Ήταν Τρίτη 13 Μαΐου του 2014 όταν η Βρετανική εφημερίδα Guardian δημοσίευσε ένα άρθρο με το οποίο σχεδόν κανείς δεν ασχολήθηκε. Το άρθρο δεν ήταν προφητικό. Το άρθρο περιέγραφε την πραγματικότητα. Οι ΗΠΑ, έσυραν την Ευρώπη σε πόλεμο με τη Ρωσία για την Ουκρανία.
Σήμερα, τα πλήρως συστημικά και κατευθυνόμενα ΜΜΕ θα χαρακτήριζαν το συγκεκριμένο άρθρο ως «Ρωσόφιλο», «Πουτινόφιλο» και με άλλα παρόμοια υποτιμητικά κοσμητικά επίθετα. Όμως, πραγματικά, υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι ο Βρετανικός Guardian είναι Ρωσόφιλος ή Πουτινόφιλος; Ο αριστερών και woke αντιλήψεων Guardian Ρωσόφιλος και Πουτινόφιλος;
Του John Pilger για τον Guardian
Μετάφραση CosmoStatus
Ο ρόλος της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία και η υποστήριξή της στο νεοναζιστικό καθεστώς (σ.σ. του Κιέβου) έχει τεράστιες επιπτώσεις για τον υπόλοιπο κόσμο.
Γιατί ανεχόμαστε την απειλή ενός παγκόσμιου πολέμου στο όνομά μας; Γιατί επιτρέπουμε ψέματα που δικαιολογούν το ρίσκο; Η κλίμακα της κατήχησής μας, έγραψε ο Harold Pinter, είναι μια «λαμπρή, ακόμη και πνευματώδης, εξαιρετικά επιτυχημένη πράξη ύπνωσης», λες και η αλήθεια «δεν συνέβη ποτέ ακόμη κι ενώ συνέβαινε».
Κάθε χρόνο, ο Αμερικανός ιστορικός William Blum δημοσιεύει την «Ανακεφαλαίωση των Αμερικανικών αρχείων εξωτερικής πολιτικής» που δείχνει ότι από το 1945 οι ΗΠΑ έχουν προσπαθήσει να ανατρέψουν περισσότερες από 50 κυβερνήσεις, πολλές από τις οποίες είχαν εκλεγεί δημοκρατικά, βομβάρδισαν άμαχο πληθυσμό 30 χωρών, χρησιμοποίησαν χημικά και βιολογικά όπλα και προσπάθησαν να δολοφονήσουν ξένους ηγέτες.
Σε πολλές περιπτώσεις, η Βρετανία ήταν συνεργάτης. Ο βαθμός του ανθρώπινου πόνου, πόσο μάλλον της εγκληματικότητας, είναι ελάχιστα αναγνωρισμένος στη Δύση, παρά την παρουσία των πιο προηγμένων μέσων επικοινωνιών στον κόσμο, της θεωρητικά πιο ελεύθερης δημοσιογραφίας. Το ότι τα περισσότερα θύματα της τρομοκρατίας – της «δικής μας» τρομοκρατίας – είναι μουσουλμάνοι, δεν έχει ειπωθεί. Ο ακραίος τζιχαντισμός, που οδήγησε στην 11η Σεπτεμβρίου και καλλιεργήθηκε ως όπλο της αγγλοαμερικανικής πολιτικής (Επιχείρηση Κυκλώνας στο Αφγανιστάν) είναι υπό καταστολή. Τον Απρίλιο το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ σημείωσε ότι, μετά την εκστρατεία του ΝΑΤΟ το 2011, «η Λιβύη έχει γίνει ένα ασφαλές καταφύγιο τρομοκρατών».
Το όνομα του εχθρού «μας» έχει αλλάξει με τα χρόνια, από κομμουνισμός σε ισλαμισμός, αλλά γενικά είναι κάθε κοινωνία ανεξάρτητη από τη δυτική δύναμη, που κατέχει στρατηγικά χρήσιμο ή πλούσιο σε πόρους έδαφος ή απλώς προσφέρει μια εναλλακτική στην κυριαρχία των ΗΠΑ. Οι ηγέτες αυτών των εθνών που αποτελούν εμπόδιο, συνήθως παραμερίζονται βίαια, όπως οι δημοκράτες Muhammad Mossedeq στο Ιράν, ο Arbenz στη Γουατεμάλα και ο Salvador Allende στη Χιλή, ή δολοφονούνται όπως ο Patrice Lumumba στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Όλοι πρώτα δυσφημίζονται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης – σκεφτείτε τον Φιντέλ Κάστρο, τον Ούγκο Τσάβες, τώρα τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο ρόλος της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία είναι διαφορετικός μόνο ως προς τις επιπτώσεις του για τους υπόλοιπους από εμάς. Για πρώτη φορά μετά τα χρόνια του Ρόναλντ Ρίγκαν, οι ΗΠΑ απειλούν να οδηγήσουν τον κόσμο σε πόλεμο. Με την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια να είναι πλέον στρατιωτικά φυλάκια του ΝΑΤΟ, το τελευταίο «κράτος ασφαλείας» που συνορεύει με τη Ρωσία – η Ουκρανία – διαλύεται από τις φασιστικές δυνάμεις που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Εμείς στη Δύση υποστηρίζουμε τώρα τους νεοναζί σε μια χώρα όπου οι Ουκρανοί Ναζί υποστήριξαν τον Χίτλερ.
Έχοντας οργανώσει το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου κατά της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης στο Κίεβο, η σχεδιαζόμενη κατάληψη της ιστορικής, νόμιμης ναυτικής βάσης της Ρωσίας στην Κριμαία από την Ουάσιγκτον απέτυχε. Οι Ρώσοι αμύνθηκαν, όπως έκαναν απέναντι σε κάθε απειλή και εισβολή από τη Δύση για σχεδόν έναν αιώνα. Όμως η στρατιωτική περικύκλωση του ΝΑΤΟ έχει επιταχυνθεί, μαζί με τις ενορχηστρωμένες από τις ΗΠΑ επιθέσεις εναντίον Ρώσων στην Ουκρανία. Εάν προκληθεί ο Πούτιν να έρθει να τους βοηθήσει, ο προκαθορισμένος ρόλος του «παρία» θα δικαιολογήσει τον ανταρτοπόλεμο που θα διευθύνει το ΝΑΤΟ και είναι πιθανό να διαχυθεί στην ίδια τη Ρωσία.
Αντίθετα, ο Πούτιν έχει μπερδέψει τους πολεμοχαρείς, αναζητώντας συμφωνία με την Ουάσιγκτον και την ΕΕ, αποσύροντας τα ρωσικά στρατεύματα από τα Ουκρανικά σύνορα και προτρέποντας τους Ρώσους στην ανατολική Ουκρανία να εγκαταλείψουν το προκλητικό δημοψήφισμα του περασμένου Σαββατοκύριακου. Αυτοί οι ρωσόφωνοι και δίγλωσσοι – το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ουκρανίας – επιθυμούν εδώ και καιρό τη δημιουργία δημοκρατικής ομοσπονδίας που θα αντικατοπτρίζει την εθνική ποικιλομορφία της χώρας και θα είναι ταυτόχρονα αυτόνομη από το Κίεβο και ανεξάρτητη από τη Μόσχα. Οι περισσότεροι δεν είναι ούτε «αποσχιστές» ούτε «επαναστάτες», όπως τους αποκαλούν τα δυτικά ΜΜΕ, αλλά πολίτες που θέλουν να ζήσουν με ασφάλεια στην πατρίδα τους.
Όπως τα ερείπια του Ιράκ και του Αφγανιστάν, η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε θεματικό πάρκο της CIA, το οποίο διευθύνει προσωπικά ο διευθυντής της CIA John Brennan στο Κίεβο, με δεκάδες «ειδικές μονάδες» από τη CIA και το FBI να δημιουργούν μια «δομή ασφαλείας» που επιβλέπει τις άγριες επιθέσεις σε όσους εναντιώθηκαν στο πραξικόπημα του Φεβρουαρίου. Δείτε τα βίντεο, διαβάστε τις αναφορές αυτοπτών μαρτύρων από τη σφαγή στην Οδησσό αυτόν τον μήνα. Τραμπούκοι φασίστες με λεωφορεία έκαψαν την έδρα των συνδικάτων, σκοτώνοντας 41 άτομα που είχαν εγκλωβιστεί μέσα. Δείτε την αστυνομία απλώς να στέκεται πιο εκεί.
Ένας γιατρός περιέγραψε την προσπάθειά του να σώσει ανθρώπους λέγοντας ότι «με σταμάτησαν οι φιλοουκρανοί ναζί ριζοσπάστες. Ένας από αυτούς με απώθησε αγενώς, υποσχόμενος ότι σύντομα εγώ και άλλοι Εβραίοι της Οδησσού θα έχουμε την ίδια μοίρα. Αυτό που συνέβη χθες δεν συνέβη ούτε καν κατά τη διάρκεια της φασιστικής κατοχής της πόλης μου στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αναρωτιέμαι γιατί όλος ο κόσμος σιωπά».
Οι Ρωσόφωνοι Ουκρανοί παλεύουν για επιβίωση. Όταν ο Πούτιν ανακοίνωσε την απόσυρση των Ρωσικών στρατευμάτων από τα σύνορα, ο Υπουργός Άμυνας της χούντας του Κιέβου, Andriy Parubiy – ιδρυτικό μέλος του φασιστικού κόμματος Svoboda – καυχιόταν ότι οι επιθέσεις κατά των «ανταρτών» θα συνεχιστούν. Με στυλ Όργουελ, η προπαγάνδα της Δύσης κατηγορεί τη Μόσχα «προσπαθώντας να ενορχηστρώσει τη σύγκρουση και την πρόκληση», σύμφωνα με τον William Hague. Ο κυνισμός του συνδυάζεται με τα αλλόκοτα συγχαρητήρια του Ομπάμα στη χούντα του πραξικοπήματος για την «αξιοσημείωτη αυτοσυγκράτησή της» μετά τη σφαγή της Οδησσού. Η χούντα, λέει ο Ομπάμα, είναι «νόμιμα εκλεγμένη». Όπως είπε κάποτε ο Χένρι Κίσινγκερ: «Το θέμα δεν είναι το τι είναι αληθινό, αλλά το τι θεωρείται αληθινό».
Στα ΜΜΕ των ΗΠΑ, η θηριωδία της Οδησσού υποτιμήθηκε ως «θολή» και «τραγωδία» στην οποία «εθνικιστές» (νεοναζί) επιτέθηκαν σε «αποσχιστές» (άτομα που μαζεύουν υπογραφές για δημοψήφισμα για μια ομοσπονδιακή Ουκρανία). Η Wall Street Journal του Ρούπερτ Μέρντοχ καταδίκασε τα θύματα – «Η θανατηφόρα πυρκαγιά στην Ουκρανία πιθανότατα πυροδοτήθηκε από αντάρτες, λέει η κυβέρνηση». Η προπαγάνδα στη Γερμανία ήταν καθαρά ψυχρός πόλεμος, με την Frankfurter Allgemeine Zeitung να προειδοποιεί τους αναγνώστες της για τον «ακήρυχτο πόλεμο» της Ρωσίας. Για τους Γερμανούς, είναι οδυνηρή ειρωνεία ότι ο Πούτιν είναι ο μόνος ηγέτης που καταδικάζει την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη του 21ου αιώνα.
Μια δημοφιλής αληθοφανής άποψη είναι ότι «ο κόσμος άλλαξε» μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Τι έχει αλλάξει όμως; Σύμφωνα με τον Ντάνιελ Έλσμπεργκ που διέρρευσε πολλές πληροφορίες, ένα σιωπηλό πραξικόπημα έγινε στην Ουάσιγκτον και πλέον κυριαρχεί ο αχαλίνωτος μιλιταρισμός. Το Πεντάγωνο διεξάγει επί του παρόντος «ειδικές επιχειρήσεις» – μυστικούς πολέμους – σε 124 χώρες. Στο εσωτερικό, η αυξανόμενη φτώχεια και η απώλεια της ελευθερίας είναι η ιστορική συνέπεια μιας κατάστασης αέναου πολέμου. Προσθέστε τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου και το ερώτημα είναι: γιατί το ανεχόμαστε αυτό;
Σχόλιο CosmoStatus
Αυτά είχαν δημοσιευτεί στον Βρετανικό Guardian το 2014. Αναρωτηθείτε 10 χρόνια μετά, ποια είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας και ποιος θεωρείτε εσείς ότι πραγματικά ευθύνεται για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η απάντηση είναι δική σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου