Ἀντισυνταγματικὸς ὁ «γάμος» τῶν Ὁμοφυλοφίλων

 

Ἀντισυνταγματικὸς ὁ «γάμος» τῶν Ὁμοφυλοφίλων

Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Κων. Σέργιος, Δικηγόρος ΑΠ-ΣτΕ ἐ.τ., Συγγραφεύς-Ἀρθρογράφος

   Ὅλοι οἱ Ἱεράρχες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκ­κλησίας τῆς Ἑλλάδος, συνελθόντες σὲ ἔκτακτη γενικὴ Σύνοδό τους τὴν παρελθοῦσα Τρίτη 23 Ἰαν. 2024, κατεδίκασαν ὁμοφώνως τὸ ἑτοιμαζόμενο ἀπὸ τὴν σημερινὴ κυβέρνηση νομοσχέδιο ποὺ προβλέπει νόμιμο πολιτικὸ γάμο ὁμοφυλοφίλων πολιτῶν τῆς χώρας, ἐὰν τὸ ἐπιθυμοῦν. Γάμο, δηλαδή, ἀπολύτως ἰσότιμο ἀπὸ ἄποψη νομικῆς ἐννοίας καὶ νομικῶν συνεπειῶν μὲ τοὺς ἐν γένει πολιτικοὺς γάμους ποὺ συνάπτονται σήμερα στὰ δημαρχεῖα τῆς χώρας.

 Ἐπίσης ὁμόφωνα κατεδίκασαν οἱ Ἱεράρχες καὶ τὶς προβλεπόμενες στὸ νομοσχέδιο διαδικασίες ἀποκτήσεως ἀπὸ τὰ ὁμοφυλόφιλα ζεύγη, σῴνει καὶ καλά, καὶ «τέκνων». Σημειωτέον μάλιστα, ὅτι οἱ εἰδικῶς γενετικὲς μέθοδοι ἀποκτήσεως τέκνων, δηλαδὴ ὄχι μόνον οἱ νομικὲς μέθοδοι «υἱοθεσίας», ἀλλὰ καὶ οἱ ἀναζητήσεις ἀπὸ τὰ πολιτικῶς συναπτόμενα κατὰ τὸ νομοσχέδιο ὁμοφυλόφιλα ζεύγη ἐμβρύων γονιμοποιημένων σὲ παρένθετες μῆτρες, μολονότι προεβλήθησαν ἀπὸ τὴν κυβέρνηση ὡς διαδικασίες μὴ προβλεπόμενες στὸ ἑτοιμαζόμενο νομοσχέδιο, κατὰ τὴν ὀπτική μας γωνία εἶναι κατηγορηματικῶς βέβαιο ὅτι ὁ χειρισμὸς αὐτὸς ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τοῦ ζητήματος τῆς «παρένθετης μήτρας» εἶναι προσωρινός! Ἀφορᾶ δηλαδή, μᾶλλον, μόνον τὴν παροῦσα φάση τοῦ παιγνίου σύνταξης τῶν διατάξεων τοῦ νομοσχεδίου… Ἄλλωστε, σὲ ὅλους τοὺς νόμους γίνονται ἑκάστοτε καὶ προσθαφαιρέσεις διατάξεων, κατὰ τὸ κέφι συγκεκριμένων κυβερνώντων…

  Ὅμως, εἰδικῶς ἐν σχέσει πρὸς τὸ ζήτημα τῆς -κατ’ ἑρμηνείαν τοῦ παρόντος- «ἀναγκαστικῆς» θεσμοθετήσεως ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τῆς ἀποκτήσεως τέκνων ἀπὸ τὰ ὁμοφυλόφιλα ζεύγη ἀνεξαρτήτως τῆς μεθόδου ἀποκτήσεως (διαφορετικὰ δὲν ἐξηγεῖται κατὰ στοιχειώδη λογικὴ οὔτε ἡ βαθμιαίως πλήρης μετατροπὴ καὶ ἐξίσωση τοῦ μέχρι τοῦδε ἁπλοῦ «συμφώνου συμβίωσης» σὲ «γάμο»!) ἐπιτρέψτε μου νὰ σᾶς θυμίσω καὶ κάτι μόλις προγενέστερο: Σὲ ἐκδοθεῖσα ἐλάχιστο χρόνο πρὸ τῆς ἐκτάκτου συγκλήσεως σὲ σύνοδο γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ τοῦ συν­όλου τῶν Ἱεραρχῶν, εἶχε ἀποσταλῆ ἀπὸ τὴν 12/μελῆ Διοικοῦσα Διαρκῆ Σύνοδο ποὺ συν­έρχεται σὲ ἀπολύτως τακτικὰ χρονικὰ διαστήματα, μία Ἐγκύκλιος πρὸς ὅλες τὶς Μητροπόλεις γιὰ τὸ θέμα ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ. Στὴν Ἐγκύκλιο αὐτὴ ὑπάρχει μία φράση, τὴν ὁποία χωρὶς νὰ ξέρω ποιὸ θεοφώτιστο χέρι τὴν ἔγραψε, τὴν θεωρῶ πάντως ἀδυσώπητη πυξίδα, ἡ ὁποία ὀφείλει νὰ χειραγωγεῖ τὴν συνολικὴ «κοινωνικὴ συνείδηση»! Καὶ δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω γιὰ ποιὸν λόγο κάποιοι εὐφυεῖς εὐρω-διανοούμενοι (ἀνάμεσά τους ἐπιτρέψτε μου νὰ περιλάβω, πλὴν τοῦ σημερινοῦ πρωθυπουργοῦ καὶ κάποιους ἀνεκδιήγητους τηλεοπτικοὺς σχολιαστές, ὅπως π.χ. εἶναι ὁ πασίγνωστος Πέτρος Τατσόπουλος…) ποὺ ἐπιμένουν ὅτι, τάχα, ἡ θρησκεία μας δὲν εἶναι ζήτημα «κοινωνικῆς» συνειδήσεως ἀλλὰ ἁπλῶς καὶ μόνον «ἀτομικῶν» συνειδήσεων! Ποιὰ εἶναι ἡ ἐξαίρετη αὐτὴ φράση τῆς Ἐγκυκλίου τῶν δώδεκα τακτικῶν συνοδικῶν; Τὴν διαβάζω: «Τὰ παιδιὰ δὲν εἶναι οὔτε κατοικίδια ζῷα συντροφιᾶς γιὰ ὅποιον θέλει νὰ νοιώθει κηδεμόνας, οὔτε ἀξεσσουὰρ στὴν ἐμφάνιση ποὺ θὰ ἐπισημοποιήσει καὶ θὰ καταστήσει κοινωνικὰ ἀποδεκτὴ μιὰν ὁμόφυλη συμβίωση»! Παρακαλῶ, ἀπαντῆστε στοὺς Μητσοτάκηδες καὶ στοὺς Τατσόπουλους, ἐὰν ἡ θεοφώτιστη αὐτὴ τοποθέτηση τῆς Ἐκκλησίας μας ἀξίζει ἢ ὄχι νὰ εἶναι κατάφωτη πυξίδα κατεύθυνσης τῆς συνολικῆς ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ συνειδήσεως καὶ ὄχι ἁπλῶς καὶ μόνο «ἀτομικῶς» τοῦ θρησκευόμενου πολίτη! Καὶ μόνο αὐτὴ ἡ φράση δείχνει πόσο φωτισμένη ἦταν ἡ γενικὴ κατεύθυνση τῆς Ἐγκυκλίου! Τώρα, γιατί, μετὰ τὴν Ἐγκύκλιο αὐτὴ πρὸς ὅλες τὶς Μητροπόλεις κατέστη ἀπαραίτητη καὶ μία σύγκληση τοῦ συνόλου τῆς Ἱεραρχίας, ρωτῆστε τὸν ἐξαιρετικὰ ἤπιο καὶ χαλαρὸ Ἀρχιεπίσκοπο! Πάνω στὸν ὁποῖο φαίνεται ὅτι ἀσκήθηκαν ἀφόρητες πιέσεις τῶν Ἐπισκόπων, ὕστερα ἀπὸ δημοσιεύματα ὅτι βλέπει «μυστικὰ» τὸν σημερινὸ πρωθυπουργὸ καὶ τὰ λένε, ὥστε νὰ δεχθῆ νὰ συγκαλέσει τὸ σύνολο τῶν Ἐπισκόπων καὶ νὰ τοὺς ἐξηγήσει γιατί τόση χαλαρότητα καὶ ἠπιότητα ἔναντι τῆς ἑκάστοτε πολιτικῆς μας ἡγεσίας ἀπὸ μέρους του! Καὶ σταματῶ ἐδῶ γιὰ τὸ εἰδικότερο αὐτὸ θέμα τῆς χαλαρῆς συμπεριφορᾶς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου…

  Ἂς ἔλθουμε τώρα στὰ ζητήματα ἐπὶ τῶν ὁποίων ὁ ὁμιλῶν, ὡς νομικός, ἔχει εἰδικότερο λόγο… Κατ’ἀρχήν, ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς σημερινῆς κυβερνήσεως ἔχει προβῆ ἐσχάτως σὲ τόσο ἀναλφάβητες ἐπιστημονικῶς δηλώσεις ἐπὶ τοῦ θέματος ποὺ σήμερα μᾶς ἀπασχολεῖ, ὥστε διερωτῶμαι εἰλικρινῶς ποιὰ κυκλώματα τοῦ ἔχουν προμηθεύσει τοὺς συμβούλους τοὺς ὁποίους ἔχει… Σταχυολογῶ: α) «Ὅλοι οἱ πολίτες εἶναι ἴσοι. Ὁ γάμος καὶ ἡ οἰκογένεια εἶναι ἀναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτου. Δὲν ἐπιτρέπεται λοιπὸν νὰ κάνουμε διακρίσεις. Αὐτὸ ἀπαγορεύεται ἀπὸ τὰ διεθνῆ πρωτόκολλα περὶ Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων». Ὅμως, ἡ θεμελίωση σὲ διατάξεις τρεχόντων νόμων τοῦ δικαιώματος τῆς ἰσότητος, ἀπαιτεῖ τὴν ὕπαρξη τῶν ΙΔΙΩΝ ἀκριβῶς προϋποθέσεων γιὰ τὴν ἀναγνώριση τέτοιου δικαιώματος. Θὰ σᾶς φέρω κάποια παραδείγματα:

  Ὑπάρχουν δεκάδες ἰδιωτικὰ «φροντιστήρια» μαθητῶν καὶ φοιτητῶν στὴ χώρα. Πῶς θὰ σᾶς φαινόταν ἐὰν γιὰ λόγους, τάχα, «ἰσότητος» τῶν φροντιστῶν ποὺ ἐργάζονται σὲ αὐτὰ μὲ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους, ζητοῦσαν φορτικῶς νὰ ἀναγνωρισθοῦν προσωπικῶς ὡς ἰσότιμοι τῶν καθηγητῶν σὲ «Ἰδιωτικὰ Γυμνάσια» καὶ «Λύκεια», οἱ δὲ διδάσκοντες σὲ πανεπιστημιακὰ φροντιστήρια νὰ ἀναγνωρισθοῦν ὡς (ἐὰν εἶναι δυνατόν!) «ἰσότιμοι» τῶν βάσει διδακτορικοῦ διπλώματος διδασκόντων σὲ ἀνώτατες σχολές;

  β) Ἐπίσης, πάλι ὁ πρωθυπουργός, ἀναφερόμενος στὴν «εὐτυχία ὅλων τῶν ἀνθρώπων» ἔχει πεῖ: «Εἶναι ζήτημα ἴσης μεταχειρίσεως τῶν πολιτῶν μας ἡ μέριμνά μας γιὰ τὴν εὐτυχία ὅλων τους νὰ ἐπιλέγουν τὸν (τὴν) σύντροφό τους». Ὡς Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς ἐμπιστεύομαι ἀπολύτως τὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τὴν ἑρμηνευτικῶς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀποφαινομένη Ὀρθόδοξη Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία Του, νὰ ὑποδεικνύουν αὐθεντικῶς στὴν κοινωνία πῶς οἰκοδομεῖται ἡ ἀνθρώπινη εὐτυχία. Θὰ ὁμιλήσω, ὅμως, ὡς νομικός, ἐρωτώντας τὸ ἑξῆς: Γιατί, ἆραγε, ἡ εὐτυχία δύο ἀνθρώπων οἰκοδομεῖται ἀπαραιτήτως ἐπὶ τῇ βάσει τῶν διατάξεων κάποιου νόμου; Εἶναι τόσο βέβαιοι οἱ βουλευτὲς τῆς Ν.Δ. ποὺ θὰ ὑπερψηφίσουν τὸ νομοσχέδιο ὅτι τὸ νὰ εὐτυχεῖ κανεὶς εἶναι ζήτημα νόμου; Ἐντάξει, ὑπάρχουν κάποιοι ἁπλῶς συναινοῦντες πρὸς συμβίωση ἐνήλικοι (ἀλλὰ καὶ κάποιοι ἐπιπλέον, ὄντες ἀκόμη …ἀνήλικοι) εἴτε προβλέπει τὴν συμβίωση αὐτὴ κάποιος νόμος, εἴτε ὄχι, οἱ ὁποῖοι πιθανῶς νὰ νιώθουν, ἀνεξαρτήτως ἐὰν δικαίως ἢ ἀδίκως, «εὐτυχεῖς»! Ὅπως ὑπάρχουν σήμερα καὶ κάποιοι νυμφευμένοι μὲ τὴν ἤδη ἰσχύουσα ἀνέκαθεν νομοθεσία, οἱ ὁποῖοι, τελικῶς, δυνατὸν νὰ ἔχουν καταντήσει γιὰ διαφόρους λόγους δυστυχεῖς! Ἑπομένως, ἡ νομιμοποίηση τῆς σχέσεώς τους δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἐκείνη ἡ προϋπόθεση ποὺ κάνει τοὺς ἀνθρώπους νὰ νοιώθουν στὴ συμβίωσή τους δυστυχεῖς ἢ εὐτυχεῖς! Ἀφήνω ἐπίσης ὅτι ὑπάρχουν κάποιες ἰσχύουσες ἀπὸ μακροῦ χρόνου καὶ στὴ χώρα μας νομοθετικὲς διατάξεις, ποὺ ἐπιτρέπουν τὴν τήρηση κοινῶν τραπεζικῶν λογαριασμῶν, τὴν εἰκονικὴ μεταβίβαση ἀκινήτων (στὴν πραγματικότητα δηλαδὴ δωρεῶν) μεταξὺ συναινούντων ἐνηλίκων. Ἄν, λοιπόν, κάποιος ἐπιθυμεῖ νὰ ἐγγράψει ὡς συνδικαιοῦχο στὸν τραπεζικό του λογαριασμὸ ἢ στὸ ἀκίνητό του ὁποιονδήποτε ἐνήλικον προκειμένου νὰ τοῦ ἐξασφαλίσει καὶ …οἰκονομικὴ εὐτυχία, ἀνεξαρτήτως ἐὰν αὐτὸς ὁ ἄλλος ἀνήκει στὸ αὐτὸ ἢ στὸ ἄλλο φῦλο, εἶναι ἀπολύτως ἐλεύθερος νὰ τὸ κάνει. Μὲ μόνο περιορισμὸ τὴν νόμιμη τουλάχιστον μοῖρα βιολογικῶν τέκνων του ἢ νομίμου κατὰ τὴν ἤδη ἰσχύουσα νομοθεσία μας συζύγου. Σημειώνω, μάλιστα, ὅτι κάποιοι στὸ σημερινὸ ἀνελέητο δυτικὸ κόσμο ἀφήνουν περιουσίες μέχρι καὶ στὰ ζῷα τους, χωρὶς κανένα ἀπολύτως κώλυμα νόμου, ἀσχέτως πρὸς ἐνδεχόμενο κώλυμα ὁμαλῆς ἐγκεφαλικῆς λειτουργίας… Ἐπιπλέον, ἐὰν κάποιος ἀπὸ τοὺς συμβιοῦντες ἐνηλίκους ἀρρωστήσει ἐλαφρῶς ἢ βαρέως, τί ἆραγε ἐμποδίζει τὸν ἄλλο, ὑπὸ τὸ καθεστὼς τῆς ἤδη ἰσχύουσας νομοθεσίας μας, νὰ τοῦ συμπαρασταθῆ παντοιοτρόπως; Ὁ νόμος δὲν ἐπιβάλλει εἰδικὴ συγγενικὴ ἢ ἕτερη νομικὴ σχέση μὲ τοὺς ἀσθενεῖς, γιὰ νὰ ἀναγνωρισθοῦν ἁπλοὶ φίλοι τους ὡς δικαστικοὶ ἐκπρόσωποι καὶ συμπαραστάτες ἢ ἀκόμη καὶ ὡς κηδεμόνες τους. Ὅμως, καὶ πάλι, τὸ βίωμα τῆς εὐτυχίας, ἀκόμη καὶ ἐὰν στὰ προηγούμενα παραδείγματα εἶναι πιθανὸ ὅτι ὑποβοηθεῖται, δὲν ἐξαρτᾶται, ὅμως, οὔτε κατὰ ὁρισμὸ οὔτε κατὰ πλῆρες περιεχόμενο ἀπὸ τὶς σχετικὲς νομοθετικὲς προβλέψεις… Εἶναι τελείως ἄλλης τάξεως βίωμα, καθαρῶς ὑπαρξιακοῦ περιεχομένου…

  Ἀνεξαρτήτως, ὅμως, ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ «ἰσότητα» στὴν ἐξασφάλιση τῆς εὐτυχίας τῶν ἀνθρώπων στὶς προσωπικὲς καὶ οἰκογενειακές τους σχέσεις εἶναι ζήτημα ποὺ δὲν πηγάζει ἀπὸ τὶς σημερινὲς ἐμμανεῖς μέχρι ἀλαζονείας πρωθυπουργικὲς θεωρίες περὶ ἰσότητος, ἀλλὰ πηγάζει ἀπὸ τὶς διαπροσωπικὲς καὶ κοινωνικὸ-ἠθικὲς φιλοσοφικὲς καὶ θρησκευτικὲς βιωματικὲς ἀφετηρίες τῶν ἀνθρώπων ὡς πρὸς τὴν βίωση τῆς «εὐτυχίας», ὑπάρχει ἐπιπλέον καὶ μία μείζων, σὲ πρώτιστο μάλιστα βαθμό, νομικὴ ἀφετηρία προβληματισμοῦ ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς «ἰσότητος τῶν πολιτῶν», ποὺ θὰ ὤφειλε νὰ ἔχει συνεγείρει ἀπὸ μακροῦ τὸν σημερινὸ πρωθυπουργὸ καὶ τὴν κυβέρνησή του… Εἶναι τὸ ἰσχῦον Σύνταγμα τῆς χώρας καὶ οἱ εἰδικὲς προβλέψεις του ἐπὶ τῆς ἐννοίας τοῦ ὅρου «γάμος» καὶ τοῦ ὅρου «οἰκογένεια». Στὸ κείμενο τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος ὁ πρωθυπουργὸς καὶ ἡ κυβέρνησή του θὰ ὤφειλαν πρωτευόντως νὰ ἔχουν βασισθῆ, ὥστε νὰ ἐλέγξουν μετὰ πάσης προσοχῆς ἐὰν τοὺς δίδεται τὸ νομικὸ καὶ πολιτικὸ δικαίωμα νὰ ὁμιλοῦν περὶ «ἰσότητος» ἑτεροφύλων καὶ ὁμοφύλων ζευγῶν ὡς πρὸς τὸ δικαίωμα συνάψεως σχέσεως συμβιώσεως, ἡ ὁποία νὰ δύναται ἰσοδυνάμως νὰ ὀνομάζεται «Γάμος», καὶ ὡς πρὸς τὸ δικαίωμα καθιδρύσεως τοῦ θεμελιακοῦ κατὰ τὸ Σύνταγμα τῆς χώρας κοινωνικοῦ θεσμοῦ ποὺ νὰ δύναται νὰ ὀνομάζεται «Οἰκογένεια». Δυστυχῶς, ὁ ὁμιλῶν εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ σᾶς δηλώσει μὲ κάθε κατηγορηματικότητα, ὅτι, ἐν προκειμένῳ, τὸ νομοσχέδιο ποὺ θὰ κατατεθῆ ἐντὸς τῶν ἡμερῶν πρὸς συζήτηση στὴ Βουλὴ εἶναι καταφώρως ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ, καὶ τοῦτο γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους:

  Στὸ «Δεύτερο Μέρος» τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος, ὑπὸ τὸν τίτλο «Ἀτομικὰ καὶ Κοινωνικὰ Δικαιώματα», τὸ ὁποῖο ἀρχίζει μὲ τὸ ἄρθρο 4 τοῦ Συντάγματος καὶ τερματίζεται στὸ ἄρθρο 25, καταγράφονται μὲ κάθε δυνατὴ λεπτομέρεια ὅλα τὰ «ἀτομικὰ» καὶ «κοινωνικὰ» δικαιώματα ποὺ ἔχουν οἱ Νεοέλληνες ὡς πολίτες τοῦ Νεοελληνικοῦ Κράτους. Ἀνάμεσα στὰ ἄρθρα αὐτά, ὑπάρχει καὶ τὸ ἄρθρο εἰκοσιένα (21), ποὺ περιλαμβάνει ἕξι (6) παραγράφους. Δύο ἀπὸ αὐτές, ἡ πρώτη (1η) καὶ ἡ πέμπτη (5η) ἀναφέρονται στὰ δύο θεμελιακὰ ζητήματα ποὺ ἐνδιαφέρουν τὸ θέμα μας: Στὸ «Γάμο» καὶ στὴν «Οἰκογένεια». Καὶ τὶς δύο αὐτὲς παραγράφους, δὲν θεμελιώνεται ἀπολύτως ΟΥΤΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟ δικαίωμα τῶν ὁμοφυλοφίλων ζευγῶν νὰ ζητοῦν «ἐξισώσεις» τῶν προσωπικῶν τους σχέσεων πρὸς τὶς ἑτερόφυλες, χρησιμοποιώντας τὸν συνταγματικὸ ὅρο «Γάμος» καὶ τὸν ἀντίστοιχο συνταγματικὸ ὅρο «Οἰκογένεια».

  Παράγραφος πρώτη (1η). «Ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καὶ προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, καθὼς καὶ ὁ γάμος, ἡ μητρότητα καὶ ἡ παιδικὴ ἡλικία, τελοῦν ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Κράτους». Παράγραφος πέμπτη (5η). «Ὁ σχεδιασμὸς καὶ ἡ ἐφαρμογὴ δημογραφικῆς πολιτικῆς, καθὼς καὶ ἡ λήψη ὅλων τῶν ἀναγκαίων μέτρων, ἀποτελεῖ ὑποχρέωση τοῦ Κράτους». Κατόπιν αὐτῶν, ἐρωτῶ: Ἀκούσατε πουθενὰ στὸ κείμενο τῶν δύο παραγράφων, νὰ ἀναφέρεται δυνατότητα ἐξισώσεως τῆς παραδοσιακῆς κλασσικῆς οἰκογενείας ποὺ καθιδρύεται ἀπὸ δύο ἑτερόφυλα πρόσωπα, τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, μὲ κάποιο ἕτερο πλασματικὸ μόρφωμα «οἰκογένειας», καθιδρυόμενο ἀπὸ δύο πρόσωπα ὁμοφυλόφιλα; Εἶναι δυνατὸ νὰ ἑρμηνεύει ἔτσι ὁ ἐμμανὴς ἕως ἀλαζὼν σημερινὸς πρωθυπουργὸς ὅτι τὸ Σύνταγμα τοῦ δίδει ἐκ τούτου τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιχειρεῖ μὲ καρικατοῦρες δικῶν του νομοθετημάτων, τὴν πλήρη ἐξίσωση τέτοιων πλασματικῶν μορφωμάτων μὲ τὸ παραδοσιακό, κλασσικὸ εἶδος «γάμου» καὶ «οἰκογενείας» ποὺ ἀποτελοῦν κατὰ τὴν 1η παράγραφο «θεμέλια τῆς συντήρησης καὶ προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους», καὶ κατὰ τὴν 5η παράγραφο ἀντικείμενο «σχεδιασμοῦ καὶ ἐφαρμογῆς δημογραφικῆς πολιτικῆς», μὲ τὴν λήψη ὅλων τῶν πρὸς τοῦτο «ἀναγκαίων μέτρων», τὰ ὁποῖα συνιστοῦν «ὑποχρέωση τοῦ Κράτους»; Ὄχι βεβαίως! Πῶς λοιπόν, ἡ ἀπίστευτη αὐτὴ κυβέρνηση, χωρὶς νὰ ἔχει ΟΥΔΕΜΙΑ συνταγματικὴ πρὸς τοῦτο ἐξουσιοδότηση, ἐπιχειρεῖ τὴν ἐπιψήφιση ἐντελῶς ἀσχέτου πρὸς τὶς προβλέψεις τοῦ Συντάγματος νομοσχεδίου; Μήπως ὑποθέτει ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι καὶ κακοήχως ἀποκαλούμενοι «Γονέας 1» καὶ «Γονέας 2» στὰ καινούργια αὐτά, δῆθεν «οἰκογενειακὰ» μορφώματα, θὰ δύνανται νὰ συνιστοῦν τουλάχιστον «ἰσότιμες» προϋποθέσεις εὐεργετικῆς ἐπιλύσεως, ἂς ποῦμε, τοῦ ζητήματος τῆς «ἐφαρμογῆς δημογραφικῆς πολιτικῆς» στὴ χώρα, ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ 5η παράγραφος τοῦ ἄρθρου; Ἔτσι ἑρμηνεύει τὸ Σύνταγμα τὸ σημερινὸ κυβερνητικὸ ἐπιτελεῖο τοῦ Μαξίμου; Λυποῦμαι βαθύτατα γιὰ τὸ κατάντημα αὐτό!

  Τὸ ζήτημα, βεβαίως, καταλήγει νὰ εἶναι ἐὰν θὰ εὑρεθῆ ἢ ὄχι στὴ Βουλή μας κάποιος ἕτερος κοινοβουλευτικὸς παράγων, ἀρχηγός, ἂς ποῦμε, ἑτέρου κόμματος, ἢ -ἔστω- ἁπλὸς βουλευτής, ὁ ὁποῖος νὰ ἐξαγγείλει κατὰ τὴν συζήτηση ἐκεῖ τοῦ ἀποτρόπαιου νομοσχεδίου, ὅτι θὰ κάνει τὰ πάντα ὥστε τὸ νομοσχέδιο, ἐὰν καταστεῖ τελικὰ νόμος, νὰ προσβληθεῖ ἕνεκα πλήρους ἀντισυνταγματικότητος στὴ Δικαιοσύνη τῆς Χώρας! Καὶ ὅτι, ἐπιπλέον, θὰ προσπαθήσει νὰ ἐπηρεάσει καὶ ἕτερους, ὥστε νὰ ἐπιτευχθοῦν καὶ τρεῖς-τέσσερις ἀκόμη, προσόμοιες προσφυγὲς! Δεδομένου ὅτι τυγχάνω ἔμπειρος Δικηγόρος, ἔστω, πλέον, ἐπίτιμος, θὰ σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι, ναί, «ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΣΤΑΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ», ὅπως τιμητικώτατα ἐλέγετο καὶ παλαιότερα ἐξ ἀφορμῆς κάποιων ἐκλεκτῶν Δικαστικῶν Λειτουργῶν μας!

  Τέλος, θὰ ἐπιμείνω καὶ σὲ κάποιους ἀκόμη λόγους, καθαρῶς νομικούς, γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ νοηθεῖ τέτοιος «γάμος», οὔτε τέτοια «οἰκογένεια». Παρακαλῶ νὰ ἔχετε ὑπόψη σας καὶ τὰ ἑξῆς ἀκόμη:

   Πρῶτον: Ἂν πεθάνει ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο ἀναγνωριζόμενους στὸ ἐπίμαχο νομοσχέδιο «συζύγους», θὰ μπορεῖ, ἐὰν τοῦτο ψηφισθεῖ στὴ Βουλή, ὁ ἕτερος νὰ πάρει νομίμως τὴ σύνταξη τοῦ θανόντος. Φαντάζεσθε, ὅμως, ἔτσι, ὅτι θὰ πολλαπλασιασθοῦν στὴ χώρα οἱ περιπτώσεις κατὰ τὶς ὁποῖες ὁ ἐπιζῶν σύζυγος ἐξακολουθεῖ νὰ εἰσπράττει, ἔστω κατὰ κλάσμα, τὴ σύνταξη τοῦ θανόντος συζύγου γιὰ ἄδηλο χρόνο; Εἶναι, λέτε, γεμᾶτοι πρὸς τοῦτο οἱ δημοσιονομικοὶ «κουμπαράδες», ὅταν ὁ σημερινὸς ΕΦΚΑ ἀδυνατεῖ νὰ ἐφαρμόσει στοιχειωδῶς ἐκδιδόμενες ἤδη δικαστικὲς ἀποφάσεις ποὺ τοῦ ἐπιβάλλουν καταβολὴ μετὰ τόκου καθυστερουμένων συντάξεων ἢ ἀναδρομικῶν σὲ νόμιμα ἀπονεμηθεῖσες συντάξεις, ποὺ ὅμως ἔκοψαν τὰ περίφημα «Μηνημόνια» τῆς ΕΕ;

  Δεύτερον: Ὅπως ἐλέχθη, ἔχει ἀναγνωρισθῆ δικαίωμα συμφώνου συμβίωσης μὲ συμβολαιογραφικὲς πράξεις. Ὅμως, τὰ ἀσφαλιστικὰ Ταμεῖα δὲν ἀναγνωρίζουν στὴν περίπτωση αὐτὴ δικαιώματα ἐπὶ τῶν ἀσφαλιστικῶν δικαιωμάτων τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν δύο συμβιούντων στὰ βιβλιάρια τοῦ ἄλλου. Καὶ πολὺ ὀρθῶς, ἀφοῦ μία ἀντίστοιχη συμβολαιογραφικὴ πράξη συμβίωσης, μπορεῖ νὰ ἀλλάζει σὰν τὰ πουκάμισα, μέχρι καὶ πολλὲς φορὲς τὸ χρόνο! Εἶναι γνωστὸ στὴ νομικὴ «πιάτσα», ὅτι μόνο συνειδητοὶ θρησκευτικοὶ γάμοι ἀντέχουν στὸ χρόνο κάπως παραπάνω ἀπὸ τὶς ἁπλὲς συμβολαιογραφικὲς πράξεις συμβίωσης ἢ ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς γάμους! Φαντασθεῖτε πόσο θὰ μποροῦν νὰ ἀντέχουν χρονικῶς οἱ ὁμοφυλόφιλοι γάμοι, ὥστε νὰ ἐκθέτουν καὶ τὴν Πολιτεία μας σὲ ἀφάνταστους δημοσιονομικοὺς ἀσφαλιστικοὺς κινδύνους σὲ θέματα ὑγειονομικῆς κάλυψης μὲ «οἰκογενειακὸ» βιβλιάριο καὶ τῶν δύο νέου εἴδους «συζύγων»… Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, διερωτῶμαι πῶς τὰ καταφέρνει ἡ πολυθρύλητη Εὐρώπη νὰ βρίσκει τόσους πολλοὺς τρόπους νομιμοποίησης νομικῶν καὶ οἰκονομικῶν ἀξιώσεων κάθε πικραμένου λόγῳ, τάχα, …«ἔλλειψης εὐτυχίας», τοὺς ἴδιους αὐτοὺς καιρούς, κατὰ τοὺς ὁποίους ρίχνει σὲ νομικὸ καὶ οἰκονομικὸ βάραθρο ἐξαθλίωσης ὁλόκληρους λαούς! Ρωτῆστε, παρακαλῶ, τί ἀντιμετωπίζουν σήμερα οἱ ἀγρότες τῆς Γερμανίας, τῆς Γαλλίας καὶ ἄλλων χωρῶν τῆς ΕΕ, καθὼς καὶ ἐργαζόμενοι στὶς βιομηχανίες τους, οἱ ὁποῖες ἔχουν χάσει τὴν ρωσικὴ ἐνεργειακὴ τροφοδότηση, μόνο καὶ μόνο ἐξ αἰτίας τῶν λεγόμενων «κυρώσεων» τῆς Δύσεως κατὰ τῆς Ρωσίας… Δεδομένου ὅτι οἱ χῶρες τῆς ΕΕ (καὶ συγχωρῆστέ με, παρακαλῶ, διότι παρενθέτω ἐδῶ ζήτημα ἄσχετο πρὸς τὸ θέμα μας, ἀλλὰ λίαν ἐνδεικτικό τῆς ἐν γένει ἀλλοπρόσαλλης εὐρω-λιγούρικης πολιτικῆς τῶν ἐδῶ ἡγετῶν μας…) ἡ Γερμανία, ἡ Γαλλία καὶ ἄλλες χῶρες τῆς ΕΕ μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ Ἑλλάς, ἀντιμετωπίζουν ἐσχάτως ἐξαιρετικὰ τραχὺ δημοσιονομικὸ πρόβλημα, ἐξαιτίας ἀκριβῶς μιᾶς προσόμοιας, ἠθικῶς ἐντελῶς τυφλῆς, πολιτικῆς σὲ πλεῖστα κρίσιμα θέματα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν στὴν συνολικὴ ἐθνική, ἱστορικὴ καὶ κοινωνικὴ συνείδηση τῶν λαῶν τους, ὅπως εἶναι βεβαίως καὶ τὸ θέμα ποὺ ἀναφερόμασθε.

  Τρίτον – καὶ μᾶλλον τὸ συντριπτικότερο ἐπιχείρημα ὅλων τῶν λοιπῶν! Τί ἐννοῶ; Ἰδοὺ: Σᾶς εἶπα ἤδη κατηγορηματικῶς ὅτι στὸ σύνολο τῶν συνταγματικῶν μας διατάξεων δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα ….κόμμα ἢ ἄνω τελεία, ποὺ νὰ ἐντάσσει στὴν συνταγματικὴ ἔννοια τοῦ ἄρθρου 21 (παράγρ. 1 καὶ 5 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος) καὶ στὴν κατ’ ἐξουσιοδότηση τοῦ Συντάγματος δυνατὴ νομοθετικὴ ἔννοια «γάμου» καὶ «τεκνοθεσίας», τὶς σωματικὲς σχέσεις μεταξὺ δύο Ὁ-μοφυλόφιλων. Τὴν ἀποτρόπαιη, ὅμως, αὐτὴ προσπάθεια πρὸς καθιέρωση διὰ τῆς Βουλῆς τὴν ἐξέλιξη αὐτή, καταβάλλουν ἐμφανέστατα καὶ ἄλλες κατηγορίες ἐραστῶν τέτοιου γάμου καὶ τέτοιας «οἰκογένειας» καὶ ὄχι μόνον οἱ ὁμοφυλόφιλοι! Θὰ ἔχετε, ὑποθέτω, ὑπόψη σας ὅτι σημαιοφόροι τοῦ σχετικοῦ ἀγώνα εἶναι, πλὴν τοῦ ἐν ἐνεργείᾳ πρωθυπουργοῦ, καὶ οἱ κατοικοεδρεύοντες ἐπισήμως ἐντὸς τοῦ Μεγάρου Μαξίμου περίφημοι ΛΟΑΤΚΙ. Στὸ ἀκρωνύμιο ΛΟΑΤΚΙ ἐνδεικνύονται ἀνερυθριάστως καὶ κάποιες ἄλλες κατηγορίες ἐνδιαφερομένων. Στὸ γράμμα (Λ) τοῦ ἀκρωνυμίου οἱ λεσβίες γυναῖκες. Στὸ γράμμα (Ο), οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἄνδρες. Στὸ γράμμα (Α) τοῦ ἀκρωνυμίου οἱ ἀμφιφυλόφιλοι. Στὸ γράμμα (Τ) οἱ διασεξουαλικοί, ἀσχέτως ὅτι ἀκόμη δὲν ἔχουν καταλήξει σὲ ποιὸ βιολογικὸ φῦλο θὰ καταταγοῦν, ΕΑΝ κάπου καταταγοῦν! Στὸ γράμμα (Κ) οἱ ἀγγλιστὶ ὀνομαζόμενοι «κουὴρς» («queers»), ποὺ σημαίνει οἱ παράξενοι καὶ ἀλλόκοτοι, ἀνεξαρτήτως φύλου. Τέλος, στὸ γράμμα τοῦ ἀκρωνυμίου (Ι), οἱ «ἰντερσέξ», δηλαδὴ οἱ ….πηγαινοερχόμενοι εὐχερέστερα τῶν λοιπῶν ἀπὸ φῦλο σὲ φῦλο… Προσέξτε ὅμως! Τὸ ἀκρωνύμιο ΛΟΑΤΚΙ μὲ τὸ ὁποῖο ὁ σημερινὸς πρωθυπουργὸς φαίνεται νὰ ἔχη ἰδιαίτερες σχέσεις στοργῆς, στὴν ἐπίσημη (γραπτὴ καὶ προφορικὴ) ἐκφορὰ καὶ διατύπωσή του, συνοδεύεται μετὰ ἀπὸ τὸ τελευταῖο γράμμα του ποὺ εἶναι τὸ (Ι) καὶ ἐνδεικνύει τὴν ἕκτη κατηγορία ἐντασσομένων δηλ. τοὺς «ἰντερσέξ», συνοδεύεται λοιπὸν ἀπὸ ἕνα μεγάλο καὶ ἐμφανέστατο μαθηματικὸ σύμβολο «σύν», τὸ ὁποῖο ὁ κ. Μητσοτάκης, ὅταν ὁμιλεῖ καὶ ὁ ἴδιος περὶ ΛΟΑΤΚΙ, τὸ ἀποδίδει πάντοτε στὰ …ἀγγλικὰ ὡς «PLUS» -δηλαδὴ ἀπαγγέλλει «…Λοατκιπλὰς» (!) – ποὺ σημαίνει «καὶ ὅσοι λοιποὶ ἑτέρων «εἰδικῶν» κατηγοριῶν πλὴν τῶν νῦν ἕξι ΛΟΑΤΚΙ, …ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ νὰ συνασπισθεῖτε ὅλοι μαζὶ γιὰ λόγους …ἰσότητας» (!) Τὸ κολοσσιαῖο, λοιπόν, ἐρώτημα στὸ ὁποῖο δὲν φέρεται νὰ ἔχει ἀπαντήσει ποτὲ ὁ σημερινὸς πρωθυπουργός, εἶναι τὸ ἑξῆς: Μήπως καλοῦνται νὰ συνασπισθοῦν βαθμιαίως αὔριο μὲ τοὺς νῦν ΛΟΑΤΚΙ πρὸς πλήρη νομιμοποίηση, καὶ κάποιες ἕτερες κατηγορίες πικραμένων, ὅπως …παιδόφιλοι, βρεφόφιλοι, κτηνόφιλοι, γεροντόφιλοι, ἴσως, ἀκόμη, καὶ νεκρόφιλοι, γιὰ λόγους …«ἰσότητος»; Ποῦ ἀκριβῶς τὸ πάει ἡ σοφή μας κυβέρνηση μὲ αὐτὸ τὸ «πλὰς» («σύν»); Στὴν ἐκδοχὴ ὅτι τὸ μαρτυρικὸ Νεοελληνικὸ Σύνταγμα ἐπιτρέπει τάχα στὶς κυβερνήσεις μας τὴν ψήφιση νόμου, ὥστε καὶ οἱ παραπάνω «πλὰς» («δυνητικῶς ἐπιπρόσθετοι») νὰ προγραμματίζουν καὶ αὐτοί, δῆθεν γιὰ λόγους «ἰσότητος», καὶ «γάμους» μὲ παιδάκια, μπεμπέδες, σκυλάκια, γατάκια, ἴσως καὶ «υἱοθεσίες» ἀντίστοιχου τύπου; Ἤδη, μετεδόθη πρὸ καιροῦ ὅτι στὴ Γερμανία, μία κυρία ζήτησε φορτικὰ ἀπὸ τὸ κόμμα της νὰ καταθέσει στὴ γερμανικὴ Βουλὴ πρόταση νόμου, ὥστε νὰ θεσμοθετηθεῖ ἡ δυνατότητά της νὰ συνάψη «γάμο» μὲ τὸ …ρομπότ της(!) Μὲ ἄλλα λόγια, λέτε νὰ ὑπάρξουν βαθμηδὸν καὶ προθέσεις …«ἰσότητος» τῶν πολιτῶν τῆς Εὐρώπης καὶ μὲ μηχανήματα τῆς «Εϊ-Αϊ» (ἀγγλιστὶ «ΑΙ»), δηλαδὴ τῆς «Τεχνητῆς Νοημοσύνης»; Ἀλλοίμονο στὸν ἀποκαλούμενο «δυτικὸ πολιτισμό», ἂν καταλήξουμε καὶ σὲ τέτοιου εἴδους μορφώματα!

  Ὁ κυβερνητικὸς ἐκπρόσωπος διεκήρυξε ὅτι ζητήματα ἀτομικῶν καὶ κοινωνικῶν δικαιωμάτων, ὅπως ὁ γάμος τῶν ὁμοφυλόφιλων ζευγαριῶν δὲν πρέπει νὰ ἐπιλύονται μὲ δημοψηφίσματα στὴ χώρα μας. Θὰ σᾶς διαβάσω σχετικῶς, τί λέει ἀκριβῶς ἐπὶ τοῦ ζητήματος αὐτοῦ ἡ παράγραφος 2 τοῦ ἄρθρου 44 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματός μας. Διαβάζω: «Δημοψήφισμα προκηρύσσεται ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας μὲ διάταγμα καὶ γιὰ νομοσχέδια ποὺ ρυθμίζουν ΣΟΒΑΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ δημοσιονομικά, ἐφόσον αὐτὸ ἀποφασισθεῖ ἀπὸ τὰ τρία πέμπτα τοῦ συν­όλου τῶν βουλευτῶν, ὕστερα ἀπὸ πρόταση τῶν δύο πέμπτων τοῦ συνόλου, καὶ ὅπως ὁρίζουν ὁ Κανονισμὸς τῆς Βουλῆς καὶ νόμος γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς παραγράφου αὐτῆς. Δὲν εἰσάγονται κατὰ τὴν ἴδια περίοδο τῆς Βουλῆς περισσότερες ἀπὸ δύο προτάσεις δημοψηφίσματος γιὰ νομοσχέδιο». Δὲν νομίζω ὅτι εἶναι ἀνάγκη νὰ πῶ προσωπικῶς περισσότερα ἀπὸ ὅσα σᾶς διάβασα ἀπὸ τὸ Σύνταγμά μας. Μόνον ἕνα ἄλλο θέμα θὰ σᾶς ἐπισημάνω: Ἰσχυρίζονται πολλοὶ ὅτι στὴν Εὐρώπη πρέπει νὰ κυριαρχεῖ πᾶν ὅ,τι εἰσηγοῦνται κάποια κατακάθια τῆς κεντρικῆς διανοήσεως στὶς Βρυξέλλες, καὶ ὄχι τὰ ἰσχύοντα στὰ Συντάγματα τῶν ἐπὶ μέρους χωρῶν τῆς ἠπείρου, εἴτε ἀνήκουν καὶ στὴν ΕΕ, εἴτε ὄχι! Τοὺς διαψεύδουν ὅμως τὰ ἑξῆς ἀδυσώπητα γεγονότα: Τὸ ζήτημα συνάψεως «γάμου» καὶ ἱδρύσεως «οἰκογένειας» τῶν ὁμοφυλόφιλων ζευγαριῶν ἐπιλύθηκε στὴν Ἑλβετία μὲ δημοψήφισμα πρὸ τριετίας (ἤτοι τὸ 2021). Ἐπιλύθηκε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ στὴν Ἰρλανδία, στὴν Κροατία, στὴ Σλοβενία. Ἀφήνω ὅτι σὲ ἄλλες χῶρες πού, μάλιστα, ἀνήκουν καὶ στὴν ΕΕ, ἀπερρίφθη ἡ προοπτικὴ γάμου καὶ οἰκογένειας τῶν ζευγαριῶν αὐτῶν κατηγορηματικὰ ἀπὸ τὶς ἡγεσίες, χωρὶς κἄν νὰ φθάσουν οἱ ἡγεσίες νὰ συζητήσουν ἂν θὰ κάνουν ἢ ὄχι καὶ δημοψήφισμα… Ἀναφέρομαι στὴν Ἰταλία, στὴν Οὑγγαρία, στὴν Πολωνία… Γιατί ἆραγε ἡ ἡγεσία τῆς ὄχι μὲν ρωμαιοκαθολικῆς ἀλλὰ κατὰ συνειδητὴ καὶ συντριπτικὴ λαϊκὴ πλειονοψηφία Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Ἑλλάδος, φθάνει στὸ σημεῖο νὰ ἐπιμένει ἀγρίως ὅτι, τάχα, «ζητήματα ἀτομικῶν καὶ κοινωνικῶν δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλόφιλων» θὰ ἐπιλυθοῦν «μὲ ἐφαρμογὴ τῶν διατάξεων τῶν πρωτοκόλλων περὶ ἰσότητος τῶν πολιτῶν ἀπὸ τὴν ἡγεσία τῆς χώρας, δίχως νὰ χρειάζεται νὰ ἐρωτηθεῖ καὶ ὁ λαός»; Ποιοί, ἐπιτέλους, βρίσκονται πίσω ἀπὸ τὶς κουΐντες τῆς ἐδῶ πολιτικῆς ἐξουσίας καὶ κατευθύνουν μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν τοὺς ἡγέτες μας; Τί εἶναι δηλαδὴ πλέον ἡ Ἑλλάδα; Κατάντησε χωματερὴ τῶν χειρότερων δυτικῶν βιοκοινωνικῶν ἀπορριμμάτων, ὅταν εἶναι ἀδυσώπητη ἀλήθεια ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἐκείνη ποὺ μετέδωσε στοὺς δυτικοὺς τὶς εὐγενέστερες ἀρχὲς τῆς διεθνοῦς φιλοσοφίας, ἀλλὰ καὶ τὸν σοφότερο θεολογικὸ ὑπομνηματισμὸ τῆς κορυφαίας θρησκείας τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἀνθρώπου, ποὺ εἶναι βεβαίως ὁ Χριστιανισμὸς; Πῶς φθάσαμε, νὰ ἐκλαμβάνουμε πλέον τὸν διεθνῆ ρόλο μας ὡς ἀπόλυτα δεκτικὸ τῆς ἀποφορᾶς ποὺ ἀναδίδουν τὰ ἀποκρουστικὰ κατακάθια τῆς σημερινῆς δυτικῆς νεοφιλελὲ διανοήσεως, ἠθικῆς, καὶ πολιτικῆς;

  Ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ μία ἐκ διαμέτρου διαφορετικὴ εἰκόνα. Ναί, στὴ σημερινὴ Εὐρω-ἀμερικανικὴ Δύση τῆς Artificial Intelligence, τῆς Σίλικον Βάλλεϋ, τοῦ Χόλλυγουντ καὶ τῶν Βρυξελλῶν, πρυτανεύουν οἱ πολιτικοφιλοσοφικὲς μπαροῦφες ἀδίστακτων νεοφιλελεύθερων διανοουμένων καὶ πολιτικῶν. Ψάξτε, ὅμως, διότι ἀπρόσμενα θὰ δεῖτε καὶ κάποιες ἄλλες πλευρὲς ποὺ δὲν φαντάζεσθε… Παράδειγμα, ἡ πρωταγωνιστικὴ στὴν ἀποειδωλοποίηση -μέχρι τελικῆς πτώσεως!- τῆς κάποτε «Σοβιετικῆς» ἡγεσίας Πολωνία! Χώρα ἀσυζητητὶ δυτική, καὶ ἕνας λαὸς σὲ μεγάλη πλειονοψηφία μὲ χριστιανικὴ κοινωνικὴ συνείδηση (ἀσχέτως ἐν προκειμένῳ ὅτι οἱ Πολωνοὶ εἶναι πλειοψηφικῶς ρωμαιοκαθολικοὶ καὶ ὄχι Ὀρθόδοξοι). Ἐνθυμοῦμαι, λοιπόν, μία εὐρεῖα λαϊκὴ συγκέντρωση στὴν πρωτεύουσα τῆς Πολωνίας Βαρσοβία πρὸ διετίας, ἡ ὁποία εἶχε συγκληθῆ, γιὰ νὰ διαμαρτυρηθεῖ ὁ λαὸς ἐναντίον τῆς προθέσεως παραγόντων τῶν Βρυξελλῶν νὰ ἐπιβάλλουν στὴν ἡγεσία τῆς Πολωνίας τὴ θεσμοθέτηση «γάμου» καὶ «οἰκογενείας» τῶν ὁμοφυλόφιλων. Ἔ, λοιπόν, στὴν λαϊκὴ αὐτὴ συγκέντρωση προσῆλθε νὰ μιλήσει καὶ ὁ ΙΔΙΟΣ ὁ (ἐν ἐνεργείᾳ καὶ τότε καὶ σήμερα) Πρόεδρος τῆς χώρας, δηλαδὴ ὁ κ. Ντούντα… Θὰ σᾶς διαβάσω τί ἀκριβῶς εἶπε στὸ λαὸ τῆς χώρας του ὁ τότε καὶ σήμερα Πολωνὸς Πρόεδρος, γιὰ τὴν παραπάνω πρόθεση κορυφαίων εὐρω-ἑνωσιακῶν νὰ ἐπιβάλλουν στὴν Πολωνία τὴν θεσμοθέτηση «γάμου» καὶ «οἰκογένειας» ὁμόφυλων προσώπων (ὅ,τι σᾶς διαβάσω, τὸ ἀντέγραψα ἀπὸ τὰ ρεπορτὰζ ποὺ μετέδωσαν τὴν ὁμιλία Ντούντα): «Ἀδέλφια μου, ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἔχει βαλθεῖ νὰ ξεριζώσει ἀπὸ τὴν συνείδηση τῶν Πολωνῶν ἐκεῖνο ἀκριβῶς ποὺ μᾶς ξεσήκωσε πρὸ ὀλίγων δεκαετιῶν ἐναντίον τοῦ σοβιετισμοῦ. Τὴ θρησκεία μας! Αὐτὸ ποὺ ἐπιχειρεῖ ὅμως, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, ἐκτὸς ἀπὸ μιὰ ἀναβίωση τοῦ ἄθεου ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ, ἐκ δυσμῶν πλέον, αὐτὴ τὴ φορά!».

  Τέλος νὰ ἀναφέρουμε τὴν ἐπισήμανση τοῦ Πολωνοῦ Προέδρου πρὸς τὸν λαό του. Ξέρετε, στὸ δυτικὸ κόσμο ἔχουν τόσο πολὺ χορτάσει ἀπὸ ἐκδημοκρατισμοὺς καὶ διεκδικήσεις ἀπίθανων «ἀτομικῶν» καὶ «κοινωνικῶν» δικαιωμάτων, ὥστε θεωροῦν τὸν ἀτομικισμὸ καὶ τὸν καθαρὰ ἀτομικὸ δικαιωματισμὸ ὡς τοὺς δύο νέους πόλους τῶν φιλοσοφικῶν καὶ κοινωνικῶν διεκδικήσεων. Λένε: Ἀκόμη καὶ ἡ Χριστιανικὴ Πίστη (καὶ κάθε θρησκεία) πρέπει νὰ νοεῖται ὡς ἀτομικὴ ὑπόθεση, ὄχι ὡς ὑπόθεση ποὺ διασχηματίζει καὶ καθιερώνει καταστατικὲς κοινωνικὲς ἀρχὲς καὶ ἀξίες. Στὴν (ἐπιτρέψτε μου!) μ-π-α-ρ-ο-υ-φ-Α αὐτή, ἡ ἀπάντηση εἶναι διττή. Πρῶτον: Δὲν ὑπάρχει ἱστορικὴ ἐποχὴ ἢ περιοχὴ ὅπου οἱ ἡγεσίες νὰ ἦσαν χωρισμένες ἀπὸ τὰ θρησκευτικὰ σεβάσματα τῶν λαῶν τους, ὅπως ἀπαιτεῖ ἐδῶ ἀνέκαθεν ἡ Ἀριστερά, ἀλλὰ σήμερα ἀπαιτεῖ τοῦτο καὶ ἡ σοφὴ μητσοτακικὴ «Δεξιά». Ἀρκεῖ κανεὶς νὰ θυμηθεῖ τὴν ἐποχὴ-πρότυπο στὶς ἐκτιμήσεις τῆς διεθνοῦς φιλοσοφίας, ὅσον ἀφορᾶ στὴ σοφία καὶ λαϊκὴ ἀπήχηση τῶν κορυφαίων ἡγετῶν: Τὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα. Δὲν ὑπῆρχε τότε ΚΑΝΕΝΑΣ στρατιωτικοπολιτικὸς ἡγέτης ποὺ νὰ ἀπεφάσιζε πόλεμο, συνθήκη εἰρήνης ἢ σοβαρὴ ἐσωτερικὴ νομοθετικὴ ρύθμιση, χωρὶς νὰ ρωτήσει προηγουμένως τὴ γνώμη τῶν θρησκευτικῶν ἀξιωματούχων τῆς ἐποχῆς. Ἤτοι, τῶν «μάντεων», ἀκόμη καὶ τὴν ἄποψη τῆς τελούσης πάντοτε σὲ κατάσταση ναρκο-ὑπνώσεως, ὅταν ἀποφαινόταν ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ Πυθίας. Ἕνα, μόνο, παράδειγμα ἀρκεῖ γιὰ νὰ μείνετε «σύξυλοι»: Ὅταν ὁ μέγας ἡγέτης, ὁ βασιλεὺς δηλαδὴ Ἀγαμέμνων, ἐνημερώθηκε ἀπὸ τοὺς μάντεις ὅτι δὲν θὰ μπορέσει ὁ στόλος νὰ ταξιδέψει πρὸς τὴν Τροία, ἐὰν δὲν θυσιάσει ὁ ἴδιος τὴν κόρη του στὴν Ἄρτεμη, ὁ ταλαίπωρος πειθάρχησε ἀμέσως! Καὶ ὁ στόλος «παρουσίαζε ὅπλα» καθὼς τελοῦνταν ἡ θυσία! Καὶ ἐπειδή, πολὺ ἀργότερα, κορυφαῖος βυζαντινὸς βασιληάς, ὁ Θεοδόσιος, ἀπεφάσισε ἐν ὀνόματι τῆς νέας θρησκείας, τοῦ Χριστιανισμοῦ, νὰ σφραγίσει τὰ μαντεῖα καὶ νὰ ἐξαφανίσει τὶς Πυθίες ὡς φαινόμενα καταδυναστευτικὰ κυβερνήσεων καὶ λαῶν, ἀρκετὰ μεταγενέστεροι «κριτικὸ-φιλόσοφοι» ποικίλων ἀντιχριστιανικῶν νεολογισμῶν, ἰδίως μαρξιστὲς καὶ δωδεκαθεϊστές, ἄρχισαν νὰ λιθοβολοῦν ἀγρίως τὸν Θεοδόσιο ὡς «ἐγκληματία κατά της … ἐλευθερίας τοῦ πνεύματος»! Δηλαδὴ «ἐλευθερία τοῦ πνεύματος» τὰ μαντεῖα καὶ οἱ Πυθίες! Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι ἡ χύδην διανόηση δὲν ἐννοεῖ νὰ κάνει ἄλλο πρᾶγμα ἀπὸ τὸ νὰ ἀπαιτεῖ διεποχικῶς τὴν «πυθιοποίηση» τῶν δικῶν της καὶ μόνον βιοθεωρητικῶν καὶ εὐρύτερα κριτικῶν ἀξιολογήσεων, εἰς βάρος τῆς μόνης βιοθεωρίας καὶ κοινωνικῆς διδασκαλίας ποὺ ἔχει ἀνεβάσει τὸν ἄνθρωπο σὲ κολοσσιαῖο ὕψος τιμῆς καὶ καταξίωσης: Τῆς Χριστιανικῆς Θρησκείας! Φανταστεῖτε τὸ μέγεθος τοῦ μίσους καὶ τοῦ θράσους τους ἀπέναντι στὴν πνευματικότερη καὶ ἀνθρωπινότερη θρησκεία τῆς Ἱστορίας ποὺ κατάργησε τὶς θυσίες αἵματος ἀνθρώπων καὶ ζῴων, ἀναδεικνύοντας τὴν ἐθελούσια θυσία τοῦ Ἴδιου τοῦ Θεοῦ ὡς ΜΟΝΗ θυσία, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ὁποίας σῴζεται ὁ ἄνθρωπος!

  Τὸ πλαίσιο τοῦτο καταξίωσης καὶ τιμῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τὸ ὕψιστο ποὺ θὰ ὤφειλαν νὰ ἐκτιμήσουν οἱ ἡγέτες ποὺ κυβερνοῦν τὸν (λογοτεχνικὰ κυρίως ἀποκαλούμενο σήμερα…) «χριστιανικὸ κόσμο». Ὀφείλουν νὰ ἀντιληφθοῦν, νὰ ἀποδεχθοῦν καὶ νὰ σεβαστοῦν μὲ ἐδαφιαία προσκύνηση τὸ μεγαλεῖο τῆς θεοφώτιστης φράσεως τῆς πρόσφατης ἐκκλησιαστικῆς Ἐγκυκλίου πρὸς τὶς μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὅτι, δηλαδὴ τὰ παιδιὰ δὲν πρέπει νὰ νοοῦνται «οὔτε ὡς ζῷα συντροφιᾶς, οὔτε ὡς ἀξεσουάρ», καὶ νὰ τὴν καταστήσουν πυξίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ συνειδήσεως κάθε λαοῦ καὶ κάθε ἡγέτου στὸ δυτικὸ κόσμο. Θὰ πρόσθετα μόνον: «Οὔτε εἶναι τὰ παιδιὰ ἀναγκαστικὸ στεφάνι ὑποτιθέμενου “γάμου”» γιὰ τὰ ζεύγη τῶν κατηγοριῶν τῶν ἐντασσομένων στὴν ὁμοσπονδία «Λ.ο.α.τ.κ.ι….Πλάς», ὅπως ἐπιθυμεῖ διακαῶς ὁ σημερινὸς Ἕλλην πρωθυπουργός. Ἀφήνω τελευταῖο, ἀλλὰ τὸ θεωρῶ ὡς τὸ μέγιστο πάντων, τὸ Προοίμιο ποὺ οἱ ἀείμνηστοι ἥρωές μας, οἱ ὁποῖοι ἵδρυσαν τὸ Νεοελληνικὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Κράτος ἔθεσαν ἐπικεφαλῆς τοῦ Συνταγματικοῦ μας Κειμένου, δηλαδὴ ἕνα Προοίμιο τὸ ὁποῖο, παρὰ τὶς λυσσαλέες ἑκάστοτε προσπάθειες σκοτεινῶν ἐγκεφάλων, διακόσια τόσα χρόνια ΔΕΝ ἔχει ἀφαιρεθῆ ἀπὸ τὴν προμετωπίδα τοῦ Νεοελληνικοῦ Συντάγματος: «Εἰς τὸ Ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος»! Τέλος, μολονότι ἡ μέσῳ τῶν μαντείων καὶ τῆς Πυθίας κυβερνῶσα ἀρχαία Ἑλλὰς πίστευε ὅτι ὁ (μυθολογικός…) Δίας ἀπήγαγε τὸν νεαρὸ Γανυμήδη ἀπὸ ἐρωτικὸ πάθος καὶ στὸ περίφημο «Συμπόσιο» τοῦ Πλάτωνος οἱ συνδαιτυμόνες εἶχαν θέμα συζήτησης αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ θέμα τοῦ «περεκκλίνοντος» ἐρωτικοῦ βίου, παραταῦτα οὐδέποτε οἱ μεγάλοι ἀρχαιοέλληνες νομοθέτες προχώρησαν σὲ θεσμοθέτηση «γάμου» ὁμοφυλόφιλων καὶ «οἰκογένειας» αὐτῶν! Διερωτῶμαι: Γιατί ἆραγε, ἡ Νέα Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἔθεσε ἐπισήμως ὡς ἱστορική, ἀξιακὴ καὶ βιοθεωρητικὴ σφραγῖδα της στὴν ἐπαναστατικὴ ἀνασυγκρότηση τοῦ Ἔθνους καὶ Κράτους μας τὴν ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματος, τῆς Χάριτος, τῆς Τιμῆς καὶ τῆς Δόξης τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Χριστιανικῆς Θρησκείας, ἀφήνει τόσο ἀχαρακτήριστους καὶ ἀνελέητους ἡγέτες, ὅπως εἶναι οἱ σημερινοί, νὰ διαπράττουν ἀνεξελέγκτως τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα;

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος