Οἱ Χαιρετισμοὶ καὶ τὰ μάγια

 

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

Οἱ Χαιρετισμοὶ καὶ τὰ μάγια

  «Ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε».

  Ναὶ ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι: Ἡ Παναγία μας ποτὲ δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε. Εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ πάντα δύναται νὰ κάνη. Στὴν εὐχὴ τοῦ Ἀποδείπνου λέγουμε:

  «Καὶ πάρεσό μοι ἀεὶ ὡς ἐλεήμων καὶ συμπαθὴς καὶ φιλάγαθος, ἐν μὲν τῷ παρόντι βίῳ θερμὴ προστάτις καὶ βοηθός, τάς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα καὶ πρὸς σωτηρίαν καθοδηγοῦσά με· καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν περιέπουσα καὶ τὰς σκοτεινὰς ὄψεις τῶν πονηρῶν δαιμόνων πόρρω αὐτῆς ἀπελαύνουσα…».

  Δὲν ὑπάρχει ἀκολουθία τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ νὰ μὴ ἀναφέρεται στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ἰδιαίτερα μᾶς βοηθᾶ στὸν πόλεμο κατὰ τῶν δαιμόνων. Καὶ μόνο στὸ ἄκουσμα τοῦ ὀνόματός Της χάνονται.

• Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας σύμφωνα μὲ ἐπιστολὲς πρὸς πνευματικά του παιδιὰ προτρέπει καθημερινὰ νὰ διαβάζουμε τοὺς χαιρετισμούς. Αὐτὴ τὴν συνήθεια τὴν πῆρε ἀπὸ τὸν Ἅγιο πλέον τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰωσὴφ τὸν Ἡσυχαστὴ καὶ τὸν συν­ασκητή του Ἀρσένιο τὸν Σπηλαιώτη, ποὺ κατὰ τὴν διάρκεια ὅλου τοῦ χρόνου διάβαζαν τοὺς Χαιρετισμούς.
• Ἅγιος Παΐσιος: «Οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας εἶναι δοξολογία. Μπορεῖς νὰ τοὺς λὲς σὰν εὐχαριστία στὴν Παναγία, ὅταν ἐκπληρώνει κάποιο αἴτημά σου. Ὄχι ὅλο νὰ ζητᾶμε ἀπὸ τὴν Παν­αγία, ἀλλὰ νὰ Τὴν εὐχαριστοῦμε κιόλας. Οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παν­αγίας, περιέχουν πολλὴ Χάρη».
• Ὁ πατὴρ Δημήτριος Γκαγκαστάθης λέει: «Δὲν θὰ ἐγκαταλείψης τοὺς Χαιρετισμοὺς τῆς Θεοτόκου. Θὰ χαιρετᾶς πάντα τὴν Παναγία!».
• Ἕνα τέτοιο περιστατικὸ συνέβη καὶ μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν Χαιρετισμῶν:

  «Ἔρχονται καὶ μοῦ λένε… Παππούλη πήραμε καὶ διαβάζουμε τοὺς ἐξορκισμοὺς τοὺς Ἁγίου Κυπριανοῦ. Καὶ τὸ λένε μὲ μία εὐκολία. Τοὺς λέω, αὐτὰ εἶναι λόγια τῶν Ἱερέων, μὴ διαβάζετε ἐσεῖς ἐξορκιστικὲς εὐχές. Δὲν ἔχετε τὴν Ἱερωσύνη. Τί νὰ πῶ; ὁ κόσμος τὰ δικά του κάνει. Τοὺς καταλαβαίνω, ἀπελπισμένοι εἶναι καὶ γιὰ αὐτὸ τὸ λέω καὶ σὲ αὐτὲς καὶ σὲ ἐσᾶς. Θέλετε προστασία ἀπὸ τὰ μάγια καὶ τὰ δαιμόνια; Τοὺς Χαιρετισμοὺς νὰ λέτε, κάθε μέρα, πολλὲς φορές, μέχρι ποὺ θὰ τοὺς μάθετε ἀπ’ ἔξω.

  Ἄχ… νὰ ξέρατε πόσο τοὺς καῖνε τοὺς δαίμονες οἱ Χαιρετισμοί· δὲν θὰ ’πρεπε νὰ σᾶς τὸ πῶ, ἀλλὰ ἂς εἶναι…

  Μοῦ ἦλθε μιὰ νέα κοπέλλα μὲ τὴν μητέρα της, κοσμικὴ κοπέλλα, δὲ φταῖνε καὶ τὰ παιδιά· αὐτὰ βλέπουν νὰ γίνωνται, αὐτὰ κάνουν, δὲν καταλαβαίνουν πὼς μὲ τὴν ἐφάμαρτη ζωὴ ἀνοίγουν τὴν πόρτα στὸ διάβολο καὶ τὰ δαιμόνια του…

  Λοιπὸν ἡ κοπέλλα ἄρχισε νὰ μὴ θέλη νὰ πάη στὴ Σχολή της, σπούδαζε στὸ Πανεπιστήμιο, κλείστηκε στὸν ἑαυτό της, εἶχε μαῦρες σκέψεις, νὰ κάνη κακὸ στὸν ἑαυτό της… τέτοια τῆς ἔβαζε στὸ μυαλὸ ὁ παμπόνηρος. Ἀπελπίστηκε αὐτή, ἀπελπίστηκε καὶ ἡ μάνα καὶ ἦλθαν ἐδῶ στὸν Ἅγιό μας, νὰ προσκυνήσουν νὰ λυτρωθῆ.

  Μὲ πιάνει ἡ μάνα της. «Παππούλη μου τὸ καὶ τὸ μὲ τὸ παιδί μου, σὲ παρακαλῶ διάβασε τὶς εὐχὲς νὰ φύγη τὸ κακό». Τί νὰ κάνω; Τὶς λυπήθηκα καὶ τὴν ἔφερα ἐδῶ δὰ ποὺ βλέπετε καὶ τῆς δίνω νὰ διαβάζη λίγο ἀπὸ τὸν Παρακλητικό, ἐνῶ ἐγὼ ξεκίνησα νὰ λέω ἀπὸ μέσα μου τοὺς Χαιρετισμούς.

  Ὅταν ἔφτασα στὸ γράμμα Λ ἐκεῖ ποὺ γράφει αὐτὸ ποὺ σᾶς εἶπα, δηλαδὴ τὸ «Χαῖρε ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων, χαῖρε κατάπτωσις τῶν δαιμόνων» τὸ ἐπανέλαβα δυὸ τρεῖς φορές… καὶ ὢ Παναγία μου τί ἔγινε…!

  Ἡ ἤρεμη κοπελλίτσα ποὺ διάβαζε ἀργὰ τὶς ὠδὲς τοῦ Παρακλητικοῦ, γυρνάει ξαφνικὰ τὸ κεφάλι της, μοῦ ρίχνει μιὰ ἀγριεμένη ματιά, πῶς νὰ σᾶς τὸ πῶ, βλοσυρὴ ματιά, σᾶς τὸ λέω καὶ ἀνατριχιάζω, καὶ μὲ μία φωνὴ ἀλλόκοτη, τραχιά, ἄγρια, ἀπόκοσμη, σὰν νὰ γρύλιζε ἄγριο ζῶο, ξεστόμισε: «Σκάσε τραγόπαπα, σκάσε πιά, δὲν βαρέθηκες νὰ τὴν χαιρετᾶς τὴ Μαρία…» …καὶ μετὰ ἄρχισε ἕνα ὀχετὸ ἀπὸ βωμολοχίες, ἂχ Παναγία μου, δὲν μίλαγε ἡ κοπελλίτσα, ὁ μυσαρὸς μίλαγε…

  Σταύρωνα τὸ κορίτσι μὲ τὸν Σταυρὸ καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο ἠρέμησε καὶ συνέχισε νὰ διαβάζει καὶ τὰ Ἀπολυτίκια τῆς Κοιμήσεως καὶ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ τὸ Θεοτόκε Παρθένε, ἤρεμα ὡς πρίν, σὰν νὰ μὴ ἔγινε τίποτα· δὲν τὸ θυμόταν κἄν μετά.

  Ξαναῆλθε μὲ τὴν μητέρα της, μιὰ δυὸ φορὲς καὶ τὴν ξαναδιάβασα, ἀλλὰ δὲν ξανάπε τὸ δαιμόνιο αὐτὰ τὰ λόγια…

  Μετὰ μοῦ εἶπε ἡ Ἡγουμένη ὅτι στὴν Παναγιὰ ποὺ εἶχαν πάει νὰ προσκυνήσουν, ἦλθε στὴν κοπέλλα ἔντονη ἀδιαθεσία, βγῆκε ἔξω καὶ ἔκανε ἐμετὸ πολύ καὶ μετὰ ξαλάφρωσε… Ἡ Παναγία μας τὴν λευτέρωσε στὸ σπίτι Της. Τὸ ξέρετε δὰ ὅτι ἡ Παναγιὰ πρώτη φορὰ μυρόβλυσε τὴ ὥρα ποὺ τῆς ἔψαλλαν τοὺς Τέταρτους Χαιρετισμοὺς πρὶν πολλὲς δεκαετίες… τυχαῖο δὲν νομίζω νὰ ἦταν, ὅτι ἐκεῖ ἐλευθερώθηκε τὸ κορίτσι.

  Ἔ ἀπὸ τότε κατάλαβα πιὰ ξεκάθαρα τὸ πόσο τὸν καῖνε τὸν διάβολο οἱ Χαιρετισμοί. Καὶ γιὰ αὐτὸ τὸ λέω καὶ τὸ ξαναλέω. Μὴ πιάνετε νὰ λέτε λόγια τῶν παπάδων, μὴ διαβάζετε εὐχὲς ἐξορκιστικές, τοὺς Χαιρετισμοὺς νὰ λέτε.

  Μοῦ λένε «Παππούλη μου διαβάζουμε, ἀλλὰ εἶναι ἀρχαῖα καὶ δὲν τὰ καταλαβαίνουμε». Τοὺς λέω «Δὲν πειράζει τὰ καταλαβαίνει ὁ διάβολος μὲ τοὺς δαίμονές του καὶ παίρνουν δρόμο καὶ τρέχουν· ἀκούσατε Μαρία Τὴν εἶπε τὴν Παναγία μας. Δὲν τολμᾶ κἄν νὰ Τὴν ἀποκαλέσει μὲ τὸ Ὄνομά Της, Παναγία ἢ Θεοτόκο, καίγεται, ὅταν Τὴν ἀκούη νὰ Τὴν ἐπικαλούμεθα καὶ νὰ Τὴν χαιρετίζουμε μὲ τοὺς Χαιρετισμούς Της».

orthodoxostypos