Εγκύκλιος Μητροπολίτου Δράμας Παύλου για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η    Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΣΕΒΑΣΜΙΑΣ

ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ  2015

Π Α Υ Λ Ο Σ

Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Δράμας, προς τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

          Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

          Ἄν «ὁ θάνατος τῶν ὁσίων εἶναι τίμιος καί ἡ μνήμη δικαίου συνοδεύεται ἀπό ἐγκώμια» (Ψαλμ. 115,6) πόσο μᾶλλον τή μνήμη τῆς ἁγίας τῶν ἁγίων, τῆς ἀειπαρθένου Θεοτόκου, πρέπει νά τήν ἐπιτελοῦμε μέ τίς μεγαλύτερες εὐφημίες ; Ἰδιαίτερα σήμερα πού ἑορτάζομε τήν ἐπέτειο τῆς ἁγίας κοιμήσεως ἤ μεταστάσεώς της.

          Γι’ αὐτήν συνέβησαν θεῖες προρρήσεις θεολήπτων προφητῶν, θαυματουργίες πού προεδείκνυαν ὅτι ἐπρόκειτο νά ἔλθη τό μέγα θαῦμα τῆς οἰκουμένης ἡ Θεομήτωρ Μαρία.  

          Ἡ σημερινή θεομητορική ἑορτή δέν εἶναι πένθιμη, εἶναι παγκόσμια πανήγυρη καί χαρμόσυνη ἑορτή, διότι ὁ θάνατός Της εἶναι ζωηφόρος ἀφοῦ τήν μεταβιβάζει σέ οὐράνια καί ἀθάνατη ζωή. Μετέβη ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ στόν οἰκεῖο Της τόπο, στά δεξιά τοῦ παμβασιλέως Χριστοῦ, ὅπως λέγεται γι’ αὐτήν ἀπό τόν ψαλμωδό προφήτη :  «Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» (Ψαλμ. 44,11).

          Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἑρμηνεύοντας τόν στίχο αὐτό μᾶς λέει : «Ὡς ἱματισμό διάχρυσο πρέπει νά ἐννοήσουμε τό διαυγές σῶμα Της, στολισμένο μέ τίς παντοειδεῖς ἀρετές ̇ διότι μόνο Αὐτή κατέχει τώρα μαζί μέ τό θεοδόξαστο σῶμα καί μέ τόν Υἱό τόν οὐράνιο χῶρο». (ΕΠΕ, τ.10, ὁμιλ. 37). Δέν ἦταν δυνατό γῆ, τάφος καί θάνατος νά κρατήσουν ὡς τό τέλος τό ζωαρχικό καί θεοδόχο σῶμα της. 

          Τό θεομητορικό σῶμα ἀποκαλεῖται ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες καί τούς ὑμνωδούς Ζωαρχικό. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης παρατηρεῖ ὅτι, σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Διονύσιο τόν Ἀρεοπαγίτη, ἡ λέξις «Ζωαρχικόν» ἀποδίδεται κυρίως μόνο στόν Θεό καί κατά δεύτερο λόγο ἀποδίδεται τό ὄνομα καί ἡ ἰδιότητα αὐτή στήν Θεοτόκο. Αὐτό γίνεται κατά τόν Ἅγιο Ἀνδρέα Κρήτης διότι  «Ζωαρχικόν ἄρα τῆς Θεοτόκου τό σῶμα, ὅλων αὐτό τῆς Θεότητος τό ζωαρχικόν εἰσδεξάμενον πλήρωμα».

          Γι’ αὐτό εὔλογα τό σῶμα πού γέννησε συνδοξάζεται μέ τό γέννημα μέ δόξα θεοπρεπῆ καί σύμφωνα μέ τό προφητικό ἆσμα μαζί μέ τόν προηγουμένως ἀναστηθέντα τριήμερο Χριστό συνανίσταται ἡ κιβωτός τοῦ ἁγιάσματός Του. «Ἀνάστηθι, Κύριε, εἰς τήν ἀνάπαυσίν σου, σύ καί ἡ κιβωτός τοῦ ἁγιάσματός σου» (Ψαλμ. 131,8). Ἀπό τόν ὑπερουράνιο χῶρο ἀστράπτει τίς μαρμαρυγές καί τίς χάριτες μέχρι τή γῆ, λαμπρότατες, φωτίζοντας τούς πιστούς, προσκυνουμένη, θαυμαζομένη καί ὑμνουμένη. Ἔχοντας τόν οὐρανό κατάλληλο κατοικητήριο, στόν ὁποῖο μετατέθηκε σήμερα ἀπό τή γῆ, στέκεται ἀνάμεσα στό Θεό καί σ’ ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος, ὡς  : «κλίμαξ μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν».

          Ὅπως λοιπόν ὁ Κύριος, ἀφοῦ μόνο δι’ Αὐτῆς ἐπεδήμησε πρός ἐμᾶς, φανερώθηκε στή γῆ καί συναναστράφηκε μέ τούς ἀνθρώπους, ἐνῶ πρίν ἀπό Αὐτήν ἦταν ἀθέατος στή γῆ, ἔτσι κάθε ἀποκάλυψι θείων μυστηρίων καί πνευματικῶν χαρισμάτων, χωρίς Αὐτήν, εἶναι γιά ὅλους ἀδύνατη. 

          Αὐτή εἶναι τό ἐγκαλλώπισμα ὅλης τῆς κτίσεως, ἡ ἀρχή, ἡ πηγή, ἡ ρίζα τῶν ἀπορρήτων ἀγαθῶν, ἡ κορυφή καί τελείωση κάθε ἁγίου. Ἐάν ἐμεῖς μιμούμεθα τήν Θεοτόκο καί ἀγωνιζόμαστε γιά τή σωτηρία μας, Αὐτή ὡς μητέρα μας στοργικωτάτη θά μᾶς φυλάττῃ ἀπό κάθε βλάβη ὁρατῶν καί ἀοράτων ἐχθρῶν, πρεσβεύουσα γιά μᾶς πρός τόν Υἱόν Της. «Ἐξεζήτησαν οἱ ἁμαρτωλοί διά Σοῦ τόν Θεόν καί ἐσώθησαν» ̇ ἀναφωνεῖ ὁ Ἅγιος Γερμανός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως στόν ἐγκωμιαστικό του πρός Αὐτήν λόγο.

          Πρέπει νά ἐλπίζουμε στήν Παναγία μας. Νά τήν παρακαλοῦμε νά εἶναι κοντά μας. Στόν βίο τοῦ ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου βλέπουμε πόσο δραστική εἶναι ἡ βοήθειά Της. «Τήν Σαρακοστή τοῦ 1982 τοῦ ἐμφανίσθηκε σέ ὅραμα ἡ Παναγία. Εἶδε ὅτι βρισκόταν σέ ἕνα τελωνεῖο καί ἔπρεπε νά ἑτοιμάση τά χαρτιά του γιά κάποιο μακρινό ταξίδι. Παρόλο πού ὑπῆρχαν πολλοί ἄνθρωποι στό τελωνεῖο, κανένας δέν φρόντιζε νά τόν ἐξυπηρετήση. “Ποιός θά μέ βοηθήση ; σκεφτόταν. Δέν βρίσκεται κανένας νά ἐνδιαφερθῆ;”. Καί, ἐνῶ ἦταν σέ ἀγωνία, παρουσιάσθηκε μπροστά του μία ἀρχόντισσα μέ λαμπερό πρόσωπο καί ὁλόχρυσα ἐνδύματα, πού ἄστραφτε ὁλόκληρη ! Τοῦ πῆρε ἀπό τά χέρια τά χαρτιά, τά ἔβαλε στόν κόρφο Tης καί χτυπώντας τoν ἁπαλά στόν ὦμο τοῦ εἶπε μέ πολλή καλωσύνη : “Μήν ἀνησυχεῖς, ἐγώ θά σέ βοηθήσω ̇ ὁ Υἱός μου εἶναι Βασιλιάς”».

          Ὦ Ὑπεραγία Θεοτόκε πῶς νά περιγράψουμε τή δόξα Σου ; Ἐσύ εἶσαι τό θέμα τῶν προφητῶν, ἡ ἀρχή τῶν Ἀποστόλων, τό ἑδραίωμα τῶν μαρτύρων.

          Ἡ ἱερή Σου μνήμη ἁγιάζει αὐτούς πού τήν χρησιμοποιοῦν, μόνη ἡ ἀναφορά τοῦ ὀνόματός Σου καθιστᾶ τόν ἀνθρώπινο νοῦ καθαρώτερο, καταλάμπεται ἡ διάνοια καί τό πνεῦμα διότι ἔγινες ταμιοῦχος καί χῶρος ἐπουρανίων χαρίτων. 

          Ἀπό τό ἱερό Σου ἐνδιαίτημα ἐδῶ στό Παγγαῖο Ὄρος ὅπου πλουσία ξεχύνεται αἰῶνες τώρα ἡ χάρη Σου διά τοῦ θαυματουργοῦ, ἀχειροποιήτου ἐκτυπώματός Σου, Σέ ἱκετεύουμε καί Σέ παρακαλοῦμε, μετάδωσε πλούσια στόν λαό Σου τά χαρίσματά Σου. Δῶσε λύσι στά δεινά πού μας κατέχουν. Δικά μας καί ξένα, ἐξωτερικά καί ἐσωτερικά. Φέρε τή βοήθεια καί θεραπεία Σου ὡς ἀντίμετρο στά πάθη μας, σκορπίζοντας στίς ψυχές καί τά σώματα πλούσια τή χάρι Σου. ΑΜΗΝ.     

  Διάπυρος πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον εὐχέτης πάντων ὑμῶν 

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΔΡΑΜΑΣ Π Α Υ Λ Ο Σ