Για την πίστη μας (Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

1. Ὁ παλαιός Ἰσραήλ, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, βάδιζε ἀπό τήν Αἴγυπτο γιά τήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Ὁ δρόμος γιά τήν γῆ αὐτή ἦταν περίεργος μέ μυστικά δρομάκια, ἀλλά ὁδηγοῦσε σταθερά καί βέβαια στόν προορισμό. Ἔτσι καί ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πορευόμαστε πρός τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καί οἱ πρῶτοι χριστιανοί λέγονταν οἱ «ἐπί τῆς ὁδοῦ» (Πράξ. 9,2). Ἀλλά πρέπει νά βαδίζουμε τόν σωστό δρόμο πρός τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ σωστός δρόμος εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πίστη. Ὁ δρόμος αὐτός εἶναι πεπατημένος, γιατί τόν περπάτησαν οἱ ἅγιοι. Οἱ αἱρέσεις μᾶς μπερδεύουν τόν δρόμο γιά τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. 

Γι᾽ αὐτό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἀνάγκη νά μάθουμε ἀπό ποῦ πάει ὁ σωστός δρόμος τοῦ Θεοῦ. Νά μάθουμε, δηλαδή, ποιά εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας, αὐτή πού μᾶς σώζει. Γι᾽ αὐτό καί σᾶς παρακαλῶ νά ἀκούετε μέ ἐνδιαφέρον τά κηρύγματά μου αὐτά, τά ὁποῖα σᾶς παραδίδω καί γραπτῶς σέ φυλλάδιο.

2. Τό πρῶτο πού θέλω νά σᾶς πῶ, ἀδελφοί, εἶναι ὅτι ἡ πίστη μας δέν εἶναι μιά φιλοσοφία, δέν εἶναι ἐφεύρημα κάποιου μέ σοφό μυαλό, δέν εἶναι ἀνθρώπινη ἀνακάλυψη, ἀλλά εἶναι θεία ἀποκάλυψη. Μᾶς τήν φανέρωσε ὁ Θεός διά μέσου ἁγίων ἀνθρώπων, τῶν Πατριαρχῶν καί τῶν Προφητῶν στήν Παλαιά Διαθήκη, καί τῶν ἁγίων Ἀποστόλων στήν Καινή Διαθήκη. Ἑπομένως, ἀφοῦ τήν πίστη μας μᾶς τήν φανέρωσε ὁ Θεός, πρέπει νά τήν δεχόμαστε χωρίς καμμία ἀμφισβήτηση, ἀλλά νά τήν ἀγκαλιάζουμε ὁλόκαρδα, νά τήν πιστεύουμε ὁλόψυχα. Ἡ θρησκεία μας ἀρχίζει μέ τό ΠΙΣΤΕΥΩ, πού σημαίνει «ἐμπιστεύομαι», δέν ἀμφιβάλλω καθόλου. Οἱ ἐρωτευμένοι ἐμπιστεύονται! Ἔτσι καί τήν πίστη μας πρέπει νά τήν ἐρωτευθοῦμε καί νά δοθοῦμε σ᾽ αὐτήν, νά ταυτιστοῦμε μέ αὐτήν. Καί ἀφοῦ δεχθοῦμε ἔτσι τήν πίστη μας, ἀνερώτητα καί ἀναμφίβολα, ἔπειτα νά προσπαθοῦμε μέ τόν νοῦν καί μέ τήν λογική νά τήν νοήσουμε, ὅσο εἶναι δυνατόν, καί νά τήν ἐκφράσουμε, γιά νά μποροῦμε νά τήν δίνουμε καί στούς ἄλλους, στά παιδιά σας, ὦ σεῖς καλοί γονεῖς. Ὁ χριστιανισμός δέν καταργεῖ τήν γνώση τοῦ νοῦ οὔτε τήν σκέψη, ἀλλά ἀντίθετα τήν χρησιμοποιεῖ, γιά νά δώσει στόν κόσμο τίς ἀλήθειές του.

3. Ἄν, ἀγαπητοί μου, δεχθοῦμε τήν πίστη μας, ὅπως εἴπαμε παραπάνω, ὁλόκαρδα καί ὁλόψυχα, χωρίς καμμιά-καμμιά ἀμφιβολία, ἄν ἀφήσουμε τήν πίστη μας νά ποτίσει ὅλο μας τό εἶναι, τότε θά γίνουμε ἄλλοι ἄνθρωποι, μέ μεταμορφωμένα τά συναισθήματά μας καί τήν ὅλη μας συμπεριφορά. Θά γίνουμε πραγματικά ἄνθρωποι. Ἀπό παλιά ὁ προφήτης Ἡσαΐας, μιλώντας γιά τόν ἄνθρωπο τόν ἔχοντα πίστη στόν Θεό, τόν παρίστανε ἄλλοτε μέ πλήρη ἐμπιστοσύνη στόν Θεό (8,17. 30,15), ἄλλοτε μέ ζωντανή ἐλπίδα (8,17) καί ἄλλοτε ὡς ἐφαρμόζοντα γενικά τό ἀγαθό, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ (1,16 ἑξ. 28,17). Ὁ δέ ἀπόστολος Παῦλος λέγει ὅτι «ἡ πίστη στόν Χριστό ἐκδηλώνεται ἔμπρακτα μέ ἀγάπη» (Γαλ. 5,6). Ἡ πίστη, δηλαδή, στόν Θεό πλουτίζει τόν ἄνθρωπο μέ πολλές ἀρετές καί τόν κάνει χαριτωμένο. Ἔτσι, ἄν ἔχουμε πίστη φαίνεται ἀπό τό ἄν ἔχουμε τούς καρπούς της, τίς ἀρετές. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγει, «νά ἐξετάζουμε τούς ἑαυτούς μας, ἄν ἔχουμε πίστη» (Β´ Κορ. 13,5).

Ἄν ἔχουμε σωστή καί δυνατή πίστη, τότε θά μποροῦμε νά κάνουμε καί θαύματα. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μᾶς εἶπε: «Ἄν ἔχετε πίστη χωρίς ἀμφιβολία, ἄν πεῖτε σ᾽ αὐτό τό βουνό “σήκω καί πέσε στήν θάλασσα”, θά γίνει. Καί ὅλα ὅσα ζητήσετε στήν προσευχή μέ πίστη θά τά λάβετε» (Ματθ. 21,21). Ὅλη ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι γεμάτη ἀπό θαύματα τῶν ἁγίων της, πού συμβαίνουν πάντοτε καί σέ κάθε ἐποχή. Τά θαύματα δέ αὐτά προέρχονται ἀπό τήν ζωντανή πίστη τῶν ἁγίων, ἀπό τόν στενό σύνδεσμό τους μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν παντοδύναμο Θεό.

4. Χριστιανοί μου, νά φροντίζουμε νά εἴμαστε στερεοί στήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας. Στήν προσευχή μας νά λέμε συχνά: «Χριστέ, στερέωσέ μου τήν πίστη μου καί τήν ἀγάπη μου σέ Σένα»! Ἄν ἔχουμε στερεή πίστη καί θερμή ἀγάπη στόν Ἰησοῦ Χριστό, τότε θά γευόμαστε καί ὅλα τά ὡραῖα τοῦ Θεοῦ, γιατί ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης λέγει ὅτι «ἡ πίστη εἶναι τό θησαυροφυλάκιο τοῦ Θεοῦ»!1

Ἀδελφοί μου, ἄς φροντίζουμε νά εἴμαστε πιστοί χριστιανοί. Ὁ δέ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός μᾶς λέγει ὅτι «πιστός» χριστιανός εἶναι ἐκεῖνος πού κοινωνεῖ μέ τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας καί μένει σταθερός σ᾽ αὐτήν. «Ἄπιστος», ἀντίθετα, εἶναι ἐκεῖνος πού ἀρνεῖται τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας καί μένει ἔξω ἀπ᾽ αὐτήν. Αὐτός κοινωνεῖ μέ τά ἔργα τοῦ Διαβόλου.2

Mέ πολλές εὐχές

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

1. Στό βιβλίο του «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου».
2. Βλ. Νίκου Ματσούκα, Δογματική καί Συμβολική ΘεολογίαΒ´, σ. 23 ἑξ.