Χαίρετε και αγαλλιάσθε…

Χαίρετε και αγαλλιάσθε…

Σωκράτης Π. , Δάσκαλος

Χαίρετε και αγαλλιάσθε…Μία τέτοια χαρά και αγαλλίαση νιώσαμε σήμερα παρακολουθώντας τις μαθητικές παραλάσεις! Αν κανείς διαβάσει την ετυμηγορία των λέξεων ‘Εθνική επέτειος’, θα δει πως σημαίνει την συγκέντρωση ενός συνόλου ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα με σκοπό να γιορτάσουν μεγάλα ιστορικά ή θρησκευτικά γεγονότα, ότι δηλαδή έγινε και σήμερα. Πόσο μας είχαν λείψει τέτοιου είδους συγκεντρώσεις! 

Συγκεντρώσεις, όπως η σημερινή, με σκοπό να εορτάσουμε και να τιμήσουμε τη μέρα κατά την οποία ένας αγνός και λαμπρός Άγγελος, σταλμένος από τον ίδιο το Θεό, ανακοίνωσε στην Παναγία την απόφαση του Κυρίου μας να φέρει στον κόσμο τον Υιό του, συνάμα, όμως, και την έναρξη του Αγώνα των Ελλήνων για να αποτινάξουν την τυραννία της μακρόχρονης σκλαβιάς.  Τι χαρά, τι αγαλλίαση, τι συγκίνηση να βλέπεις ξανά τα μικρά παιδιά του Δημοτικού αλλά και τους μεγαλύτερους μαθητές των Γυμνασίων- Λυκείων να βάζουν τα ‘καλά’ τους ρούχα και  να παρελαύνουν! ΝΑΙ ! Να παρελαύνουν. Πόσο πολεμούνται και αυτές την σήμερον εποχή! Να καταργηθούν , δεν προσφέρουν τίποτα! Τι είμαστε; Στρατός για να κάνουν και τα παιδιά; Αναχρονιστικά κατάλοιπα μιας άλλης εποχής!

Κι όμως, μόνο τη χαρά στα πρόσωπα των παιδιών και τα χαμόγελα- φωνές των γονιών, παππούδων και γιαγιάδων να έβλεπε και να άκουγε κανείς, αρκούν για να αντικρούσει κανείς τα φθηνά επιχειρήματα όλων αυτών των ‘προοδευτικών’ που με κάθε ευκαιρία ρίχνουν δηλητήριο για ότι έχει σχέση με τα θρησκευτικά ή και ιστορικά ήθη και έθιμα του τόπου μας. Πόσο δίκιο είχαν οι ‘παλιοί’ που έλεγαν κάτι τέτοιες μέρες, ότι είναι μέρες Ενικής Ανατάσεως! Κάπως έτσι πιστεύω νιώσαμε όλοι, όταν είδαμε τα παιδιά μας, τους αυριανούς συνεχιστές της εθνικής μας κληρονομιάς, να κάνουν παρέλαση με τόσο καμάρι, σοβαρότητα και χαρά! Παντού χαμόγελα, φωνές, παλαμάκια… Υγεία! Αγαλλίασε η ψυχή μας.  Πόσο ανάγκη το είχαμε μετά από δύο χρόνια κοινωνικής απομόνωσης να ξεχυθούμε όλοι, μικροί και μεγάλοι, και να εορτάσουμε κάτι από κοινού, να καμαρώσουμε και να χειροκροτήσουμε τα παιδιά μας! Ας μη το βάζουμε κάτω! Ας μη γογγύζουμε λοιπόν! Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν δυσκολίες. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο για τα εύκολα και την καλοπέραση αλλά  είναι και για τα δύσκολα, όπως αυτά που αντιμετωπίζουμε σήμερα είτε με τον πόλεμο στη ‘γειτονιά’μας ( και ότι αυτός μας φέρνει ή θα μας φέρει) είτε με την πανδημία και τα δεινά της. Θέλει αρετή και τόλμη η λευτεριά, θέλει ανδρεία, μα πάνω απ’ όλα θέλει Πίστη. Πίστη στο Θεό! Να αφήσουμε το εγώ μας και να στραφούμε με όλη μας την καρδιά στον Θεό. Να Του εμπιστευτούμε τη ζωή που Αυτός μας έδωσε. Να αφεθούμε στη Θεία Πρόνοια και μόνο τότε θα έρθει και η εσωτερική αγαλλίαση.                                                                                             

 Είθε τα σωτήρια μηνύματα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και του ηρωικού αγώνα των προγόνων μας να φωτίσουν και πάλι όλους εμάς, το λαό μας και τους λαούς όλου του κόσμου, οδηγώντας τη ζωή μας σε δρόμους αλήθειας ,κοινωνικής και πνευματικής σωτηρίας,  παγκόσμιας ειρήνης ,ελευθερίας, κοινωνικής δικαιοσύνης, δημιουργίας και προκοπής.

                                                           ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