Αι εκκλησιολογικαί στρεβλώσεις δεν αποτελούν μορφήν ‘’διπλωματίας’’

 

Αι εκκλησιολογικαί στρεβλώσεις δεν αποτελούν μορφήν ‘’διπλωματίας’’

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

   Σε άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε στη romfea.gr στις 28 Μαρτίου 2024 και το οποίο τιτλοφορείτο, ‘’Παρουσίαση βιβλίου για τον Οικουμενικό Πατριάρχη στη Δράμα’’, ανεφέρετο στη βιβλιοπαρουσίαση σχετικού βιβλίου του Αρχιμανδρίτη Γερασίμου Βλατίτση, στις 27/03/2024 στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας.

  Όπως σημειώνετο μεταξύ άλλων στο εν λόγω άρθρο, πρόκειται για ‘’νέο πολυσέλιδο πόνημα - μεταπτυχιακή εργασία’’ του π. Γερασίμου με τίτλο ‘’Η εκκλησιαστική διπλωματία και πολιτική του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου του Α΄ κατά την τριακονταετή Πατριαρχεία του»’’.

   Στο εν λόγω βιβλίο συμπεριλαμβάνεται και το κεφάλαιο ‘’Διορθόδοξοι διάλογοι του Οικουμενικού Πατριαρχείου με αποκορύφωμα την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Κρήτη 2016)’’.

  Αποτελούν όμως μορφή διπλωματίας οι εκκλησιολογικές στρεβλώσεις της Δήλωσης του Τορόντο, οι οποίες παρεισέφρησαν ως μη όφειλαν σε αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης;

    Ποια από τις  ‘’εκκλησιολογικές’’ προϋποθέσεις - στρεβλώσεις από τη Δήλωση του Τορόντο, που παρεισέφρησαν ως μη όφειλαν σε αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, μπορεί να χαρακτηρισθεί ως προϊόν διπλωματικής αβρότητας;  Όταν μια κακοδοξία την ‘’υποβιβάζεις’’ σε προϊόν διπλωματίας,  κατ’ ουσία της αφαιρείς το στοιχείο της πλάνης. 

   Το Σώμα του Χριστού δεν θα οικοδομηθεί από τις  πνευματικές σχέσεις που εισέρχονται οι ‘’εκκλησίες-μέλη’’ του καλούμενου Π.Σ.Ε.  Αυτή η κακοδοξία αποτελεί βλασφημία και όχι διπλωματική αβρότητα.  Δεν προμαχεί κανείς της Ορθοδοξίας χαρακτηρίζοντας την κακοδοξία ως διπλωματική αβρότητα.  Μπορούμε να ομιλούμε για πνευματικές σχέσεις με τις αιρετικές κοινότητες και ομάδες μέλη του Π.Σ.Ε; 

Ο αντιλαμβανόμενος το μεγαλείο της Εκκλησίας, του Σώματος του Χριστού, κατά την Παύλειο έκφραση, αντιλαμβάνεται και το μέγεθος της κακοδοξίας να προβάλλει κανείς, ότι οικοδομείται το Σώμα του Χριστού από τις  πνευματικές σχέσεις που εισέρχονται οι εκκλησίες-μέλη του καλούμενου Π.Σ.Ε. 

 Μπορεί να θεωρηθεί έκφραση διπλωματικής αβρότητας, η κακόδοξη εκκλησιολογική στρέβλωση που θέλει το Σώμα του Χριστού να οικοδομείται από τις  πνευματικές σχέσεις που εισέρχονται οι εκκλησίες-μέλη του καλούμενου Π.Σ.Ε.;   Από τις  πνευματικές σχέσεις με αιρετικές κοινότητες και ομάδες οικοδομείται το Σώμα του Χριστού; Άπαγε της βλασφημίας.  Με τις αιρετικές κοινότητες θα οικοδομηθεί το Σώμα του Χριστού;

 Ο Χριστός ‘’έδωκε τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς τον καταρισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού’’  (Εφ. 4, 11-12).  Αυτά αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην Προς Εφεσίους επιστολή του.  Δεν συμπεριέλαβε και τις αιρετικές κοινότητες ο Απόστολος Παύλος.

 ‘’Τους αποστόλους, τους προφήτας, τους ευαγγελιστάς, τους ποιμένας και διδασκάλους, (έδωκε ο Χριστός) προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού’’.

 Αποτελεί διπλωματική έκφραση η αναφορά η οποία τονίζει ότι, «οι εκκλησίες-μέλη εισέρχονται σε πνευματικές σχέσεις για να οικοδομηθεί το Σώμα του Χριστού και να ανακαινισθεί η ζωή των εκκλησιών»;* Είναι δυνατό να προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι, από τις  ‘’πνευματικές σχέσεις’’ με τις αιρετικές κοινότητες και ομάδες του καλουμένου Π.Σ.Ε. θα  ανακαινισθεί η ζωή των εκκλησιών»;  Δεν αποτελεί αυτή η βλασφημία μορφή διπλωματίας.

 Μπορούμε επίσης ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί να αναγνωρίσουμε στοιχεία αληθούς εκκλησίας σε αιρετικές κοινότητες και ομάδες, στρέβλωση η οποία συμπεριλαμβάνεται στη Δήλωση του Τορόντο;  Αποτελεί η κακόδοξη αυτή αναγνώριση, προϊόν διπλωματικής αβρότητας; Μεγάλη εκκλησιολογική σύγχυση προκαλεί η στρέβλωση τούτη.

 Αποτελεί προϊόν διπλωματικής αβρότητας η ‘’παραδοχή’’  στα πλαίσια του Π.Σ.Ε., ότι ‘’το να αποτελεί κάποιος  μέλος της εκκλησίας του Χριστού είναι πιο περιεκτικό από το να αποτελεί  μέλος της ίδιας του της εκκλησίας»;*   Όταν το παραδεχόμαστε αυτό στα πλαίσια του Π.Σ.Ε., έχει την έννοια της παραδοχής ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού.  Μπορεί να χαρακτηρισθεί διπλωματική έκφραση η κακόδοξη τούτη ‘’παραδοχή’’;

 Δεν αποτελούν οι κακόδοξες  εκκλησιολογικές στρεβλώσεις προϊόντα διπλωματικής αβρότητας;   Αποτελεί εύκολη διαφυγή η χροιά της ‘’διπλωματικότητας’’ σε κακόδοξες  εκκλησιολογικές στρεβλώσεις.

 *«Η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεολογίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Στυλιανού Χ. Τσομπανίδη).