Πνευματικὴ ἀνάπτυξη τώρα!

 

Πνευματικὴ ἀνάπτυξη τώρα!

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Αὐτὸ μᾶς λένε ὅλοι οἱ οἰκονομολόγοι, καλοί μου φίλοι. Πὼς δὲν ὑπάρχει ἄλλη λύση γιὰ νὰ ξεπεραστεῖ ἡ οἰκονομικὴ κρίση, πέραν ἀπ’ τὴν ἀνάπτυξη. Ἀλλ’ ἡ ἀνάπτυξη δὲν εἶναι ὅρος μόνο οἰκονομικός, εἶναι καὶ πνευματικός. Γιατί ἀπ’ τὴ στιγμὴ ποὺ σημαίνει αὔξηση σὲ ποσότητα καὶ ποιότητα, ἐξέλιξη σὲ κάτι μεγαλύτερο ἀλλὰ καὶ καλύτερο, ἄνοδο σὲ ὑψηλότερο ἐπίπεδο, γιατί δὲν εἶναι κι αὐτό;

Κι ὅμως ὡς οἰκονομικὸς ὅρος μόνο δεσπόζει. Ἔφθασε νὰ χαρακτηρίζει τὶς χῶρες (σὲ ἀνεπτυ­γμένες καὶ ἀναπτυσσόμενες), τοὺς λαοὺς (σὲ οἰκονομικὰ ἀνεπτυγμένους δηλαδὴ πλούσιους καὶ σὲ ὑπανάπτυκτους δηλαδὴ πτωχοὺς – πάμπτωχους), τὰ ἄτομα, τὶς ἐπιχειρήσεις καὶ τὶς πολιτικὲς (ἀναπτυξιακὲς ἢ μή). Ἄραγε πόσος λόγος γίνεται γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀνάπτυξη; Κι ὅμως αὐτὴ εἶναι ἐκείνη ποὺ καθορίζει κάθε ἄλλη ἀνάπτυξη ὥς καὶ τὴν οἰκονομική!

*   *   *

Ἡ ἀνάπτυξη κατ’ ἀρχὴν εἶναι δεῖγμα ἀκμῆς ἑνὸς ἀνθρώπου, ἑνὸς ὀργανισμοῦ, μιᾶς χώρας, ἑνὸς λαοῦ. Μόνο ὅ,τι γερνάει δὲν ἀναπτύσσεται. Κι ὅ,τι παρακμάζει εἶναι καταδικασμένο νὰ πεθάνει!

Ὅταν κάτι ἀναπτύσσεται εἶναι ὅλο σφρῖγος καὶ ζωή. Τὸ χαίρεσαι. Τὸ καμαρώνεις. Τὸ ἀπολαμβάνεις.

Ἂς πάρουμε ἕνα φυτὸ ποὺ εἶναι μικρὸ καὶ ἀναπτύσσεται. Μεγαλώνουν γρήγορα τὰ κλαδιά του, εἶναι καταπράσινο, ἔπειτα ὁλάνθιστο κι ὕστερα κατάμεστο μὲ καρπούς! Τὴν ἑπόμενη χρονιὰ εἶναι ἀκόμη πιὸ μεγάλο, δὲν τὸ χωράει ὁ τόπος λές, κι ἀκόμη πιὸ καρποφόρο. Κάνει πλούσιο τὸν ἰδιοκτήτη του ποὺ ἀπολαμβάνει τοὺς κόπους του.

Τὸ ἴδιο συμβαίνει σὲ ὅλα. Ἕνα νέο ἄνθρωπο, ἕνα λαό, ἕνα ὀργανισμό, μία ἐπιχείρηση…

Ἂν ἕνας λαός, γιὰ παράδειγμα, δὲν ἀναπτύσσεται ἀριθμητικά, τότε ζεῖ στὴ μιζέρια καὶ τὴν παρακμὴ τῆς δημογραφικῆς κρίσης κατ’ ἀρχήν!

Ἂν ἕνας νέος ἄνθρωπος, ἀναπτύσσεται μὲν σωματικά, ἀλλ’ ὄχι καὶ πνευματικά, ζεῖ μία ἄλλη κρίση ποὺ εἶναι θέμα χρόνου νὰ φέρει καὶ τὸν σωματικὸ μαρασμό, ὥς κι αὐτὰ τὰ πρόωρα γηρατειά!

Ἂν ἕνας ὀργανισμὸς δὲν ἀναπτύσσεται, εἶναι γιατί ἤδη κάποια κρίση σὲ πνευματικὸ ἐπίπεδο ὑφίσταται κι ἂς τὰ ρίχνουν ὅλα στὴν ἔλλειψη χρημάτων, στὴν «ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε» καὶ τοὺς καιρούς!

Ἔτσι, ἂν τὰ πάρουμε ὅλα ἕνα – ἕνα, καὶ τὰ ἐξετάσουμε σὲ βάθος, στὸ τέλος σὲ τοῦτο θὰ καταλήξουμε: Πὼς ἡ κρίση τῆς ὁποιασδήποτε μὴ ἀνάπτυξης καὶ ἄρα τῆς παρακμῆς, ἔχει τὶς ρίζες της στὴν πνευματικὴ πλευρὰ  τῶν  πρα­γμάτων.

Ἂν ἕνας νέος, ποὺ ἔχει ὅλη τὴν βοήθεια ἀπ’ τὸ σπίτι του, δὲν προοδεύει (στὶς σπουδές του, τὸ ἐπάγγελμά του, τὴν οἰκογένειά του κ.λπ.), καὶ συνεπῶς δὲν ἀναπτύσσεται, στὰ σίγουρα κάπου ὑπάρχει πρόβλημα στὸν πνευματικὸ τομέα. Καὶ δὲν μένει παρὰ νὰ ἐντοπισθεῖ!

Βέβαια ἡ ἀνάπτυξη ποὺ ἀφορᾶ τὰ ὑλικὰ δεδομένα, ἔχει ὅρια. Ἡ πνευματικὴ ἀνάπτυξη ὅμως σαφῶς ὄχι!

*   *   *

Τότε, ἐκεῖ ἀκριβῶς στὴν περίοδο τῆς στασιμότητας, τῆς μὴ ἀνάπτυξης, καὶ τῆς μιζέριας, σ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν παρακμή, μπαίνει καίρια τὸ ἐρώτημα. Ἄραγε τί κάνουμε;

Οἱ οἰκονομολόγοι ἔχουν ἕτοιμη τὴν ἀπάντηση. Ἐπενδύσεις! Ἢ καλύτερα, κίνητρα γιὰ ἐπενδύσεις! Μὲ τὶς ἐπενδύσεις εἰσέρχονται νέα κεφάλαια στὴν ἐπιχείρηση (ἂν πρόκειται γι’ αὐτήν), παράγονται νέα καὶ πιὸ ἀνταγωνιστικὰ προϊόντα, βελτιώνεται τὸ κόστος παραγωγῆς καὶ συνεπῶς ἡ κερδοφορία, δημιουργοῦνται νέες θέσεις ἐργασίας, αὐξάνουν οἱ πωλήσεις ἐνδεχομένως καὶ οἱ ἐξαγωγὲς κι ἀρχίζει γενικὰ μία νέα κατάσταση.  Καὶ ἄνθιση στὰ πράγματα. Καὶ ἡ ἀκμή!

Μὲ τὴν λογικὴ αὐτή, πραγματικὰ ἐπενδύσεις χρειάζονται σὲ ὅλα…

Γιὰ τὸ δένδρο ποὺ δὲν ἀναπτύσσεται, χρειάζεται σκάψιμο, κλάδεμα, πότισμα, λίπασμα καὶ ράντισμα!

Γιὰ τὸ χωριουδάκι ποὺ φθίνει, ἐπενδύσεις ἀπαιτοῦνται, στὸν γεωργικό, τὸν κτηνοτροφικό, τὸν τουριστικὸ κι ὅποιον ἄλλο τομέα κρίνεται πρόσ­φορος.

Τὸ ἴδιο μπορεῖ νὰ γίνει καὶ μὲ ἕνα νέο. Ἐπένδυση εἶναι οἱ σπουδές του, ἡ δραστηριοποίησή του σὲ κάτι ἀποτελεσματικὸ καὶ μεγάλο, ὅλα ἐκεῖνα ποὺ συντελοῦν στὴν πνευματική του ἀνύψωση. Μὲ τὴν «ξάπλα», τὴ «λούφα», τὸ «κόλλημα» στὸν ὑπολογιστὴ μὲ τὰ παιχνίδια καὶ τὰ ἄλλα, ἢ τὸ «ἄραγμα» στὴν καφετέρια, τί ἀνάπτυξη μπορεῖ νὰ ὑπάρξει;

*   *   *

Ἀλλ’ ἂς σταθοῦμε λίγο στὸν πνευματικὸ τομέα. Γιατί εἶναι αὐτὸς ἀκριβῶς ποὺ πάντα ἀνυψώνει, πάντα μεγεθύνει καὶ συνεπῶς πάντα ἀναπτύσσει τὰ πράγματα, ἀκόμη καὶ τὰ ὑλικά! Λοιπόν,

Ἐπένδυση εἶναι νὰ ἔχουμε ἕνα καλὸ πνευματικό!

Ἐπένδυση εἶναι νὰ ἔχουμε πρόγραμμα πνευματικό!

Ἐπένδυση εἶναι νὰ ἀποβάλουμε κάθε ἁμαρτωλὴ συνήθεια!

Ἐπένδυση εἶναι ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπ’ τὰ πάθη!

Ἐπένδυση εἶναι ἡ πρόοδός μας στὴν ἀρετή!

Καὶ πῶς μὲ αὐτὰ ἐπέρχεται ὑλικὴ ἀνάπτυξη;

Μὲ τὸ νὰ ἀπαλλάσσεται κάποιος ἀπ’ τὰ πάθη του, κερδίζει χρήματα, χρόνο, ὑγεία, ἔχει ἄριστη ψυχικὴ κατάσταση καὶ σαφῶς καλύτερη διάθεση.

Μὲ τὸ νὰ ἔχει πνευματικὸ πρόγραμμα (προσ­ευχῆς, ἐκκλησιασμοῦ, μελέτης κ.λπ.) γίνεται καλύτερος ἀκόμη καὶ ψυχολογικά, ὁπότε ἀποδίδει καλύτερα στὶς σπουδές του, τὸν χαίρεται ἡ οἰκογένεια καὶ τὸ περιβάλλον του, εἶναι πιὸ ἀποτελεσματικὸς στὴ δουλειά του καὶ προοδεύει ἀκόμη καὶ σ’ αὐτήν.

Μὲ τὸ νὰ ἔχει καλὸ πνευματικό, ἔχει καὶ τὸν ἄριστο ἐκεῖνο σύμβουλο (ἢ θὰ λέγαμε κηπουρό;) ποὺ θὰ τὸν βοηθήσει νὰ ἀναπτυχθεῖ (μὲ τὸ κλάδεμα, τὸ πότισμα κ.λπ.) ἀκόμη περισσότερο (πνευματικά).

Καὶ τὸ σπουδαιότερο: Μὲ ὅλα αὐτὰ προσελκύει τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ στὴ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα του. Ἐκείνου, ποὺ φέρνει τὴν ἀνάπτυξη, τὴν ἄνθιση, τὴ ζωντάνια, τὴν καρποφορία καὶ τὴν ἀκμὴ σὲ ὅλα. Εἶναι ἁπλό!

Ἔλεγε πολὺ σοφὰ ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «Ἂν διαβάζεις μισὴ ὥρα τὴν Ἁγία Γραφὴ κι ἂν προσεύχεσαι μισὴ ὥρα τὴν ἡμέρα, θὰ ἀφομοιώνεις καὶ θὰ μαθαίνεις καλύτερα τὰ μαθήματά σου. Ἔτσι θὰ ἐπιτύχεις»!

*   *   *

Σκεφθεῖτε το καλοί μου φίλοι… Ἂς τὸ σκεφθοῦμε ὅλοι! Γιατί ἐπενδύσεις ὅλοι χρειαζόμαστε, γιὰ νὰ ἀναπτυχθοῦμε πρῶτα πνευματικά. Κι αὐτὴ εἶναι ἐκείνη ποὺ θὰ φέρει ὅσο κι ὅπως πρέπει καὶ τὴν ἀνάπτυξη στὰ ὑλικά. Πνευματικὴ ἀνάπτυξη λοιπόν… Τώρα!

orthodoxostypos