Δίνουν οι Προκαθήμενοι Ορθόδοξη μαρτυρία;

ΔΙΔΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑΝ;

Του κ. Παναγιώτου Κατραμάδου

Το «μέγα» γεγονός, ως επαρουσιάσθη από τον συστημικόν τύπον, της 2ας διαθρησκειακής συναντήσεως εις Αθήνας ωλοκληρώθη την 31ην Οκτωβρίου. Υπήρξεν όντως μέγα όχι δια τα πενιχρά αποτελέσματά του, αλλά διότι απεκάλυψε ποίος συντονίζει τους Προκαθημένους και παραλλήλως κατέρριψε τας μέχρι σήμερον προφάσεις των. 

Όταν οι Προκαθήμενοι ερωτώνται, διατείνονται ότι προσέρχονται εις διαχριστιανικάς και διαθρησκευτικάς συναντήσεις, δια να δώσουν Ορθόδοξον μαρτυρίαν και δια να ακουσθή η φωνή της Ορθοδοξίας εις τα πέρατα της Οικουμένης. Ωστόσον αι ομιλίαι των αποδεικνύουν ότι παρασάγγας απέχουν τα όσα λέγουν με την μαρτυρίαν την οποίαν έχουν επιφορτισθή ως ποιμένες.

Ο Πατριάρχης Κων/λεως εις την ομιλίαν του κατά την συνδιάσκεψιν ανεφέρθη εκτενώς εις την Δημοκρατίαν, τον Πολιτισμόν, τον Διάλογον κ.λπ. ο,τι θα έλεγε και ένας ανθρωπιστής. Μας επροβλημάτισαν ιδιαιτέρως  όμως τα ακόλουθα λόγια του:

«Οι διαθρησκειακοί διάλογοι οφείλουν και δύνανται να αποκτήσουν νόημα και αποτελεσματικότητα, μόνον εάν τους εκ των πιστών ανθρώπων ανησυχούντας, απαλλάξωμεν του φόβου, ότι δια των διαλόγων αυτών επιδιώκεται δήθεν πανθρησκειακός συγκρητισμός, και εάν ταυτοχρόνως αναδείξωμεν πειστικώς την αξίαν και αναγκαιότητα του αμοιβαίου σεβασμού, της συγχωρήσεως, της αγάπης και της αλληλεγγύης, δια την κοινωνικήν συνοχήν, την ειρήνην, την απόδοσιν της δικαιοσύνης, την αποθάρρυνσιν φονταμενταλιστικών φανατισμών, την αποδοχήν της ετερότητος εις την ταχέως παγκοσμιοποιουμένην κοινωνίαν, όπου αναπόφευκτος είναι πλέον η συμβίωσις ομοεθνών και αλλοεθνών, ομοθρήσκων και ετεροθρήσκων, ομοδόξων και ετεροδόξων, πιστών και απίστων… προς τους θρησκευτικούς ηγέτας επαναλαμβάνομεν και σήμερον μετ’ επιτάσεως, την πρότασιν να δημιουργήσωμεν σταθερόν δίαυλον επικοινωνίας δια μίαν όντως αποτελεσματικήν συμβολήν εις την πρόληψιν και αντιμετώπισιν βιαίων πράξεων… εν συσκέψει προ τινων ετών εις την έδραν του Οικουμενικού Πατριαρχείου μετά των Μακαριωτάτων Προκαθημένων των πρεσβυγενών Ορθοδόξων Πατριαρχείων, προσφιλών εν Χριστώ αδελφών Θεοδώρου Αλεξανδρείας, Θεοφίλου Ιεροσολύμων, του Αρχιεπισκόπου της παλαιφάτου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Κύπρου Χρυσοστόμου και του Αντιπροσώπου του Πατριάρχου Αντιοχείας Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Απαμείας κ. Ισαάκ, εκρίναμεν χρήσιμον και δη και αναγκαίον, εν λεπτομερές σχέδιον ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΧΑΡΤΑΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ, εις το οποίον προβλέπεται πολυετής και πολυδιάστατος συνεργασία των τριών μονοθεϊστικών παραδόσεων προς, αφ’ ενός, από κοινού αντιμετώπισιν οικολογικών προβλημάτων της Μεσογείου και της ευρυτέρας περιοχής και, αφ’ ετέρου, προαγωγήν της ειρηνικής συμβιώσεως των τέκνων του Αβραάμ. Ευελπιστούμεν ότι θετικαί εξελίξεις εις την περιοχήν, συντόμως θα επιτρέψουν την διεκκλησιαστικήν και διαθρησκειακήν εξέτασιν και εφαρμογήν της εν λόγω ΧΑΡΤΑΣ».

Εκ των ανωτέρω συμπεραίνεται ότι τα προβλήματα της ανθρωπότητος, κατά τον Πατριάρχην της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, είναι οι «ανησυχούντες πιστοί άνθρωποι» που αντιδρούν εις τον αποχριστιανισμόν και το οικολογικόν πρόβλημα! Αυτά είναι τα προβλήματα; Αι λύσεις που προτείνει όμως είναι ακόμη πλέον προβληματικαί! Πρώτη, είναι η «αποδοχή της ετερότητος». Μήπως σας ενθυμίζει τον σκοπόν των νέων θρησκευτικών; Δεύτερον, δημιουργία οργάνου δια την «πρόληψιν και αντιμετώπισιν βιαίων πράξεων», δηλ. θρησκευτική στρατονομία; Δεν γνωρίζει ότι όσοι προέβησαν εις τρομοκρατικήν επίθεσιν εις Ευρώπην και Αμερικήν δρουν μεμονωμένα και δεν είναι δυνατή η πρόληψις, ως λέγουν οι ειδικοί; Είναι ανενημέρωτος η αποσκοπεί αλλού αυτή η πρότασις; Τρίτη λύσις, είναι η οικολογική χάρτα της Μεσογείου δια τα «τέκνα του Αβραάμ».

Δεν πιστεύει ότι μόνα τέκνα του Αβραάμ είναι οι Χριστιανοί; Αυτή είναι η δήθεν Ορθόδοξος μαρτυρία που δίνει εις τας διαθρησκευτικάς συναντήσεις;
Το αποκορύφωμα επήλθε το εσπέρας της 31ης Οκτωβρίου, όταν ωμίλησεν εις τον Σύλλογον Ιμβρίων της Νέας Σμύρνης. Χαρακτηριστικά ανέφερεν εις το τέλος της ομιλίας του: «Εγώ θέλω να με θυμούνται ως τον Βαρθολομαίο Κωνσταντινουπόλεως τον Ιμβριολάτρη»!

Ανεμένομεν από τον Πατριάρχην Αλεξανδρείας να είναι πλέον συνετός. Δυστυχώς εις τον λόγον του μεταξύ άλλων είπε και τα εξής:
«Βρίσκομαι σήμερα κοντά σας μετά από την ευγενική πρόσκληση του Νίκου Κοτζιά (σημ. Ο.Τ.: ο ίδιος δηλώνει άθεος), φίλου αγαπητού, αρωγού σταθερού της Ορθοδοξίας στην Αφρική… ο θρησκευτικός αυτοπροσδιορισμός γίνεται συχνά παράγοντας διχασμού… αυτό συμβαίνει, όταν η θρησκευτική συνείδηση χειραγωγείται από πολιτικές επιδιώξεις… Η αναφορά στο Θεό μοιάζει με το σπόρο που έπεσε στα αγκάθια του μεσσιανισμού, του ολοκληρωτισμού, του σωβινισμού, του φυλετισμού, του φονταμενταλισμού, της ιδεολογικής αποκλειστικότητας. Αγκάθια που τελικά πνίγουν η διαστρέφουν την πηγαία πανανθρώπινη ανάγκη του θρησκεύειν ελευθέρως και καταστρατηγούν τον θρησκευτικό πλουραλισμό. Ζητούμενο λοιπόν είναι η στάση μας απέναντι στον θρησκευτικό πλουραλισμό… Αν τη στάση μας υπαγορεύει ο σεβασμός της συνύπαρξης εντός ενός συναινετικού πλαισίου ανθρωπίνων αξιών, τότε θα πετύχουμε δύο πράγματα: αφενός μεν να διατηρήσουμε ανόθευτη την δική μας αλήθεια, αφετέρου δε να μη φανατίσουμε την δική μας αλήθεια… χρειάζεται να μορφώσουμε τους πιστούς ανθρώπους. Να προβάλλουμε τα στοιχεία που ενώνουν τις θρησκείες, παρά εκείνα που τις χωρίζουν. Να προβάλλουμε τις κοινές αξίες των διαφόρων θρησκειών, παρά τις αντιλήψεις εκείνες περί θρησκευτικής ανωτερότητας, που υπονομεύουν την ανοχή στο διαφορετικό».

Η ομιλία του ετελείωσε με την γνωστήν αγαπολογίαν των οικουμενιστών, ως η αγάπη να μη είναι πρόσωπον, δηλ. ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αλλά ένα βίωμα. Πολλά θα έπρεπε να στηλιτεύση κανείς, αρκούν μόνον δύο. Δεν αντιλαμβάνεται ο Μακαριώτατος ότι, όταν ο άθεος κ. Κοτζιάς είναι «αρωγός της Ορθοδοξίας», δεν το πράττει εξ οικείας βουλήσεως, αλλά πρόκειται επίσης δια «πολιτική επιδίωξη»; Διατί δύο μέτρα και δύο σταθμά;

Επίσης ερωτώμεν: Είναι Επίσκοπος της Εκκλησίας, δια να διαφυλάσση τον θρησκευτικόν πλουραλισμόν η δια να διακηρύττη ότι η αλήθεια είναι μία και μοναδική; Συμφώνως προς τα λεγόμενά του η μοναδικότης της αληθείας «υπονομεύει την ανοχή στο διαφορετικό»! Τι σημαίνει «διαφορετικό», Μακαριώτατε; Δεν υπάρχει δηλαδή πλέον ούτε αίρεσις ούτε δαιμονική πλάνη των θρησκειών;

Από τον λόγον του Πατριάρχου Ιεροσολύμων εσταχυολογήσαμεν τα ακόλουθα:

«Ο πλουραλισμός μας είναι ένα μεγάλο δώρο και είναι επείγον να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου τιμούμε αυτόν τον πλουραλισμό και δεν το θεωρούμε πλέον ως πρόβλημα… Αυτή η δυναμική, αυτή η ενέργεια, της πραγματικής συνύπαρξης συμβαίνει, όταν υπάρχει ένας αληθινός αμοιβαίος σεβασμός και τιμή του ενός προς τον άλλον και όπου υπάρχει μία βαθιά εκτίμηση της κοινής μας ανθρωπιάς και του κοινού μας πεπρωμένου… Για να επεξηγήσουμε τις θέσεις μας, ας φανταστούμε για μία στιγμή την Ιερουσαλήμ χωρίς αυτόν τον θρησκευτικό και πολιτισμικό πλουραλισμό. Θα υπήρχε, στην πραγματικότητα, λίγο από αυτό που ξέρουμε η τίποτα εκεί. Χωρίς τον πλούτο των πολλών ανθρώπινων κοινοτήτων και των ιστοριών μας, χωρίς τα αποδεικτικά στοιχεία γύρω μας από τη θεία-ανθρώπινη συνάντηση στους τόπους, που είναι ιεροί στους Εβραίους, τους Χριστιανούς και τους Μουσουλμάνους, χωρίς την ποικιλία της καθημερινής λατρευτικής εμπειρίας σε κάθε τεταρτημόριο, δεν θα υπήρχε Ιερουσαλήμ, έτσι όπως γνωρίσαμε την Αγία Πόλη… Θα ήταν πολύ καλύτερα αν μιλούσαμε την αλήθεια, ότι η Μέση Ανατολή είναι η γενέτειρα του ανθρώπινου πολιτισμού ο,τι σημαίνει αυτό, για να εκτιμήσουμε άλλους πολιτισμούς και θρησκευτικές εκφράσεις».

Πρέπει να τιμώμεν τον θρησκευτικόν πλουραλισμόν; Έχομεν κοινόν πεπρωμένον;! Τα πολιτιστικά στοιχεία είναι αυτά που υψώνουν την Ιερουσαλήμ εις Αγίαν Πόλιν; Αυτά είναι Ορθόδοξος μαρτυρία; Ο Μακαριώτατος ομιλεί ως εάν η ανθρωπίνη ζωή να ταυτίζεται με τον βιολογικόν κύκλον. Το «πεπρωμένο» (!) του χριστιανού θα είναι το ίδιον με του μουσουλμάνου; Η μετά θάνατον ζωή; Δια τον χριστιανόν ζωή είναι η μόνη αληθής «θρησκεία» και όχι ο πλουραλισμός. Όσο δια τα όσα λέγει δια την Ιερουσαλήμ, είναι ως να ισχυρίζεται ότι οι μιναρέδες της Αγίας Σοφίας είναι αναπόσπαστον στοιχείον του Ναού της του Θεού Σοφίας! Οι Ορθόδοξοι θέλουν Πατριάρχας που να πιστεύουν όχι Πατριάρχας που διδάσκουν κοινωνιολογίαν!

Η πολιτική ανάμειξις

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών εις τον λόγον του διέκρινε τον ρόλον Εκκλησίας και Πολιτείας, αναφέρων μεταξύ άλλων τα εξής:

«η εγγύτητα της χώρας μας με την περιοχή της Μέσης Ανατολής καθώς και η εκεί δραστηριοποίηση των Ελληνορθοδόξων Εκκλησιών, με μακραίωνη ιστορία, καθιστούν τον διαθρησκειακό διάλογο μεταξύ Χριστιανών, Μουσουλμάνων και Εβραίων, ιδιαίτερο πεδίον ενδιαφέροντος για την ελληνική εξωτερική πολιτική… Η Ελλάδα υποστηρίζει τον διαθρησκευτικό διάλογο… το μεγάλο θέμα των προσφύγων και ο τρόπος υποδοχής των από Μεγάλα Κράτη, τα οποία ουσιαστικά πρωτοστάτησαν στην καταστροφή της Μέσης Ανατολής, είναι τα μεγάλα προβλήματα… η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν θα πάψει να εργάζεται και να δέεται υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου»

Καθίσταται προφανές ότι η Πολιτεία έχει ενδιαφέρον προωθήσεως των διαθρησκευτικών συναντήσεων, ενώ η Εκκλησία έχει τον ιδικόν της πνευματικόν ρόλον και δεν δεσμεύεται. Παραλλήλως αυτή η φωνή ήτο και η μόνη που ευθέως επέρριψεν ευθύνας εις τας Μεγάλας Δυνάμεις.
Καθαρά πολιτικόν ήτο το ενδιαφέρον του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, ο οποίος έλαβε σαφή θέσιν:

«Η Ελλάδα, ως η χώρα που γέννησε από την αρχαιότητα τις  πανανθρώπινες ιδέες και οραματισμούς της ζωής για την ειρήνη, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, θα πρέπει να διαμορφώσει μία πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη πολιτική, προκειμένου να διαδραματίζει ένα πρωταγωνιστικό και μεσολαβητικό ρόλο για την ειρηνική επίλυση των πολεμικών διενέξεων, αξιοποιούσα τους άριστους δεσμούς, που διατηρεί με όλες τις χώρες της Μέσης  Ανατολής»

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας ωμίλησε την γλώσσαν της αληθείας εις δηλώσεις του εις το ραδιόφωνον της Εκκλησίας της Ελλάδος:

«Βέβαια, τα θέματα δεν λύνονται με τις Διασκέψεις μόνο, αλλά σε μία εποχή που ακούγονται τόσο πολλές φωνές είναι τεραστίας σημασίας να υπάρχουν τέτοιες δυνατότητες, όπως αυτή, που θρησκευτικοί ηγέτες, εκπρόσωποι του Διπλωματικού και του Πολιτικού κόσμου, αλλά και των Μέσων Ενημέρωσης είναι όλοι μαζί και ανταλλάσσουν σκέψεις, συζητούν… Προφανώς, οι Διασκέψεις και τα ανακοινωθέντα δεν λύνουν τα προβλήματα, αλλά δίνουν μία συμβουλή…».

Είναι εν γνώσει, δηλαδή των Εκκλησιαστικών ταγών, ότι δεν θα επιλυθή κανένα πρόβλημα, όμως συνέρχονται, διότι τους καλεί η Πολιτεία. Άραγε η Πολιτεία δαπανά τόσα χρήματα δια μίαν «συμβουλή»; Τους ενδιαφέρει πράγματι η γνώμη της Εκκλησίας τόσον, ενώ ψηφίζουν σύμφωνα συμβιώσεως, αλλαγάς φύλου, αποτεφρώσεις, τμήμα ισλαμικών σπουδών, αλλοίωσιν των θρησκευτικών κ.α.; Ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιάς έδωσε την απάντησιν κατά την συνέντευξιν τύπου, που παρεχώρησε μετά την ολοκλήρωσιν της συνδιασκέψεως:

«Η Διάσκεψη έγινε με γνώμονα την υπεράσπιση της ανεκτικότητας και του σεβασμού του διαφορετικού, γιατί το διαφορετικό είναι στοιχείο ανάπτυξης της κοινωνίας και, σύμφωνα με τους θρησκευτικούς μας ηγέτες, στοιχείο της θεϊκής πρότασης… Αυτή η πολιτική των Διεθνών Διασκέψεων, είναι μία πολιτική που στηρίζει και τροφοδοτεί την αντίληψη της εξωτερικής μας πολιτικής… Αποφασίσαμε να κάνουμε την επόμενη Διάσκεψη τον Οκτώβριο του 2019. Υπήρξε μία σκέψη μήπως τη μεταφέρουμε σε τρίτη χώρα, αλλά η πλειοψηφία, όλοι θα έλεγα, θέλουν και αγαπούν την Αθήνα και αυτή την πρωτοβουλία θα τη στηρίξουν παραμένοντας στα χέρια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής… Χάρις στην πολιτική μας και την πολιτική του Πατριαρχείου, καθώς και στην αποδοχή σε αυτό το θέμα από την τουρκική κυβέρνηση, ο Ελληνισμός στην Ίμβρο έχει ξανά ζωντανά σχολεία… εξωτερική πολιτική δεν κάνεις μόνο με όποιον συμφωνείς. Έχω μάθει από το θεώρημα που λέει ότι αν όλοι συμφωνού­σαν μαζί μας, η εμείς με όλους, δεν θα χρειαζόταν εξωτερική πολιτική. Θα υπήρχε μία ενιαία παγκόσμια εσωτερική πολιτική. Υπάρχουν τέτοιες θεωρίες. Υπάρχει μία ολόκληρη σχολή στη Γερμανία, η οποία είναι πολύ γνωστή στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης».

Η Πολιτική πίεσις συγκαλεί Προκαθημένους, έχοντας προλάβει πρώτα να τοποθετήση εις τους θώκους των ανθρώπους ομόφρονάς των. Τα ίδια έγιναν και εις το Κολυμβάριον. Εμείς κρατούμεν μίαν ακόμη φράσιν του Υπουργού και την «επαναπροωθούμεν» προς την Κυβέρνησιν, αναφερόμενοι όμως εις τα νέα θρησκευτικά και τα αισχρά νομοσχέδια: «πολύ συχνά, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταστρέφεται η ανθρώπινη ζωή». Διατί όμως δεν ομιλούν οι Προκαθήμενοι; Διατί οι Ορθόδοξοι δεν αντιλαμβανόμεθα ότι αναλόγως ποίοι πολιτικοί τους κατευθύνουν κατά εκεί κινούνται και αυτοί;

Ορθόδοξος Τύπος