Ὄχι εἰς ἐκσυγχρονισμόν τῶν Θείων Νόμων

Ὄχι εἰς ἐκσυγχρονισμόν τῶν Θείων Νόμων

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

  Πολλοὶ νεωτεριστὲς κληρικοὶ (ὅλων τῶν βαθμῶν) κρίνουν ὅτι οἱ νόμοι καὶ οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ ἐκσυγχρονίζονται καὶ νὰ ἀκολουθεῖται ἡ τακτικὴ τῶν πολιτικῶν ἀπέναντι στοὺς νόμους τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. Ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτὸς εἶναι ἐπιπόλαιος καὶ δείχνει καθαρὰ ἔλλειψη πνευματικῆς ἐμπειρίας στοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὸν προβάλλουν.

  Οἱ κληρικοὶ δὲν πρέπει νὰ ἀγνοοῦν τὴ μεγάλη διαφορὰ ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπινους νόμους καὶ στοὺς πνευματικοὺς νόμους. Ἄλλους σκοποὺς ὑπηρετοῦν οἱ μὲν καὶ ἄλλους οἱ δέ. Ὅπως καὶ οἱ νομοθέτες εἶναι διαφορετικοί. Δὲν μπορεῖ νὰ γίνει καμιὰ σύγκριση καὶ προφανῶς καμία ταύτιση.

  Οἱ νόμοι τοῦ Θεοῦ «δὲν εἶναι ἐπινοήσεις ἀνθρώπων οὔτε κατασκευάσματα κατὰ τὴν ἠθικὴν στάθμην τῶν καιρῶν», γιὰ νὰ δικαιοῦνται οἱ ἄνθρωποι νὰ τοὺς ἀνατρέπουν καὶ ὅπως τόνιζε ἕνας ἔμπειρος ἱεροκήρυκας «εἶναι βλακῶδες νὰ πιστεύεται ὅτι, ἐφόσον ἀλλάζουν οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς, πρέπει νὰ προσαρμόζονται καὶ οἱ νόμοι ἢ οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Διότι ὁ Θεὸς εἶναι αἰώνιος καὶ ἀναλλοίωτος καὶ μὲ αἰώνιους καὶ σταθεροὺς νόμους ἑλκύει πρὸς Ἑαυτὸν τὰ πλάσματά του, τὰ ὁποῖα ὑποχρεώνονται νὰ πειθαρχήσουν γιὰ τὴ σωτηρία τους, δὲν δικαιοῦνται νὰ κριτικάρουν νόμους Θεοῦ, ὅπως συμβαίνει μὲ τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι βρέθηκαν σὲ κριτικὴ μεγάλων ἐνόχων καὶ συκοφαντήθηκαν τρομερὰ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κλονιστεῖ τὸ θεῖο καθεστώς στὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ.

 Ἀντίθετα, καὶ ἀνθρώπινοι νόμοι ποὺ βγαίνουν ἀπὸ κοσμικὲς κεφαλές, τακτοποιοῦν τὰ γοῦστα τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας, εἶναι συνεπεῖς πρὸς τὶς γεώδεις ἀντιλήψεις τους. Αὐτὸ φυσικὰ δὲν μπορεῖ νὰ συμβαίνει καὶ στὴν Ἐκκλησία. Ἐκεῖνοι ποὺ ὑποστηρίζουν τὸν ἐκσυγχρονισμὸ τῶν νόμων καὶ τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μερικοὶ ἀρχιμανδρίτες, ὅπου μὲ κολακεῖες καὶ ἀναξιοπρεπῆ μέσα κατορθώνουν νὰ ἀναρριχῶνται σὰν τοὺς αἴλουρους (γάτες) στὰ ἀξιώματα ποὺ καθαγίασε ἡ ἀσκητικὴ ζωὴ πολλῶν πατέρων. Τὸ φαινόμενο αὐτὸ πρέπει νὰ κάνει πιὸ εὐαίσθητη τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ ἐξεγερθεῖ. Διότι αὐτὰ τὰ ἀνόητα ἀνθρωπάκια, ἀφοῦ προσθέσουν τὴν οὐρὰ καὶ τὰ κουδούνια (ὅταν δηλαδὴ χειροτονηθοῦν ἐπίσκοποι), γίνονται ἀμέσως διάσημοι, ἐπιφανεῖς, σπουδαῖοι, μὲ κῦρος καὶ δύναμη. Μετὰ ἡ μωρία τους τοὺς ὠθεῖ στὴν περιφρόνηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, στὴ γελοιοποίηση τοῦ τυπικοῦ τῆς Ἐκκλησίας, στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀναρχία, στὴν ἀσυδοσία ποὺ εἶναι τόσο προκλητικὴ καὶ διαλυτική τῆς ἠθικῆς συνοχῆς τοῦ κατώτερου κλήρου καὶ τῶν πιστῶν».

  Οἱ κληρικοί, ἰδίως οἱ ἐπίσκοποι, δὲν ἔχουν καμιὰ ἁρμοδιότητα νὰ διορθώνουν ἢ νὰ συμπληρώνουν τοὺς θείους νόμους καὶ τοὺς ἱεροὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Καθῆκον τους εἶναι νὰ τοὺς προστατεύουν καὶ νὰ τοὺς  τηροῦν  ἐπακριβῶς,  ἂν  πρά­γματι θέλουν νὰ ἐνεργοῦν θεοφιλῶς καὶ νὰ ἀναπτύσσουν ποιμαντικὸ ἔργο ποὺ νὰ στοχεύει στὴν πνευματικὴ ἀφύπνιση τῶν ἀνθρώπων προκειμένου νὰ τηροῦν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μὴ πλανῶνται ἐδῶ κι ἐκεῖ, χωρὶς προσανατολισμό, συρόμενοι ἀπὸ τὶς προκλήσεις τῶν πονηρῶν καὶ ἀντίθεων ἀνθρώπων, ποὺ εἶναι ὄργανα τοῦ διαβόλου. Ἀλίμονο, ἂν οἱ ἐπίσκοποι πιστέψουν ὅτι ὅλα μποροῦν νὰ τὰ προσαρμόσουν σύμφωνα μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς καὶ μάλιστα μίας ἐποχῆς ποὺ οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ σπανίζουν καὶ οἱ ζηλωτὲς καὶ ἐνάρετοι κληρικοὶ εἶναι δυσεύρετοι. Δὲν πρέπει νὰ ἐπηρεάζονται οἱ νεωτεριστὲς ἐπίσκοποι ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς ποὺ συνεχῶς νομοθετοῦν, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν ἔχουν ἀνώτερη θρησκευτικὴ καὶ ἠθικὴ πνοὴ καὶ προσαρμόζουν τὴ νομοθεσία σύμφωνα μὲ τὶς ἀπαιτήσεις τοῦ ὄχλου καὶ τὶς δικές τους ἀντιλήψεις

  Οἱ νομοθέτες τοῦ κόσμου δὲν ἐπιδιώκουν μὲ τοὺς νόμους νὰ διαμορφώσουν ἦθος στὸ λαό. Ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο ἐπιδιώκουν, ὅταν πολλὰ ἁμαρτήματα τὰ χαρακτηρίζουν ἀνθρώπινα δικαιώματα, ποὺ πρέπει νὰ προστατεύονται! Στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας δὲν πρέπει νὰ ἐπαινοῦνται οἱ νεωτεριστὲς κληρικοί, ἀλλὰ οἱ παραδοσιακοὶ ποὺ κοσμοῦνται μὲ ἀρετὲς κι ἔχουν ταπεινὸ φρόνημα.

orthodoxostypos