Μετεωρίτικοι Στοχασμοί
*"Τὸ Φῶς τῶν Σαράντα Ἡμερῶν"*
Ξημέρωσε 15 Νοεμβρίου καὶ οἱ καμπάνες χτυποῦσαν μελωδικὰ στὸ χωριό. Ὁ γέροντας Ἰωσὴφ ἄνοιξε τὴν ἐκκλησία πρὶν τὴ χαραυγή, ὅπως ἔκανε κάθε χρόνο γιὰ τὸ πρῶτο Σαρανταλείτουργο.
Μέσα στὸ ναό, τὸ καντήλι ἔτρεμε ἁπαλά. Ὁ
γέροντας θυμήθηκε τὰ λόγια τοῦ δασκάλου του: "Ἡ Σαρακοστή, παιδί μου, δὲν
εἶναι στέρηση. Εἶναι προσμονή, εἶναι προετοιμασία τῆς καρδιᾶς γιὰ τὸ μεγάλο
μυστήριο."
Σιγά-σιγά, οἱ
χωριανοὶ ἄρχισαν νὰ φτάνουν. Πρώτη ἡ μικρὴ Ἑλένη μὲ τὴ γιαγιά της, κρατῶντας μιὰ
μικρὴ λαμπάδα. Ὕστερα ὁ Μανώλης ὁ ψαρᾶς, ὁ δάσκαλος, οἱ νέοι, οἱ γέροι.
"Καλὴ Σαρακοστή!" ψιθύριζαν ὁ ἕνας στὸν ἄλλον, καὶ στὰ μάτια τους ἔλαμπε κάτι τὸ ἱερό.
Σαράντα μέρες
πνευματικοῦ ἀγῶνα ξεκινοῦσαν. Σαράντα αὐγὲς μὲ προσευχή. Σαράντα βράδια μὲ
νηστεία καὶ μετάνοια. Ὅλα γιὰ νὰ ὑποδεχτοῦν Αὐτὸν ποὺ ἔρχεται, τὸ Θεῖο Βρέφος
στὴ φάτνη.
*Ἠθικὸ Δίδαγμα:*
Ὁ πνευματικὸς ἀγῶνας δὲν εἶναι βάρος, ἀλλὰ πτέρωμα τῆς ψυχῆς. Ὅταν ἡ
καρδιὰ προετοιμάζεται μὲ νηστεία καὶ προσευχή, τὰ Χριστούγεννα γίνονται ἀληθινὴ
γέννηση τοῦ φωτὸς μέσα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου