Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΙΣ)
«Σοῦ ὑψωθέντος, Χριστέ, ἐν Σταυρῷ ἑκουσίως, αἱ αὐγαί τοῦ ἡλίου, συνεστάλησαν φόβῳ, και ἔδυ ἡ ἡμέρα· ὅθεν ὁ Ληστής σέ Θεόν καθωμολόγει εἰς πάντας τούς αἰῶνας».[1]
Μεγάλη Παρασκευή, σεβαστή γερόντισσα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Ὅλος ὁ κόσμος, ὁλόκληρη ἡ δημιουργία ὠδινᾶται· καί στέκεται μέ σιωπή καί κατάνυξη μπροστά στό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ Πατρός.Ἔδωκε τόν Υἱόν του, τόν Μονογενή, ἱλασμόν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν.
Ἐν τούτοις, ό λόγος τοῦ Σταυροῦ κεῖται εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Τοῖς μέν ἀπολλυμένοις, σκάνδαλον καί μωρίαν ἐστίν· τοῖς δέ σωζομένοις, δύναμις Θεοῦ καί σοφία. Ἀφήνουμε λοιπόν τούς μωρούς, στίς ἀνόητες περιπλανήσεις τους· ἡ κοσμική σοφία, πού τήν τυφλώνει τό μῖσος καί ἡ ἄγνοια, δέν δύναται νά καταλάβει τήν θυσία τοῦ Μεσσίου. Γνωρίζοντας ὅλα τά παραπάνω, ἐμεῖς οἱ πιστοί στόν Χριστόν ἀδιαλλείπτως στεκόμαστε συσταυρωμένοι μαζί Του, συσταυρώνοντας τήν σάρκα μέ τά πάθη καί τίς κακές ἐπιθυμίες. Ὁ ἀληθινός ὀρθόδοξος χριστιανός, βρίσκεται διαρκῶς ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἀπό τή βάπτισή του καί καθ’ ὅλον τόν βίο του· πόσο μᾶλλον σήμερα. Σταυρώνεται μαζί μέ κάθε ἁμαρτία καί νεκρώνει τό σαρκικό φρόνημα ὡς πρός κάθε ἀνομία καί ἀπιστία, συκοφαντία ἐναντίον τῆς θυσίας τοῦ Θεανθρώπου. Ἀγαπᾶ τόν Θεόν, ἀφοῦ ἔχει γνωριστεῖ αὐτός πρῶτα ἀπό τόν Θεόν, διά τῶν Παθῶν καί τῆς Ἀναστάσεως.
Ἡ γνῶσις, λοιπόν, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι τοῦ Ἰησοῦ καί Θεοῦ, σημαίνει ἕνωσις πραγματική· χρειάζεται ὅμως ταπείνωση· καί πρίν ἀπό τήν ταπείνωση, χρειάζεται ἀγῶνας γιά κάθαρση. Συντριβή γιά τήν ἀγνωσία μας, ὥστε νά λάμψει μία ἀχτίδα φωτός πού ἀνοίγει χαραμάδα σωτηρίας. Ἡ ἀπελπισία γιά τόν πεσμένο ἑαυτό μας μέ ἐλπίδα πάντοτε στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί στόν φωτισμό τοῦ Παρακλήτου· «Κύριε, φώτισόν μου τό σκότος».
Ὁ Ληστής ἀδελφοί μου ἔβαλε κλειδί καί ἄνοιξε τόν Παράδεισο μέ τό «Μνήσθητί μου Κύριε», στόν Σταυρό. Συγκλονισμένοι τώρα ὅλοι ἐμεῖς, προσπαθοῦμε νά καταλάβουμε τί ἀκριβῶς εἶναι αὐτό πού συμβαίνει σήμερα, τώρα. Σιγή πολλή στήν γῆ· σιγή πολλή καί δάκρυα· γιατί ὁ Χριστός ἔχει κοιμηθεῖ. Ἡ γῆ φοβήθηκε· τρόμαξε. Ἀλλά ἡσύχασε μετά τήν συγχώρηση τοῦ Ἰησοῦ. «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς». Ἀλλιῶς, θά εἶχε καταποντιστεῖ. Ὁ Χριστός ἀπορρίπτει τόν δόλο καί νικᾶ τον πειρασμό· δέν κατεβαίνει ἀπό τόν Σταυρό, ὅπως Τοῦ ζητοῦν οἱ σταυρωτές Του, γιά νά μήν ἀκυρώσει τό σωτηριῶδες ἔργο Του, γιά τό ὁποῖον ἦλθε ἀπεσταλμένος ἀπό τόν Πατέρα. Ἐμεῖς τώρα Τόν κατεβάζουμε ἀπό τόν Σταυρό, μέ τήν ἁγία Ἀποκαθήλωση, νεκρό, γιά νά πάει μέ τό σῶμα καί ὅλη τή θεότητα στόν τάφο καί μέ τήν ψυχή καί ὅλη τή θεότητα στόν Ἅδη, ὥστε νά τόν συντρίψει ὁριστικά, νά ἀναστήσει τά σώματα τῶν νεκρῶν καί νά σώσει τό ἀνθρώπινο γένος.
Ὁ Ἰησοῦς θαυματουργοῦσε· ἀπέθανε στόν Σταυρό καί ἀνέστη γιά χάρη ἡμῶν, τῶν ἀδελφῶν Του· ἐνῶ εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ὑπέρ ὑμῶν ἀπέθανε σήμερα καί ζοῦμε τήν Ἀποκαθήλωση καί σέ λίγες ὧρες τόν Ἐπιτάφιο θρῆνο.
Συνεπῶς, στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου ἀδελφοί. Χρειαζόμαστε νά τηροῦμε τίς ἐντολές. Γνωρίζουμε ὅμως ὅτι ὑπάρχει μιά σειρά καί τάξη στίς ἀρετές· γι’ αὐτό καί ὅποιος προσπαθεῖ νά βάλει τίς τελευταῖες ἀρετές, χωρίς νά τηρήσει τίς πρῶτες, τότε ματαιοπονεῖ. Χρειαζόμαστε φῶς καί γνώση τοῦ Παρακλήτου. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, κάνει τόν ἄνθρωπο ταπεινό, ἐκστατικό. Ὁ Σταυρός, καταργεῖ τά ὄντα, δηλαδή τήν δύναμη καί τήν σοφία τοῦ κόσμου.
Ἄς μή νοθεύουμε μέ ψέμα καί ἀπάτη, τήν θυσία τοῦ Ἰησοῦ, τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά μποροῦν νά καταλάβουν τόν Ἐσταυρωμένο, ὡς Θεοῦ δύναμη και Σοφία. Τότε θά δοῦμε τό θαῦμα, πού εἶναι αὐτό τοῦ Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου, δηλαδή, ἡ τριήμερος ταφή καί Ἀνάσταση. Διά τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, σταυρώνουμε πρώτιστα τόν παλαιό ἄνθρωπο, νεκρώνουμε τούς σαρκικούς λογισμούς, ἀρνούμενοι τούς ψευδεῖς θεούς τοῦ κόσμου πού θέλουν να μᾶς ἀποσπάσουν, ἀπό τόν μόνον Ἀληθινόν Τριαδικόν Θεόν καί τόν Σωτῆρα καί Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.
Τούτην τήν ἀλήθειαν, τήν βιώνουμε καί σήμερα καί αὔριο, ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ἐφ’ ὅσον βέβαια ζοῦμε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, συνεργείᾳ τῶν ἱερῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἁγίων ἀρετῶν.
Ὁ Παράκλητος φωτίζει τίς καρδιές μας καί ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, δέν εἶναι μόνον ἡ Ἀλήθεια, ἀλλά καί ὁ Λόγος καί ἡ ἀλήθεια τοῦ Λόγου, διά τῆς ὁποίας, γνωρίζουμε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Θεός. Οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί στήν Ἐκκλησία, ἔχοντας ἐξ’ ὁλοκλήρου τελειοποιηθεῖ σταδιακά ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, νιώθουν καί συναισθάνονται τό πῶς οἱ ἀστέρες συστενάζουν, τό πῶς οἱ πέτρες σχίζονται καί τά ἄνθη μαραίνονται ἀπό τόν πόνο, τήν θλίψη, τά βάσανα πού οἱ ἄνθρωποι ἐνστάλαξαν εἰσάγοντας σέ τοῦτον τόν κόσμον τήν ἁμαρτία, τόν θάνατο καί τόν διάβολο. Τί γίνεται λοιπόν;
Σήμερα σημένει ἡ σωτηρία γιά τόν κόσμο· τόσο γιά τόν ὁρατό, ὅσο καί γιά τόν ἀόρατο. Ἑνωμένοι μέ Ἐκεῖνον, τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν μόνον φιλάνθρωπον, δοξάζουμε τόν Τρισήλιον Θεόν, χαίροντες χαράν ἄφατον, δοξολογοῦντες μέ ὅλες τίς ἐπουράνιες ταξιαρχίες τόν Θεάνθρωπο Βασιλέα μας γι’ αὐτά πού μᾶς χαρίζονται σήμερα. Ἔτσι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, διά τοῦ Κυρίου Θεανθρώπου Ἰησοῦ, κληρονομοῦμε ὅλα ὅσα εἶναι τοῦ Χριστοῦ μας. Ὅλα τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ Πατέρα.
Κάθε τί, πού ὑπάρχει στόν οὐρανό καί στή γῆ, γίνεται σήμερα δικό μας. Τέλος τά βάσανα καί τά παθήματα πάνω στή γῆ· χαρές, εὐφροσύνες καί μακαριότητες, ἀποκαλύπτει τό κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ στούς τάφους καί στόν Ἅδη. Μυστήρια μυστηρίων, ἡ σήμερον ἡμέρα, ἡ θεία Ἀποκαθήλωση, ὁ Ἐπιτάφιος θρῆνος, ἡ λαμπροφόρος Ἀνάσταση.
Βρισκόμαστε ταπεινά μπροστά σου, τώρα, Θεέ καί Πατέρα. Ἐμεῖς, τά παιδιά Σου· οἱ ἀδελφοί τοῦ Ἰησοῦ, κλείνουμε γόνυ καρδίας καί μέ συντριβή καί μετάνοια, ὡς ὁ εὐγνώμων ληστής, σοῦ ζητᾶμε μία μόνον χάρη: Χάρισέ μας, Αὐτόν τόν Ξένο.Ἦλθε ἀπό μακρινό τόπο ἐδῶ πέρα γιά νά σώσει ὅλους ἐμᾶς τούς ὄντας ξένους τῆς Χάριτός Σου. Χάρισέ μας, τόν γλυκύτατον Ἐσταυρωμένον τώρα στήν Ἁγία Ἀποκαθήλωση, νά Τόν λάβουμε στήν ἀγκαλιά μας, νά Τόν κλείσουμε στήν καρδιά μας, νά Τόν ραντίσουμε μέ τά μύρα τῆς πίστεως καί ποτέ νά μήν Τόν ἀφήσουμε νά χωριστεῖ ἀπό τήν ψυχή καί τό σῶμά μας εἰς τούς αἰῶνας.
Σ’ Αὐτόν ἡ Δόξα, ἡ Μεγαλειότητα, ἡ Λατρεία, ἡ Βασιλεία, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
[1](Τριώδιον, Τετάρτη τῆς Τυρινῆς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου