Αναδοχή παιδιών σε ομόφυλα «ζευγάρια»: Μια βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας! (Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 14η Μαΐου 2018

ΑΝΑΔΟΧΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΟΜΟΦΥΛΑ «ΖΕΥΓΑΡΙΑ»: ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΒΟΜΒΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έβαλε άλλη μια «τορπίλη» στην ελληνική κοινωνία. Προώθησε και ψήφισε νόμο, με την αρωγή βουλευτών της αντιπολίτευσης, με τον οποίο δίνει το δικαίωμα της αναδοχής παιδιών και στα ομόφυλα «ζευγάρια»! Τη στιγμή που ο λαός μας υποφέρει από ανυπέρβλητα προβλήματα, που του προξένησαν οι άφρονες πολιτικές όλων των κυβερνήσεων μετά την μεταπολίτευση, η σημερινή κυβέρνηση, αντί να ασχοληθεί με τα πολλά καίρια και φλέγοντα θέματα που απασχολούν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, φέρνει νομοσχέδια προς ψήφιση, σύμφωνα με τις υποδείξεις και εντολές αυτών που προωθούν τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων» και υλοποιούν τους σχεδιασμούς της «Νέας Εποχής».

Έφερε προς ψήφιση το εν λόγω νομοσχέδιο, (που σήμερα δυστυχώς ψηφίστηκε και έγινε νόμος του κράτους), για την αποσυμφόρηση, όπως ισχυρίζεται, των ιδρυμάτων, προκειμένου να βρουν τα εγκαταλειμμένα παιδιά μια οικογένεια, να μεγαλώσουν σε ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον. Να δοθούν τα άτυχα αυτά παιδιά σε σωστές οικογένειες, όπου θα νοιώσουν την αγάπη, τη θαλπωρή και την ασφάλεια, την  οποία στερούνται στα ψυχρά ιδρύματα. Μέχρις εδώ όλα καλά. Αυτό έπρεπε να γίνει εδώ και πολλά χρόνια, όπου η γραφειοκρατία και κρατική ακαμψία δεν είχε την τόλμη να το κάνει. Να δώσει τη χαρά στα παιδιά αυτά και στους ανάδοχους γονείς.

Είναι όμως αυτός ο μοναδικός λόγος, που ανάγκασε την κυβέρνηση, να φέρει νόμο για την αναδοχή των παιδιών; Σίγουρα όχι, διότι πίσω από τους παρά πάνω ισχυρισμούς κρύβεται και ένας άλλος λόγος. Υπό το κάλυμμα της δήθεν ευαισθησίας για τα εγκαταλειμμένα παιδιά, θέλει να θεσμοθετήσει μια ακόμα «κατάκτηση» των ομοφυλοφίλων. Να μπορούν και αυτοί να γίνονται «γονείς», εφόσον αυτό τους το στερεί η φύση! Αποκαλυπτική είναι η δήλωση κάποιων ακτιβιστών, οι οποίοι εκφράζουν την ατζέντα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά και τα ελληνικά σοσιαλιστικά κόμματα, απομεινάρια του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των ακτιβιστών: «Αποτελεί σίγουρα, μαζί με κάποιες απαραίτητες τροποποιήσεις που μπορούν να γίνουν σταδιακά, το πρώτο - πολύ μικρό - βήμα για την κατάστρωση ενός ενιαίου πλαισίου για την τεκνοθεσία και την αναδοχή, με σεβασμό στα δικαιώματα του παιδιού και τη διασφάλιση του δικαιώματος όλων των πολιτών να γίνουν γονείς με κριτήρια που έχουν να κάνουν με την ανατροφή του παιδιού και καμία σχέση δεν έχουν με το σεξουαλικό προσανατολισμό του γονέα» (Ιστ.  https://thecaller.gr)! 

Η κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει την «αναγκαιότητα» της επέκτασης αναδοχής παιδιών στα ομοφυλόφιλα «ζευγάρια», επικαλείται το «συνταγματικό δικαίωμα της ισότητας των πολιτών» και το ευρωπαϊκό δίκαιο, το οποίο δήθεν τίθεται αναφανδόν υπέρ των «δικαιωμάτων» των ομοφυλοφίλων. Κατά την άποψή τους το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καραδοκεί για να μας καταδικάσει, ως χώρα και να μας επιβάλλει βαριά πρόστιμα, αν δεν συμμορφωθούμε με τις αποφάσεις του και «καταπατούμε τα δικαιώματα» των σεξουαλικών μειονοτήτων. 

Όμως όλα αυτά είναι φθηνά προσχήματα διότι δεν προκύπτουν από Ευρωπαϊκή Σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου. Η εισηγήτρια του νομοσχεδίου και αρμόδια υπουργός δήλωσε απροκάλυπτα: «Είναι μία εναλλακτική μορφή η αναδοχή για να μη μένουν τα παιδιά στα ιδρύματα. Δεν εξετάζεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός, αλλά η καταλληλότητα του ζευγαριού, ή του ατόμου να γίνει ανάδοχος. Σηκώθηκε ένας αχός χωρίς λόγο και αφορμή. Δεν μπορούμε εμείς ως βουλευτές, επειδή φοβάται η κοινωνία, να μην δώσουμε ένα δρόμο μπροστά. Και με τον πολιτικό γάμο φοβόταν» (Ιστ. https://avmag.gr).

Επιστρατεύτηκαν και κάποιοι ψυχολόγοι, οι οποίοι με ανακοίνωσή τους δήλωσαν ότι «ο ισχυρισμός ότι τα παιδιά ομοφυλόφιλων δεν αναπτύσσονται το ίδιο καλά σε σχέση με τα παιδιά ετεροφυλόφιλων, δεν ευσταθεί. Η αυτοεκτίμηση, το άγχος, η κατάθλιψη, τα προβλήματα συμπεριφοράς, δεν εξαρτώνται από τις σεξουαλικές επιλογές των γονέων και η ανατροφή από ομοφυλόφιλους γονείς δεν επηρεάζει μονοδιάστατα την ταυτότητα φύλου του παιδιού» (Ιστ.http://www.skai.gr). Ο αρχηγός του κομματικής παράταξης το «Ποτάμι» δήλωσε πως «ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να είναι κατάλληλος και ικανός γονέας όσο και ένας ετεροφυλόφιλος, δηλαδή αυτό που εμπειρικά γνωρίζουμε όλοι. Υπάρχουν καλοί και κακοί γονείς. Αλλά δεν είναι οι καλοί ετερόφυλοι και οι κακοί ομοφυλόφιλοι» (Ιστ.http://www.skai.gr)!

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ασφαλώς όχι! Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Σεραφείμ,σε πρόσφατη σχετική ανακοίνωσή του αναφέρει: «Σε πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου του Τέξας αναφέρεται ότι το 23% όσων, (ενηλίκων πια), προέρχονται από «οικογένειες» ομοφυλοφίλων είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον έναν, ή τους δύο συντρόφους, ποσοστό που αντιστοιχεί μόλις στο 2% των παιδιών, που προέρχονται από ετεροφυλόφιλες οικογένειες. Σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα, παιδιά που μεγαλώνουν με ομοφυλόφιλα ζευγάρια αντιμετωπίζουν έντονο στρες, συναισθηματικά κενά και ψυχολογικές παθήσεις, όταν ενηλικιώνονται. Διεθνείς έρευνες αποδεικνύουν τεράστιο θέμα κοινωνικής ένταξης αυτών των παιδιών με επακόλουθο ψυχικά τραύματα καθώς η ανθρώπινη φύση και ο ανθρώπινος ερωτισμός αισθάνονται φυσιολογική αποστροφή στην στρέβλωσή τους, που αναπόδραστα επηρεάζει την ψυχολογική εξέλιξη παιδιών, που μεγαλώνουν σε τέτοιο περιβάλλον. Ειδικότερα αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν τεράστιες δυσκολίες για την κοινωνικοποίησή τους στο σχολείο, όπου συγκρούονται με την διαφορετικότητα της δικής τους «οικογένειας» σε σχέση με την πλειοψηφία των οικογενειών των συνομιλήκων τους. Στις ΗΠΑ, που κανείς δεν μπορεί να «κατηγορήσει» για «συντηρητισμό», αρκετές αμερικανικές πολιτείες (Τέξας, Λουϊζιάνα, Οχάιο κ.α.) εξετάζουν το ενδεχόμενο να απαγορεύσουν την αναδοχή και υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, καθώς τόσο από την επιστημονική κοινότητα, όσο και από προσωπικές μαρτυρίες προκύπτουν τεράστιοι κίνδυνοι ψυχολογικής αλλοτρίωσης για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε περιβάλλον ομογενοποίησης, πέραν του κατά φύσιν και της ανθρώπινης φυσιολογίας και σεξουαλικότητας άξονα, που συντίθεται από το ζεύγος αρσενικού και θηλυκού πόλου». Η εκπρόσωπος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας, Μαρία Περαχωρίτη παρατηρεί τα εξής. «Το παιδί δικαιούται να αναπτυχθεί σε μια οικογένεια με τα πολιτιστικά και βιολογικά χαρακτηριστικά που γνωρίζουμε μέχρι τώρα. Η ελληνική κοινωνία δεν θα είναι ποτέ έτοιμη να αποδεχτεί κάτι τέτοιο» (Ιστ. https://www.efsyn.gr). Το ΚΚΕ σε δήλωση του αναφέρει: «για το ΚΚΕ, το βασικό κριτήριο για την αναδοχή για την υιοθεσία και συνολικά για την παιδική προστασία - ιδιαίτερα για κακοποιημένα, ή εγκαταλειμμένα παιδιά - είναι η ομαλή ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, γι' αυτό και είναι απαραίτητο να μεγαλώσουν μέσα σε ένα πλαίσιο όπου είναι διακριτή η σχέση άνδρα - γυναίκας, πατέρα - μητέρας» (Ιστ.https://www.thepressproject.gr).

Πέραν αυτών υπάρχουν άπειρες μαρτυρίες παιδιών από το εξωτερικό, όπου επιτρέπεται η αναδοχή παιδιών σε ομόφυλα «ζευγάρια», σύμφωνα με τις οποίες είναι άκρως προβληματική η ζωή των παιδιών αυτών σ’ αυτές τις «οικογένειες». Δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν να μας πείσουν οι «ειδικοί». Μας το διδάσκει ξεκάθαρα η πείρα της ζωής, ότι τα παιδιά μεγαλώνουν ομαλά μόνον μέσα σε μια παραδοσιακή οικογένεια, όπου οι ρόλοι των γονέων είναι διακριτοί. Και όταν βέβαια η συμπεριφορά των γονέων είναι φυσιολογική. Όταν ο ρόλος της μητέρας είναι να παρέχει στοργή, τρυφερότητα και φροντίδα και ο ρόλος του πατέρα να παρέχει ασφάλεια. Εξυπακούεται βέβαια ότι πρέπει να αποφεύγονται εντάσεις και σκηνές βιαιότητας, διότι αυτές πληγώνουν τα παιδιά. Είναι παρατηρημένο, ότι το παιδί από τη φύση του είναι προικισμένο, να εκφράζει διαφορετικά συναισθήματα στη μητέρα και διαφορετικά στον πατέρα. Πως όμως θα μπορέσει να βιώσει αυτά τα συναισθήματα σε μια ανάδοχη «οικογένεια» ομοφυλοφίλων ανδρών, ή γυναικών, αφού εδώ οι ρόλοι των «συζύγων» συγχέονται και δεν γίνονται διακριτοί από το παιδί; Αλλά και πώς θα μπορέσει αυτό το παιδί να προσαρμοστεί και να αναπτυχτεί φυσιολογικά στο κοινωνικό και το σχολικό περιβάλλον, καθ’ όν χρόνον θα βιώνει καθημερινά την απόρριψη των άλλων παιδιών; Σήμερα μάλιστα που είναι σε έξαρση το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας και της απόρριψης, λόγω ομοφυλοφιλικού γονεϊκού περιβάλλοντος, είναι σε θέση άραγε να αναλογιστεί η κυβέρνηση, η οποία τόσο απερίσκεπτα και επιπόλαια  ψήφισε τον νόμο, τις ειρωνείες, τους προπηλακισμούς, ή ακόμη και την βίαια συμπεριφορά από τα άλλα παιδιά; Διεθνείς στατιστικές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και προειδοποιούν, ότι παιδιά που δόθηκαν σε ομοφυλόφιλα «ζευγάρια» για αναδοχή, ή υιοθεσία, έχουν αυξημένες πιθανότητες να πέσουν θύματα σεξουαλικής βίας και κακοποίησης. Παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων φέρουν ασυγκρίτως περισσότερα ψυχολογικά τραύματα από παιδιά που μεγάλωσαν σε φυσιολογικές οικογένειες. 

Κλείνοντας, εκφράζουμε τις σοβαρότατες ανησυχίες μας για την πορεία της κοινωνίας μας, και για το μέλλον της νεολαίας μας, το οποίο διαγράφεται ζοφερό. Θέλουμε επίσης να διατρανώσουμε την πεποίθησή μας ότι η οικογένεια είναι το πρωτογενές κύτταρο της κοινωνίας μας. Είναι η ίδια η κοινωνία σε σμικρογραφία. Όταν αυτό το κύτταρο είναι υγιές, τότε είναι υγιής και η κοινωνία, ενώ όταν αυτό ασθενεί, πάσχει και η κοινωνία. Ο Θεός Δημιουργός δημιούργησε τον άνθρωπο «άρσεν και θήλυ» (Γεν.1,26),  για να μπορούν τα δύο φύλα με την ένωσή τους, να «αυξάνονται και να πληθύνονται» (Γεν.1,27), αλλά και να μπορούν να δημιουργούν ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο θα μπορούν τα παιδιά να αναπτυχθούν φυσιολογικά, ψυχικά και σωματικά. «Το πολύ σοβαρό αυτό ζήτημα, καθώς πολύ σωστά επισημαίνει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, που αφορά στην ψυχική υγεία νέων ανθρώπων δεν μπορεί να εντάσσεται ερήμην της ψυχιατρικής επιστήμης και των νέων διεθνών ερευνών, στην επίπλαστη ατζέντα ενός κίβδηλου δικαιωματισμού και μιας κωμικοτραγικής ‘προοδευτικότητας’». Άραγε, μέχρι πότε οι κυβερνώντες, θα κωφεύουν και θα αδιαφορούν απέναντι σ’ αυτή την αδήριτη πραγματικότητα; 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών