Η Μέρκελ και η Ελλάδα

Η Μέρκελ και η Ελλάδα

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Η έγκυρη γαλλική εφημερίδα «Le Figaro» το Σάββατο, 23 Νοεμβρίου τρ.έ., αφιερώνει μια σελίδα στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο της πρ. καγκελαρίου της Γερμανίας κας Άγγελας Μέρκελ, που έχει τίτλο «Ελευθερία». Το βιβλίο κυκλοφορείται και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Από τις 750 σελίδες του βιβλίου η γαλλική εφημερίδα βρήκε ενδιαφέρον να προβάλει τα όσα η Γερμανίδα πρ. πρωθυπουργός αναφέρει για την ελληνική οικονομική κρίση, από το 2010 και μετά. Ο τίτλος του ολοσέλιδου ρεπορτάζ είναι: « “Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να δώσω χρήματα”: Οι εκμυστηρεύσεις της Άγγελας Μέρκελ για την ελληνική κρίση».

            Στα αποσπάσματα, που η “Figaro” αναφέρει, φαίνεται η αντίληψή της κας Μέρκελ για την έννοια του δικαίου αλλά και η εντύπωσή  της από τη συμπεριφορά των Ελλήνων πρωθυπουργών, με τους οποίους είχαν συζητήσεις η ιδία και οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες. Με τους Έλληνες πρωθυπουργούς, για την οικονομική κρίση, χρονολογικά ήρθε πρώτα σε  συζητήσεις με τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον πολιτικό που, όπως ο κάθε Έλληνας γνωρίζει, εξελέγη με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν». Ενώ λοιπόν ήταν δραματική η οικονομική  κατάσταση στην Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι ηγέτες συζητούσαν για την αντιμετώπισή της ο Γ.Α. Παπανδρέου δεν μιλούσε… Γράφει η κα Μέρκελ: «Κατά τη συζήτηση συνειδητοποίησα ότι ο Παπανδρεου δεν είχε πει ακόμη τίποτα, οπότε τον ερώτησα ευθέως: “Εσύ τελικά τί θέλεις;”. Η απάντηση ήταν ότι δεν ήθελε τίποτα, αλλά πως η Ελλάδα βρισκόταν σε πολύ άσχημη κατάσταση»…

            Στη συνέχεια τον ερώτησε: «Πότε θα παρουσιάσεις στην Επιτροπή τα σχέδιά σου για την εξοικονόμηση των τεσσάρων ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ;» και του παρατήρησε: «Αυτό προέχει αυτή τη στιγμή, προκειμένου να περάσεις στις χρηματαγορές το μήνυμα ότι μπορούν να σας εμπιστευθούν ξανά». Και συνεχίζει η κα Μέρκελ: «Ο Παπανδρέου απάντησε ότι χρειάζεται χρόνο. Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Εν μέσω αυτής της ασφυκτικής πίεσης να γίνει κάτι για την κατάσταση, ο ίδιος συμπεριφερόταν σα να είχε όλο το χρόνο του κόσμου μπροστά του». Αυτά συνέβαιναν τον Φεβρουάριο του 2010. Πέρασαν δύο κρίσιμοι μήνες και τελικά ο Γ.Α. Παπανδρέου, στις 23 Απριλίου 2010, από το Καστελόριζο ανακοίνωσε ότι «ήταν έτοιμος να υποβάλει άμεσα αίτημα βοηθείας στο Ευρωγκρούπ και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο… Συμπερασματικά ο Γ. Α. Παπανδρέου για να κερδίσει τις εκλογές βροντοφώναξε πως λεφτά υπάρχουν, στη συνέχεια προκαλεί, με την ανακοίνωση του ελλείματος, τσουνάμι στις χρηματαγορές σε βάρος της χώρας πηγαίνει, ως πρωθυπουργός, χωρίς σχέδιο διάσωσης στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και χρειάστηκε δύο μήνες για να πάρει μιαν απόφαση, που θα έπρεπε να είχε πάρει από την πρώτη στιγμή, ή να είχε καταθέσει εναλλακτική πρόταση.

            Για τον μετά τον Γ.Α. Παπανδρέου πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά η κα Μέρκελ είναι λιγόλογη: «Ο προκάτοχος του Αλ. Τσίπρα Αντώνης Σαμαράς είχε αποτύχει να εφαρμόσει πλήρως τις μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν στο δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης». Μεγαλύτερο τίτλο τιμής δεν θα μπορούσε να αποδώσει σε αυτόν, άθελά της, η κα Μέρκελ. Ο Αντ. Σαμαράς, μετά κάποιες παλινωδίες, επόμενες των πιέσεων που δεχόταν, προσπάθησε να βρει λύσεις και να καταστήσει λιγότερο επαχθείς για τους Έλληνες τους όρους της τρόικας.

            Στη συνέχεια η κα Μέρκελ μέλι στάζει για τον Αλ. Τσίπρα. Ο νεαρός για εκείνην – είκοσι χρόνια νεότερός της σημειώνει – Έλληνας πρωθυπουργός, «της έκανε καλή εντύπωση»! Ξεχάστηκαν όλα που της έσουρε προεκλογικά, το 2014, με το «γκόου μπακ κυρία Μέρκελ», «γκόου μπακ κύριοι της συντηρητικής νομενκλατούρας της Ευρώπης», ξεχάστηκε η αποστροφή του πως «οι αγορές θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν την πολιτική μας, αφού εμείς θα βαράμε το νταούλι και αυτές θα χορεύουν και όχι εκείνες θα παίζουν τον ζουρνά και εμείς θα χορεύουμε»… Η κα Μέρκελ τον συμπάθησε γιατί έδειξε ικανότητα να περάσει στον ελληνικό λαό τα όσα εκείνη και οι αγορές εζήτησαν… Τον συμπάθησε για το  πόσο καλά άδειασε τον  λαό, με την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος, το πώς, χωρίς εκδήλωση της αγανάκτησης τους, πέρασε την επιβολή στους Έλληνες πολίτες τον περιορισμό ανάληψης από τις Τράπεζες μόνο 60 Ευρώ την ημέρα, το πώς πέρασε τα επαχθή μέτρα της τρόικας και την υποθήκευση της κρατικής περιουσίας…

Το αποκορύφωμα για τους επαίνους προς τον Αλ. Τσίπρα είναι για την υποχώρηση του στο όνομα της Μακεδονίας και την αποδοχή των απόψεών της για αυτό: « Χρειάστηκε η θαρραλέα και αποφασιστική πρωτοβουλία του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του ομολόγου του Ζόραν Ζάεφ για να λυθεί το πρόβλημα. Το 2018 οι δύο χώρες συμφώνησαν στην ονομασία Βόρεια Μακεδονία»… Σημειώνεται ότι η κα Μέρκελ αναφέρεται στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, στις 2 Απριλίου 2008 και την προσπάθειά της να επιβάλει τότε την άποψή της για το όνομα, που δεν τα κατάφερε λόγω του βέτο που πρόβαλε ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Γράφει:

«Η Ελλάδα ήταν αντίθετη με την πρόσκληση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Ο λόγος ήταν η ονομασία της χώρας. Στις συνομιλίες με τους πρωταγωνιστές ενόψει της Συνόδου Κορυφής, τόσο εγώ όσο και άλλοι είχαμε επανειλημμένα προτείνει διάφορες δημιουργικές προτάσεις, όμως η Ελλάδα ήταν ανένδοτη. Διεκδικούσε το όνομα “Μακεδονία” αποκλειστικά για την ομώνυμη γεωγραφική περιοχή της». Επισημαίνεται ότι ενώ για τον αριστερό Τσίπρα αναλύεται προσωπικά και ονομαστικά σε επαίνους δεν αναφέρει ούτε καν το όνομα του ομολόγου της πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, που ανήκε στο ίδιο με αυτήν ευρωπαϊκό Κόμμα και το 2008 εμπόδισε την πλαστογράφηση της ιστορίας και του ονόματος της Μακεδονίας…. Δεν αναφέρει λέξη για την αιτία της άρνησής του. Δεν την ενδιέφερε. Μόνος σκοπός η εφαρμογή της γεωπολιτικής της. Ο Αλ. Τσίπρας δεν πρέπει να αισθάνεται άνετα με τους επαίνους της κας Μέρκελ και για το ότι εξυπηρέτησε τα σχέδιά της. Πρέπει να αντιλαμβάνεται το πόσο αρνητικοί είναι γι’ αυτόν οι έπαινοί της και το πόση ζημία προκάλεσε στην Ελλάδα η σύμπλευσή του με την πρ. καγκελάριο της Γερμανίας.

                      Η κα Μέρκελ και οι αντιλήψεις της περί δικαίου

            Στην αρχή εγράφη ο τίτλος του ολοσέλιδου ρεπορτάζ της γαλλικής εφημερίδας «Le Figaro». «Χρήματα δεν θα δώσω στην Ελλάδα σε καμία περίπτωση» τόνισε η κα Μέρκελ όταν ετέθη το θέμα, ότι για να ξεπεράσει την κρίση η χώρα μας χρειαζόταν χρήματα. Και εξήγησε:

            «Δεν μπορώ να διαθέσω χρήματα, διότι δεν μπορώ να συμμετέχω στην παραβίαση των Συνθηκών. Το συνταγματικό δικαστήριό μας έχει αποφανθεί σαφώς επ’ αυτού. Ισχύει η ρήτρα μη διάσωσης της Συνθήκης της Λισσαβόνας. Αρνούμαι να παραβιάσω τον νόμο, έχοντας πλήρη επίγνωση των κινδύνων, είπα ξεκαθαρίζοντας πλέον απερίφραστα τη θέση μου κι ενώ με τριγύριζε και μια άλλη σκέψη: Όλοι εδώ θέλουν κάτι από εμένα. Γιατί κανείς δεν πιέζει την Ελλάδα να κάνει οικονομίες;». Τελικά, με την επιβολή αποικιακών και συντριπτικών όρων για τον δανεισμό της χώρας μας, η κα Μέρκελ δέχθηκε να μείνουμε στη ζώνη του Ευρώ…

            Είναι θλιβερό το γεγονός ότι ως Έλληνες καταντήσαμε η Γερμανίδα Καγκελάριος να μας κουνάει το δάκτυλο και να μας επιπλήττει, όταν αντιστεκόμαστε στα σχέδιά της ή να επαινεί όσους εφαρμόζουν τα σχέδιά της. Της δώσαμε αυτό το δικαίωμα και είμαστε υπόλογοι έναντι όσων μας δόξασαν και όσων θα αναλάβουν τα βάρη της νοοτροπίας μας. Καταντήσαμε από περήφανοι νικητές των Γερμανών, ταπεινωμένοι ηττημένοι. Από το χρέος που μας οφείλει η Γερμανία – υπολογίζεται σε 506 δισ. Ευρώ σήμερα (βλ. βιβλίο Ελένης Σαββάκη «Τα γερμανικά εγκλήματα και τα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα», Εκδ. Παπαζήση, Αθήνα, 2024, σελ. 132), κατά παράβαση παντός δικαίου και νόμου, και τα εγκλήματα και τις γενοκτονίες που διέπραξε σε βάρος των Ελλήνων, φτάσαμε η κα Μέρκελ να μας μιλάει σήμερα περί εφαρμογής του δικαίου….

            Πρόσφατα επισκέφθηκε την Κάνδανο Χανίων ο πρόεδρος της Γερμανίας Φρανκ Σταϊνμάγερ. Το χωριό υπέστη ολοκαύτωμα από τους Γερμανούς. Ισοπεδώθηκε και δολοφονήθηκαν οι 180 κάτοικοί του. Οι Γερμανοί ονόμασαν τη θηριωδία  «αντίποινα». Ήσαν στυγνές δολοφονίες, αφού συνέβησαν επί αόπλων πολιτών. Κατά την επίσκεψη τον προσφώνησε ο οικείος  Μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος. Του είπε μεταξύ άλλων: «Επειδή είπατε ότι, ως Γερμανοί, είστε δεσμευμένοι στην ιστορική σας ευθύνη, θα μου επιτρέψετε με πολλή εκτίμηση και σεβασμό  να σας πω ότι οι γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο δεν είναι μια υπόθεση που κλείνει και ένα νομικό ζήτημα, αλλά είναι μια δέσμευση ιστορικής ευθύνης της χώρας σας και είναι ηθική επιταγή. Και νομίζομε ότι από δω, από την Κάνδανο, οφείλουμε αυτό να το διακηρύξουμε».

Η κα Μέρκελ συμπεριφέρεται ως να μη γνωρίζει περί των εγκλημάτων των συμπατριωτών της και του χρέους της πατρίδας της προς την Ελλάδα. Ή θέλει να τα αγνοεί, επειδή τη λήθη υποδεικνύουν το οικονομικό συμφέρον και τα σε βάρος μας εγκλήματα της Γερμανίας. Πάντως είναι άδικο και θλιβερό πως, επειδή εμείς της δώσαμε το δικαίωμα, ξεχνά την έναντί μας μειονεκτική της θέση και τα προς εμάς οφειλόμενα και συμπεριφέρεται ως τιμητής και κήνσορας μας.-