Κυριακή του Παραλύτου

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ὁ Χριστός ἦλθε στούς ἀνθρώπους ἵνα πιστεύοντες ζωήν ἔχωσιν καί περισσόν ἔχωσιν, δηλαδή τήν αἰώνιον ζωήν. Εἶπεν ὁ Κύριος, τά ὅσα σᾶς διδάσκω,  δέν εἶναι δικά μου, ἀλλά τοῦ Πατέρα μου, πού μέ ἔστειλε ἐδῶ σέ ἐσᾶς.[1]

Δηλαδή, διεμήνυσε ξεκάθαρα τό ἀπαράλλακτον τῆς οὐσίας Πατρός καί Υἱοῦ καί Ἁγίου Πνεύματος.Μία εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Χριστοῦ.

Ἀς θυμηθοῦμε λοιπόν τό θαῦμα τῆς ἰάσεως τοῦ Παραλυτικοῦ καί τήν οὐράνια διδασκαλία  πού ἐξάγεται ἀπό τήν ἴαση καί τήν συνάντηση τοῦ Παραλύτου, μέ τόν Μεσσία, Ἰησοῦν, γιά νά ἀποκτήσουμε ἔτσι  μεγάλη πνευματική  ὠφέλεια.

Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς στή Βηθεσδᾶ. Ἐκεῖ ὑπάρχουν πολλοί ἀσθενεῖς. Μέ ποικίλλες ἀρρώστιες. Ἀνάμεσά τους καί ὁ Παραλυτικός, 38 χρόνια. Τόν ρωτάει ὁ Κύριος: « Θέλεις ὑγιής γενέσθαι; » Ὤ, τῆς δίχως ἴχνος, κενοδοξίας τοῦ Κυρίου, πρόθεση νά θεραπεύσει τόν ἄρρωστο!!!

Δέν περιμένει νά τόν παρακαλέσουν οἱ ἀσθενεῖς. Ὁ Ἴδιος πηγαίνει, βιάζεται νά τούς θεραπεύσει. Ὄντας ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ἁπλώνει σέ ὅλους τίς ἀκτίνες τῆς ἀγάπης Του. Ἐντούτοις σέβεται τό αὐτεξούσιον τοῦ πλάσματος του, ὥστε νά θεραπευτεῖ μαζί μέ τό σῶμα καί ἡ ψυχή . Οἱ Ἰουδαῖοι χωλαίνουν καί ὑποφέρουν μέ τίς πέντε αἰσθήσεις τοῦ σώματος καί ἔτσι ἀρρωσταίνουν καί τά παιδιά τους.

Ὁ Δεσπότης Χριστός, ὁ ποιητής τῶν αἰσθήσεων καί τῶν κτισμάτων δημιουργός, θέλει νά διορθώσει καί τά σωματικά πάθη καί τά ψυχικά νοσήματα. Γι’ αὐτό ρωτάει. Πάσχουν ὅλος ὁ λαός τῶν Ἐβραίων. Τό ἴδιο καί ὁ Παραλυτικός. Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος ὡς ἰατρός τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς , τοῦ παρέχει τήν ὑγεία, ἀλλά ταυτόχρονα φωτίζει καί τό πνεῦμα του, τήν ψυχή του, ὥστε διά τῆς Χάριτος, ὁ ὅλος ἄνθρωπος νά ἀποκτήσει τήν ἀρετή.

Γνώριζε καλά ὁ Ἰησοῦς τήν ἐπιθυμία του, ὅτι δηλαδή θέλει νά γίνει ὑγιής. Ἀλλά αὐτήν τήν εὐεργεσία, τήν παρέχει ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, καί ὄχι τό κτίσμα, ὁ ἄνθρωπος. Ἔρχεται ὁ Θεός, ἀνάμεσά μας, πού στήν Π.Διαθήκη διεκήρυξε, μέσῳ τοῦ προφήτου Ἠσαΐου,τό: « ἐάν θελήσετε καί μέ ἀκούσετε θά φάτε ἀπό τά ἀγαθά τῆς γῆς. Ἐάν δέν θελήσετε καί ἐπιμένετε στήν ἁμαρτία, ἡ μάχαιρα τῶν ἐχθρῶν σας θά σᾶς κατασφάξει ».[2]Γι’ αὐτό τόν ρωτάει ἐάν θέλει. Διότι τότε θά πάψει νά ἁμαρτάνει. Καί ποιά εἶναι ἡ ἁμαρτία;

Νά πιστέψει κάποιος ὅτι οἱ ἄνθρωποι, τά διάφορα κοσμικά συστήματα ἤ οἱ ἀρχοντες τοῦ αἰῶνος τούτου, μποροῦν νά σώσουν τόν ἄνθρωπο, νά προσφέρουν στόν κόσμο, χωρίς νά ἀναφέρονται στόν Χριστό.

Ὤ! τῆς ἀνοησίας τῶν ἀνθρώπων καί τῆς πλάνης. Αὐτή εἶναι ἡ εἴδωλολατρεία πού μαστίζει καί καταστρέφει διαχρονικά καί σήμερα κυρίως τόν πολιτισμό μας. Στή θέση τοῦ Θεανθρώπου Μεσσία Χριστοῦ, βάζουν ὡς κέντρο, τόν ἄνθρωπο καί τά ἀνθρώπινα συστήματα.

Ὁ Κύριος λοιπόν ζητᾶ τήν συγκατάθεση τοῦ Παραλύτου, γιά νά τόν ἀπαλλάξει ἀπό τά εἴδωλα καί τόν Σατανᾶ, πού κρύβεται πίσω ἀπό αὐτά καί  στό κέντρο τῆς καρδιᾶς, τῆς ψυχῆς , νά εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ Χριστός νά εἶναι τό πᾶν(Ἅγιος Πορφύριος). «Χωρίς Ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν».[3]

Μόνο πού ὁ Χριστός, ὁ Μεσσίας, δέν ἀσκεῖ βία. Βία ἀσκοῦν οἱ ἄνθρωποι, παρακινούμενοι ἀπό τόν Βελζεβούλ-Σατανᾶ. Γι’ αὐτό ὁ Ἰησοῦς καταργεῖ τήν δεξαμενή τῶν Ἰουδαίων μέ τίς πέντε στοές καί ταυτόχρονα συμπληρώνει τίς γιορτές τους, γιά νά φέρουν στό ἐξῆς μέσα τους, τόν Ἀναστάντα καί τήν Ἀνάσταση. Γιά τοῦτο καί τό θαῦμα ἔγινε στό μέσον ἀπό τήν Ἀνάσταση, Ἀνάληψη, Πεντηκοστή. Τοῖς πᾶσι  τά πάντα, ὁ Μεσσίας.

 Ἄν δέν ἔχεις ἄνθρωπε, ἄνθρωπο νά σέ βοηθήσει, μή φοβοῦ. Στέκεται δίπλα στό πλάι σου, ὁ Ἐνανθρωπήσας Θεός, ἀρκεῖ νά θελήσεις.

Σ’ Αὐτόν ἡ Δόξα ,ἡ Βασιλεία καί τό Κράτος. Ἀμήν.

---

[1] (‘Iωάν.7,16)

[2] (Ἠσαΐας1,19-20) :(καί ἐάν θέλητε καί εἰσακούσετέ μου, τά ἀγαθά τῆς γῆς φάγεσθε· έάν δέ μή θέλητε, μηδέ εἰσακούσετέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τό γάρ στόμα τοῦ Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα).

[3] (Ἰωάν.ιε’,5-6)