Κυριακή Ζ΄ Λουκά -Πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ταπείνωση και ουσιαστική εγγύτητα προς τον Χριστό.

Η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα αναφέρεται σε δύο θαύματα τα οποία τέλεσε ο Χριστός. Την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου και τη θεραπεία της αιμορροούσας γυναίκας.

 Τα δύο αυτά θαύματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν ξεχωριστές διηγήσεις με επιμέρους διδάγματα για μας. Η Εκκλησία μας, όμως, τα περιλαμβάνει σε μια διήγηση γιατί αυτά έγιναν διαδοχικά στον ίδιο χώρο και χρόνο αλλά και γιατί έχουν κοινά μηνύματα να δώσουν σε μας.

-Πρώτα εξετάζοντας το γεγονός της αναστάσεως της κόρης του Ιαείρου βλέπουμε τον Χριστό να επιτελεί το θαύμα με ένα του λόγον «εφώνησε λέγων· Η παίς, εγείρου». Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τις άλλες δύο αναστάσεις νεκρών που καταγράφονται στα Ευαγγέλια, την ανάσταση του υιού της χήρας της Ναΐν, και την ανάσταση του Λαζάρου. Φανερώνεται έτσι η παντοδυναμία του Χριστού. Δεν χρειάζεται να διαμεσολαβήσει και να επικαλεστεί ο Χριστός κάποια άλλη δύναμη. Είναι ο ίδιος Θεός, κύριος της ζωής και, του θανάτου, όπως μας το διαβεβαιώνει και ο ίδιος «εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή». Με τις αναστάσεις νεκρών που έκανε ο Χριστός προμήνυε και τη δική του ανάσταση. Όταν δε αναστήθηκε ο Ίδιος από τους νεκρούς τότε όχι μόνο φανέρωσε την παντοδυναμία και τη Θεότητά του αλλά έδωσε σε όλους εμάς τη δυνατότητα να έχουμε ζωή αιώνια. Δεν δίνει απλά μια προέκταση της παρούσας ζωής μας στον παρόντα κόσμο αλλά έδωσε τη δυνατότητα στον άνθρωπο της αιώνιας ζωής στη βασιλεία Του. Μας το διαβεβαιώνει άλλωστε πάλι ο ίδιος ο Χριστός «ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται». Ο φυσικός θάνατος του κάθε ανθρώπου δεν θα αποτελεί πια το τέλος και την εκμηδένιση αλλά την έναρξη μιας καινούριας αθάνατης ζωής. Ενθαρρυντικά λοιπόν τα μηνύματα για τους ανθρώπους που πιστεύουν αληθινά στον Χριστό. Σε αυτό άλλωστε μας καλεί και ο Ευαγγελιστής με τα θαύματα του Χριστού που μας παραθέτει· να θεμελιώσουμε την πίστη μας στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

-Ένα άλλο διπλό δίδαγμα που μας στέλνει η σημερινή περικοπή είναι ότι ο κάθε άνθρωπος, της κάθε εποχής, για να προσεγγίσει τον Χριστό χρειάζεται να βγει πρώτα από το εγώ του. Οι άνθρωποι έχουν την τάση να περιχαρακώνονται γύρω από τον εαυτό τους και να περιστρέφονται γύρω από τις απόψεις τους. Θα πρέπει ασφαλώς ο άνθρωπος να έχει αξιοπρέπεια και κυρίως να μην λυγίζει μπροστά στον εχθρό ή τον κατακτητή. Μπροστά όμως στον Θεό θα πρέπει να λυγίζουμε τα γόνατα, να ξεφεύγουμε από το εγώ μας και να πορευόμαστε με ταπείνωση στο θέλημα του Θεού. Αυτό έπραξε και ο Ιάειρος ένας αρχισυνάγωγος. Παρά την κοινωνική του θέση ταπεινώθηκε μπροστά στον Χριστό έπεσε «παρά τους πόδας του Ιησού» για να λάβει μετά, την ευεργεσία της ανάστασης της κόρης του. Το ίδιο έπραξε και η αιμορροούσα γυναίκα· «ήλθε και προσέπεσεν αυτώ». Έτσι, εκτός από την πίστη που είχαν οι πιο πάνω, είχαν επίσης κόσμημα την ταπείνωση ενώπιον του Θεού. Έπειτα βλέπουμε τους δύο αυτούς ανθρώπους, Ιάειρο και αιμορροούσα γυναίκα στο πρόβλημά τους, στην ώρα περίστασης να μην κάθονται σπίτι τους και απλά να απελπίζονται. Ξεπερνούν τα όποια εμπόδια, κοινωνική θέση, εγώ και λοιπά και βγαίνουν να συναντήσουν τον Χριστό να λύσει το πρόβλημά τους. Η στάση τους αυτή ανταμείβεται. Έτσι και εμείς πρέπει να μην κλεινόμαστε στον εαυτό μας ή στο τι θα πει ο άλλος, να απελπιζόμαστε σε ένα πρόβλημά μας, μια θλίψη, ένα αδιέξοδο, ίσως σε ένα αμάρτημά μας. Να σηκωθούμε και να προστρέξουμε στον Χριστό τον οποίο θα συναντήσουμε στην Εκκλησία και μέσα από τα μυστήριά της.

-Ένα τελευταίο μήνυμα που θα επισημάνουμε είναι η σωστή στάση μας απέναντι στον Θεό. Μπορεί να θρησκεύουμε, να είμαστε μέσα στην Εκκλησία, να ακούμε το Ευαγγέλιο αλλά να μην τελεσφορούμε πνευματικά. Αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει. Γιατί να μην καρποφορούμε ενώ κάνουμε όλα τα καθήκοντά μας ως χριστιανοί; Μήπως τα κάνουμε μηχανικά, ή από συνήθεια; Ή αυτό που κάνουμε είναι αποτέλεσμα της βαθιάς πίστης και αγάπης μας προς τον Θεό; Το πλήθος, όταν ο Χριστός πορευόταν προς το σπίτι του Ιαείρου, ήταν τόσο πολύ ώστε λέγει ο Πέτρος «οι όχλοι συνέχουσί σε και αποθλίβουσι». Όμως παρόλο που ήταν τόσο κοντά στον Χριστό δεν λαμβάνει κανείς κάποια ευεργεσία παρά μόνο η αιμορροούσα. Είναι γιατί η γυναίκα αυτή πλησίασε τον Χριστό και ήταν κοντά του όχι μόνο τοπικά αλλά και τροπικά. Έτσι χρειάζεται και ο κάθε χριστιανός πέρα από τα τυπικά του καθήκοντα ή την συμμετοχή του στις ακολουθίες να βρίσκεται και ο νους και η καρδιά του συγκεντρωμένα στον Θεό.

Σπουδαία λοιπόν τα μηνύματα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής τα οποία καλούμαστε να εφαρμόσουμε στη ζωή μας: Πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ταπείνωση και ουσιαστική εγγύτητα προς τον Χριστό. Έτσι θα μπορέσουμε και εμείς να μετάσχουμε στη χάρη Του.

† Αρχιμανδρίτης Τυχικός