Ιδεολογικά τα κίνητρα της αλλοιώσεως της Ελληνικής Ιστορίας

Ιδεολογικά τα κίνητρα της αλλοιώσεως της Ελληνικής Ιστορίας

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Την ορθή στάση στην καταγραφή του ιστορικού πόνου των 400 και πλέον χρόνων της κατάμαυρης δουλείας υπό του Τούρκους, με τις πραγματικές πτυχές, συνέπειες και διαστάσεις αυτής, την καταγράφει η στάση της Εκκλησίας.  Αυτή είναι που καταγράφει τις πραγματικές συνέπειες του παιδομαζώματος, των βίαιων εξισλαμισμών, τις αρπαγές και ατιμάσεις νεανίδων, το κρυφό σχολειό, τα απάνθρωπα βασανιστήρια των Νεομαρτύρων και τα τόσα άλλα δεινά την περίοδο της μακραίωνης σκλαβιάς. 

 Πολλές φορές αυτοί που συγχύζουν την προοδευτικότητα με παρωχημένες ιδεολογικές εμμονές, έκαναν προσπάθειες αλλοίωσης της Ελληνικής Ιστορίας των 400 και πλέον χρόνων της κατάμαυρης δουλείας υπό του Τούρκους.  Εκεί όμως όπου η αμφισβήτηση δεν ήταν δυνατή, προσπάθησαν να προσδώσουν άλλη χροιά, όπως τούτο έγινε με την τραγωδία του  παιδομαζώματος. 

 Το πιο οδυνηρό από τα πάμπολλα δεινά που πέρασε το γένος των Ορθοδόξων Ελλήνων στα κατάμαυρα χρόνια της σκλαβιάς ήταν το παιδομάζωμα. Η χροιά που προσπάθησαν να προσδώσουν στο απάνθρωπο παιδομάζωμα, αυτοί που συγχύζουν την προοδευτικότητα με παρωχημένες ιδεολογικές εμμονές, κατέδειξε τα ιδεολογικά κίνητρά τους. 

Αν για μια μητέρα το πιο μεγάλο βάσανο είναι να της αρπάζουν με βία τα παιδιά της, για μια Ορθόδοξη Ελληνίδα  το πρόβλημα λαμβάνει τη μέγιστη του διάσταση, καθότι τα παιδιά της θα τα κάνουν Τούρκους μωαμεθανούς, αρνητές του Χριστού και της πατρίδας τους. Αυτό το έχουν αντιληφθεί όσοι έχουν συγχύσει την προοδευτικότητα με παρωχημένα και απορριφθέντα ιδεολογήματα και γι’ αυτό κάποιοι από αυτούς δοκίμασαν να προσδώσουν στο απάνθρωπο παιδομάζωμα και μια διαφορετική χροιά.   

 Γνωρίζουν ότι το αβάσταχτο βάσανο του παιδομαζώματος ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα μαζί με τις αλλαξοπιστήσεις και τις ατιμάσεις νεανίδων στα κατάμαυρα εκείνα χρόνια της σκλαβιάς. Γι’ αυτό προσπάθησαν να προσδώσουν και μια διαφορετική χροιά στο παιδομάζωμα, στα σχεδιαζόμενα βιβλία της Ελληνικής Ιστορίας κατά τη μακραίωνη εκείνη δουλεία. Έτσι στην κορωνίδα των αλλαγών βρέθηκε το παιδομάζωμα.  Τι θα έγραφαν όμως;  Αναγκαστικά έγραψαν την πικρή αλήθεια για το παιδομάζωμα. 

 Βρέθηκε όμως ‘’ διέξοδος’’ γι’ αυτούς στο βοήθημα που καθοδηγητικά ‘’βοηθούσε’’ τον δάσκαλο, το οποίο περιλάμβανε τον καθοδηγητικό ερωτηματικό τρόπο για τη διδακτική δομή του μαθήματος.  Για παράδειγμα υπήρχε ερώτηση που καθοδηγητικά ‘’βοηθούσε’’ τους μαθητές να ‘’ανακαλύψουν’’ και ‘’καλά’’ στο απάνθρωπο παιδομάζωμα. Η ερώτηση ‘’υπήρχαν και καλά στο παιδομάζωμα’’, προσπαθούσε να εκμαιεύσει καθοδηγητικά και σταδιακά την ηθελημένη απάντηση με τη βοήθεια του δασκάλου.  Για την επίτευξη αυτού η απάντηση δινόταν στο βιβλίο του δασκάλου, και ήταν ότι κάποια από αυτά τα παιδιά ανήλθαν σε ψηλές θέσεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.  Ευτυχώς όμως η αρμόδια Συνοδική Επιτροπή της Εκκλησίας της Κύπρου έθεσε φραγμό στην μεγάλη αυτή αδικία.   

 Μια άλλη τραγική σελίδα της  Ελληνικής Ιστορίας των χρόνων της μαύρης εκείνης σκλαβιάς, ήταν και οι αρπαγές νεανίδων.   Στην Κύπρο σώζονται ακόμα κάποια από τα λεγόμενα ‘’σώσπιτα’’ που έκρυβαν τις κοπέλλες τα χρόνια της σκλαβιάς.  Το ‘’σώσπιτο’’ ήταν το ‘’έσω σπίτι’’, δηλαδή ένα κρυφό δωμάτιο στο οποίο έκρυβαν μέρος της σοδειάς (σιτηρών κυρίως’’ για να μη την αποδεκατίσει πραγματικά με τη ‘’δεκατεία’’ (το έν δέκατον) ο Τούρκος.  Είχαν εκεί στο κρυφό αυτό δωμάτιο μεγάλα πυθάρια όπου έκρυβαν μέρος της σοδειάς.  Αυτή όμως ήταν η μια χρήση του κρυφού δωματίου.  Εκεί έκρυβαν και τις νεάνιδες για να μην τις πάρει ο Τούρκος αγάς και τις ατιμάσει. 

 Διηγούνται σήμερα οι μεγάλοι σε ηλικία παππούδες και γιαγιάδες, τέτοιες τραγικές ιστορίες που άκουσαν από τους δικούς τους παππούδες και γιαγιάδες.  Μάλιστα υπήρχαν και περιπτώσεις Τούρκων αγάδων που δοκίμαζαν και την ημέρα του γάμου να ποτίσουν με την πικρά της ατίμωσης τον γάμο.  Ζουν οι γιαγιάδες που μαρτυρούν τούτες τις διηγήσεις. Δεν συμφέρουν όμως τέτοιες διηγήσεις, γιατί διαταράσσουν την ‘’συνυπαρξιακή’’ ιδεολογία.  Η καταγραφή του ιστορικού πόνου δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως διδασκαλία μίσους, από αυτούς που για την πάλη των τάξεων και ανθρώπους καταντούν να μισούν, αλλά και έθνη.

Το κρυφό σχολειό έχει ιδιαιτέρως αμφισβητηθεί, κυρίως από τους αυτοκαλούμενους ‘’προοδευτικούς’’.  Λίγο αν κοιτάξει άρθρα αρκετών από αυτούς, διακρίνει μια πολεμική.  Γιατί αμφισβητούν το κρυφό σχολειό;  Η αμφισβήτηση του κρυφού σχολειού συνιστά αμφισβήτηση των μακρών περιόδων έξαρσης της καταδυνάστευσης των υποδούλων Ελλήνων, όπου είχαν ως σκοπό την επιβολή του μωαμεθανισμού και του κορανίου. Αποκλείουν τοιουτοτρόπως ανιστόρητα την ύπαρξη μακρών περιόδων μηδενικής ανοχής κυρίως πριν τα μέσα του 17ου αιώνα.  Αμφισβητούν για παράδειγμα ότι τον 16ο αιώνα ο πολέμιος των χριστιανών Σουλτάνος Σελήμ ο Α΄ που ήθελε να εξισλαμίσει τους Χριστιανούς εφάρμοσε εκπαιδευτική πολιτική μηδενικής ανοχής;  Δηλαδή ισχυρίζονται ότι σε τέτοιες μακρές περιόδους βίαιων εξισλαμισμών, τηρήθηκε η τακτική της εκπαιδευτικής ανοχής;

Οι ισχυρισμοί των θα ήταν υποστατοί έστω και σε θεωρητικό επίπεδο, αν η πολιτική των Σουλτάνων της περιόδου της σκλαβιάς είχε μια ομοιόμορφη τακτική (δεν αναφέρομαι σε πολιτική, αλλά σε τακτική γιατί περί τακτικής πρόκειται).  Γιατί επιμένουν στο άτοπο της ομοιόμορφης τακτικής στα θέματα παιδείας καθ’όλη τη μακραίωνη δουλεία.  Το γεγονός ότι υπήρξαν μακροχρόνιες περίοδοι απόλυτης καταδυνάστευσης ουδείς το αμφισβητεί.  Το κρυφό σχολειό γιατί το αμφισβητούν;

Αλλά και από την άποψη του παιδομαζώματος να δουν την αναγκαιότητα των κρυφών μαθημάτων στους νάρθηκες και τους γυναικωνίτες των Ιερών Ναών, μπορούν να  αμφισβητούν το κρυφό σχολειό;  Μπορούν να αμφισβητήσουν την προσπάθεια των γονέων να κρύψουν τα παιδιά των από την απάνθρωπη αρπαγή τους από τους Τούρκους, γεγονός που τους ανάγκαζε να τα στέλνουν να μάθουν γράμματα στις εκκλησίες και στα Μοναστήρια;  Ιστορικές μαρτυρίες υπάρχουν και έχουν γραφεί αρκετές.  Όταν όμως ιδεολογικές και άλλες εμμονές καταλήγουν στο ‘’ου με πείσεις καν με πείσης’’, οι ιστορικές μαρτυρίες δεν αρκούν.  Σε τόσα άρθρα και μελέτες έχει γραφεί για παράδειγμα η μαρτυρία του Αγίου Μελετίου Πηγά, με τη σχετική επιστολή του προς τους χριστιανούς της Πολωνίας για την απαγόρευση από τον Σουλτάνο να μιλούν την ελληνική γλώσσα και το κάψιμο ελληνικών βιβλίων, αλλά αυτοί εμμένουν στο ανιστόρητο της ύπαρξης ενιαίας εκπαιδευτικής τακτικής καθ’ όλη τη μακράιωνη σκλαβιά.   

Παρόμοια στάση για παράδειγμα τηρούν και κάποιοι για την τραγωδία στο Ζάλογγο.  Και για το Ζάλογγο παρατηρείται η ίδια πολεμική. Αναγάγουν το ιστορικό αυτό γεγονός στη σφαίρα του μύθου, αντλώντας επιχειρήματα από λογοτεχνικές δημιουργίες. Οι ιστορικές μαρτυρίες πέρασαν από γενιά σε γενιά και είναι αδιάψευστες. 

Ποια κίνητρα υπήρχαν να δημιουργηθούν ανυπόστατες αναφορές για το Ζάλογγο, το κρυφό σχολειό κλπ;  Την απόλυτη τραγική εικόνα την καταγράφουν το απάνθρωπο παιδομάζωμα, οι βίαιοι εξισλαμισμοί, οι αρπαγές και ατιμάσεις νεανίδων, τα απάνθρωπα βασανιστήρια των Νεομαρτύρων και τα τόσα άλλα δεινά της περιόδου της κατάμαυρης σκλαβιάς. Δεν εχρειάζοντο να προστεθούν κι άλλα τραγικά γεγονότα.  

Τουναντίον οι ιδεολογικές εμμονές των αυτοκαλουμένων ‘’προοδευτικών’’, έδειξαν τα γενικότερα κίνητρά τους.  Το απέδειξαν όχι μόνο με τη στάση τους στο παιδομάζωμα, αλλά από το πώς αντιμετωπίζουν γενικότερα τη  μακραίωνη σκλαβιά. 

Είτε το αμφισβητούν είτε όχι, η Εκκλησία είναι που ερμηνεύει στις πραγματικές τους  διαστάσεις, τις οδυνηρές συνέπειες του παιδομαζώματος, των βίαιων εξισλαμισμών, τις αρπαγές και ατιμάσεις νεανίδων, των απάνθρωπων βασανιστηρίων των Νεομαρτύρων και των τόσων άλλων δεινών κατά την περίοδο της μακραίωνης σκλαβιάς.  Τουναντίον τα ιδεολογικά κίνητρα αλλοιώνουν σημαντικές πτυχές της Ελληνικής Ιστορίας των 400 και πλέον χρόνων της κατάμαυρης δουλείας υπό του Τούρκου.