Θ’ ΜΑΤΘΑΙΟY
Ἐκκλησία «τό πλοῖο»· καπετάνιος ὁ Ἰησοῦς· ναῦτες οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι· θάλασσα ὁ κόσμος· φουρτούνα καί ἐνάντιος ἄνεμος ὁ παγανισμός, οἱ αἱρέσεις, ἡ σαρκολατρεία.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ διδάσκουν, ὁ Θεάνθρωπος εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Θεάνθρωπος. «Ἐκτός Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία». Αὐτή ἡ διδαχή εἶναι ἡ μοναδική ἀλήθεια ὑπό τόν ἥλιον. Ὁ Χριστός ἀποτελεῖ κατά πάντα καί διά πάντα τήν κορυφαία πᾶν-ἀξία, τό κορυφαῖο καί ἀπόλυτο μέτρο τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ἀνθρωπίνου γένους σέ ὅλους τούς κόσμους(Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς). Ἐπειδή μόνον Ἐκεῖνος, ὡς Θεανθρώπινο πρόσωπο, τό Ὁποῖο εἶναι ταυτοχρόνως καί Ἐκκλησία, ἐπιλύει θείως καί ἀνθρωπίνως κατά τέλειο τρόπο ὅλα τά προαιώνια προβλήματα τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, στήν πορεία πρός τήν σωτηρία.
Ἀρκεῖ, κατά τήν διάρκεια ὅλης αὐτῆς τῆς πορείας, ὁ ἄνθρωπος νά αἰσθάνεται δυνατός στήν πίστη καί ποτέ οὔτε κατά στιγμήν νά μήν κλονισθεῖ καί φοβηθεῖ, ὡς πρός τόν αὐθεντικόν λόγον καί τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ Λόγου· «ἐλθέ». Ὁ Πέτρος εὐθέως ἀνταποκρίθηκε καί εἰσῆλθε στόν στίβο· στή συνέχεια ὅμως βλέποντας τόν ἀέρα καί τά κύματα ἐδίστασε: «...ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;»
Ἐν τούτοις μετά τήν σωτηρία τοῦ Πέτρου, ἡ ὁμολογία, ἡ παραδοχή ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Ἐνανθρωπήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ, «ἀληθῶς Θεοῦ υἱός εἶ», καθιστᾶ τόν πιστό σέ ὑπέροχο θεανθρώπινο ὄν· τέλειον κατά πάντα.
Αὐτή εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πίστη, περί τοῦ θεανθρωπίνου προσώπου τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί περί τῆς ἘκκλησίαςΤου· ἐπειδή αὐτή εἶναι ἡ πίστη τῶν Ἀποστόλων, αὐτή εἶναι ἡ πίστη τῶν Ἁγίων Πατέρων, αὐτή εἶναι ἡ πίστη τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Ἡ πίστις αὐτή περιλαμβάνει σύνολη τήν θεανθρωπίνη ἀλήθεια, τόν Θεανθρώπινο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί κάθε τί δικό Του. Γι’ αὐτό καί ἀποκαλεῖται πίστη τῆς ἀληθείας[1].
«Ἀληθῶς Θεοῦ υἱός εἶ», ἀκούσαμε σήμερα. Στήν ὁμολογία αὐτή, μέσα της, καθρεπτίζεται ὅλη ἡ ἀλήθεια περί τοῦ Θεοῦ, περί τοῦ ἀνθρώπου, περί τοῦ Θεανθρώπου, περί τῆς Ἐκκλησίας, ὡς μοναδικῆς κιβωτοῦ σωτηρίας· περί τῆς θεανθρωπίνης οἰκονομίας τῆς σωτηρίας.
Θεωροῦμε, ἐπιπλέον, ἁγία γερόντισσα ὅτι ἡ σοφή θεώρηση καί γνώση περί τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς, περί τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου καί τῆς πλάσης τοῦ ἀνθρώπου, περί τοῦ χρόνου καί τῆς αἰωνιότητος, ἐδῶ ὑπάρχουν ἀκριβῶς καί ἀληθῶς. Συνεπῶς, στήν Ὀρθόδοξη πίστη, τά πάντα εἶναι ἐκ τοῦ θαυμαστοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ· ἔτσι ἀκριβῶς ὅπως Τόν ὁμολόγησαν καί ἀκούσαμε σήμερα στό Εὐαγγέλιο, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὁ διασωθείς ἀπό τά κύματα Ἀπόστολος Πέτρος.
Φρονοῦμε ἀδελφοί, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀποδεχομένη αὐτή τήν πίστη, καί τήν διδαχή, τήν διαφυλάττει μέ ζῆλο καί αὐτοθυσία στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ, στό «πλοῖο», ὡς νά ἔχει μία ψυχή, μία καρδιά· καί αὐτό, ἐάν χρειαστεῖ, ἕως διωγμοῦ καί θανάτου. Ὁμολογουμένως κηρύττει, διδάσκει καί παραδίδει ἀπό γενεά σέ γενεά, σάν νά ἔχει ἕνα στόμα, μία ψυχή, μία καρδιά· δηλαδή, νοῦν Χριστοῦ, «…ἱκανοί ἕσονται και ἑτέρους διδάξαι»[2].
Θεωροῦμε, ἐπίσης, ὅτι κανείς ἄλλος δέν ἔφερε στόν ἄνθρωπο καί στή γῆ, αὐτό πού ἔφερε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός· δηλαδή, τόν Ἑαυτό Του, τόν ἀληθινό Θεό καί ἐνσάρκωσε στήν Ἐκκλησία, ὅλα τά ἐν Αὐτῷ, θησαυρίσματα. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς μέ τήν ἔλευσή Του, ἔφερε τήν ἴδια τήν καινότητα· «ἰδού καινά ποιῶ τά πάντα». Ἀπό τούς Ἁγίους Προφῆτες ἀκόμη, εἶχε προειπωθεῖ, ἀκριβῶς αὐτό· αὐτοί πρῶτοι ἐκοπίασαν καί ἀκολούθησαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι στόν θερισμό· δηλαδή ὅτι, ὁ Κύριος Ἰησοῦς καί θά ἀνακαινίσει, θά σώσει καί θά ζωοποιήσει τόν καθένα πού ζητᾶ, κρούει καί αἰτεῖται τήν σωτηρία του, καθώς καί τήν πνευματική του τελείωση.
«Κύριε, σῶσόν με», κραυγάζει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος καί διά στόματος τοῦ Πέτρου, ὅλος ὁ κόσμος. Αὐτήν τήν ἀλήθεια ὁμολογεῖ καί ὁ δέκατος τρίτος τῶν Ἀποστόλων καί κριτής τῆς Οἰκουμένης, ὁ Μέγας στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας. Λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: «σωζόμαστε ὡς σύσσωμοι τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ γιατί σέ τοῦτο τό σῶμα ὁ Κύριος γίνεται ἀρχηγός μας πρός τήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί πρός τόν Πατέρα Του, λέγοντας: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός, ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ, ἐάν τίς εἰσέλθει σωθήσεται…»[3].
Ὅσοι λοιπόν ἀνήκουν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κοινωνοί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, εἶναι ὀπαδοί τῆς ἀληθείας καί ὅσοι δέν ἀνήκουν στήν ἀλήθεια, δέν ἀνήκουν οὔτε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Αὐτή ἡ ἀλήθεια, ἀποτελεῖ τήν σωτήρια καί πνευματική ἀνάβαση ὅλου τοῦ κόσμου καί ξεσκεπάζει τούς ψεῦτες καί ἀνθρωποκτόνους, δηλαδή τούς ὅποιους ψευτοσωτῆρες καί ψευδόχριστους τῶν ἡμερῶν μας· ἀλλά καί κάθε ἐποχῆς.
Στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἡ Ἀλήθεια, τό Φῶς, ἡ Ζωή, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
[1](Β΄Θεσ/κεῖς 2, 12)
[2](Τιμοθ.2, 2)
[3](Κατά Ἀρειανῶν, 2,61, PG26, 277 BC)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου