ΑΦΙΞΙΣ ΠΑΠΑ ΕΙΣ ΣΕΡΒΙΑΝ: «ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΜΕΝ»… ΤΟΝ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΝ!

 

ΑΦΙΞΙΣ ΠΑΠΑ ΕΙΣ ΣΕΡΒΙΑΝ: «ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΜΕΝ»… ΤΟΝ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΝ!

Γράφει ὁ κ. Διογένης Δ. Βαλαβανίδης, Πρόεδρος τοῦ «ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ», Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπ. Θρησκευμ. τοῦ «ΚΕΝΤΡΟΥ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ»

  Πατριάρχης τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας Porfirije: «Εἶπα καὶ θὰ τὸ ξαναπῶ: Τὸ Ζάγκρεμπ κι ἐγὼ ἀγαπιόμαστε δημόσια, καὶ τώρα θὰ προσθέσω, Κροατία καὶ ἐγὼ ἀγαπάει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον δημόσια; Ἄν τοῦτο ἐνοχλεῖ κάποιον, εἶναι δικό του πρόβλημα»!

  Στοὺς διαδρόμους τοῦ Σερβικοῦ Πατριαρχείου, στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολή, καθὼς καὶ μεταξὺ τῶν πιστῶν τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (ΣΟΕ), κυκλοφόρει ἡ εἴδηση ὅτι Σέρβοι ἀξιωματοῦχοι (στὴν πρώτη σειρά, ὁ ἐπίσκοπος Backa Irinej Bulovic καὶ ὁ πνευματικός του γιός, Πατριάρχης Πορφύριος) ἐργάζονται ἐνεργὰ στὶς προετοιμασίες γιὰ τὴν ἄφιξη τοῦ Πάπα στὴ Σερβία. Ὅμως εἶναι ἀπαραίτητο νὰ σημειωθεῖ ὅτι, ἀπὸ τὸν Ἅγιο Σάββα, τὸν πρῶτο προκαθήμενο τῆς αὐτοκέφαλης Σερβικῆς Ἐκκλησίας, κανένας ἀρχιερέας δὲν συνάντησε τὸν Ρωμαῖο πάπα.

  Παρόλα αὐτά, ἀκόμη καὶ ἡ ἴδια ἡ κορυφὴ τῆς σερβικῆς πολιτικῆς ἐλὶτ ἐξέφρασε τὴ συγκατάθεσή της γιὰ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴ Σερβία, καταρχὰς ὡς ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης ποὺ τὸ Βατικανὸ δὲν ἀναγνώρισε τὸ αὐτοαποκαλούμενο «κράτος τοῦ Κοσσυφοπεδίου», τὸ ὁποῖο ἀπεσπάσθη ἀπὸ τὸ σερβικὸ κράτος μὲ βάρβαρο τρόπο καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ ΝΑΤΟ, ἀπὸ τὸ νομικὸ σύστημα καὶ τὸ Σύνταγμα τῆς Δημοκρατίας τῆς Σερβίας.

  Ἡ δήλωση περὶ μὴ ἀναγνώρισης τοῦ λεγόμενου Κράτους τοῦ Κοσσυφοπεδίου ἀπὸ τὸ Βατικανό, προκαλεῖ ἔκπληξη καὶ χλεύη, εἰδικὰ ἂν ληφθοῦν ὑπόψη ἀρκετὰ γεγονότα. Πρῶτον, ὅταν πρόκειται γιὰ τὸ σπάσιμο τῆς κρατικῆς ὑπόστασης τῆς Δημοκρατίας τῆς Σερβίας στὸ Κοσσυφοπέδιο καὶ τὰ Μετόχια, τὸ πιὸ ἐνδεικτικὸ εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἂν καὶ τὸ Βατικανὸ δὲν ἀναγνώρισε ἐπίσημα τὴν ἀνεξαρτησία τῆς νότιας αὐτῆς σερβικῆς ἐπαρχίας, ὅμως, χάρη στὸ Wikileaks μαθαίνουμε ὅτι στὶς 30 Ἀπριλίου 2008, λίγο μετὰ τὴ «Συνέλευση τοῦ Κοσσόβου» στὶς 17 Φεβρουαρίου 2008, ἐνέκρινε διὰ βοῆς τὴ Διακήρυξη γιὰ τὴν «ἀνεξαρτησία τοῦ Κοσσυφοπεδίου» στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες. Ἕνας ἐμπιστευτικὸς ἀριθμὸς ἐγγράφου ἀποστολῆς ὑπ’ ἀριθμὸν 0971 ἐστάλη ἀπὸ τὴν Ἀμερικάνικη πρεσβεία στὴ Ρώμη, στὸ ὁποῖο ἀναγράφεται ὅτι ὁ Μονσινιὸρ Miguel Mauri εἶπε σὲ Ἀμερικανοὺς ἀξιωματούχους ὅτι «ἡ Ἁγία Ἕδρα δέχεται τὴν ἀνεξαρτησία τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ἀλλὰ δὲν τὸ ἀνακοινώνει ἐπίσημα, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ κρατᾶ ἀνοικτὸ τὸν οἰκουμενικὸ διάλογο μὲ τὴν ΣΟΕ».

  Ἕνα ἄλλο κραυγαλέο παράδειγμα εἶναι ἡ ἀπόφαση τῆς Ἁγίας Ἕδρας γιὰ τὴ διάσπαση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Βελιγραδίου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας σὲ δύο μέρη: Βελιγράδι καὶ Κοσσυφοπέδιο ἀρχιεπισκοπές, ποὺ ἔγινε ἀμέσως μετὰ τὴν ἀνακήρυξη τῆς λεγόμενης ἀνεξαρτησίας τοῦ Κοσσυφοπεδίου τὸ 2008. Εἶναι σχεδὸν ἀπίστευτο πῶς αὐτὰ τὰ γεγονότα παρέμειναν ἄγνωστα στὴν Σερβικὴ Ἐκκλησία καὶ τὴν πολιτικὴ ἐλίτ;

  Ἐπίσης, ἡ εἰλικρίνεια στὴν σχέση τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὴν ΣΟΕ φαίνεται καλύτερα ἀπὸ τὸ γεγονὸς ποὺ συνέβη πρὶν ἀπὸ σχεδὸν 80 χρόνια, πιὸ συγκεκριμένα στὶς 4 Μαρτίου 1945. Τότε ποὺ τὸ κομμουνιστικὸ καθεστὼς ἄσκησε μεγάλη πίεση στὴ Σερβικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ ἀναγνωρίσει τὸ αὐτοκέφαλο τῆς λεγόμενης Μακεδονικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἐπισκοπές της. Ὁ Πατριάρχης Γερμανὸς ἀρνήθηκε σθεναρά, ἐπισημαίνοντας ὅτι «μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ ΣΟΕ θὰ αὐτοκτονήσει». Καὶ τότε, ἐκείνη τὴν ἐποχή, μὲ ἐντολὴ καὶ μὲ τὴν πλήρη ὑποστήριξη τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος, τὸ λεγόμενο «Συμβούλιο Πρωτοβουλίας» συγκάλεσε τὴ Μακεδονικὴ Ἐκκλησιαστικὴ-Λαϊκὴ Συνέλευση, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν περίπου 300 σύνεδροι ἀπὸ ὅλη τὴ «Μακεδονία», ἐνῶ ἐκ μέρους τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ὁ Alojz Turk, ὁ μετέπειτα Ρωμαιοκαθολικὸς Ἀρχιεπίσκοπος Βελιγραδίου, ἦταν παρών. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο εἶναι προφανὴς ἡ ἀποδεδειγμένη ἐπιθυμία τοῦ Βατικανοῦ νὰ πραγματοποιήσει τὴ διάλυση τῆς ΣΟΕ.

  Ὅσον ἀφορᾶ στὶς σχέσεις μεταξὺ τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, καθὼς καὶ τοῦ σερβικοῦ λαοῦ, πρέπει νὰ προστεθεῖ ὅτι στό στρογγυλὸ τραπέζι ποὺ διοργάνωσε τὸ Κίνημα γιὰ τὴ Σερβία, μὲ ἀφορμὴ τὴ σύνοδο τῆς Εὐρωπαϊκῆς ὁμάδας τῆς Τριμεροῦς Ἐπιτροπῆς στὸ Βελιγράδι ἀπὸ τὶς 31 Ὀκτωβρίου ἕως τὶς 2 Νοεμβρίου 2014, μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες καθηγήτριες στὴν ἱστορία τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Βελιγραδίου, ἡ καθ. Δρ Smilja Avramov μίλησε γιὰ τὴ μυστικὴ συμφωνία καταστροφῆς τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τό Βατικανό, ΗΠΑ καὶ Γερμανία. Ἡ Δρ. Ἀβράμωβ εἶπε ὅτι «Συμφωνήθηκε μεταξὺ αὐτῶν τῶν τριῶν χωρῶν μυστική συμφωνία τὸ 1976 σὲ 11 σημεῖα, ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων ἀναφέρεται σὲ «ὁλικὴ καταστροφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας». Οἱ συμμετέχοντες στὴ μυστικὴ συμφωνία ἦταν σαφεῖς ὅταν εἶπαν, ναὶ ἡ Ὀρθοδοξία πρέπει νὰ ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ τὶς παγκόσμιες κοινωνίες ὡς θρησκεία, γιατί εἶναι ἡ μόνη ὁμογενοποιητικὴ δύναμη τῶν ὀρθοδόξων χωρῶν ποὺ ἔχει πολιτικὲς διαστάσεις, ποὺ σημαίνει ὅτι ἡ παγκοσμιοποίηση μὲ τὴν Ὀρθοδοξία θὰ ἦταν πολὺ δύσκολο νὰ πετύχει.

  Οἱ ὑπογράφοντες τὸ ἔγγραφο δήλωναν ὅτι ὁ πυρήνας τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ καταστραφεῖ, ὅταν θὰ καταστραφεῖ ἡ θεολογία της, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ καταστρέψουμε τὴν Ὀρθοδοξία στὸ σύνολό της, καὶ ὁ μόνος δυνατὸς τρόπος, γιὰ νὰ πετύχουμε τὴν διείσδυση στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι, δωροδοκώντας ἀξιωματούχους τῆς Ἐκκλησίας μὲ μεγάλα χρηματικὰ ποσά. Στὸ τέλος πρόσθεσαν ὅτι ἡ ὑλοποίηση αὐτοῦ τοῦ σχεδίου εἶναι ἀπαραίτητη, γιατί ἡ ὀρθόδοξη θεολογικὴ σκέψη εἶναι ἡ μόνη ποὺ μπορεῖ νὰ συσχετιστεῖ μὲ αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουν παγκοσμιοποίηση. Στὸ πλαίσιο αὐτό, ἡ ὑποκρισία καὶ ὁ ρόλος τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐμφανὴς στὴ διάσπαση καὶ τὴν καταστροφὴ τοῦ Γιουγκοσλαβικοῦ κράτους. Σὲ αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα τὸ Βατικανό, μὲ ἐξωτερικοὺς καὶ ἐσωτερικοὺς βοηθούς, σφυρηλάτησε σχέδια, γιὰ νὰ διαλύσει τό Βασίλειο τῆς Σερβίας καὶ τὸ Βασίλειο τοῦ Μαυροβουνίου, τὴν σοσιαλιστικὴ Γιουγκοσλαβία καὶ τὴν Ὁμοσπονδιακὴ Δημοκρατία τῆς Γιουγκοσλαβίας καθὼς καὶ τὴν κρατικὴ ὑπόσταση τῆς Δημοκρατίας τῆς Σερβίας στὸ Κοσσυφοπέδιο καὶ τὰ Μετόχια.

  Μετὰ ἀπὸ ὅλα τὰ παραπάνω, μὲ λύπη μας ἀναφέρουμε ὅτι ὑψηλοὶ ἀξιωματοῦχοι τῆς ΣΟΕ, ἔκαναν πολλὲς καὶ σοβαρὲς παραλείψεις, ἰδίως στὶς σχέσεις τους μὲ ἐκπροσώπους τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ παραθέτουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴ διάλεξη τοῦ καθ. Δρ Miodrag M. Petrovic, ὑπὸ τὸν τίτλον – “Ἡ ἄφιξη τοῦ Πάπα στὴ Σερβία – ναὶ ἢ ὄχι; Καὶ ἡ λατινικὴ αἵρεση τῶν Βογομίλων», στὶς 25 Σεπτεμβρίου 2018, σελ. 4: «…Ἄν, ἐκτὸς ἀπὸ ὅσα εἰπώθηκαν παραπάνω, λάβει κανεὶς ὑπόψη καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλα τὰ μέλη τῆς ἁγίας συνόδου τῶν ἐπισκόπων, γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἐπισκέφθηκαν τὸ Ζάγκρεμπ. Ὅπου ὁ Κροάτης καρδινάλιος καὶ οἱ Σέρβοι ἐπίσκοποι κάθισαν στὴν αἴθουσα μὲ μία εἰκόνα ποὺ πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τους κρέμεται ὁ Alojzije Stepinac, τότε εἶναι σαφὲς τί ὄφελος θὰ ἀποκομίσουν οἱ Κροάτες ἀπὸ τὴ συμμετοχὴ τῶν Σέρβων ἐπισκόπων στὴ «Μικτὴ Ἐπιτροπὴ γιὰ τὴ ἁγιοποίηση». Δέν πρέπει νὰ ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι τὸ Βατικανὸ θὰ ἀνακηρύξει τὸν Στέπινατς ὡς “ἅγιο”».

  «…Γιὰ τοὺς Κροάτες, εἶναι σημαντικὸ νὰ γραφεῖ ὅτι στὴ πράξη αὐτὴ μὲ τοὺς Καθολικούς συμμετεῖχαν ἐπίσης ἡ Ὀρθόδοξη Ἐπιτροπή, ἡ Σερβικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Αὐτός ποὺ βγάζει μέλι, γλείφει τὰ δάκτυλά του, δηλαδὴ εἶναι στὴν ἴδια δουλειὰ γιὰ συμφιλίωση. Τὶ ἔπρεπε νὰ εἶχε κάνει ἡ Σερβικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση; Νὰ ἀπορρίψει τὴν πρόταση τοῦ πάπα, καὶ νὰ σχηματιστεῖ μία εἰδικὴ ἐπιτροπὴ ἀπὸ πραγματικὰ ἔμπειρα μέλη, τῆς ὁποίας ἡ ἐπιμελὴς ἔρευνα θὰ δημοσιεύετο σὲ εἰδικὴ μελέτη. Τήν συμμετοχή της στὴ Μικτὴ Ἐπιτροπή τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ τὴν δικαιολογήσει. Εἶναι ἀπολύτως ἀντίθετο μὲ τὴν κανονικὴ διδασκαλία καὶ τὸ σύνολο τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιαστικῆς πρακτικῆς…».

  Σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν πιθανὴ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴ Σερβία, θὰ δηλώσουμε τὴ θέση τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχη Σερβίας Γαβρίλου Ε΄, (Ἀπομνημονεύματα τοῦ Σέρβου Πατριάρχη Γαβρίλου Ε΄, Παρίσι 1974, σελ. 593–594), ἀπὸ μία συνομιλία μὲ τὸν Miha Krek, Ἀντιπρόεδρο τοῦ Ἐργατικοῦ Κόμματος τῆς Σλοβενίας καὶ Ἀντιπρόεδρο τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου τοῦ Βασιλείου τῆς Γιουγκοσλαβίας. Με τὴν εὐκαιρία αὐτή, ὁ Miha Krek εἶπε στὸν Πατριάρχη Γαβρὶλ Ε΄:

  «Ὅ,τι σᾶς συνέβη εἶναι γνωστὸ στὸν πολιτιστικὸ κόσμο» καὶ ἀποδίδει τὴν δικὴ του ἀναγνώριση στὴν στάση σας μπροστὰ στοὺς ἐχθροὺς ὅλου τοῦ κόσμου. Αὐτή ἡ ἄποψη εἶναι ἐπίσης κοινή ἐδῶ στὴ Ρώμη, στὴν Ἁγία Ἕδρα. Ὁ ἴδιος ὁ Πάπας Πίος XII γνωρίζει καλὰ τὶς συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες ζήσατε μέχρι τὸ τέλος τοῦ πολέμου. Ἐκτιμώντας τὴ θυσία σας γιὰ τὸ ἔθνος σας, ὁ ἅγιος Πάπας εἰλικρινὰ ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴν Παναγιότητά σας. Θα ἤθελε, νὰ βρεθεῖτε στὴ Ρωμη κοντά του, νὰ σᾶς βοηθήσει προσωπικὰ σὲ ὅλα καὶ νὰ σᾶς δώσει τὴν εὐκαιρία νὰ δεῖτε μόνος σας τὴν καλωσύνη του καὶ τὴν ἐπιθυμία του νὰ σᾶς προσφέρει μία κανονικὴ ζωή, ἡ ὁποία ἁρμόζει σὲ Σέρβο Πατριάρχη. Θὰ πρέπει νὰ ἔχετε μία ἀξιοπρεπῆ βίλα μὲ ὅλες τὶς ἀνέσεις, γιὰ να μπορέσετε νὰ ἀφιερωθεῖτε ἀνεμπόδιστα στὰ καθήκοντα ἀπέναντι στοὺς πιστούς σας, ἀπέναντι στοὺς πολυάριθμους πρόσφυγες καὶ ἀρρώστους. Ἡ Ἁγία Ἕδρα ἔχει τὰ μέσα, γιὰ νὰ σᾶς διευκολύνει. Ὁ Ἅγιος Πατέρας εἶναι πρόθυμος νὰ σᾶς βοηθήσει σὲ ὅλα, καὶ αὐτὸς μέσω ἐσᾶς θέλει νὰ βοηθήσει τοὺς Σέρβους πρόσφυγες, νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴ διαμονή τους καὶ μία ἀξιοπρεπῆ ζωή. Ἐξαιτίας ὅλων αὐτῶν, καλὸ θὰ ἦταν ὁ Σεβασμιώτατος νὰ συναντηθεῖ μὲ τὸν Ἅγιο Πατέρα Πιὸ XII».

  Ὁ Πατριάρχης ἀπέρριψε τὴν πρόταση καὶ ὁποιαδήποτε ἐπαφὴ καὶ συνάντηση. Καὶ ἡ δική του στάση ἀποδίδεται μὲ τὶς ἀκόλουθες λέξεις:

  «Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἐξήγησα ἐν συντομίᾳ, ὑπάρχει τρόπος καὶ δυνατότητα ὁ Σέρβος Πατριάρχης νὰ τὰ ξεπεράσει ὅλα αὐτά. Ἐσεῖς ὁ ἴδιος, κύριε Ὑπουργέ μου, εἴπατε ὄ,τι ἔχετε πληροφορίες ἀπὸ συμμαχικὲς πηγὲς ὅτι σκοτώθηκαν μεταξὺ 700 καὶ 800 χιλιάδες Σέρβοι. Παρακαλῶ, πῶς μπορῶ νὰ τὰ ξεπεράσω ὅλα αὐτὰ τώρα καὶ νὰ πάω στὸ Βατικανό. Αὐτό θὰ ἦταν ὑποταγή, τὴν ὁποία ἐγώ, ὡς Σέρβος Πατριάρχης, δὲν θὰ μποροῦσα ποτὲ στὸν ἑαυτό μου νὰ ἐπιτρέψω, πολὺ λιγότερο νὰ συζητήσω αὐτὴν τὴν πιθανότητα. Ἐάν ἐπέλεγα μεταξὺ θανάτου καὶ ζωῆς, θὰ διάλεγα τὸν θάνατο ἑκατὸ φορές, μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι δὲν θὰ πρόδιδα τὴ Σερβικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τὸν σερβικὸ λαὸ στὸ σύνολό του, ποὺ συνεχίζει τὸ μαρτύριό του». (Ἀπομνημονεύματα.., Ι, σ. 601).

  Ἀντὶ νὰ σχολιάσω σχετικά μέ τὰ σερβικὰ θύματα κατὰ τὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζω ἕνα σύντομο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἀναφερθέν ἔργο τοῦ Miodrag M. Petrovic: “Ἡ ἄφιξη τοῦ Πάπα στὴ Σερβία – ναὶ ἢ ὄχι, καὶ Λατινικὴ αἵρεση τῶν Βογομίλων» (σελ. 6).

  «…Ὅταν τὸ 1987, οἱ δημοσιογράφοι ρώτησαν τὸν Χέρτζογκ – ὁ ὁποῖος ἦταν πρωθυπουργὸς στὴ κυβέρνηση τοῦ Ἰσραὴλ καὶ εἶχε ἔλθει γιὰ ἐπίσημη ἐπίσκεψη στὴ Γερμανία (τότε ἤμουν γιὰ σπουδὲς στὴ Φρανκφούρτη στὸ Main) – μποροῦν οἱ Ἑβραῖοι νὰ συγχωρήσουν τοὺς Γερμανοὺς γιὰ τὸ Ὁλοκαύτωμα, ἀπάντησε: Γιὰ αὐτὸ πρέπει νὰ ρωτήσετε τὰ θύματα».

  Τέλος, μιλώντας γιὰ μία πιθανὴ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴ Σερβία, ὁ 46ος ἐπικεφαλῆς τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ποὺ βρίσκεται στὸν θρόνο τοῦ Ἁγίου Σάββα, ὁ Πατριάρχης Πορφύριος (Prvoslav Peric), εἶπε: «Προσωπικὰ εἶχα τὴν εὐκαιρία νὰ συναντήσω τὸν σημερινὸ Πάπα πολλὲς φορές, μὲ διάφορους τρόπους καὶ περιστάσεις. Πρέπει νὰ πῶ ὅτι ἐμπλουτίστηκα καὶ ἐπηρεάσθηκα ἀπὸ κάθε μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς συναντήσεις καὶ ἔχω τὶς πιὸ ὄμορφες πνευματικὲς ἐμπειρίες μαζί του. Πάνω ἀπ’ ὅλα εἶδα σὲ αὐτὸν ἕνα τεράστιο εὐαγγελικό πλάτος, τὸ πλάτος στὸ ὁποῖο μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός, τὸ πλάτος στὸ ὁποῖο ὑπάρχει χῶρος γιὰ ὅλους, ἀνεξαρτήτως σέ ποιὸ ἔθνος ἀνήκει, σὲ ποιὰ χώρα, σὲ ποιὰ θρησκεία ἢ ἂν νιώθει καὶ δηλώνει ἄπιστος. Ὅσο γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴ Σερβία, πιστεύω ὅτι θὰ ἦταν σωστο καὶ στὸ πνεῦμα τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ ποὺ καλεῖ σὲ ἑνότητα».

Ἐπίσης, τὰ δημόσια αἰσθήματα τοῦ Πατριάρχη Πορφύριου τὰ γνωρίζουμε ἀπὸ παλιά, ὅτι δηλαδὴ λατρεύει τὸ Ζάγκρεμπ, τὴν Κροατία, τὴ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία καὶ ἰδιαίτερα τὸν Ρωμαῖο Πάπα, αἰσθήματα τὰ ὁποῖα ἀντιπροσωπεύουν τὴν προσωπική του στάση, τὰ ὁποία εἴμαστε βέβαιοι ὅτι συμμερίζονται μόνο ἕνας ἀμελητέος ἀριθμός πιστῶν τῆς ΣΟΕ. Παραθέσαμε τὰ λόγια του στὴν ἀρχὴ αὐτοῦ τοῦ κειμένου καὶ τὰ ἐπαναλαμβάνουμε:

«Εἶπα καὶ θὰ τὸ ξαναπῶ, τὸ Ζάγκρεμπ κι ἐγὼ ἀγαπιόμαστε δημόσια καὶ τώρα θὰ προσθέσω, ἡ Κροατία καὶ ἐγὼ ἀγαπιόμαστε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον δημόσια; Ἄν τοῦτο ἐνοχλεῖ κάποιον, εἶναι δικό του πρόβλημα»!

Προκαθήμενε, τὸ πρόβλημά μας εἶναι ὅτι εἶστε ὁ Πατριάρχης τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί εἶστε στὸν θρόνο τοῦ Ἁγίου Σάββα καὶ δὲν εἶστε ὁ Καρδινάλιος τοῦ Ζάγκρεμπ ἢ κάποιος ἄλλος ἀξιωματοῦχος τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας! Σὲ ὅ,τι μᾶς ἀφορᾶ, γεννηθήκαμε Ὀρθόδοξοι καὶ θὰ εἴμαστε Ὀρθοδοξοι μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας. Ἀλλά δὲν εἴμαστε, οὔτε θὰ γίνουμε ποτέ, παπικοί, οἰκουμενιστές, μοντερνιστὲς ἢ φιλελεύθεροι καθὼς καὶ ἠθοποιοί!

Εἴμαστε πιστοί τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ποὺ σημαίνει τῆς μοναδικῆς Ὀρθόδοξης, ἡ ὁποία βασίζεται σὲ ἀποστολικοὺς κανόνες, ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν συνόδων καὶ τὰ διδάγματα ὅλων τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξης Ἐκκλησίας.

Βελιγράδι, 22 Ἰουλίου 2024

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος