Η σιωπή των Ελλήνων ποιμένων

 

Η σιωπή των Ελλήνων ποιμένων

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Αυτές τις ημέρες άρχισαν και εξελίσσονται εντονότερα οι απηνείς διωγμοί των Ορθοδόξων Χριστιανών στην Ουκρανία, μετά την ψήφιση του Νόμου 8371/24.8.2024 από την Βουλή της εν λόγω χώρας, που κηρύσσει παράνομη την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία των περίπου 15 εκατομμυρίων πιστών. Ο εν λόγω Νόμος ετέθη σε εφαρμογή μετά την υπογραφή του από τον πρόεδρο Ζελένσκι. Έγραψε σε ανακοίνωσή της (27 Αυγούστου 2024) η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας:

«Διώξεις, φυλακίσεις, ιεροσυλίες τόπων λατρείας, δημεύσεις περιουσιών και ιερών μονών αποτελούν βάναυσες ενέργειες. Γίνονται στυγερότερες, όταν τις επιβάλλουν Νομοθετικά Σώματα δημοκρατικών χωρών. Ο πρόσφατος νόμος 8371/24.8.2024 του Κοινοβουλίου της Ουκρανίας εμφανώς αποσκοπεί στην κατάργηση της κανονικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας. Με αυτόν τον τρόπο διώκονται εκατομμύρια Ουκρανοί ορθόδοξοι πιστοί, πολυάριθμοι επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και μοναχές, υπό την ηγεσία του μητροπολίτη Ονουφρίου, όλοι μέλη της “Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας”».

Αντιδράσεις για τους απάνθρωπους διωγμούς που υφίστανται οι Ορθόδοξοι χριστιανοί στην Ουκρανία εξέφρασαν και τα Ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία Αντιοχείας και Ιεροσολύμων. Ο Πατριάρχης Σερβίας Πορφύριος σε δήλωσή του, στις 23 Αυγούστου 2024, τονίζει, μεταξύ άλλων: « Είναι σαφές ότι η απαγόρευση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας νομιμοποιεί την ήδη συνεχή δίωξη, σύλληψη, παρενόχληση της Ιεραρχίας και του πιστού λαού της, επιτρέπει την περαιτέρω κατάσχεση της περιουσίας της, ή ακριβέστερα επαναλαμβάνει έναν Γολγοθά και τη σταυρώνει. Έτσι η ουκρανική κοινωνία στο σύνολό της επιστρέφει στην εποχή των ρωμαϊκών διωγμών της Εκκλησίας του Χριστού».

Ο νεοεκλεγείς Πατριάρχης Βουλγαρίας Δανιήλ σε απάντηση ερώτησης δημοσιογράφων για τους διωγμούς των Ορθοδόξων Χριστιανών στην Ουκρανία είπε μεταξύ άλλων: « Το ουκρανικό κοινοβούλιο ψήφισε νόμο που προβλέπει το κλείσιμο της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία είναι η μόνη κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία. Όπως γνωρίζετε 11 από τις 15 τοπικές ορθόδοξες εκκλησίες δεν έχουν αναγνωρίσει αυτή την εκκλησιαστική δομή, η οποία συστάθηκε το 2019, τη λεγόμενη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, δηλαδή μια μη κανονική εκκλησία. Όταν το κράτος ψηφίζει νόμο για να κλείσει την κανονική τους εκκλησία τότε τί μας απομένει;».

Στην Ορθόδοξη Γεωργία ο Μητροπολίτης Γκόρι Ανδρέας σε επιστολή του προς τον Ουκρανό Μητροπολίτη Ζαπορόζιε Λουκά γράφει μεταξύ άλλων: «Προς μεγάλη μας λύπη, η κατάσταση των εκατομμυρίων τέκνων και ποιμνίου της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας επιδεινώνεται από τις φοβερές δοκιμασίες που υφίσταται η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Πολλοί πιστοί προχωρούν σε παραλληλισμό με τις διώξεις κατά της Εκκλησίας με την εποχή των μπολσεβίκων…».

Ο Ορθόδοξος Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Πολωνίας Σάββας τον Μάρτιο του 2024 είχε πει: «Στην όμορη προς την Πολωνία Ουκρανία η συνεχιζόμενη ένοπλη σύγκρουση επεκτάθηκε και στο θρησκευτικό έδαφος, επήλθε διαίρεση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, συνεχίζονται οι διώξεις των πιστών χριστιανών, αρπάζονται με τη βία ιερά σεβάσματα, επικρατεί στη γειτονική χώρα αταξία…».

            Στους απηνείς και απάνθρωπους αυτούς διωγμούς περίπου 15 εκατομμυρίων Ορθοδόξων Χριστιανών στην Ουκρανία, οι ποιμένες των διακοσίων εκατομμυρίων (200.000.000) ομοδόξων τους, των δέκα (Σημ. Έντεκα ανέφερε ο Πατριάρχης Βουλγαρίας γιατί θεωρεί Αυτοκέφαλη και την Εκκλησία των Σκοπίων, που αναγνωρίστηκε μεν από το Πατρ. της Σερβίας και το Οικ. Πατριαρχείο, αλλά δεν έχει λήξει ακόμη το θέμα του ονόματος της)  Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, εκφράζουν βαθύ παράπονο και έντονη πικρία και διαμαρτυρία προς τους ποιμένες ( Πατριάρχες, Αρχιεπισκόπους, Μητροπολίτες) των 15.000.000 περίπου Ορθοδόξων των τεσσάρων Ελληνικών Εκκλησιών (Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Ελλάδος και Κύπρου) γιατί σιωπούν στους διωγμούς που γίνονται στην Ουκρανία σε βάρος Ορθοδόξων, των οποίων το μόνο τους «έγκλημα» είναι ότι μένουν σταθεροί στην Πίστη, που παρέλαβαν από τους προγόνους τους  και αντιστέκονται στο να Την χάσουν, αφού είναι γι’ αυτούς  στοιχείο της ύπαρξής τους. Το χειρότερο για τους Έλληνες εκκλησιαστικούς ηγέτες  είναι ότι  Ορθόδοξοι ποιμένες θεωρούν ηθικό αυτουργό των διωγμών στην Ουκρανία τον Οικ. Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίο!

            Η χρησιμοποίηση του Φαναρίου για τα γεωπολιτικά σχέδια των ΗΠΑ και των Συμμάχων τους στην Ουκρανία είναι στην Παγκόσμια Ιστορία μία ακόμη ενεργή ανάμιξη των κοσμικών αρχόντων στη ζωή της Εκκλησίας. Ιδιαίτερα η Ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι γεμάτη από απηνείς διωγμούς και παρεμβάσεις στο έργο Της. Είναι όμως από τις λίγες φορές που Ορθόδοξος Χριστιανός εκκλησιαστικός ηγέτης κατηγορείται ότι ευλογεί τους διωγμούς σε βάρος ομοδόξων του. 

Στο πέρασμα των αιώνων οι Ορθόδοξοι πέρασαν διωγμούς επί Ρωμαιοκρατίας, Εικονομαχίας, Ενετοκρατίας, Τουρκοκρατίας, με την Ουνία, επί Πολωνοκρατίας και Λιθουανοκρατίας, επί Σταλινισμού, Ναζισμού, Ολοκληρωτισμού με τις «Προστάτιδες» Μεγάλες Δυνάμεις … Τώρα είναι η σειρά των με ολοκληρωτική νοοτροπία «προοδευτικών» δεξιών και αριστερών πολιτικών εξουσιών να διώξουν τα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που δεν εξυπηρετούν την ιδεολογία και τα γεωπολιτικά  συμφέροντά τους. Αυτή τη φορά χωρίς επαναστατική περίοδο  τρομοκρατίας, χωρίς πογκρόμ, χωρίς ολοκαύτωμα, χωρίς Κα Γκε Μπε και Γκουλάγκ, αλλά με  «Δημοκρατικούς Νόμους»,  που αντιμετωπίζουν τους απλούς πιστούς ως «ύποπτους προδοσίας» και «συνεργαζόμενους με τον εχθρό»….

            Σημειώνεται ότι οι πιέσεις προς τους Ορθόδοξους πιστούς να αποκοπούν από τις παραδοσιακές τους ρίζες πνεύματος και αίματος που έχουν με τη Ρωσική Εκκλησία δεν περιορίζονται στην Ουκρανία. Διευρύνεται σε πρώην κομμουνιστικές χώρες, που οι κυβερνήσεις τους μισούν  τη Ρωσία. Ήδη στην Εσθονία, μικρή σε πληθυσμό χώρα, που το πλείστο των εκεί Ορθοδόξων  είναι ρωσικής καταγωγής, η εκεί Αυτόνομη, υπό το Ρωσικό Πατριαρχείο, Ορθόδοξη Εκκλησία, υπό την πίεση του Κράτους, «αποφάσισε» να τροποποιήσει το Καταστατικό της, «ώστε να έχει μεγαλύτερη διοικητική ανεξαρτησία από το Πατριαρχείο της Μόσχας». Προηγουμένως, τον Φεβρουάριο του 2024, απελάθηκε από την Εσθονία ο Ορθόδοξος Προκαθήμενος της Ευγένιος, αφού από τις εσθονικές αρχές θεωρήθηκε «απειλή για την εθνική ασφάλεια» και δεν ανανεώθηκε η άδεια παραμονής του, που είχε ως Ρώσος πολίτης.

Στην Τσεχία η Γερουσία της χώρας εντείνει τις πιέσεις προς την Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία Τσεχίας και Σλοβακίας, ζητώντας έρευνα «για τυχόν επιρροή της Μόσχας σε Αυτήν»… Η εν λόγω τοπική Εκκλησία δεν έχει αναγνωρίσει τους υποστηριζόμενους από το Ουκρανικό Κράτος, τις ΗΠΑ, τις χώρες συμμάχους τους και το Φανάρι σχισματικούς της Ουκρανίας.

Δραστηριότητα επιδεικνύει και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, προκειμένου να επιτύχει να υποκύψει στην απόφασή του ο κανονικός Μητροπολίτης Ουκρανίας Ονούφριος, υπό το βάρος των διωγμών που υφίσταται η κανονική Εκκλησία της οποίας προΐσταται. Αντιπροσωπεία του Φαναρίου τον επισκέφθηκε  και προσεπάθησε να τον πείσει ότι είναι κακό να διχάζονται οι χριστιανοί… Σε αυτό ο Μητροπολίτης Ονούφριος δεν είχε αντίρρηση αλλά σημείωσε στην Romfea.gr: «Ναι, ωραία, να λυθεί το θέμα της ενότητας, αλλά δεν μας λένε πώς! Οι ίδιοι έλεγαν ότι έδωσαν την Αυτοκεφαλία και λύθηκε το σχίσμα, τώρα λες και είμαστε στο νηπιαγωγείο και μας λένε για ενότητα…». Πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν ότι ο Μητροπολίτης Ονούφριος κατά τη συνάντηση με την αντιπροσωπεία του Φαναρίου φέρεται να ανέφερε ότι επιθυμεί διάλογο και όχι μονόλογο υπό την υπαγόρευση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ως προϋπόθεση του διαλόγου έθεσε το Φανάρι να καταδικάσει τους διωγμούς σε βάρος των Ορθοδόξων Χριστιανών στην Ουκρανία.

Το Οικ. Πατριαρχείο επιχειρεί επίσης, να αυξήσει την αποδοχή των σχισματικών Ουκρανών μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Στην Πολωνία Μητροπολίτης του Φαναρίου απεστάλη από τον κ. Βαρθολομαίο στον επικεφαλής της Πολωνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, για προφανείς λόγους. Μέχρι τώρα χωρίς επιτυχία. Η αρχική αισιοδοξία, όπως είχε εκφραστεί στον γράφοντα από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, πως «σε έξι μήνες έως ένα χρόνο θα υποχρεωθούν όλοι να αποδεχθούν την απόφαση του Οικ. Πατριάρχου για την Ουκρανία» αποδείχθηκε μη πραγματική. 

Επίσης ο Οικ. Πατριάρχης μεταβάς στη Σόφια για την ενθρόνιση του Πατριάρχου Βουλγαρίας βρήκε εκκλησιαστικά παγερή ατμόσφαιρα, αλλά δεν έχασε την ευκαιρία να προσεγγίσει την πολιτική ηγεσία της χώρας. Επισκέφθηκε την Πρόεδρο του Κοινοβουλίου Ράνια Ναζαριάν  και τον πρ. πρωθυπουργό  Μπόικο Μπορίσοφ και επικεφαλής του Κόμματος GERB, τον οποίο τίμησε με τον Σταυρό της Παμμακαρίστου «για τη στήριξή του προς τη Μητέρα Εκκλησία». 

            Η σιωπή των Ελλήνων ποιμένων των τεσσάρων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών – Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Κύπρου και Ελλάδος – στους διωγμούς που υφίστανται οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην Ουκρανία, είναι εντυπωσιακή. Έχει χαρακτήρα είτε σιωπηλής αποδοχής, είτε φόβου μήπως ενοχληθούν ο Οικ. Πατριάρχης και οι ΗΠΑ με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, που  συνεργάζονται με τον κ. Βαρθολομαίο στο Ουκρανικό. Είναι ενδεικτικό πως στις 26 και στις 27 Αυγούστου συνεδρίασε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, μετά δηλαδή την ψήφιση του Νόμου στην Ουκρανική Βουλή για τον διωγμό σε βάρος των Ορθοδόξων στην χώρα. Μέλη της ΔΙΣ και πολιοί Μητροπολίτες. Στο Δελτίο Τύπου που εκδόθηκε ουδέν αναφέρεται για την Ουκρανία. Ως συνήθως σε αυτό γράφονται σχόλια, δευτερεύουσες πληροφορίες, φιλοφρονήσεις – τί καλά τα έκανε όλα ο Αρχιεπίσκοπος – και πότε θα είναι οι επόμενες συνεδρίες, υπό τη νέα σύνθεση της ΔΙΣ…

Είναι πολύ δυσάρεστο πως επί των ημερών του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, προκλήθηκε σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, το πρώτο μετά από 1000 χρόνια, όταν έγινε το σχίσμα με την παπική Εκκλησία. Επίσης γίνονται με την ευλογία ή ανοχή του όλοι αυτοί οι διωγμοί σε βάρος Ορθοδόξων Χριστιανών στην Ουκρανία. Επειδή στο τρέχον σχίσμα δεν υπάρχουν δογματικές διαφορές, αλλά ενεργή ανάμιξη της εκκοσμίκευσης στη ζωή της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, κατά  απομίμηση της Παπικής Εκκλησίας,  πιστεύεται ότι στο μέλλον θα βρεθεί τρόπος να επουλωθεί το τραύμα στην Ορθοδοξία και να μην μονιμοποιηθεί. Είναι θετικό πως και οι δέκα Εκκλησίες έναντι της Αλήθειας και της εφαρμογής των Ιερών Κανόνων είναι σταθερές και ανυποχώρητες, παρά τις πιέσεις που δέχονται από το Φανάρι, τις ΗΠΑ, και τις κυβερνήσεις των χωρών τους.-