ΑΚΤΙΝΕΣ: Η βιολογική συγγένεια έχει σημασία

9 Ιουν 2024

Η βιολογική συγγένεια έχει σημασία

child abandonment 01

Αγάπη στα παιδιά είναι να μη μπαίνει άλλος στη θέση του βιολογικού τους γονέα!

Από το “Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά” και το “Them Before Us”

Παιδιά που μεγαλώνουν με το μπαμπά ή τη μαμά τους που συζεί με σύντροφο ή νέο σύζυγο. Παιδιά από δωρητές γενετικού υλικού, που μεγαλώνουν με έμμισθους «παιδαγωγούς», ή ανατρέφονται μέσω υιοθεσίας. Εκτός από τη περίπτωση η ανατροφή από ξένο άτομο να είναι αναγκαστική λόγω θανάτου ή ασθένειας των βιολογικών γονέων, όλες οι άλλες είναι περιπτώσεις που τα παιδιά μπήκαν σε δεύτερη μοίρα, πίσω από τις επιθυμίες και τα «δικαιώματα» των μεγάλων, οι οποίοι βέβαια μπορεί να επιμένουν πως τα αγαπούν πάρα πολύ…. Εξάλλου όπως λέγεται από κάποιους, «τί αξία έχει η βιολογική σχέση εάν υπάρχει αγάπη; »

Ωστόσο η ζωή δείχνει πως όταν αναγνωρίζεται και υποστηρίζεται το δικαίωμα των παιδιών να ανατρέφονται από τους βιολογικούς τους γονείς, αυτό τελικά τους παρέχει ασφάλεια, βιολογική ταυτότητα, εξασφαλίζει τη τέλεια ισορροπία των φύλων στο σπίτι και μεγιστοποιεί τα θετικά αποτελέσματα της ανατροφής τους.

«Οι περισσότεροι παιδαγωγοί συμφωνούν τώρα ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν από δύο βιολογικούς γονείς, σε έναν σταθερό γάμο τα καταφέρνουν καλύτερα από τα παιδιά άλλων οικογενειακών μορφών σε ένα ευρύ φάσμα συγχρόνων προκλήσεων».⁽¹⁾

Κοντά στους βιολογικούς γονείς σημαίνει κοντά στη βιολογική ταυτότητα

Όλοι οι άνθρωποι θέτουν κάποια στιγμή το υπαρξιακό ερώτημα, «Ποιος είμαι εγώ;» Τα παιδιά στα παραδοσιακά σπίτια διαμορφώνουν τη ταυτότητά τους σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με τους συγγενείς τους (συμπεριλαμβανομένης και της διευρυμένης οικογένειας ), τα υιοθετημένα παιδιά όμως και τα άτομα που έχουν συλληφθεί από δωρητές πρέπει να διαμορφώσουν την αίσθηση του εαυτού τους χωρίς να βασιστούν σε αυτή τη συγγένεια.

Το 72% των υιοθετημένων θέλει να μάθει γιατί τους έδωσαν για υιοθεσία
Το 65% εξέφρασε την επιθυμία να γνωρίσει τον γονέα που τον γέννησε
Το 94% εξέφρασε την επιθυμία να μάθει σε ποιον από τους γονείς που τον γέννησαν μοιάζει περισσότερο ⁽²⁾
Το 64% των ενηλίκων που έχουν συλληφθεί από δότες συμφωνούν ότι «ο δότης μου είναι το ήμισυ αυτού που είμαι».
Το 78% συμφώνησε ότι η σύλληψη από δότη είναι σημαντικό μέρος της ταυτότητάς τους.
Το 81% αναρωτιόταν συχνά ποια χαρακτηριστικά προσωπικότητας, δεξιότητες ή/και σωματικές ομοιότητες έχουν κοινά με τον δότη τους –(μελέτη: «We Are Donor Conceived»)

Το φαινόμενο της Σταχτοπούτας

Είναι γνωστό το παραμύθι της Σταχτοπούτας των αδελφών Γκριμ. Η Σταχτοπούτα ήταν το θύμα της άκαρδης μητριάς που είχε παντρευτεί τον πατέρα της, και των θυγατέρων της. Ενώ πρόκειται για φανταστική περιγραφή κανείς δεν αμφισβητεί πως στηρίχθηκε σε πραγματικά γεγονότα. Εξάλλου υπάρχει σε πολλές εκδοχές, σε πλήθος λαών.⁽³⁾Ίσως παίζει ρόλο η γενετική σχέση, ίσως τα αρχέγονα αναπαραγωγικά μας ένστικτα, ωστόσο οι θετοί γονείς μεταχειρίζονται καλύτερα τους δικούς τους βιολογικούς απογόνους. Ενώ σίγουρα υπάρχουν δίκαιοι και στοργικοί θετοί γονείς, στατιστικά, οι μή σχετιζόμενοι ενήλικες είναι λιγότερο συνδεδεμένοι και προστατευτικοί με τα παιδιά. Τα δεδομένα ⁽⁴⁾ αποκαλύπτουν ότι οι θετές μητέρες προσφέρουν στα θετά παιδιά τους λιγότερη υγειονομική περίθαλψη, χαμηλότερη ποιότητα εκπαίδευσης και ξοδεύουν λιγότερα χρήματα για το φαγητό τους σε σύγκριση με τις βιολογικές μητέρες.

«Η νέα σύζυγος [του πατέρα μου] δεν ήθελε παιδιά γενικά, και ειδικότερα δεν ήθελε εμάς. Στην πραγματικότητα ήμασταν και οι δύο μεγάλος μπελάς τότε, κυρίως εγώ επειδή είχα πολύ δύσκολο άσθμα και η αδερφή μου επειδή ήταν ζωηρή. Αυτό που επίσης ήταν σαφές από την αρχή είναι ότι δεν ήθελε να είμαστε κοντά στον πατέρα μας… Ήμασταν οι παρείσακτες στην ιδιωτική, πολύ «ενήλικη» σχέση τους». – Μαρτυρία κοριτσιού.

Τα παιδιά, σε ένα σπίτι με ενήλικες που δεν είναι συγγενείς τους, βρίσκονται σε δυσμενή θέση.

Τα παιδιά που υιοθετούνται από τον νέο σύζυγο ⁽⁵⁾ περιγράφουν περισσότερες δυσάρεστες οικογενειακές εμπειρίες και βρίσκονται στατιστικά σε υψηλότερο κίνδυνο για φτώχεια, να έχουν ψυχικά άρρωστους φροντιστές, να γίνονται μάρτυρες βίας στη γειτονιά, να είναι εκτεθειμένα σε ναρκωτικά ή/και εθισμό στο αλκοόλ, και να έχουν ένα γονέα υπόλογο στο νόμο. Ως ενήλικες, τα θετά παιδιά είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από προβλήματα υγείας, να κάνουν κατάχρηση παράνομων ουσιών και έχουν υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας.

«Η μαμά μου ξαναπαντρεύτηκε λίγα χρόνια αφού μας εγκατέλειψε ο βιολογικός μπαμπάς μου. Ο άντρας που παντρεύτηκε εξακολουθεί να είναι ο πατριός μου μέχρι σήμερα, σαράντα χρόνια μετά. Ανέλαβε τέσσερα παιδιά που δεν ήταν δικά του και προσπάθησε όσο καλύτερα ήξερε να μας μεγαλώσει. Δυστυχώς συχνά μας έβριζε, ήταν κακοδιάθετος και αντιδραστικός…. Η μαμά μου έπρεπε να μας προστατεύει σχεδόν καθημερινά από τις λεκτικές του προσβολές. Ο πατριός μου και η μητέρα μου κατέληξαν να κάνουν μαζί άλλα τρία παιδιά και είδα τότε τον πατριό μου να μετατρέπεται σε έναν στοργικό, λατρεμένο βιολογικό πατέρα. Ήταν ένας διαφορετικός, αλλιώτικος άνθρωπος… απέναντι στα δικά του παιδιά». –Μαρτυρία κοριτσιού ⁽⁶⁾
Παιδική κακοποίηση και θάνατος

Η έρευνα δείχνει ⁽⁷⁾ ότι το ερώτημα δεν πρέπει να είναι αν οι μη συγγενείς ενήλικες δημιουργούν αυξημένους κινδύνους για τα παιδιά, αλλά πόσους κινδύνους δημιουργούν.

«…τα μικρά παιδιά που διαμένουν σε νοικοκυριά με έναν μη συγγενή ενήλικα διατρέχουν σχεδόν 50πλάσιο κίνδυνο να υποστούν θανατηφόρο τραυματισμό, σε σύγκριση με τα παιδιά που διαμένουν με δύο βιολογικούς τους γονείς. Η πλειοψηφία των δραστών ήταν άνδρες, μέλη του νοικοκυριού του αποθανόντος παιδιού». – Pediatrics 2005

Εάν πιστεύετε ότι τα παιδιά πρέπει να είναι «ασφαλή και να αγαπιόνται», τότε οφείλετε να κατανοήσετε ότι η βιολογική σχέση έχει σημασία.

child abandonment 02

Κατωτέρω εικονίζονται ανάλογα αποτελέσματα από μελέτη του CDC (US Centers for Disease Control), με τίτλο “Family Structure and Children’s Health” ⁽⁸⁾ βασισμένη στην έρευνα National Health Interview Survey.

child abandonment 02