Υβριδικός πόλεμος με θύμα την πατρίδα μας,

ΥΒΡΙΔΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΘΥΜΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

Σε εξέλιξη οι επιχειρήσεις που αποσκοπούν στην εμπέδωση του φόβου στην ελληνική κοινωνία

Αλκιβιάδης Κωνσταντίνος Κεφαλάς, Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Ο υβριδικός πόλεμος αποτελεί ένα σύνολο εχθρικών επιχειρήσεων εν καιρώ ειρήνης, που αποσκοπούν στην αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού της αντίπαλης χώρας, ώστε οι πολίτες της να αδυνατούν να την υπερασπιστούν σε περίπτωση συμβατικού πολέμου. Ο κύριος στόχος του υβριδικού πολέμου είναι η εδραίωση και η διαιώνιση του φόβου στον πληθυσμό. Αυτό επιτυγχάνεται αποκλειστικά με την πολιτική ενθάρρυνση της εγκληματικότητας, την αφαίρεση της ιδιωτικής περιουσίας και την υπερφορολόγηση.

Αλλα μέσα του υβριδικού πολέμου είναι η καταστροφή των ιδεολογικών εθνικών θεσμών μέσω της αποδυνάμωσης του θρησκευτικού, ιστορικού και γλωσσικού πλαισίου της χώρας, η εμπέδωση της συλλογικής βαρβαρότητας με τη θεσμοθετημένη υποβάθμιση της παιδείας, της συλλογικής αισθητικής, της αρχιτεκτονικής και του φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και η πολιτική ενθάρρυνση του εποικισμού του εθνικού χώρου με αλλογενείς πληθυσμούς με διαφορετικά ήθη και έθιμα από αυτά των αυτόχθονων πληθυσμών, που αποσκοπεί στην πλήρη διάλυση των συλλογικών κοινωνικών δομών. Επίσης, σημαντικό όπλο του υβριδικού πολέμου είναι και η καλλιέργεια του αισθήματος της συλλογικής και ατομικής «θυματοποίησης», όπου ο θύτης δικαιολογεί τις πράξεις του θύματος, με σκοπό την αποδυνάμωση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης και της διάθεσης για άμυνα σε περίπτωση στρατιωτικής επίθεσης από άλλη χώρα.

Είναι προφανές ότι ο εγχώριος στρατός του υβριδικού πολέμου ελέγχεται από τρίτες χώρες ή πανίσχυρα οργανωμένα οικονομικά διεθνή συμφέροντα. Αποτελείται από πολιτικούς σχηματισμούς, ομάδες παρακρατικών οργανώσεων και ΜΚΟ, ενώ στις «ειδικές δυνάμεις» που θα εξασκήσουν τη συστηματική προπαγάνδα και θα φροντίσουν να κρατούν εν υπνώσει τον πληθυσμό είναι οι ακαδημαϊκοί και οι «διανοούμενοι». Οι πολιτικοί σχηματισμοί έχουν ως αποστολή να φέρουν τους κατάλληλους νόμους στο Κοινοβούλιο ώστε να εξασφαλίζουν τη διαρκή και επιτυχή έκβαση του υβριδικού πολέμου. 

Επί παραδείγματι, η πολιτική παρότρυνση «οι πολίτες να προσποιούνται τον κοιμισμένο» σε περίπτωση εισβολής κακούργων, κυρίως αλλοδαπών, στις οικίες τους καθώς και οι ψηφισθέντες από το Κοινοβούλιο νόμοι άμεσης απελευθέρωσης κακοποιών καταδικασμένων για βαριά εγκλήματα ύστερα από σύντομο χρονικό διάστημα κράτησης στα σωφρονιστικά καταστήματα, εκτός από τον προφανή σκοπό που έχουν, αφενός, να εμπεδώσουν τον φόβο στην κοινωνία ώστε να παραλύσει η όποια διάθεση πολιτικών αντιδράσεων στη θεσμοθετημένη ληστεία και τη βία του κράτους και, αφετέρου, να αθωώνουν τον πολιτικό στρατό των θυτών στην κοινή συνείδηση, εμπεριέχουν και μία καλά κρυμμένη -και γι’ αυτό επικίνδυνη- συνιστώσα, που εθίζει τους πολίτες να προσποιούνται τους «κοιμισμένους» στην εξάσκηση βίας, για να μην αντιδράσουν στην περίπτωση που ο στρατός άλλων χωρών θα επιτεθεί για να καταλάβει βραχονησίδες, νησίδες, νησιά και εθνικό χώρο ή όταν χώρες θα αρπάζουν τα περιουσιακά στοιχεία των ιδιωτών και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, προς όφελος των δικών τους πολιτών.

Ο θάνατος από πυροβόλο όπλο του άοπλου Ελληνα πολίτη, οικογενειάρχη και πατέρα δύο παιδιών μετά την εισβολή των ληστών στο σπίτι του στην Κηφισιά, επειδή αντιστάθηκε υπερασπιζόμενος της οικογένειά του, ο δωδεκάωρος βιασμός μιας κόρης μπροστά στη μάνα από δύο αλβανικά κτήνη στο Περιστέρι, η απελευθέρωση ύστερα από σύντομη παραμονή στη φυλακή του πλέον καταζητούμενου στον κόσμο Γεωργιανού εγκληματία, ενώ είχε καταδικαστεί σε δεκατετραετή κάθειρξη για εγκλήματα στην Ελλάδα, ο προπηλακισμός από το πολιτικό σύστημα του ογδοντάχρονου συνταξιούχου που πυροβόλησε Αλβανό ληστή και η προσαγωγή του στα δικαστήρια με χειροπέδες, ο χαρακτηρισμός του θανάτου του ήρωα πιλότου στη Σκύρο ως «εργατικό ατύχημα» και ο θάνατος 125 πιλότων μετά το 1974 από πτώση αεροσκαφών και τουρκικά πυρά, η προσάρτηση των Ιμίων στην Τουρκία άνευ στρατιωτικής αντιδράσεως σήμερα και αύριο και άλλων βραχονησίδων και νήσων, καθώς και η μετά ικεσιών παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια φαινομενικά αποτελούν ασύνδετα μεταξύ τους γεγονότα.

Στην πραγματικότητα όμως συνιστούν τα επιμέρους στοιχεία και τα αποτελέσματα του επιτυχούς υβριδικού πολέμου της αποσάθρωσης του κοινωνικού ιστού στη χώρα μας, με εντολοδόχους εκτελεστές το εγχώριο πολιτικό σύστημα, ώστε να καμφθούν το επιθετικό πνεύμα και η διάθεση του λαού μας για αντίσταση στην καθολική λεηλασία της ζωής μας και την αρπαγή της χώρας μας.

dimokratianews,24.04.2018