Τρομοκρατία εἰς Ἐσθονίαν

 

Τρομοκρατία εἰς Ἐσθονίαν

   Γράφει ὁ κ. Διογένης Βαλαβανίδης, Πρόεδρος «ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ»

   Οἱ Ἀρχὲς τῆς Ἐσθονίας ἀσκοῦν συστηματικὴ πίεση στοὺς ἱεράρχες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἐσθονίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (ΟΕΕΠΜ) μὲ σκοπὸ νὰ τὴν ἀναγκάσουν νὰ ἐνταχθεῖ στὴ δομὴ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στὴν Ἐσθονία (ἡ ὀνομασία αὐτῆς εἶναι ἡ «Ἐσθονικὴ Ἀποστολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία», συντόμως ΕΑΟΕ), ἐκβιάζοντας μὲ τὴ δήμευση τῆς περιουσίας.

  Μία τέτοια συμπεριφορὰ εἶναι ἐξ ἀπόψεως θρησκευτικῆς ἀπαράδεκτη, διότι πρόκειται περὶ προκλήσεως σχίσματος. Τοῦτο εἶναι ἐξ ἀπόψεως ἠθικῆς ἀπαράδεκτο, διότι πρόκειται περὶ ἐκβιασμοῦ. Τοῦτο εἶναι ἀπαράδεκτο καὶ ἐξ ἀπόψεως ἀμιγῶς νομικῆς, διότι ἡ Ἐκκλησία στὴν Ἐσθονία εἶναι χωρισμένη ἀπὸ τὸ κράτος.

  Δὲν θὰ ἀποδώσει ἀγαθοὺς καρποὺς αὐτὴ ἡ πολιτική. Τὸ σχῆμα τῆς «ἑνώσεως» τῆς κανονικῆς πλειοψηφίας μὲ τὴ σχισματικὴ μειοψηφία εἶχαν ἤδη προσπαθήσει νὰ ἐφαρμόσουν στὴν Οὐκρανία μὲ τὴν «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας» νὰ γίνει πραγματικότητα. Στὴν Ἐσθονία ἡ κατάσταση εἶναι παρόμοια: σύμφωνα μὲ τὰ ἐπίσημα στατιστικὰ στὴν ΟΕΕΠΜ ἀνήκει ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν τῆς χώρας, δηλαδὴ 170 χιλ., ἐνῷ στὴν ΕΑΟΕ 6 φορὲς λιγότεροι, μόλις 27 χιλ.

  Μά, πῶς ἔγινε ὥστε στὴν Ἐσθονία συνυπάρχουν ταυτοχρόνως δύο Ὀρθόδοξες ἐκκλησιαστικὲς δικαιοδοσίες; Ἄλλωστε οἱ Ἱεροὶ Κανόνες κελεύουν: «μή ἐν τῇ πόλει δύο ἐπίσκοποι ὦσιν» (8ος Καν. τῆς Α΄ Οἰκουμ. Συν.). Ἀλλὰ καὶ βάσει τῆς ἀποφάσεως τῆς Συνόδου τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τὸ 1593, μὲ τὴν ὁποία καθιδρύθηκε τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας, ἡ ἐξουσία τοῦ Πατριάρχη Μόσχας ἐξαπλώθηκε ὄχι μόνον ἐπὶ τῆς Ρωσίας, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ἐπὶ «ὑπερβορείων», δηλαδὴ «βορείων» χω­ρῶν. Ἡ Ρωσικὴ Ὀρθοδοξία ὑπῆρχε στὸ ἔδαφος τῆς σύγχρονης Ἐσθονίας μέχρι τὴν κατάκτησή της ἀπὸ τὴ Λουθηρανικὴ Σουηδία, ὅταν δὲ ὁ Ρῶσος τσάρος Πέτρος Α΄ ἀνακτοῦσε αὐτὰ τὰ ἐδάφη, ἐκεῖ σταδιακὰ καὶ μὲ πολὺ ἀργοὺς ρυθμούς, ἀλλὰ ἀνεπιστρεπτὶ ἄρχισε νὰ ἀποκαθίσταται ἡ Ὀρθοδοξία, ἐπίσης πλήρως ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

  Ἡ πρώτη ἐπαρχία, ἁπλῶς ἕνα βικαριᾶτο, ἱδρύθηκε στὴν Ἐσθονία μόλις τὸ 1917. Ὡστόσο, ἀμέσως μετὰ τὴν ἀνεξαρτησία τῆς Ἐσθονίας ὁ Ἅγιος Ὁμολογητὴς Πατριάρχης Πασῶν τῶν Ρωσιῶν Τύχων παραχώρησε τὸ καθεστὼς Αὐτονομίας στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἐσθονίας. Ὅμως, τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως χωρὶς οἱαδήποτε συζήτηση καὶ πολὺ περισσότερο συγκατάθεση τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ εἰδικὸ Τόμο δημιούργησε τὸ 1923 στὴν Ἐσθονία οἰκεία αὐτοῦ μητρόπολη, ἐπικαλούμενο προσωρινὲς δυσκολίες στὶς σχέσεις μὲ τὴ Μητέρα Ρωσικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἂν καὶ τὸ 1940 ἀποκαταστάσθηκε ἡ δικαιοδοσία τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τὸ 1941 μὲ τὴν χιτλερικὴ κατοχὴ ἐπανέρχεται ἐκεῖ ἡ Κωνσταντινούπολη. Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐξηγήσουμε στοὺς Ἕλληνες, τοὺς Σέρβους καὶ τοὺς λοιποὺς Ὀρθοδόξους χριστιανοὺς τὸ ἠθικὸ ὑπόβαθρο τῆς ἐμπράκτου συνεργασίας μὲ τὶς γερμανικὲς δυνάμεις κατοχῆς. Τὸ 1944 ὁ Μητροπολίτης Ταλλίνης Ἀλέξανδρος Πάουλους δραπέτευσε ἀπὸ τὴν Ἐσθονία ἀκολουθώντας τὰ χιτλερικὰ στρατεύματα, γιὰ νὰ ἐγκατασταθεῖ στὴ Στοκχόλμη, ὅπου ὑπὸ τὴ διεύθυνσή του ἄρχισε νὰ λειτουργεῖ ἡ μὴ ἀναγνωρισμένη ἀπὸ κανένα «Ἱερὰ Σύνοδος Στοκχόλμης», διότι ἀποκαταστάθηκε στὴν Ἐσθονία ἡ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Ἐπὶ πολλὰ χρόνια ποίμανε τὴν ἐπαρχία τῆς Ταλλίνης ὁ γόνος τῆς Ἐσθονίας μελλοντικὸς Πατριάρχης Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσιῶν Ἀλέξιος Β΄ Ρίντιγκερ. Τὸ 1978 ἡ ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Πατριάρχη Δημητρίου Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως κήρυξε ἀνενεργὸ τὸν Τόμο τοῦ 1924. Φαινόταν ὅτι τέθηκε τέρμα στὴν ἱστορία τῆς ἑλληνικῆς παρουσίας στὴν Ἐσθονία.

  Ὡστόσο, μετὰ τὴν ἀνεξαρτησία τῆς Ἐσθονίας τὸ 1990 ἠγέρθη τὸ ζήτημα τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καὶ παραλλήλως ἐμφανίσθηκε κόμμα τοῦ ἐθνικιστικὰ διακείμενου εὐαγοῦς κλήρου, ποὺ ἐπεδίωκε νὰ λάβει στὴν κατοχή του αὐτὴ τὴν περιουσία. Οἱ ἀποσκιρτήσαντες ἀπὸ τὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία σχισματικοὶ ἀνακοίνωσαν ὅτι ὑπάγονται στὴ «Σύνοδο τῆς Στοκχόλμης», κάτι ποὺ ἦταν ἐξ ἱεροκανονικῆς ἀπόψεως παράλογο, διότι μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μητροπολίτη Ἀλεξάνδρου Πάουλους δὲν ὑπῆρχε πρὸ πολλοῦ στὴ «Σύνοδο», καὶ μάλιστα μὴ ἀναγνωρισμένη ἀπὸ κανένα,οἰκεῖος αὐτῶν ἱεράρχης.

