Πολιτισμὸς δίχως ἠθικὰς ἀρχάς
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι πιστεύουν ὅτι ὁ πολιτισμός, ποὺ συνεχῶς προβάλλεται καὶ μὲ ὑπερβολικὸ τρόπο ἀξιολογεῖται, εἶναι ἡ μοναδικὴ δυνατότητα πνευματικῆς ἀναβάθμισης τῆς κοινωνίας. Ὅταν λέμε πολιτισμός, ἐννοοῦμε ἐπιτεύγματα καὶ πρόοδο στὶς ἐφευρέσεις, στὴν τεχνολογία, στὴν ἀνάπτυξη τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν καὶ γενικὰ ὅ,τι καλυτερεύει καὶ ἀνυψώνει τὴν κοινωνία, ἀξιοποιώντας παράλληλα καὶ τὰ ἐπιτεύγματα τοῦ παρελθόντος.
Ὅλα αὐτὰ οἱ κυβερνῶντες τὰ προσέχουν καὶ διαθέτουν μεγάλα ποσὰ, γιὰ νὰ τὰ κάνουν προσιτὰ στὸ λαό, μὲ ποικίλες ἐκδηλώσεις. Τὰ ἀντιμετωπίζουν ὡς πνευματικὰ ἀγαθά, ποὺ ἔχουν ἀπόλυτη ἀξία γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, προκειμένου νὰ ἀποκτήσουν παιδεία, νὰ γίνουν χρηστοὶ πολίτες καὶ ὅλος ὁ κόσμος νὰ γίνει ὄμορφος, «ἀγγελικὰ πλασμένος». Στὴν πραγματικότητα ὅμως τὰ πολιτιστικὰ – ἀγαθὰ εἶναι ἀνθρώπινες ἐμπνεύσεις καὶ πράξεις, δίχως τὰ ἀναμενόμενα ἀποτελέσματα. Ἡ κοινωνία ἦταν ὑποβαθμισμένη, παραμένει ὑποβαθμισμένη καὶ θὰ χειροτερεύσει, ἂν οἱ ὑπεύθυνοι ἄνθρωποι τῆς ἐξουσίας τηρήσουν τὴν ἴδια τακτική, ψηφίζοντας νόμους ποὺ περιφρονοῦν τὶς ἠθικὲς ἀξίες. Τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλες οἱ κυβερνήσεις μιλοῦν γιὰ τὴν ἀναγκαιότητα νὰ ἐνισχυθοῦν τὰ σώματα ἀσφαλείας, ἀλλὰ καὶ ὁ στρατός, γιὰ νὰ ἀντιμετωπιστεῖ ἡ καθημερινὴ ἐγκληματικότητα στὴν κοινωνία καὶ νὰ ἀποφεύγονται οἱ ἀναταραχὲς καὶ οἱ πόλεμοι, ἀποδεικνύει ὅτι ὁ σύγχρονος πολιτισμὸς δὲν διορθώνει τὰ κακῶς κείμενα, γιατί δὲν διαμορφώνει χαρακτῆρες καὶ δὲν ἀνοίγει τὸ δρόμο πρὸς τὴν ἀρετή. Εἶναι ἀποκαρδιωτικὸ ἐπίσης ὅτι οἱ ἀσχολούμενοι μὲ τὸν πολιτισμὸ εἶναι ἀπολίτιστοι! Κυριαρχοῦνται ἀπὸ πάθη, ἀρνοῦνται χριστιανικὲς ἠθικὲς ἀρχὲς καὶ εἶναι αἰχμάλωτοι μέσα στὸ κλουβὶ τῆς ἐλευθερίας τους. Οἱ περισσότεροι ἀπ’ αὐτοὺς ἔχουν ζωὴ ἀχαλίνωτη καὶ συχνὰ ἀπελπίζονται, παρὰ τὰ ἐπαινετικὰ σχόλια, τὶς βραβεύσεις, τὴ μεγάλη φήμη καὶ τὸν ἀμύθητο πλοῦτο τους.
Ἐλάχιστες πολιτιστικὲς ἐκδηλώσεις ἔχουν κάποια ἀξία καὶ ἐπηρεάζουν ἐφήμερα μία μικρὴ μερίδα ἄνθρωπων. Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ἔλεγε ὅτι «ὅλος ὁ σύγχρονος πολιτισμὸς εἶναι στραμμένος ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Ὅλες οἱ μοντέρνες ἐπιστῆμες συναγωνίζονται ποιὰ θὰ καταφέρει τὸ ἰσχυρότερο κτύπημα στὴ διδαχὴ τοῦ Χριστοῦ».Αὐτὴ εἶναι ἡ καθημερινή μας ἐντύπωση ἀπὸ τὰ προβαλλόμενα στὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης. Πίσω ἀπὸ τὴ λάμψη ὑπάρχει βαθὺ σκοτάδι. Δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι λησμόνησαν τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν».
Μάταια περιμένει ὁ ἄλλος λαὸς νὰ δεῖ κάτι θετικὸ στὴν κοινωνία, παρὰ τὶς ἀδιάκοπες πολιτιστικὲς ἐκδηλώσεις. Εἶναι βέβαιο λοιπὸν ὅτι «ὁ πολιτισμὸς δὲν θεραπεύει, μήτε μειώνει τὴν ὠμότητα καὶ τὸν ἐγωισμὸ τῶν ἀνθρώπων, ἐνῷ συχνὰ τὰ αὐξάνει».
Γιὰ τὸ συνειδητὸ χριστιανὸ ὁ σύγχρονος πολιτισμὸς εἶναι πραγματικότητα ποὺ δὲν τὸν ἐνδιαφέρει. Ὅμως ἐνοχλεῖται ἀπὸ μερικοὺς μητροπολίτες, ποὺ διοργανώνουν πολιτιστικὲς ἐκδηλώσεις κοσμικοῦ περιεχομὲνου, προκειμένου νὰ ἐμφανιστοῦν ἀπὸ τοὺς μὴ χριστιανοὺς ὡς προοδευτικοί, ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ ρεῦμα τῆς ἐποχῆς. Θέλουν νὰ γίνουν εὐχάριστοι στοὺς κοσμικούς, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν γνωρίζουν σὲ ποιὰ ἐνορία ἀνήκουν, οὔτε φυσικὰ τὴν εἴσοδο τοῦ ναοῦ της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου