Όταν ο άνθρωπος μένει μακριά από τον Θεό, τότε όλα τα βλέπει απλά ως ύλη.

Πεθαίνεις. Θάβεσαι σε εμβρυακή στάση σ' ένα οργανικό κουκούλι και μετά γίνεσαι δέντρο

Όταν ο άνθρωπος μένει μακριά από τον Θεό, τότε όλα τα βλέπει απλά ως ύλη. Τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο κυριαρχεί η λατρεία της ύλης και οι διάφορες ανατολίτικες κοσμοθεωρίες (που γίνονται όλο και πιο πολύ της μόδας) δεν  μπορούν να καλύψουν τα υπαρξιακά κενά του αδιάφορου ανθρώπου. Αποτέλεσμα ακόμα και ο θάνατος να αναφέρεται σε ένα κομμάτι ύλης... Δείτε την νέα μόδα που δημιουργήθηκε... Κι ας λυπηθούμε όλοι μαζί. Ο κόσμος είναι πλασμένος από τον Θεό. Και όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του. Αλλά κάποια παιδιά έχουν αποκηρύξει και αρνηθεί τον πατέρα τους. Για τα παιδιά αυτά η ζωή εδώ τελειώνει με το θάνατο και το σώμα, ο ναός του Θεού, είναι απλά βιολογική τροφή για ένα δέντρο! Τι άλλο θα δούμε ακόμα; Εκεί μας οδηγούν και οι αποτεφρώσεις και οι πολιτικές κηδείες και τα σύμφωνα συμβίωσης... Είναι όλα μικρά βήματα για το άλμα της αποχώρησής μας από τον Θεό. Αυτό που ζητά, που προβάλει και που επιτάσσει η νέα Τάξη και η νέα Εποχή! 

Αναρτούμε ολόκληρο το άρθρο του Άρη Δημοκίδη, χωρίς να σχολιάσουμε τίποτα περισσότερο: 

Κανονικά, μετά το θάνατό μου θα ήθελα να αποτεφρωθώ, έπειτα από μια διασκεδαστική πολιτική κηδεία. Σήμερα όμως έμαθα, χάρη στον Πάνο Κ. για μια νέα «εφεύρεση» που μου ταιριάζει ακόμα πιο πολύ:

Ξεχνάμε φέρετρα, τάφους και συνηθισμένες κηδείες. Υπάρχει ένας αντισυμβατικός τρόπος ταφής που επινοήθηκε στην Ιταλία. Ονομάζεται Capsula Mundi και δημιουργοί του είναι οι designers Anna Citelli και Raoul Bretzel. Αυτοί οι δύο έφτιαξαν μία οργανική, βιοδιασπώμενη κάψουλα που μετατρέπει το σώμα του νεκρού σε δέντρο. Για να συμβεί αυτό, το σώμα χρησιμοποιείται ως πηγή θρεπτικών συστατικών που θα επιτρέψουν στο δέντρο να μεγαλώσει.

Aυτή η οργανική, βιοδιασπώμενη κάψουλα είναι φτιαγμένη από 100% βιοδιασπώμενο πλαστικό (φτιαγμένο από άμυλο αν κατάλαβα καλά). Θα φυτεύεται στη γη σαν σπόρος. 

Όταν στο χώρο του νεκροταφείου φυτευτούν πολλές τέτοιες κάψουλες, αντί για νεκροταφείο με μνήματα, θα έχουμε ένα δάσος από δέντρα. Κι οι συγγενείς κι οι φίλοι θα μπορούν να φροντίζουν το δέντρο - θα είναι ουσιαστικά δικό τους. Η Anna Citelli και ο Raoul Bretzel δεν κατάφεραν να δοκιμάσουν το σχέδιό τους στην Ιταλία, όπου και το δημιούργησαν, μια και αυτού του είδους η ταφή απαγορεύεται με νόμο. Όμως είναι νόμιμη σε μέρη των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, οπότε το πρότζεκτ μπορεί σύντομα να αποκτήσει τη δική του ζωή (μέσα απ' τον θάνατο).

Το βρίσκω υπέροχο, και αν εκ πρώτης όψεως μου φάνηκε μακάβριο, τελικά το θεωρώ ελπιδοφόρο: Η ζωή σου συνεχίζεται με άλλες μορφές.

ΥΓ. Όταν είχαμε φυτέψει ένα δέντρο στη μνήμη της μαμάς μου, είχα γράψει γι' αυτό με φωτογραφίες μας, χαρακτηρίζοντάς το ως Μια απ' τις Ομορφότερες Εμπειρίες της Ζωής μου. Νομίζω ότι αν η ίδια η Άρτεμη είχε γίνει δέντρο, θα ήταν ακόμα ομορφότερη η εμπειρία. (Από: lifo.gr )

Έτσι ολοκληρώνει ο κειμενογράφος το άρθρο του. Πλήρης αποδόμηση της ψυχής. Απλή ύλη. Σε λίγες μέρες θα εορτάσουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου. Τα δέντρα έσκυβαν, λύγιζαν τα κλαδιά τους, προσκυνούσαν με αυτόν τον τρόπο την Μητέρα του Θεού. Τη μητέρα μας. Εμείς αναζητούμε νέες λύσεις, πιο οικολογικές από μια απλή πολιτική κηδεία και μία αποτέφρωση... (Από:opougis)