ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
«Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν
ἁμαρτιῶν αὐτῶν».
Ὁ Κύριος, ὁ Θεός σου, εἶναι ἕνας Κύριος πού ἀναγνωρίζεται ὡς Πατέρας, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα. Ὁ Υἱός ἔχει γεννηθεῖ ἀπό τόν Πατέρα ἀνάρχως, ἀχρόνως καί ἀπαθῶς, ὡς Λόγος, Αὐτός, ἐπειδή ἔχρισε ἀπό τόν ἑαυτό Του, τήν ἀνθρώπινη φύση πού ἔλαβε ἀπό ἐμᾶς, ὀνομάστηκε Χριστός.
Τό Ἅγιον Πνεῦμα προέρχεται ἀπό τόν
Πατέρα, ὄχι ὅμως μέ γέννηση, ἀλλά μέ ἐκπόρευση. Αὐτός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός
Θεός. Οἱ νόμοι πού διέπουν τό ἀνθρώπινο ὄν εἶναι δύο: ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας καί ὁ
νόμος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἡ ἁμαρτία, ὅταν εἰσῆλθε στόν ἄνθρωπο,
προσαρμόστηκε μέσῳ τῆς ἐλεύθερης βουλήσεως τοῦ ἀνθρώπου στήν ἀνθρώπινη φύση
καί, κυρίως στό χοϊκό μέρος της, στό σῶμα. Ἡ ἁμαρτία αἰχμαλώτισε εὐκολότερα τό
χοϊκό σῶμα ἀπ’ ὅ,τι τήν θεοειδῆ ἀνθρώπινη ψυχή.
Μέσῳ τῆς κληρονομικῆς τρωτότητος τῆς
φύσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐνοίκησε μέσα της ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας[1]
καί κυριάρχησε ὁ διττός θάνατος, ὁ πνευματικός καί ὁ σαρκικός. Διό τῆς ἀρρήτου φιλανθρωπίας,
τῆς Ἐνανθρωπήσεώς Του, -ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου- ὁ Κύριος Ἰησοῦς
Χριστός εἰσήγαγε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον στό θεανθρώπινο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί ἔτσι
ὁ νόμος τοῦ Πνεύματος, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ ἐκ τοῦ Πατρός, διά τοῦ Υἱοῦ ἐν Πνεύματι
Ἁγίῳ, μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τόν νόμο τῆς ἁμαρτίας.
«Τῶν Προπατόρων ἔλυσας τήν λύπην,
χαράν ἡμῖν κυήσασα, τόν ζωοδότην καί λυτρωτήν Παναγία Θεοτόκε ὅν ἐκτενῶς ἰκέτευε,
σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν»[2].
Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διά τῆς
πίστεως ἐν Χριστῷ, μᾶς δώρισε διττή ἐλευθερία: κατέλυσε τήν τυραννική ἐξουσία τῆς
ἁμαρτίας καί καθαίρεσε τήν τυραννία τοῦ θανάτου. Μόνον ἄνθρωποι πού προσπαθοῦν
νά γίνουν θεοί, χωρίς τόν Τριαδικό Θεό, ἐπιτρέπουν στά σαρκώδη θηρία καί στούς
δαίμονες νά κατοικήσουν μέσα τους καί μή βλέποντας τό ἄνοιγμα τῆς ἀβύσσου, αὐτοκτονοῦν,
ὡς αὐτοκατάκριτοι.
Ἐκεῖ, στό πεδίον τῆς ὕβρεως, γεννιέται
ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου τοῦ ἀνθρώπου πού θέλει νά διαρρήξει τό θαῦμα καί τά ὅρια τῆς
δημιουργίας· «φάσκοντες εἶναι σοφοί, ἐμωράνθησαν»[3].
Ἐν τούτοις, αὐτοί πού ὑποτάχθηκαν
πλήρως στό Πνεῦμα τό Ἅγιον, πού εἶναι ἡ ψυχή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, αὐτοί,
σκέφτονται καί πράττουν ὅ,τι πνευματικό· ἑορτάζοντας τά Χριστούγεννα μέ τόν Σωτῆρα
καί Λυτρωτήν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Θεόν ἡμῶν.
Ἡ Ἐκκλησία, ἐπιδείξασα Κύριον
φιλάνθρωπον Χριστόν σήμερα ὡς βρέφος, ἐγνώσθη τῷ κόσμῳ καί Θεός τέλειος, ὁ Ἰησοῦς·
καί ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φυτεύει στά χείλη τῶν Ὀρθοδόξων τόν ὕμνον.
«Ἡ Γέννησίς Σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἀνέτειλε
τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γάρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπό ἀστέρος
ἐδιδάσκοντο, σέ προσκυνεῖν τόν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης, καί σέ γινώσκειν ἐξ ὕψους
Ἀνατολήν. Κύριε δόξα σοι».
Ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος ἔχει δηλώσει
σέ κάθε ψυχή ἀκριβέστερα καί λαμπρότερα τό τέλειο μυστήριο τοῦ χριστιανισμοῦ,
τό ὁποῖο εἶναι ἡ ἔλλαμψις τοῦ Ἐπουρανίου Φωτός μέ τήν Ἀποκάλυψη καί δύναμη τοῦ
Πνεύματος, γιά νά μή νομίσει κανείς ὅτι ὑπάρχει μόνον ὁ φωτισμός τοῦ πνεύματος,
μέσῳ τῆς γνώσεως νοημάτων καί κινδυνεύσει ἀπό ἄγνοια καί ραθυμία νά μήν ἐπιτύχει
τό τέλειο μυστήριο τῆς Χάριτος.
Ὅποιος λοιπόν, ἔχει θεῖο Βάπτισμα καί ἐνδύεται
τόν Χριστόν καί ἅγιο Χρῖσμα καί γι’ αὐτό καλεῖται μέ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ,
Χριστιανός, πρέπει νά ζεῖ καί μέ τρόπο ἅγιο, ἀποδεικνύοντας μέ ἔργα καί λόγια
καί λογισμούς, ὅτι ἡ ὀνομασία του εἶναι ἀληθινή. Δηλαδή, ὄχι Χριστούγεννα,
χωρίς Χριστό( μέ ρεβεγιόν καί φιέστες). Διότι μ’ αὐτή τήν ὀνομασία Χριστιανός, ἐπισημαίνεται
τόσο ἡ δύναμις κατά τῶν παθῶν, ὅσο καί ἡ ἀπόκτησις τοῦ πλούτου τῶν ἀρετῶν.
Κορύφωμα ὅμως πρός τό ὁποῖο τείνουν αὐτά,
εἶναι καί ἡ πρός τόν Τριαδικό Θεό καί γιά χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐν Χριστῷ τῷ Ἐνανθρωπήσαντι,
ἀγάπη πρός τόν πλησίον.
Ἔτσι λοιπόν θεωροῦμε, ἁγία γερόντισσα,
ἀνάμεσα καί σέ ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους χριστιανούς, δέν ὑπολογίζονται στό γένος τοῦ
Χριστοῦ, ὅλοι ὅσοι φέρουν τό ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ, ἀλλά ὅσοι ζοῦν κατά τό
θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Τρέφονται ἀπό τήν ἁγία διδασκαλία Του καί ἀναπληρώνουν
τίς παραλείψεις, μέ τό μυστήριον τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως.
Στόν Ἐνανθρωπήσαντα Βασιλέα Υἱόν τοῦ
Θεοῦ, ἡ Βασιλεία, ἡ Δύναμις καί ἡ Λύτρωσις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
[1](Ρωμ.7,23)
[2](Ὕμνος
τῆς Ἐκκλησίας μας)
[3](Ρωμ. )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου