Ὅταν τά στερνά (δέν) τιμοῦν τά πρῶτα…

Ὅταν τά στερνά (δέν) τιμοῦν τά πρῶτα…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας

      Τό λές πάντως καί ξεκάθαρη εἰρωνεία τῆς τύχης, ὅταν διαβάζεις τό βιογραφικό τοῦ νέου ὑπουργοῦ ὑγείας τοῦ καθεστῶτος. Καί βλέπεις ὅτι πρό 20 περίπου ἐτῶν εἶχε κάνει μεταπτυχιακό στή Γερμανία μέ τίτλο «Ἡ συναίνεση τοῦ ἀσθενοῦς σύμφωνα μέ τό Ἑλληνικό καί Γερμανικό ποινικό δίκαιο» (2003), μερικά δέ χρόνια ἀργότερα καί διδακτορικό στή Νομική Ἀθηνῶν μέ θέμα «Ἡ ποινική Εὐθύνη στήν Ἱατρική Πράξη. Ἔρευνα καί Πειραματισμός μέ ἀντικείμενο τόν Ἄνθρωπο» (2007)! Ἀκολούθησαν μάλιστα καί ἄλλα βιβλία στήν ἴδια κατεύθυνση, ὅπως: «Σχολιασμός Νέου Κώδικα Ἱατρικῆς Δεοντολογίας» (2007), «Ἐρμηνεία Κώδικα Ἱατρικῆς Δεοντολογίας (κλινικές δοκιμές φαρμάκων)» (2012) καί «Ἡ Ἐπιρροή τοῦ Ὅρκου τοῦ Ἰπποκράτη στή Σύγχρονη Βιοηθική» (2012)!

      Ἄκρως ἐντυπωσιακά ὅλα αὐτά. Καί φυσικά τά παραπάνω εἶναι περισσότερο δουλειά κάποιου με ἐπαρκέστερες νομικές γνώσεις νά τά βρεῖ καί νά τά σχολιάσει ἐμβριθῶς, ἀποδομώντας πλήρως την συντριπτική ἀντίφαση ἀνάμεσα στό νομικό παρελθόν του νέου ὑπουργοῦ καί τό κομματικό δυστοπικό παρόν του. Ἐδῶ κρατᾶμε ἀπλῶς τήν κεντρική ἰδέα: ὅτι δηλαδή ὅσα ἔγραφε στίς προαναφερθεῖσες μελέτες του ὁ λεγάμενος (εὐκλεές, θυμίζω, τέκνο τοῦ πλέον στυγνοῦ πατριδοχριστεμπορικοῦ χώρου) προφανῶς δέν ἔχουν τήν παραμικρή σχέση μέ ὅσα πῆρε τήν ἐντολή τώρα νά ὑλοποιήσει, μέσα στό πλαίσιο τοῦ νεοναζιστικοῦ παραληρήματος τῆς δυστοπικῆς τυραννίας πού ζοῦμε. Ὅπως δεν ἔχουν καμία σχέση φυσικά καί τά ὅσα ἔλεγε μέσα στή Βουλή λίγα χρόνια πρίν, μέ ἀφορμή τόν Η1Ν1. Το σχετικό βίντεο κυκλοφορεῖ στο διαδίκτυο, ἀπολαῦστε τα ὡστόσο καί γραπτῶς:

     «Μοῦ δόθηκε ἡ ἐντύπωση ἑνός ἀπόλυτα πατερναλιστικοῦ προτύπου τῆς ἱατρικῆς. Ἔβλεπα ἐπιστήμονες πού βγαίνανε γιά νά πείσουν τόν κόσμο γιά τόν ἐμβολιασμό καί νά προσπαθοῦν νά τόν πείσουν μέ ἕνα φοβικό συναίσθημα, ὅταν ἔχουμε ἕνα καινούργιο σκεύασμα, διότι ἐδῶ ἐπρόκειτο γιά ἕνα καινούργιο σκεύασμα, μή δοκιμασμένο σκεύασμα, οὐσιαστικά στά ὅρια τῶν πειραματικῶν ἐλέγχων, δέν εἶχαν γίνει οἱ κλινικές φάσεις ὅλες, ἀποφάσισε ὁ Π.Ο.Υ. νά τεθεῖ στήν κυκλοφορία πιό γρήγορα, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὑπῆρχαν κάποιες προϋποθέσεις. Ἀκούγαμε ἐπιστήμονες νά βγαίνουν καί νά λένε ὅτι εἶναι ἐγκληματική ἀμέλεια, ἄν δέν πᾶτε νά κάνετε τό εμβόλιο, χωρίς νά μπορούν νά ἀπαντήσουν ποιά ἦταν αὐτή ἡ ἀναγκαιότητα γιατί στό μέλλον μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσουμε μιά καινούργια περίπτωση». Καί προσέθετε ὅτι ἡ επιστημονική κοινότητα δέν μπορεῖ «νά μπαίνει σέ μιά λογική πανικοῦ τοῦ κόσμου ὅτι ἄν δέν πᾶς νά κάνεις αὐτό τό ἐμβόλιο, θά πεθάνεις» καί ὅτι «δέν εἴμαστε στήν ἱπποκράτεια ἠθική πού ὁ γιατρός μπορεῖ νά κάνει ὅ,τι θέλει γιά τό καλό τοῦ ἀσθενοῦς, εἴμαστε στή φιλελεύθερη ἀντίληψη ὅτι ὁ ἀσθενής ἀποφασίζει τί θέλει νά κάνει καί δέν θά πιέζεται»!

      Τρομερά πράγματα λοιπόν. Τόσο τρομερά, ὥστε περαιτέρω σχόλια νά εἶναι πασιφανῶς τελείως περιττά, ἀπό τή στιγμή πού εἶναι τόσο εὐγλωττα τά ἴδια τά γεγονότα. Ἄν πάντως ὑπάρχει κάποιος πού ἐλπίζει ὅτι ὅλη αὐτή ἡ νομικῆς φύσεως προϊστορία του ἴσως καί νά συγκρατήσει κάπως τόν ἀξιότιμο κύριο ὑπουργό ἀπό τήν ἐφαρμογή τῆς νῦν σκληρῆς καθεστωτικῆς γραμμῆς, ἄς τό ξεχάσει ἀπό τώρα. Τό πρῶτο ἄλλωστε πού ἔκανε ἄμα τῆ ἀναλήψει τῶν νέων του καθηκόντων (πέραν, ἐννοεῖται, τῆς δήλωσης ὑποταγῆς μέ τή συγγνώμη πρός τό Κ.Ι.Σ.) ἦταν νά δηλώσει ὅτι ὁ νόμος θα ἐφαρμοστεῖ καί τά κενά (ἐξαιτίας τοῦ πογκρόμ τῶν ὑγειονομικῶν) θά καλυφθοῦν. Τό δεύτερο ἦταν νά μιλήσει για βαριά πρόστιμα καί ἄλλα μέτρα σέ βάρος καί τῶν ἰδιωτῶν γιατρῶν καί ἐπίσης νά ἀνακοινώσει ὅτι ἐτοιμάζει τροπολογία (ὁποία ἔκρηξη…εὐαισθησίας καί μεγαλοθυμίας!) πώς ὅποιος ἀπό τούς ἐκδιωχθέντες τοῦ Ε.Σ.Υ. μετανιώσει καί δεχτεῖ νά γίνει δηλωσίας…συγγνώμη, ἐμβολιασμένος ἤθελα νά πῶ, θά ἐπιστρέψει ἄμεσα στή θέση του. Αὐτό που ἦταν ἤδη γνωστό και δεδομένο δηλαδή και ἀπό πριν.

      Καμία αὐταπάτη ἐπομένως. Ὅσες μελέτες κι ἄν ἔγραψε κάποτε ὡς νομικός και ὅσα και ἄν δήλωνε ὡς βουλευτής κάποτε, ὁ ἀξιότιμος κύριος Πλεύρης εἶναι ἐδῶ καί δύο χρόνια βουλευτής-δεκανίκι τοῦ στυγνοῦ ὁλοκληρωτικοῦ καθεστῶτος πού ἔχει διαλύσει και ἐξευτελίσει τις ζωές μας - καί τώρα πλέον εἶναι καί ὑπουργός του. Καἰ εἶναι ἀπολύτως βέβαιο ὅτι ἐντελῶς ἀνάλογα θά συμπεριφερθεῖ.

     Ἔχει πάντως πλάκα ἡ ἄτιμη ζωή καί τό πῶς τά φέρνει: τό πρωί μελετητής καί ὑπερασπιστής τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀσθενοῦς, τό μεσημέρι πολέμιος τῆς βιοτρομοκρατικῆς ὑστερίας καί τῶν πειραματικῶν ἐμβολίων, τό βράδυ Δόκτωρ Μένγκελε (καί μέ τή βούλα). Κάποιος ἵσως καί νά τό ἔλεγε, μέ ἄλλα λόγια, γιά τό πόσο...χιοῦμορ ἔχει ὁ Θεός. Κυρίως ὅμως βέβαια πρόκειται γιά μία ἀπό τις πιο συνταρακτικές ἐπαληθεύσεις τῆς γνωστῆς ρήσης γιά τά στερνά πού τιμοῦν τά πρῶτα.

     Ἤ μᾶλλον, τίς πιο πολλές φορές, τά ἀτιμάζουν…