόν καταρτισμόν καί τήν διόρθωσιν τῆς ψυχῆς μας μέσα εἰς τό νέο σωτήριο ἔτος εἶναι ἀνάγκη νά εἶναι συνεχής καί ἀποφασιστικός. «Τοῖς ὄπισθεν ἐπιλανθανόμενοι καί τοῖς ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενοι», κατά τόν θεῖον Ἀπόστολον Παῦλον, βάζομεν καθημερινῶς νέα ἀρχή πνευματικοῦ ἀγῶνος, νέα ἀρχή μετανοίας. «Ὁσάκις ἄν πέσῃς, ἔγειραι καί σωθήσῃ», λέγει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Καί οἱ ἅγιοι Πατέρες καί ἀσκηταί τῶν ἐρήμων εἶχαν ὡς σύνθημά των τό «πίπτ’ ἔγειραι», πίπτεις, σήκω ἐπάνω, ἀνορθώσου, ἀνάλαβε τίς πνευματικές δυνάμεις καί τόν πνευματικό σου ἀγῶνα.

Ἐξ ἄλλου, τά ποικιλώνυμα πάθη καί ὀλισθήματα τοῦ ἀγωνιζομένου πιστοῦ ἀντιμετωπίζονται μέ βαθειά ταπείνωσι, πολυχρόνια ὑπομονή, θερμή προσευχή καί τήν σταθερή ἀπόφασι εἰλικρινοῦς καί ἰσοβίου μετανοίας. Πίστις, Ἐλπίδα καί Ἀγάπη, τό ἱερό αὐτό τρίπτυχο ἐνεργοποιούμενο καί στηριζόμενοι, κατά τόν ἅγιον Καλλίνικον, εἰς τόν Παντοκράτορα Θεόν, μεγαλουργοῦμε μέ τήν Θείαν Του Χάριν καί τό ἄπειρό Του ἔλεος.

Τήν ἀβεβαιότητα τοῦ νέου ἔτους ὑπερβαίνουμε, ὅπως μᾶς εἶπε ὁ ἅγιος τῆς Ἐδέσσης Καλλίνικος, μέ τήν ἀπόλυτη βεβαιότητα ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός, ὁ ἀληθινός Θεός, ὁ Πλάστης καί Πατέρας μας στοργικός, γεμᾶτος ἀπό θυσιαστική ἀγάπη. Ἀναφέρουμε συχνά καί θά τά ὑπομνήσωμε πάλιν ὅσα προξενοῦν καί συντείνουν εἰς τό νά κυριαρχήση τό πνεῦμα τῆς ἀβεβαιότητος, τῆς ἀστάθειας καί τῆς ἀνασφάλειας εἰς τόν καινούργιο χρόνο: Ἡ ἠθική καί πνευματική κατάπτωσις. Ἡ διαστροφή καί ἀλλοτρίωσις τῶν χρηστῶν καί χριστιανικῶν ἠθῶν καί ἡ ἐπιχείρησις μεταλλάξεως τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας καί φυσιολογίας. Ἡ νομιμοποίησις τοῦ «γάμου» τῶν ὁμοφυλοφίλων. Ἡ προσπάθεια ἐπιβολῆς καί τοῦ «τρίτου φύλου» εἰς τήν κοινωνίαν μας, καί μάλιστα εἰς τήν σχολική νεολαία. Ἡ βία, ἡ ἐγκληματικότητα καί ἡ παραβατικότητα εἰς τόν ἐνδοσχολικό, ἐξωσχολικό καί γενικότερα εἰς τόν κοινωνικό χῶρο. Πόλεμοι, ἐχθροπραξίες, καταστροφές, αἱματοχυσίες, διωγμοί χριστιανῶν, θανατηφόρες ἐπιδρομές σέ ἄμαχο πληθυσμό κ.λπ. κ.λπ. ἀπεικονίζουν τήν σημερινή πραγματικότητα, σέ βορρᾶ καί νότο, στή Συρία, τήν Μέση Ἀνατολή καί τούς Ἁγίους Τόπους, μέ τήν ἀπειλή τῆς γενικεύσεως τῶν πολεμικῶν συρράξεων ὑπό τήν μορφήν τοῦ ἀπευκτέου τρίτου παγκοσμίου πολέμου.

Ὅμως, ζῇ Κύριος ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ, «ὁ τά σύμπαντα τῷ θείῳ κράτει συνέχων καί τῇ θείᾳ αὐτοῦ καί πανσθενεῖ βουλῇ κυβερνῶν τόν κόσμον», «ὁ καιρούς καί χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος», καί «ὁ τόν πάντα χρόνον πληρῶν», τόν παρελθόντα, τόν παρόντα καί τόν μέλλοντα· «Ἐν τῇ χειρί Αὐτοῦ ἡ ζωή ἡμῶν»· «ἐν Αὐτῷ γάρ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν».

Μέ αὐτήν τήν Πίστιν καί τήν σταθεράν πεποίθησιν ἄς ὑποδεχθοῦμε τό νέο σωτήριο ἔτος 2025, κατά τό ὁποῖο θά ἑορτασθῇ ἡ πανεύσημος ἐπέτειος τῶν 1700 χρόνων ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἰς τήν Νίκαιαν τῆς Βιθυνίας (325 μ.Χ.).

Μεγίστη καί ἱστορική ἡ Ἐκκλησιαστική αὐτή Ἐπέτειος, ὅπως ἐτονίσαμε καί εἰς τήν Χριστουγεννιάτικη Ἐγκύκλιό μας.

«Ἡ Ἁγία καί Οἰκουμενική πρώτη Σύνοδος, κατά τόν μέγαν Κανονολόγον Ζωναρᾶν, συνεκλήθη βασιλεύοντος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἀφοῦ συνηθροίσθησαν εἰς τήν Νίκαιαν τῆς Βιθυνίας τριακόσιοι δέκα καί ὀκτώ ἅγιοι Πατέρες, κατά Ἀρείου, πρεσβυτέρου γενομένου τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν Ἐκκλησίας. Αὐτός ἐβλασφήμει κατά τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, λέγων μή ὁμοούσιον εἶναι αὐτόν τῷ Θεῷ καί Πατρί, κτίσμα δέ· καί ὅτι ἦν (χρόνος), ὅτε οὐκ ἦν· ὅν καί καθεῖλεν ἡ Ἁγία Σύνοδος αὕτη, καί ἀνεθεμάτισε μετά τῶν ὁμοφρόνων αὐτοῦ· ἐδογμάτισε δέ ὁμοούσιον τῷ Πατρί τόν Υἱόν, καί Θεόν ἀληθινόν, καί Δεσπότην, καί Κύριον, καί Κτίστην τῶν κτιστῶν ἁπάντων· ἀλλ’ οὐ κτίσμα, οὐδέ μέντοι γε ποίημα. Πρώτη δέ Σύνοδος ἡ ἐν Νικαίᾳ αὕτη λέγεται, πρός τάς Οἰκουμενικάς ἀριθμουμένη…».

«…. Ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος καθώρισε τά τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, συμφώνως πρός τήν ἔκτοτε εἰς ἅπασαν τήν Ἐκκλησίαν ἐπιβληθεῖσαν καί ἐπικρατήσασαν διάταξιν, καθ’ ἥν τό Πάσχα ἑορτάζεται τήν πρώτην Κυριακήν μετά τήν πανσέληνον τῆς ἑαρινῆς ἰσημερίας….».

Νά μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Πανάγαθος Κύριος καί Θεός μας, κατά τό νέον σωτήριον ἔτος 2025 νά ἑορτάσωμεν πνευματικῶς, θεοφιλῶς καί θεαρέστως, τήν λαμπράν αὐτήν ἐπέτειον τῶν 1700 χρόνων ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς πρώτης αὐτῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσιν αὐτῆς» καί «μή μεταίροντες ὅρια αἰώνια, ἅ οἱ Πατέρες ἔθεντο». Νά ἀπορροφήσωμεν κυριολεκτικῶς τά μηνύματα καί τά διδάγματα, τάς Ἱεροκανονικάς ἐπιταγάς καί τούς δογματικούς ὅρους τῆς Ἁγίας αὐτῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Τοιουτοτρόπως θά εἶναι ὄντως ἱερά καί πανέορτος καί σωτήριος ἡ ἐκκλησιαστική αὐτή ἐπέτειος, ἀλλά καί ἀναγεννητική καί ἀναπλαστική πνευματικῶς διά τό αἰώνιον μέλλον τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας.

Νά συνεορτάσωμεν θεοπρεπῶς καί ἁγιοπρεπῶς τήν τρισμέγιστη αὐτή ἐπέτειο καί ἑορτή. Νά συμπανηγυρίσῃ ἐκθύμως καί ὁμοθυμαδόν σύμπασα ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία μέ τάς κατά τόπους Αὐτοκεφάλους Ὁμοδόξους Ἐκκλησίας, ἀποκλειομένων ἐκ τοῦ συνεορτασμοῦ τῶν ἀκοινωνήτων, ἑτεροδόξων, κακοδόξων, αἱρετικῶν καί σχισματικῶν. Ἕνας κοινός ἀπροϋπόθετος καί νεφελώδης ἑορτασμός μέ τήν «συγκόλλησιν» τῶν ὡς ἄνω ἑτεροδόξων καί ἀκοινωνήτων δέν θά ἦτο πνευματικός καί κατά Θεόν χαροποιός καί πανευφρόσυνος, ἀλλά ἐπιφανειακός, ἀνούσιος καί ἐπίπλαστος, διά δημιουργίαν ἐντυπώσεων καί μόνον. Πανορθόδοξον, ὅθεν, τυγχάνει τό αἴτημα τοῦ Χριστοτερποῦς συνεορτασμοῦ τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, συμφώνως πρός τήν μακραίωνα Ἐκκλησιαστικήν μας Παράδοσιν καί τά ἱεροκανονικά θέσμια. Μή πρός Θεοῦ ἐπικεντρωθῇ ὁ ἐπικοινωνιακός δίαυλος καί ὁ ἑόρτιος προγραμματισμός μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως καί Βατικανοῦ, ὅπως προμηνύεται, καί οὕτω πως ἐπέλθῃ φοβερώτερον σχίσμα εἰς τόν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ὠφέλιμο θά εἶναι εἰς τήν ἀρχή τοῦ νέου σωτηρίου ἔτους νά ἔχωμεν πρό ὀφθαλμῶν ὅσα προεγράφησαν ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀρχαιοτέρων καί νεοφανῶν, εἰς τήν παροῦσαν Ἐγκύκλιο. Εἶναι, ὁμολογουμένως, κρίσιμο τό ἔτος αὐτό διά τήν Ἐκκλησιαστικήν συνοχήν καί τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἑνότητα. Ὅλοι μας, Ἐπίσκοποι, Κληρικοί, Μοναχοί καί λοιποί Χριστιανοί ἄς ἐργασθοῦμε καί ἄς ἀγωνισθοῦμε μέ ὀρθοπραξία καί μέ ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό φρόνημα, ἀκολουθοῦντες καί βιώνοντες τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιαστικήν Παράδοσιν τῶν 20 καί πλέον Χριστιανικῶν αἰώνων, ὑπέρ τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τῆς Ἁγιοπνευματικῆς Κοινωνίας τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μας.

Ἀλλά καί διά τήν ἑνότητα καί τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωήν καί πνευματικήν συμπόρευσιν τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας ἄς φροντίσουμε καί ἄς κάμωμε τόν ἱερόν ἀγῶνα ὅλοι μας. Οἱ Κληρικοί εἰς τάς πνευματικάς μας ἐπάλξεις, συνεχίζοντας τήν τοπικήν ἐκκλησιαστικήν μας παράδοσιν. Οἱ Τοπικοί ἄρχοντες, ἀσκοῦντες τά καθήκοντά τους, ἀλλά καί σεβόμενοι ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τήν Μητέρα Ἐκκλησία καί τήν ἱερότητα τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καί Μοναστηριακῶν Χώρων καί Κτισμάτων, τά ὁποῖα πρίν ἀπό αἰῶνες ἐθεμελιώθησαν καί ἐκτίσθησαν διά τήν Λατρείαν τοῦ Θεοῦ, ὡς ἱερά καί ἅγια Οἰκοδομήματα, «ἀνεκποίητα», «ἀναπαλλοτρίωτα» καί «ἐκτός συναλλαγῆς», κατά τήν νομολογίαν τῶν Ἀνωτάτων Δικαστηρίων, τοῦ Ἀρείου Πάγου καί τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Οὐδέποτε ἦσαν ἤ θά εἶναι ἰδιοκτησία ἤ ὑπό τήν κυριότητα Δήμου ἤ Ἐγχωρίου Ἐπιτροπῆς, παρ’ ὅτι ἀντικανονικῶς διά νόμου, ἀσκεῖται ἡ διοίκησις καί διαχείρισις Ἱερῶν Προσκυνημάτων τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν Ἐγχώριο Περιουσία μέχρι τῆς αὐτοδιαλύσεώς της, ὁπότε ἐάν συμβῆ αὕτη σύμφωνα μέ τό Π.Δ. 5/2017, ἄρθρο 17, περιέρχεται ἡ διοίκησις καί διαχείρισις τῆς κινητῆς καί τῆς ἀκίνητης περιουσίας (δηλ. κτήματα, οἰκίες καί λοιπά κτίσματα, ἐκτός τοῦ Μοναστηριακοῦ περιβόλου) εἰς τόν οἰκεῖον Δῆμον. Καί ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ, ἐάν ὅλα τά ὡς ἄνω γίνονται «εὐσχημόνως καί κατά τάξιν» θά ἀπολαμβάνη μέ εἰρήνη καί ὁμοψυχία τήν Θεία Λατρεία καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Ἄς τό προσέξη ἰδιαιτέρως αὐτό ἡ τοπική ἡγεσία (Δῆμος καί Ἐγχώριος). Νά ἀφαιρεθοῦν οἱ πλάκες μέ τούς τίτλους των, οἱ ὁποῖες ἐντοιχίσθηκαν αὐθαιρέτως καί ἀντικανονικῶς στήν εἴσοδο τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων μας. Διαφορετικά θά ὑπολειτουργοῦν καί θά εἶναι ἐκτεθειμένοι ἐνώπιον τοῦ φιλοχρίστου Λαοῦ μας, τῶν Προσκυνητῶν καί τοῦ Πανελληνίου, ἀφοῦ πουθενά ἀλλοῦ στήν Ἑλληνορθόδοξη Πατρίδα μας δέν παρατηρεῖται αὐτό τό ἀνεπίτρεπτο φαινόμενο. Καί δέν θά μείνῃ, βεβαίως, ἀνεξέλεγκτη αὐτή ἡ παράβασις τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἡ αὐθαιρεσία.

Εὐχόμενος ἀπό καρδίας ἔτη πολλά, εἰρηνικά, θεοχαρίτωτα καί εὐλογημένα καί πλούσια τά βιοτικά καί πνευματικά ἀγαθά εἰς τό Ποίμνιο τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί εἰς τόν κόσμον ἅπαντα, διατελῶ

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν,
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων Σεραφείμ

……………………………………………………….

Δείτε σχετικά και:

-Συνάντηση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Ερντογάν με θέμα τους εορτασμούς για την συμπλήρωση 1700 ετών από την σύγκληση της εν Νικαία Α’ Οικουμενικής Συνόδου (325-2025)

-Ὅσα πικρὰ ἔρχονται – μόνον ἀπὸ αὐθεντικὰ ντοκουμέντα

-«Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον»

-Ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα δι’ ὅλους τούς Χριστιανοὺς

-Ἕνα ἀκόμη κροῦσμα στυγνοῦ βιασμοῦ τῆς ἀλήθειας…

-Ο Οικουμενικός Πατριάρχης από το Άμπου Ντάμπι για το Πάσχα 2025

-Τὴν Ἄνοιξιν ὁ Πάπας εἰς τὸ Φανάρι

-Τορπιλίζει την Πανορθόδοξη Ενότητα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος

-Φανάρι και Βατικανό συνεχίζουν το διάλογο για την καθιέρωση «κοινού ποτηρίου»