Για
τον Πατριάρχη μας
Μέρες τώρα με τρωγε η επιθυμία να γράψω κάτι για τον Γρηγόριο τον Ε΄. Περιγυρίζοντας στο διαδίκτυο, και βλέποντας το μέγεθος της λάσπης και της συκοφαντίας που δέχεται η μνήμη του ακόμη και σήμερα αισθάνεσαι ότι αντίστοιχα μεγάλος και ο Στέφανος της Δικαιοσύνης που απόκειται να του αποδοθεί.
Ας φωνάζαν όλοι οι
σύγχρονοι του για τον Πατριάρχη. Ας έγραφε ο Υψηλάντης, ας διαλαλούσε ο Σολωμός την «κατάρα» του πατριάρχη[1],
ας αποφαινόταν ο Σ. Τρικούπης[2].
Οι αγνώμονες σε κάθε σέβασμα του ελληνισμού που λερώνουν με τις μαγαρισιές τους
τα μάτια μας συνεχίζουν να χύνουν το φαρμάκι τους. Πότε θα σταματήσει το κακό;
Όταν απαλλαγεί η πατρίδα από το ψευτορωμεϊκο και από τα φίδια που χουν γεμίσει
την Εκπαίδευση και τον δημόσιο λόγο (ΜΜΕ) με το ιοβόλο δηλητήριο τους.
Όταν οι φοιτητές αντί να στολίζουν
τους Πρυτάνεις με σκουπίδια, διαμαρτύρονται Άγιες διαμαρτυρίες όπως αυτή που
παραθέτουμε από την εφημερίδα
Εμπρός του 1901.
Γιατί λοιπόν
διαμαρτυρήθηκαν στον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών;
O tempora , o mores ..
Γιατί, κρατηθείτε
χριστιανοί, κατά την τελετή κατάθεσης στεφάνων στα Προπύλαια για την 25η
Μαρτίου, οι Πρυτανικές αρχές επιχείρησαν να καταθέσουν στεφάνι πρώτα εις τον
Ρήγα Φεραίο και μετά στον Πατριάρχη, γεγονός που θεωρήθηκε ασεβές από του
φοιτητές στην μνήμη του Γρηγορίου του Ε΄.
Και αναγκάστηκε ο
Πρύτανης να εξηγήσει ότι αυτό έγινε επειδή - χρονικά και όχι αξιακά –
προηγήθηκε η θυσία του Ρήγα.
Σε άλλη σελίδα της
εφημερίδας αναφέρεται ότι ο Βασιληάς ετίμησε και δυο ζώντας τότε αγωνιστές του
1821. Δεν ήξεραν τότε, που είχαν μαζί τους τους αγωνιστάς ζωντανές μαρτυρίες.
Δεν ήξερε ο λαός της Αθήνας που το 1871, πανοικεί - 50.000 επί 60.000 κατοίκων
- υποδέχτηκαν την σορό του Πατριάρχη. Επικατάρατος
τούτος ο όχλος οι μη γινώσκοντες τον νόμο του μισελληνισμού..
Θα δούμε ποτέ τέτοιους
φοιτητές; Δεν αποκλείεται τίποτα. Στο σχολείο που υπηρετώ - σ’ ένα Γυμνάσιο της
Αττικής - τα παιδιά, αυτά τα παραζαλισμένα από τα «άκυρα» που τα μπουκώνουμε,
συμμετείχαν από πέρυσι με ενθουσιασμό στην
προετοιμασία ενός σχετικού με το 1821 προγράμματος.
Είθε κάποιοι από τα παιδιά αυτής της γενιάς να συνοδεύσουν
σύντομα τον Πατριάρχη μας στο σπίτι του
και να εισέλθει «Σταυροτύπως» από την κλειστή Πύλη του μαρτυρίου του.
1.Από τον Ύμνον εις την Ελευθερία: Η κατάρα που είχε αφήσει Λίγο πριν να αδικηθή Εις
οποίον δεν πολεμήση Και ημπορεί να πολεμή. Την ακούω, βροντάει, δεν παύει Εις το πέλαγο,
εις τη γη, Και μουγκρίζοντας ανάβειΤην αιώνιαν αστραπή.
[2] 10 Απριλίου 1821 δια του αίματος του Πατριάρχου υπεγράφη η Ελευθερία μας.
Τέτοια υπογραφή δεν εξαλείφεται ποτέ.
Ο σύνδεσμος στην εφημερίδα : http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=108&dc=26&db=3&da=1901
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου