Παραμονές τής αποφράδας ημέρας

Ο Μωάμεθ ο Πορθητής επιβλέπει την διολκό προς τον Κεράτιοο Κόλπο

Παραμονές τής αποφράδας ημέρας

Γράφει ο Σταυρίδης Φώτιος

Παραθέτω δύο κείμενα τά οποία τό Υπουργείο Αντεθνικής Παιδείας, θά έπρεπε νά διδάσκει στά Ελληνόπουλα.

Ο πρώτος είναι ο λόγος τού τελευταίου αυτοκράτορα τής Ελληνικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος ως άλλος Λεωνίδας εξορκίζει τούς συμπατριώτες του νά πολεμήσουν μέχρις εσχάτων γιά τήν πίστη καί τήν πατρίδα καί ο δεύτερος είναι ο λόγος τού Τούρκου κατακτητή, ο οποίος εξορκίζει μέ τήν σειρά του τούς ομοθρήσκους του νά πολεμήσουν στό όνομα τού Αλλάχ, γιά νά νικήσουν καί νά αρπάξουν από τούς Χριστιανούς τίς γυναίκες τους, τίς περιουσίες τους καί τά παιδιά τους.

 Ο Παλαιολόγος μιλάει γιά αυτοθυσία, γιά αγάπη στόν Χριστό καί τήν πατρίδα, γιά τά πανάρχαια δηλαδή ιδανικά τής φυλής μας, τά οποία απαξιώνει τό τρέχον πολιτικό σύστημα καί ο Μωάμεθ ο Πορθητής μιλάει γιά πλιάτσικο, γιά αρπαγές, γιά βιασμούς, γιά δολοφονίες τών γηγενών, καί γιά πλούτη, τά οποία οι πιστοί τού Αλλάχ θά αποκομίσουν πουλώντας ώς σκλάβους τούς Χριστιανούς γιά ένα δουκάτο τόν καθένα.

Λόγος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (28 Μαΐου 1453)

«Ὑμεῖς μὲν εὐγενέστατοι ἄρχοντες καὶ ἐκλαμπρότατοι δή­μαρχοι καὶ στρατηγοὶ καὶ γενναιότατοι συστρατιῶται καὶ πᾶς ὁ πιστὸς καὶ τίμιος λαός, καλῶς οἴδατε (γνωρίζετε), ὅτι ἔφθασεν ἡ ὥρα καὶ ὁ ἐχθρὸς τῆς πίστεως ἡμῶν βούλεται μετὰ πάσης μηχανῆς ἰσχυροτέρως καὶ τέχνης στενοχωρῆσαι ἡμᾶς καὶ ἐμβολὴν διὰ ξηρᾶς καὶ σύῤῥαξιν διὰ θαλάσσης μετὰ συμπλοκῆς μεγάλης δῶσαι ἡμῖν μετὰ πάσης δυνάμεως, ἵνα, εἰ δυνατόν, ὡς ὁ ὄφις τὸν ἰὸν (δηλητήριο) ἐκχύσῃ· καὶ ὡς λέων ἀνήμερος καταπίῃ ἡμᾶς βιάζεται. Διὰ τοῦτο λέγω καὶ παρακαλῶ ὑμᾶς, ἵνα στῆτε ἀνδρείως καὶ μετὰ γενναίας ψυχῆς, ὡς ἐξ ἀρχῆς ἄχρι τοῦ νῦν ἐποιήσατε, κατὰ τῶν ἐχθρῶν τῆς ἡμετέρας πίστεως. Παραδίδωμι δὲ ὑμῖν τὴν κλεινήν (φημισμένη) τε περίφημον καὶ εὐκλεῆ (ἔνδοξη) ταύτην μεγαλοπρεπεστάτην καὶ εὐγενῆ πόλιν τὴν ὄντως ἐκλαμπροτάτην καὶ βασιλεύουσαν τῶν πόλεων ἡμῶν πατρίδα.

 Καλῶς οὖν οἴδατε, ἀδελφοί, ὅτι ἕνεκέν (ἐξ αἰτίας) τινων τεσσάρων ὀφειλέται κοινῶς ἐσμεν πάντες, ἵνα προτιμήσωμεν ἀπο­θανεῖν μᾶλλον ἢ ζῆν, πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἡμῶν καὶ εὐσεβείας, δεύτερον δὲ ὑπὲρ τῆς πατρίδος, τρίτον μὲν ὑπὲρ τοῦ βασιλέως, ὡς Χριστὸν Κυρίου, καὶ τέταρτον ὑπὲρ συγγενῶν καὶ φίλων. Λοιπόν, ἀδελφοί, ἐὰν ὀφειλέται ἐσμὲν ὑπὲρ ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων αὐτῶν ἀγωνίζεσθαι ἕως θανάτου, πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς ὑπὲρ πάντων τούτων, ὡς βλέπετε προφανῶς, καὶ ἐκ πάντων μέλλομεν ζημιωθῆναι. Ἐὰν διὰ τὰ ἐμὰ πλημμελήματα παραχωρήσῃ ὁ Θεὸς τὴν νίκην τοῖς ἀσεβέσιν, ὑπὲρ τῆς πίστεως ἡμῶν τῆς ἁγίας, ἣν ὁ Χριστὸς τῷ οἰκείῳ αὑτοῦ αἵματι ἡμῖν ἐδωρήσατο, κινδυνεύομεν· ὅ ἐστι κεφάλαιον πάντων. Καὶ ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ τις καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχήν, τί τὸ ὄφελος; Δεύτερον, πατρίδα περίφη­μον τοιαύτην ὑστερούμεθα καὶ τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν. Τρίτον, τήν πότε (κάποτε) περιφανῆ, νῦν δὲ τεταπεινωμένην καὶ ὠνειδισμένην (ντροπιασμένη) καὶ ἐξουθενημένην ἀπολλύωμεν βασιλείαν καὶ ὑπὸ τυράννου καὶ ἀσεβοῦς ἄρχεται (ἄν χάσουμε τόν δικό μας βασιλέα θά μᾶς ἐξουσιάζει ὁ τύραννος). Τέταρτον δὲ καὶ φιλτάτων τέκνων καὶ συμβίων καὶ συγγενῶν στερούμεθα.

Λοιπόν, ἀδελφοί, ἐπεὶ ἡμᾶς πολιορκεῖ καὶ ἀπέκλεισε, καὶ καθ’ ἑκά­στην τὸ ἀχανὲς αὑτοῦ στόμα χάσκων καὶ εὐκαιρίαν αἰτεῖ, πῶς κατα­πίῃ ἡμᾶς καὶ τὴν πόλιν ταύτην, ἣν ἀνήγειρεν ὁ τρισμακάριστος καὶ Μέγας Κωνσταντῖνος ὁ βασιλεὺς ἐκεῖνος καὶ τῇ πανάγνῳτε καὶ ὑπεράγνῳ δεσποίνῃ ἡμῶν Θεοτόκῳ καὶ ἀειπαρθένῳ Μαρίᾳ ἀφιέρωσε καὶ ἐχαρίσατο τοῦ κυρίαν εἶναι καὶ βοηθὸν καὶ σκέπην τῇ ἡμετέρᾳ πατρίδι καὶ καταφύγιον τῶν Χριστιανῶν, ἐλπίδα καὶ χαρὰν πάντων Ἑλλήνων, τὸ καύχημα τῶν ὑπὸ τὴν ἡλίου ἀνατολὴν ὄντων πάντων.»

Λόγος Μωάμεθ (28 Μαΐου 1453)

 «Στό ὄνομα τοῦ παντοδύναμου καί τοῦ αἰώνιου Θεοῦ, στό ὄνομα τοῦ Μωάμεθ τοῦ προφήτη καί στό ὄνομα τῶν τεσσάρων χιλιάδων ἄλλων προφητῶν, στήν ψυχή καί τό ὄνομα τοῦ πατέρα του, τοῦ σουλτάνου, στίς κεφαλές τῶν παιδιῶν του καί στό σπαθί του ἐπάνω. Ὁ πολυχρονεμένος μας ἀφέντης ὁ Μωάμεθ ὁρκίζεται ὅτι, μετά τήν ὁριστική νίκη, ὁλόκληρος ὁ πληθυσμός, ἀρχοντολόι καί λαός, ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά, ὅλοι οἱ θησαυροί, ὅλα τά πλούτη, πού ὑπάρχουν μέσα στήν πόλη, θά γενοῦνε κτῆμα τοῦ στρατοῦ του.

Γιοί τοῦ Μωάμεθ, χαρά σέ σᾶς, γιατί αὔριο θά πέσουνε στά χέρια μας οἱ Χριστιανοί καί θά μπορέσουμε νά τούς πουλήσουμε ἕνα δουκᾶτο τόν καθένα καί θά γενοῦμε τόσο πλούσιοι, πού δέ θά ξέρουμε τί νά τά κάνουμε τά πλούτη μας καί θά ξεριζώσουμε τά γένεια τῶν παππάδων καί θά φτιάξουμε σκοινιά γιά τά ἄλογά μας καί δέστρες γιά τούς σκύλους μας. Τά παιδιά καί οἱ γυναῖκες τους θά γίνουν σκλάβοι μας καί θά χορτάσουν ὀμορφιά τά μάτια μας καί οἱ αἰσθήσεις μας. Χαρεῖτε λοιπόν, παιδιά τοῦ Μωάμεθ, καί ἑτοιμα­στεῖτε νά νικήσετε ἤ νά πεθάνετε γιά τόν προφήτη σας.”»

infognomonpolitics