Βιώματα
ἀξίων κληρικῶν
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Οἱ ἄξιοι κληρικοὶ εἶναι συνδεδεμένοι μὲ τὶς ἐνορίες τους καὶ διακονοῦν μὲ ἰδιαίτερο ζῆλο τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ σκέψη τους εἶναι πάντα σ’ αὐτοὺς κι ἐκεῖνοι τοὺς σέβονται καὶ χαίρονται μὲ τὴν παρουσία τους. Ὑπάρχει ἕνας μυστικὸς σύνδεσμος μὲ τοὺς ἐνορίτες τους, χωρὶς νὰ τὸν φανερώνουν μὲ λόγια, ἀλλὰ πάντα μὲ μικρὲς ἢ μεγάλες πράξεις. Ἐκεῖνοι τοὺς ἀγαποῦν καὶ αὐτοὶ τοὺς προσφέρουν. Καὶ στὶς περιπτώσεις ποὺ μετατίθενται – γιὰ λόγους ποὺ κρίνουν οἱ οἰκεῖοι μητροπολίτες – τὰ ἴδια συναισθήματα ἔχουν καὶ γιὰ τοὺς νέους ἐνορίτες τους, παρόλο ποὺ τοὺς εἶναι ἄγνωστοι. Ἡ βαθιὰ βίωση τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερωσύνης τοὺς διατηρεῖ πάντα πρόθυμους καὶ ἀκαταπόνητους στὸ ποιμαντικό τους ἔργο. Ἡ ἀγάπη τους δὲν μειώνεται καὶ τὸ ἐκκλησιαστικό τους φρόνημα μένει πάντα ἴδιο. Οἱ τόποι ἀλλάζουν, ὅπως καὶ οἱ ἐνορίτες, ἀλλὰ οἱ πνευματικὲς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων ὑπάρχουν καὶ πρέπει νὰ ἱκανοποιοῦνται παντοῦ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Οἱ ἀληθινοὶ ποιμένες δὲν εἶναι κάλαμοι ὑπὸ ἀνέμων σαλευόμενοι!
Οἱ ἀναμνήσεις τῶν ἄξιων κληρικῶν ἀπὸ τὶς προηγούμενες
ἐνορίες τους παραμένουν πάντα ζωντανές. Τὰ ὡραῖα βιώματα τῆς διακονίας τους ἐκεῖ
τούς ἐπηρεάζουν θετικὰ ἢ καλύτερά τούς τροφοδοτοῦν πνευματικά, γιὰ νὰ διατηροῦν
ἀμείωτο τὸν ἱερό τους ζῆλο. Οἱ συναντήσεις μὲ παλιοὺς ἐνορίτες εἶναι θερμὲς ἀπὸ
συναισθήματα ἀγάπης. Ἀκόμα κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἶχαν ἐπηρεαστεῖ ἀπὸ τὴ διακονία
τους στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε, χαίρονται, νοσταλγοῦν καὶ τοὺς θέλουν πάλι μαζί
τους! Θέλουν νὰ ἀναπληρώσουν τὸ κενό. θυμοῦνται ὅμως καὶ αὐτοὶ μερικὰ ἔργα ποὺ
εἶχαν γίνει ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τους, ἐνῷ ἀτυχῶς οἱ διάδοχοί τους δὲν ἔχουν τὴν ἴδια
μὲ αὐτοὺς εὐαισθησία καὶ εἶναι ἀπρόθυμοι νὰ συνεχίσουν τὸ ἔργο ποὺ ἐκεῖνοι εἶχαν
ἐπιτελέσει.
Πολλὲς φορὲς οἱ ἄξιοι αὐτοὶ ἱερεῖς διηγοῦνται
διάφορα περιστατικὰ καὶ ἐκφράζουν πνευματικὲς ἐμπειρίες σὲ γνωστούς, ποὺ δὲν εἶναι
ἐνορίτες τους καὶ τοὺς προκαλοῦν τὸ θαυμασμὸ γιὰ ὅσα ἀκοῦν. Οἱ διηγήσεις δὲν
γίνονται, γιὰ νὰ ἀποσπάσουν τὸν κοσμικὸ ἔπαινο, ἀλλὰ γιὰ νὰ δείξουν πόσο σπουδαῖο
εἶναι τὸ ἔργο τῶν συνειδητῶν ἱερέων, ἀλλά καὶ τὰ ὡραῖα συναισθήματα, τὰ ὁποῖα ἔχουν
οἱ ἄνθρωποι ποὺ τοὺς εἶχαν γνωρίσει καὶ εἶχαν γευθεῖ τοὺς πνευματικοὺς καρποὺς
τῆς φιλόθεης διακονίας τους.
Ὅταν ὅμως συναντοῦν τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς
τους, οἱ ὁποῖοι τοὺς διαδέχθηκαν καὶ τοὺς ρωτοῦν νὰ μάθουν γιὰ τὴν πνευματικὴ
κατάσταση τῶν παλαιῶν ἐνοριτῶν τους, οἱ ἀπαντήσεις συνήθως δὲν ἐπιβεβαιώνουν ὅτι
συνεχίζεται τὸ ἔργο τους! Εἶναι ἀδιάφοροι καὶ τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἐνδιαφέρει εἶναι
ἡ καλοπέρασή τους. Ἀνησυχοῦν ἐπίσης, γιατί δὲν ἔχουν ἀρκετὰ τυχερὰ καὶ τοὺς
παραπονοῦνται, γιατί ἐκεῖνοι τὰ εἶχαν καταργήσει, χωρὶς ὡστόσο νὰ ἐνδιαφέρονται
γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ εἶχαν ἀποκτήσει ἀπὸ τοὺς ἐνορίες τους. Οἱ
ἴδιοι φαίνονται ἐνοχλημένοι ποὺ οἱ ἄνθρωποι θυμοῦνται τοὺς προηγούμενους ἱερεῖς
καὶ μιλοῦν γιὰ τὸ πνευματικό τους ἔργο καὶ τὴν ἐνάρετη ζωή τους. Καὶ αὐτὸ
συμβαίνει, γιατί εἶναι ψυχροὶ ἐπαγγελματίες καὶ ἀδιάφοροι γιὰ τὴν κατὰ Χριστὸν
πρόοδό τους. Ἀδιάφοροι ἀκόμα καὶ γιὰ τοὺς ἐνοριακοὺς ναοὺς καὶ τὰ ἐξωκκλήσια.
Δυστυχῶς, πολλοὶ ἱερεῖς δὲν διδάσκονται εὔκολα ἀπὸ
συναδέλφους τους, ποὺ λόγω ἡλικίας, ἀλλὰ καὶ πνευματικῆς ἐμπειρίας, εἶναι σὲ
θέση νὰ τοὺς ἐνισχύσουν τὸ ζῆλο, γιὰ νὰ ἐργάζονται μὲ φόβο Θεοῦ, χωρὶς νὰ
σκανδαλίζουν τοὺς ἐνορίτες τους. Ἀλίμονο, δὲν ὑπάρχει ἀγαθὴ προαίρεση, καὶ αὐτὸ
φανερώνει ὅτι τὴν ἱερωσύνη ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὴν εἶδαν ὡς ἐπαγγελματικὴ ἀπασχόληση
καὶ μόνο.
Κλείνουμε τοῦτο τὸ ταπεινὸ κείμενο μὲ ἕνα αἴτημα
πρὸς τὸν Κύριο τοῦ ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ποὺ καθημερινὰ καταπονοῦνταν ἀπὸ
τὸ πολυσχιδὲς ποιμαντικό του ἔργο: «Κύριε, Κύριε, ρίξε λίγο λαδάκι στὸ καντήλι
μου μὴ μοῦ σβήσει, νὰ ὑπηρετήσω ἀκόμα λίγο τὸ ποίμνιό μου!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου