1453 : Η γέννηση της “Μεγάλης ιδέας”

1453  :  Η   ΓΕΝΝΗΣΗ  ΤΗΣ   ‘ΜΕΓΑΛΗΣ  ΙΔΕΑΣ’

   Νίκος Παπανικολόπουλος, Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)  

   Στη φετινή πικρή μνήμη της Άλωσης (29 Μαΐου 1453), που ματώνει αιώνες τώρα κάθε ελληνική καρδία, και συμπίπτει με τον εορτασμό των 200 χρόνων της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, έρχεται στο νου μου «Η Μεγάλη ιδέα».

   Η Μεγάλη ιδέα που ως μια νέα ελπίδα, αμέσως μετά την άλωση της Πόλης και τους θρήνους, γεννήθηκε στους Ρωμιούς. Ήταν ο πόθος για την απελευθέρωσή της κι όλου του ελληνικού πληθυσμού.

   Ήταν μια ιδέα που είχε εδαφική έκφραση, αλλά κατά βάθος είχε πνευματικό, ηθικό και πολιτιστικό περιεχόμενο. Ένα περιεχόμενο που ενέπνεε και ένωνε.

   Εκφράστηκε ελληνορθόδοξα, με μια υπόσχεση στην Παναγία, μέσα από το Δημοτικό τραγούδι :

         « Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα ουράνια

            Σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι…

                                        και καταλήγει 

            …Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις

             Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι ».

   Τα 400 χρόνια σκλαβιάς δεν αλλοίωσαν το φρόνημα των Ελλήνων. Οι Έλληνες στηρίχτηκαν στην Ορθόδοξη Χριστιανική τους πίστη, τη διδασκαλία, την ιστορία και τις παραδόσεις τους.

    Αυτό τους ενέπνευσε και τους ένωσε ώστε το όραμα του 1453 να αρχίσει να πραγματώνεται το 1821.

   Σε αυτό βέβαια συνέβαλαν και άλλα : Η ίδρυση της Φιλικής  Εταιρείας (1814) όπου υπό το βλέμμα της, κλήρος και λαός, γραμματισμένοι και αγράμματοι, προεστοί και έμποροι πυροδοτήθηκαν από τον πυρσό της Μεγάλης ιδέας. Οι  Δάσκαλοι  του  Γένους που με τη διδασκαλία τους, σε ναούς, σχολεία και ιδρύματα, με τα κείμενά τους και την ίδρυση σχολείων, προετοίμασαν ιδεολογικά τη Μεγάλη ιδέα. Και φυσικά, οι ήρωες του 1821, Κολοκοτρωναίοι, Μποτσαραίοι, Μιαούληδες, Διάκοι κ.α.

   Σήμερα, άλλοι την έχουν λησμονήσει, άλλοι τη συκοφαντούν και άλλοι την έχουν βάλει σε «καραντίνα». Άλλοι πάλι, μας λένε ότι ήταν έμπνευση του πρώτου Συνταγματικού πρωθυπουργού  Ιωάννη Κωλέττη  και άλλοι ότι πέθανε μαζί με τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922.

   Ένα όμως πιστεύω ότι είναι το σίγουρο. Σήμερα, τα όσα συμβαίνουν, ειδικά στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, που απρόσκοπτα υλοποιείται η στρατηγική του νεο-οθωμανισμού, υπαγορεύουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά την αναγκαιότητά της..

   Σήμερα, δεν είναι δυνατόν να διαγράφουμε από τη σκέψη μας τις αλύτρωτες-αλησμόνητες πατρίδες και την κατεχόμενη Κύπρο, τη στιγμή που ο τουρκικός επεκτατισμός απειλεί, με λόγια και με έργα, Θράκη και Αιγαίο.

   Η Μεγάλη Ιδέα πρέπει γίνει ο θώρακας της εδαφικής μας ακεραιότητας

   Αυτό δεν σημαίνει ότι απαιτούμε αλλαγή των συνόρων ή παραβίαση Διεθνών Συνθηκών και Συμβάσεων. Άλλοι τα απαιτούν αυτά …

   Αυτό σημαίνει ότι αισθανόμαστε μέσα στην ψυχή μας μια ιστορική αδικία.

   Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι σχέσεις Τουρκίας και Ελλάδος είναι άλλης φύσεως, εντάσεως και διαρκείας. Ξεπερνούν τα συνηθισμένα και ευκόλως θεραπευόμενα.

   Εδώ συγκρούονται δύο ξένοι κόσμοι, δύο κόσμοι διαφορετικών αντιλήψεων για το νόημα και την αξία της ζωής.

    Οι μεγάλες ιδέες, κάνουν τις χώρες μεγάλες. Και η Ελλάδα έχει ιστορική, ηθική και πολιτισμική υποχρέωση να είναι «Μεγάλη», Δημοκρατική και Ορθόδοξη.

                              Η Μεγάλη Ιδέα «Ποτέ δεν πεθαίνει»

                                        όπως και η Ελλάδα…

                          «Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει

                           και ξανά προς τη Δόξα τραβά»

 

                                                   Αλεξανδρούπολη    Μάιος  2021

                                                 ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ  ΝΙΚΟΛΑΟΣ

                                                          Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)