Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οἰκουμενικής Συνόδου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«Αὐτή εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή, τό νά προάγονται συνεχῶς διά τῆς ζώσης ἐπικοινωνίας μετά Σοῦ καί τῆς ἀπολαύσεως τῶν ἀπείρων τελειοτήτων Σου, εἰς τήν γνῶσιν, Σοῦ τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τόν Ὁποῖον, ἀπέστειλας εἰς τόν κόσμον».

Ἐν τούτοις, σεβαστή γερόντισσα, δέν ὑπάρχει κανείς, ὁ ὁποῖος ἔχει καταλάβει τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν οὐσία Του· ἐκείνη πράγματι εἶναι ἐντελῶς ἀνέπαφη ἀπό ὅλα τά ὄντα. Προφανῶς, ἀφοῦ λοιπόν αὐτή ἡ Οὐσία εἶναι ἐντελῶς ἀπερινόητη καί ἀκοινώνητη σέ ὅλα τά ὄντα, ἄν δέν γνωρίζαμε τόν Θεό ὥς ελλαμψη καί ἄν δέν ἀναγνωρίζαμε τήν ἱερή καί ὑπερκόσμια πρός Αὐτόν κοινωνία μέσῳ τῶν Ἁγίων Πατέρων, εἴτε ζῶντας μέ τήν πείρα κατά τό Εὐαγγέλιο, εἴτε ἐρευνῶντας μέ πίστη τά λεχθέντα ἀπό τούς Ἁγίους, ἄραγε ἔχουμε ἀπό πουθενά ἀλλοῦ νά ἐπιγνώσουμε ἀληθινά τόν Θεό; Ὄχι βέβαια.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἐφανέρωσαν μέ τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι δογματικήν διδασκαλίαν τους, τίς ἄπειρες τελειότητες τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ εἰς τούς ἀνθρώπους.Ἑπόμενοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἔμαθαν καί ἐπείσθησαν ὅτι ἡ Θεία Ἀποκάλυψις καί τά θεία ἕργα προέρχονται ἀπό Σέ, τόν Μόνον Ἀληθινόν Θεόν καί τόν Χριστόν, οὐράνιε Βασιλεῦ.

 Δεχόμαστε λοιπόν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί, τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία πού παρέλαβαν οἰ Πατέρες, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀσπαζόμαστε τήν Ἁγία ἐν Νικαίᾳ, Πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδον τῶν Τριακοσίων δέκα καί ὀχτώ θεοφόρων Πατέρων κατά τοῦ θεομάχου Ἀρείου καί ὅλων τῶν αἰρετικῶν εἰς τούς αἰῶνας. Παραδίδουμε τούς ὑβριστάς αὐτούς καί θεομάχους, στήν ἄβυσσο τῆς πλάνης, ἀφοῦ ἀσεβῶς, ὑποβιβάζοντας σέ κτῖσμα τόν Υἱόν καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, κατέληξαν θεομίσητοι καί αὐτοκατάκριτοι.

Ἄξιον ὄντως, μεγάλου θαυμασμοῦ καί προσοχῆς, εἶναι ἐν τούτοις, πῶς ἀπό τά πρόσκαιρα καί αἰσθητά προξενεῖται μέσα στή ψυχή μόνιμο κάλλος ἤ ἀσχήμια, πλοῦτος ἤ φτώχια, δόξα ἤ ἀδοξία καί γενικά ἤ νοητό φῶς πού παρέχει ζωή αἰώνια ἤ νοητό σκότος πού κολάζει τήν ψυχή. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέει: «ὅτι οἱ τότε ἀμαθεῖς διαστρέβλωναν τά δυσνόητα σημεῖα τῶν ἐπιστολῶν τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου Παύλου μέ ἀποτέλεσμα νά ὁδηγοῦνται στήν ἀπώλεια»[1]. Οἱ ἀντίθετοι λοιπόν δέν δέχονται, οὔτε μποροῦν νά μάθουν τήν ἀδιαίρετη διαίρεση στόν Θεό καί τήν διαιρεμἐνη ἕνωση πού ἀκοῦνε νά λέμε καί νά πιστεύουμε σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες καί πού ἑορτάζουμε σήμερα, ὥστε νά καταστοῦν ἐν Χριστῷ ἐλεύθεροι.

Ἕνας ὁ Θεός. ἀκατάληπτος κατά τήν οὑσία Του, καταληπτός ἀπό τά ἕργα Του κατά τίς θεῖες ἐνέργειες,δηλαδή, τήν προαιώνια γιά μᾶς θέλησή Του καί προαιώνια πρόνοιά Του. Τήν ἄπειρη προαιώνια σοφία Του, τήν ἄπειρη δύναμη καί ἀγαθότητά Του(κατά τόν Ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή).

Ἡ δογματική διδασκαλία τῶν Ἁγίων Συνόδων, ἡ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού ἑορτάζουμε σήμερα ἀδελφοί μου, εἶναι τό στέρεον ἔδαφος, ἡ ἀσάλευτη πέτρα, γιά ἀληθινή πνευματική ζωή, καί πορεία ἄνευ πλάνης.

Εἶδα σεβαστή γερόντισσα πάνω στή γῆ, ἄνθρωπο πού νόμιζε ὅτι εἶναι φρόνιμος καί νά ἔχει πεποίθηση στά ἕργα του καί μεγάλη ἰδέα γιά τήν ἀνθρώπινη σοφία του, τήν ἐπίγεια καί σαρκική. Καί ἐξαιτίας της, ὄχι μόνο νά κομπάζει σέ βάρος τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, ἀλλά ἀκόμη καί τούς Διδασκάλους καί Πατέρας τῆς Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως, νά τούς εἰρωνεύεται καί νά τούς περιγελᾶ. Σ’ αὐτόν καί τούς ὁμοίους του, θά πῶ ὅτι:  «Καλύτερος ἕνας ἁπλός καί ἐλεύθερος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος, μέ γνώση καί σοφία Θεοῦ, ἀπό ἕναν ἄρχοντα ἀνόητο καί ἀμαθῆ ὡς πρός τά θεία πράματα καί τοῦ Χριστοῦ τά σπουδάματα».

Συνεπῶς, ὅπως κατά τήν μέλλουσα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ , ἡ Χάρις τῆς ἀναστάσεως καί ἀθανασίας, δέν περιορίζεται μόνον σ’ αὐτούς πού πίστεψαν, ἀλλά θά ἀναστηθοῦν ὅλοι γενικά· σύμφωνα μέ τά γραφικά λόγια καί τό σύμβολο τῆς πίστεως, τό ἐν Νικαίᾳ, μολονότι δέν θά ἐπιτύχουν ὅλοι γενικά τίς ὑποσχέσεις πού ὑπάρχουν μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Προσοχή λοιπόν. Στῶμεν καλῶς, ἀδελφοί. Ἡ ἀνάσταση τοῦ σώματος συνηθίζει νά ἀκολουθεῖ τήν ἀνάσταση τῆς ψυχῆς.

Ἡ προσωπική εὐθύνη εἶναι προφανής. Τό αὐτεξούσιο δέν καταργεῖται ποτέ ἀπό τόν Θεό καί τόν Χριστό, τόν Σωτῆρα.

Σ’ Αὐτόν, ἡ Δόξα καί τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

---

[1]( Β’ Πέτρου 3, 16)