Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη δύναμις ἀπὸ τὸν Σταυρὸν

 

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη δύναμις ἀπὸ τὸν Σταυρὸν

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Κολασ. α΄ 20) διακηρύσσει:

 «καὶ δι’ αὐτοῦ ἀποκαταλλάξαι τὰ πάντα εἰς αὐτόν, εἰρηνοποιήσας διὰ τοῦ αἵµατος τοῦ σταυροῦ αὐτοῦ, δι’ αὐτοῦ εἴτε τὰ ἐπὶ τῆς γῆς εἴτε τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Κολασ. α΄, 20). (Δηλ.: Καὶ δι’ αὐτοῦ ὁ Θεὸς εὐηρεστήθη νὰ συνδιαλλάξῃ καὶ νὰ συµφιλίωσῃ ὅλα πρὸς τὸν ἑαυτόν του. Καὶ εἰρήνευσε µὲ τὸ αἷµα καὶ τὴν θυσίαν τοῦ σταυρικοῦ του θανάτου εἴτε τοὺς ἐπὶ γῆς ἀνθρώπους µὲ τὸν Θεὸν καὶ µεταξύ τους, εἴτε τοὺς ἐν οὐρανοῖς ἀγγέλους, τοὺς ὁποίους ἐσυµφιλίωσε µὲ ὅλους µας).

  Μεγάλη ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ καὶ ὅπως λέγει ὁ Χρυσορρήμων Ἰωάννης:

  «Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ βάση τῆς σωτηρίας μας, ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ προϋπόθεση τῶν ἄπειρων ἀγαθῶν. Χάρη σ’ αὐτὸν ἐμεῖς ποὺ προηγουμένως ἤμαστε ἀτιμασμένοι κι ἔκπτωτοι ἀπ’ τὸν Παράδεισο, τώρα ἀναδειχθήκαμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Χάρη σ’ αὐτὸν δὲ βρισκόμαστε πιὰ σὲ πλάνη, ἀλλὰ γνωρίσαμε τὴν ἀλήθεια. Χάρη σ’ αὐτὸν ἐμεῖς τώρα γνωρίσαμε τὸ Δημιουργὸ τῶν πάντων. Χάρη σ’ αὐτὸν ἐμεῖς οἱ δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας ὁδηγηθήκαμε στὴν ἐλευθερία τῆς ἐνάρετης ζωῆς, χάρη σ’ αὐτὸν ἡ γῆ ἔγινε πιὰ οὐρανός.

• Στὸ Γεροντικὸ Ἁγ. Ὄρους τονίζεται ἡ σημασία τοῦ Σταυροῦ.

  Πρέπει λοιπὸν νὰ κάνουμε τὸ Σταυρό μας παντοῦ καὶ πάντοτε, διότι μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ φανερώνουμε, ἐξωτερικὰ τοὐλάχιστον, ὅτι πιστεύουμε στὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱό καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν Κύριο καὶ Δεσπότη ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος σὰν τέλειος ἄνθρωπος μὲ σῶμα καὶ ψυχή, γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, μὲ τὴν θέλησή Του, ἀνέβηκε στὸ Σταυρό, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἔχυσε τὸ πανάγιό Του αἷμα, καὶ σὰν τέλειος Θεός, συνάναρχος, συναΐδιος, ὁμοούσιος, ὁμότιμος καὶ ὁμόθρονος, μὲ τὸν ἄναρχό Του Πατέρα καὶ τὸ συνάναρχο καὶ Πανάγιο Πνεῦμα, ἀνέστησε μὲ τὴν θεϊκή Του δύναμη, αὐτὸν τὸν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ νεκρωθέντα ἄνθρωπον καὶ δι’ αὐτοῦ ἀνέστησε ὅλο τὸ Ἀδαμιαῖο γένος, ἀπὸ τὸν ζοφερὸ Ἅδη, ἐκεῖ ποὺ ἐπὶ 5.508 χρόνια, ἀπὸ κτίσεως καὶ δημιουργίας τοῦ κόσμου μέχρι τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, γιὰ τὴν παρακοὴ τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, ἐξωρίσθηκε ἀπὸ τὸν παράδεισο, καὶ ἔτσι μετὰ θάνατο βρέθηκε ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἁμαρτωλοὶ καὶ δίκαιοι, Προφῆτες κ.λπ. ὅλοι πήγαιναν στὸν Ἅδη. Ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐλευθέρωσε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς μὲ τὴν Ἀνάστασή Του, ὅλους ἐκείνους ποὺ πίστεψαν καὶ περίμεναν τὴν λύτρωσή τους ἀπὸ τὸν Υἱὸ τῆς Παρθένου.

  Μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ὁ Ληστὴς ποὺ ὁμολόγησε τὸ Χριστὸ Θεὸ ἀληθινό ἐπάνω στὸ Σταυρό, ἔφυγε ἡ «στρεφομένη πύρινη ρομφαία», ποὺ φύλαγε κλειστὴ τὴν εἴσοδο τοῦ Παραδείσου, καὶ μπῆκε πρῶτος ὁ Ληστὴς αὐτὸς μέσα, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεση ποὺ τοῦ ἔδωκε ὁ Κύριος ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, ὅταν ὁ Ληστὴς τοῦ εἶπε ἐκεῖνα τὰ ὡραῖα λόγια «μνήσθητί μου Κύριε ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου», καὶ ἄκουσε ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ τοῦ λέγη: «σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ» (Λουκ. ΚΓ΄ 42, 43).

• Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πενταπόλεως † ΙΓΝΑΤΙΟΥ «ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΕ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΘΕΟΣ» μεταφέρουμε ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα:

  «Ὁ Κογκολέζος R. εἶναι βαπτισμένος Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Καὶ μάλιστα ἀπὸ τὰ παιδικά του χρόνια. Ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας. Μεγάλωσε. Ἔγινε οἰκογενειάρχης. Μεγάλωσαν καὶ τὰ προβλήματά του καὶ τὰ βάσανά του. Κουράστηκε. Ζαλίστηκε. Τοῦ ἦλθε λογισμός, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι τοῦ εἶπαν: «Δὲν πᾶς σὲ ἐκεῖνον τὸν ὀνομαστὸ μάγο; Εἶναι δυνατός. Πολλοὶ τὸν συμβουλεύονται καὶ τοὺς λύνει τὰ προβλήματά τους».

  Πῆγε. Πῆρε σειρὰ καὶ περίμενε γιὰ τὴ συζήτηση. Ἦταν ἀνήσυχος: αὐτὸς ἀπὸ παιδὶ Χριστιανὸς καὶ τώρα στὸν μάγο γιὰ τὴ λύση τῶν προβλημάτων του;…

  Ἀλλὰ τώρα ἦλθε. Νὰ φύγη; Οὔτε ἔτσι τοῦ ἄρεσε, οὔτε ἀλλιῶς ἡσύχαζε.

  Ἦλθε ἡ σειρά του καὶ μπῆκε στὸ παραμέσα. Κάθισε ἀπέναντι στὸν μάγο. Παρατήρησε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.

  -Ἦλθα νὰ μοῦ λύσης…

  – Μὰ ἐσὺ τί δουλειὰ ἔχεις ἐδῶ; Ἄλλοι καὶ ἄλλοι ἔρχονται καὶ παίζω τὸν ρόλο μου. Σὺ φορᾶς στὸν λαιμό σου σταυρό! Δὲν ὑπάρχει πιὸ μεγάλη δύναμη, πιὸ ἰσχυρὸ ὅπλο ἐναντίον μου ἀπὸ τὸν Σταυρό. Φῦγε ἀπὸ μένα. Ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτε γιὰ σένα.

  Ὁ R. δὲν εἶπε τίποτε. Ἔσκυψε τὸ κεφάλι. Ἔφυγε. Γεμάτος ντροπὴ γιὰ τὸ πάθημά του, μὰ πιὸ πολὺ γεμάτος θαυμασμὸ καὶ εὐγνωμοσύνη στὸν Θεὸ γιὰ τὴν προστατευτική, θαυματουργικὴ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

  Τὰ ἐξομολογήθηκε ὅλα μὲ μετάνοια στὸν Πνευματικό του. Καὶ ἡ ἀπόφασή του: ποτὲ νὰ μὴ χάση ξανὰ τὴν πίστη στὸν Χριστό, στὸν Σταυρό Του!».

orthodoxostypos