  Οἱ διεφθαρμένες Ἀρχὲς τῆς Ἐσθονίας παραχώρησαν στοὺς σχισματικοὺς τεράστια περιουσία τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἂν καὶ νομικὰ δὲν εἶχαν ἐπὶ τούτῳ κανένα δικαίωμα, διότι ἡ «Σύνοδος» ἦταν θεσμὸς ἀλλοδαπῆς καὶ μὴ ἐπισκοπικός, καὶ σύμφωνα μὲ τὸν τότε ἰσχύοντα νόμο τῆς Ἐσθονίας δὲν μποροῦσε νὰ διεκδικεῖ τὴν περιουσία. Αὐτὸ ὅμως περιφρονήθηκε. Τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως σύντομα ἔδειξε ζωηρὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν περιουσία καὶ ἐπίσης συνέδραμε στὴ «νομιμοποίηση» τῶν Ἐσθονῶν σχισματικῶν. Τὸν Φεβρουάριο 1996 ἡ ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἐνέταξε τὴ «Σύνοδο τῆς Στοκχόλμης» ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία του καὶ ἐπανενεργοποίησε τὸν Τόμο τοῦ 1923, δηλαδὴ ἀποκατέστησε τὴ δικαιοδοσία του στὴν Ἐσθονία. Στὴν περὶ ἀπενεργοποιήσεως τοῦ Τόμου ἀπόφαση τοῦ 1978 ἀποδόθηκε ἡ ἀναδρομικὴ ἰσχύ. 22 χρόνια ἀργότερα, τὸν Ὀκτώβριο 2018, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐφάρμοσε τὸ ἴδιο τέχνασμα, ἐκ τῶν ὑστέρων «καταργώντας» τὴν Πράξη παραχωρήσεως τῆς μητροπόλεως Κιέβου στὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας.

  Ἐκτιμώντας δικαίως τὸ συμβεβηκὸς ὡς ἀντικανονικὴ εἰσπήδηση στὸ οἰκεῖο κανονικὸ ἔδαφος ἡ Ρωσικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διέκοψε τὴν εὐχαριστιακὴ κοινωνία μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως. Γιὰ τὴν ἀλήθεια, ἀποκαταστάθηκε αὐτὴ μετὰ τὶς συνομιλίες τὸν Ἀπρίλιο τοῦ ἴδιου ἔτους: γιὰ λόγους ἄκρας οἰκονομίας ἀποφασίσθηκε νὰ γίνει ἀποδεκτὴ ἡ συνύπαρξη στὴν Ἐσθονία δύο δικαιοδοσιῶν (ρωσικῆς καὶ ἑλληνικῆς), ἐνῷ στοὺς κληρικοὺς καὶ τὶς ἐνορίες παραχωρήθηκε τὸ δικαίωμα νὰ προσδιορίσουν μόνοι τους σὲ ποιὰ δικαιοδοσία ἐπιθυμοῦν νὰ ὑπάγονται. Ἔλαβε χώρα καὶ ἡ συνεννόηση ὅτι καὶ οἱ δύο ἐκκλησιαστικὲς δομὲς θὰ συνεργάζονται μὲ τὶς ἐσθονικὲς Ἀρχὲς μὲ σκοπὸ νὰ ἀπολαμβάνουν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ τῆς Ἐσθονίας ἴσα πολιτικὰ δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων καὶ ἐκείνου τῆς περιουσίας. Αὐτὸς ὁ ὅρος οὐδέποτε ἐφαρμόσθηκε, διότι μὲ ἐπιμονὴ τοῦ ἑλληνικῆς δικαιοδοσίας Μητροπολίτη Ταλλίνης Στεφάνου οἱ ἀμφισβητούμενοι ναοί, ποὺ κάποτε κτίσθηκαν ἀπὸ τὴ Ρωσικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τῆς παραχωρήθηκαν τὸ 2004 ὄχι ὡς ἰδιοκτησία…ἀλλὰ γιὰ ἐνοικίαση πενῆντα ἐτῶν. Ἐνοικιάζεται καὶ ὁ τεράστιος ἱερὸς καθεδρικὸς ναὸς Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νιέφσκι στὴν Ταλλίνη, καθὼς καὶ τὸ μεγαλύτερο ἱερὸ σέβασμα τῆς ἐσθονικῆς Ὀρθοδοξίας ἡ ἱερὰ γυναικεία μονὴ Πιούχτιτσι.

  Τὸ 2022 οἱ ἐσθονικὲς Ἀρχὲς ἄρχισαν νὰ ἀσκοῦν πιέσεις στὸν Προκαθήμενο τῆς ΟΕΕΠΜ Μητροπολίτης Ταλλίνης καὶ Ἐσθονίας Εὐγένιο, ἀποδίδοντας σὲ αὐτὸν δῆθεν δημόσιες τοποθετήσεις ὑπὲρ τοῦ πολέμου στὴν Οὐκρανία. Ὁ Ἱεράρχης κλήθηκε γιὰ συζητήσεις στὸ ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν, δέχθηκε ἀπειλὲς νὰ καταργηθεῖ ἡ ἄδεια διαμονῆς του καὶ τέλος τοῦ ἀνακοίνωσαν τὸ 2024 ὅτι δὲν τοῦ ἀνανεώνουν τὴν ἄδεια διαμονῆς καὶ ὁ ἱεράρχης ἀναγκάσθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὴ χώρα. Ἡ Βουλὴ τῆς Ἐσθονίας προτίθεται νὰ ἐξισώσει τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας μὲ τρομοκρατικὲς ὀργανώσεις, καὶ ἀπὸ τὴν ΟΕΕΠΜ καὶ τὴν ἱερὰ μονὴ Πιούχτισι, ἡ ὁποία ὑπάγεται ἀπευθείας στὸν Πατριάρχη Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσιῶν Κύριλλο, ἀπαίτησαν «νὰ διακόψουν ἐπειγόντως τὶς σχέσεις» μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας καὶ ὑπαχθοῦν στὴ δικαιοδοσία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Διεξάγοντας πόλεμο κατὰ τῆς δῆθεν ὑπαρκτῆς ἀπειλῆς, οἱ Ἀρχὲς κατέφυγαν στὸν ἐκβιασμὸ νὰ δημεύσουν τὴν περιουσία, καταγγέλλοντας τὴ σύμβαση μίσθωσης…Τὸ Δημαρχεῖο τῆς Ταλλίνης κατήγγειλε ἐπιδεικτικὰ τὴ σύμβαση μίσθωσης μὲ τὰ γραφεῖα τῆς μητροπόλεως Ταλλίνης τῆς ΟΕΕΠΜ.

  Τί συμβαίνει στὴν Ἐσθονία; Ὑπὸ τὴν ὑπαγόρευση τῶν ΗΠΑ οἱ ἐσθονικὲς Ἀρχὲς προσπαθοῦν νὰ καταστρέψουν τὴν ΟΕΕΠΜ, ἐξαναγκάζοντας νὰ ὑπαχθεῖ ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ἐπ’ὀνόματι τῆς φανταστικῆς «ρωσικῆς ἀπειλῆς» τὸ κράτος κατέστη ἐργαλεῖο τῆς πολιτικῆς τῶν ΗΠΑ καὶ τοῦ ἀντικανονικοῦ ἐπεκτατισμοῦ τοῦ Φαναρίου.

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος