Ταπεινή έκκληση και παράκληση

ΤΑΠΕΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

ὑπό Δημητρίου Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Πρός: ἅπαντας τούς ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, Πρεσβυτέρους, Διακόνους, Μοναχούς & εὐσεβεῖς λαϊκούς (ἄνδρες καί γυναῖκες) καί πρός ὅλους ὅσοι σέβονται τήν Παραδοθεῖσα Πίστη τῆς Ἁγίας Μητρός ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δηλαδή τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ

Ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Παρασκευῆς καί τοῦ Ἁγίου Πάσχα, ἤτοι τοῦ ἀχράντου Πάθους τῆς Σταυρώσεως καί τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἑορτῆς τῶν Ἑορτῶν καί Πανηγύρεως τῶν Πανηγύρεων, τοῦ Σωτηρίου ἔτους 2020

ΕΠΕΙΔΗ καί κατά τήν παροῦσα συγκυρία τῆς ἐπιδημίας τοῦ νέου ἰοῦ («κορωνοϊοῦ») μέ τίς γνωστές δραματικές συνέπειες διά τήν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων, ἡ τέλεση τῆς Ἀναστασίμου Θείας Λειτουργίας κατά τήν τάξη καί παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐφ' ὅσον μάλιστα  τηρηθοῦν καί τά προτεινόμενα μέτρα προληπτικῆς προστασίας, εἰς οὐδέν παραβλάπτει ἤ ἐμποδίζει ἤ ὑπονομεύει τά γενικότερον ἀποφασισθέντα καί ἐφαρμοσθέντα μέτρα προστασίας ἐκ τῆς μεταδόσεως αὐτοῦ μεταξύ τῶν συνανθρώπων μας, ἀλλά καί δέν μπορεῖ λογικῶς νά θεωρηθεῖ ὅτι ἀντίκειται σέ κάποια σχετική μέ τήν περίσταση ἀληθῶς ἐπιστημονική ἀπαγόρευση ἤ ὁδηγία, ὅσον ἀφορᾶ στήν προστασία τῆς δημοσίας ὑγείας, καί

ΕΠΕΙΔΗ ὀφείλει ἡ Κυβερνητική καί κάθε ἄλλη Κρατική ἐξουσία καί Ἀρχή, βάσει καί τῶν ρητῶν προβλέψεων τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, νά μήν ὑπερβαίνει τά ἐσκαμμένα, δηλαδή νά μήν προχωρεῖ πέραν τοῦ περιορισμοῦ, λόγῳ παριστάσεων, καί νά φθάνει παρανόμως, ἀδικαιολογήτως καί παραλόγως στήν πλήρη κατάλυση τῆς Θρησκευτικῆς ἐλευθερίας πού συνιστᾶ ἡ κατάργηση τῆς ἀσκήσεως τῆς Θείας Λατρείας ὅπως αὐτήν προβλέπει ἡ διαχρονική Τάξις καί Παράδοσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Ἐάν καί ἐφ' ὅσον, πρό τῶν πυλῶν τῆς μεγαλυτέρας Ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, δέν ἀποφασισθεῖ καί δοθεῖ ἁρμοδίως ἡ ἀνάλογη, κατά τά προαναφερθέντα, ἐπίσημη ἄδεια, τότε:

ΝΑ ΚΗΡΥΧΘΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΔΙΩΓΜῼ

μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται!

Διότι οὐδείς λογικός καί ἐχέφρων ἄνθρωπος, πιστός ἤ μή, εἶναι δυνατόν νά πεισθεῖ καί ἀποδεχθεῖ ὅτι ἡ περιφορά τοῦ ἱεροῦ Ἐπιταφίου καί ἡ τέλεση τῆς Ἀναστασίμου Θείας Λειτουργίας, τηρουμένων τῶν μέτρων προστασίας τῶν πολιτῶν, παρεμποδίζουν ἤ συγκρούονται μέ τό ἀληθῶς ἐπιστημονικό καί τό νόμιμο κυβερνητικό ἔργο καί τήν ἀποστολή τῶν ἁρμοδίων διά τήν ἐπιτέλεση τοῦ καθήκοντός των διά τήν προστασία τῆς ὑγείας τῶν πολιτῶν.

Εἰδικῶς περί τῆς περιφορᾶς τοῦ ἱεροῦ Ἐπιταφίου πρέπει νά λεχθεῖ ὅτι ὅπως τελοῦνται οἱ κηδεῖες τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων ὑπό τίς παροῦσες συνθῆκες, δηλαδή μέ ὅλα τά προστατευτικά μέτρα, διατί ἄραγε δέν εἶναι δυνατόν νά τελεσθεῖ καί ἡ "Κηδεία" τοῦ μεγάλου "νεκροῦ" μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά τήν παρακολουθήσουν ἐξ ἀποστάσεως ἤ ἔστω ἐκ τῶν παραθύρων καί ἐξωστῶν τῶν οἰκιῶν των οἱ πιστοί;

Ἐάν, παρ' ἐλπίδα, οἱ ἁρμόδιοι δέν ἀνταποκριθοῦν στό σχετικό κάλεσμα-προειδοποίηση, τό ὁποῖο ὀφειλετικῶς ἁρμόζει οἱ Ἐπίσκοποι νά ἀπευθύνουν πρός τήν Ἑλληνική Πολιτεία, ΤΟΤΕ ἅπαντες, Κλῆρος καί πιστός λαός, θά δικαιοῦνται καί θά προκαλοῦνται νά πιστεύσουν ὅτι τό ληφθέν, οὕτως ἤ ἀλλέως ἀπαράδεκτο, μέτρο τῆς ἀπαγορεύσεως τῆς κανονικῆς λειτουργίας τῶν Ἱερῶν Ναῶν (Ἐνοριακῶν καί Μοναστηριακῶν) ἀκόμη καί κατά τήν ἡμέραν τοῦ Πάσχα, δέν ἐλήφθη καθ' ὑπερβολήν ἤ ἐκ φόβου ἤ λόγῳ ἐσφαλμένης ἐκιμήσεως, ΑΛΛΑ ΕΠΙ ΣΚΟΠῼ μέ ὅ,τι αὐτό δύναται νά σημαίνει.

Παρακαλοῦνται, ὅλοι ἐκεῖνοι πρός τούς ὁποίους ἀπευθύνεται ἡ παροῦσα, νά ἐνεργήσουν τά δέοντα καί ὁ καθείς νά ἀναλάβει τήν εὐθύνη του ἔναντι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἱστορίας καί τῶν ἀνθρώπων, μάλιστα δέ τῶν πιστῶν, ἀναλογιζόμενοι ὅτι «αἱ ἡμέραι» ὄχι μόνο χαλεπές ἀλλά καί «πονηραί εἰσί» καί πρός τοῦτο ἐνωτιζόμενοι, μεταξύ τῶν ἄλλων θείων λόγων, (καί) τούς ἑπομένους λόγους τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ «στόματος τοῦ Χριστοῦ», τούς ὁποίους ταπεινῶς διά ὑπενθύμιση πρός ὅλους μας, συνημμένως παραθέτουμε.

ΕΚ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΑΥΛΟΥ

Παῦλος, ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ κατ᾿ ἐπαγγελίαν ζωῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,  (Εγώ, ο Παύλος, που εκλήθην απόστολος του Ιησού Χριστού με το θέλημα του Θεού δια να κηρύττω προς τους άλλους, δια να κερδίσω και εγώ ο ίδιος σύμφωνα με την θείαν υπόσχεσιν την αιωνίαν ζωήν, η οποία αποκτάται δια του Ιησού Χριστού,)

Τιμοθέῳ ἀγαπητῷ τέκνῳ· χάρις, ἔλεος, εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν. (στον Τιμόθεον, το αγαπητόν μου πνευματικόν τέκνον, είθε να είναι η χάρις, το έλεος, η ειρήνη από τον Θεόν πατέρα και από τον Κυριον ημών Ιησούν Χριστόν.)

Χάριν ἔχω τῷ Θεῷ, ᾧ λατρεύω ἀπὸ προγόνων ἐν καθαρᾷ συνειδήσει, ὡς ἀδιάλειπτον ἔχω τὴν περὶ σοῦ μνείαν ἐν ταῖς δεήσεσί μου νυκτὸς καὶ ἡμέρας, (Ευχαριστώ τον Θεόν, τον οποίον λατρεύω καθώς έχω διδαχθεί από τους προγόνους μου με καθαράν συνείδησιν, τον ευχαριστώ, διότι συνεχώς και ακατάπαυστα σε ενθυμούμαι εις τας δεήσεις μου ημέραν και νύκτα.)

ἐπιποθῶν σε ἰδεῖν, μεμνημένος σου τῶν δακρύων, ἵνα χαρᾶς πληρωθῶ, (Αναλογιζόμενος δε τα δάκρυά σου, όταν εχωριζόμεθα, επιθυμώ παρά πολύ να σε ίδω, δια να γεμίσω από χαράν.)

ὑπόμνησιν λαμβάνων τῆς ἐν σοὶ ἀνυποκρίτου πίστεως, ἥτις ἐνῴκησε πρῶτον ἐν τῇ μάμμῃ σου Λωΐδι καὶ τῇ μητρί σου Εὐνίκῃ, πέπεισμαι δὲ ὅτι καὶ ἐν σοί.

(Ενθυμούμαι δε συνεχώς την ανυπόκριτον και ειλικρινή πίστιν σου, η οποία πρώτον είχεν κατοικήσει εις την ψυχήν της μάμμης σου Λωΐδος και της μητρός σου Ευνίκης· έχω δε την πεποίθησιν, ότι κατοικεί και παραμένει επίσης και εις σε.)

δι᾿ ἣν αἰτίαν ἀναμιμνήσκω σε ἀναζωπυρεῖν τὸ χάρισμα τοῦ Θεοῦ, ὅ ἐστιν ἐν σοὶ διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν μου·(Δι' αυτό και σου υπενθυμίζω να αναζωπυρώνεις το χάρισμα του Θεού, που υπάρχει εις σε και το οποίον έχεις λάβει με την επίθεσιν των ιδικών μου χειρών.)

οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ. (Διότι δεν μας έδωκεν ο Θεός πνεύμα δειλίας, ώστε να φοβούμεθα δυσκολίας και απειλάς και διωγμούς, αλλά μας έδωκε πνεύμα δυνάμεως, δια να νικώμεν, και αγάπης και σωφρονισμού, ώστε με σύνεσιν να καθοδηγούμε στον δρόμον του Θεού τον εαυτόν μας και τους άλλους.)

μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ, (Και, λοιπόν, μη δειλιάσεις ποτέ και μη εντραπείς να ομολογείς την καλήν μαρτυρίαν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού· μη εντραπείς ακόμη και εμέ, τον δέσμιον και φυλακισμένον δια την ομολογίαν του Χριστού, αλλά κακοπάθησε μαζί μου προς χάριν του Ευαγγελίου, σύμφωνα με την δύναμιν, που δίδει ο Θεός.)

τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ᾿ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων, (Αυτός ο Θεός μας έσωσε και μας εκάλεσε με κλήσιν αγίαν, όχι δια την αξίαν των έργων μας, αλλά σύμφωνα με την ιδικήν του αγαθήν θέλησιν και χάριν, η οποία μας εδόθη δια του Ιησού Χριστού, πριν ακόμη λάβει ύπαρξιν ο κόσμος (εφ' όσον προαιωνίως είχεν αποφασίσει ο Θεός την σωτηρίαν μας).

φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου, (Εφανερώθη δε αυτή η χάρις τώρα με την ενανθρώπησιν και εμφάνισιν εν μέσω των ανθρώπων του σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος κατήργησε μεν τον θάνατον και με το θείον του φως έκαμε να λάμψει η αιωνία ζωή και η αφθαρσία, δια μέσου των αληθειών του Ευαγγελίου.)

εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν. (Εις αυτό το Ευαγγέλιον και εγώ έχω κληθεί και τεθεί από τον Θεόν κήρυξ και Απόστολος και διδάσκαλος των εθνών.

δι᾿ ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω, ἀλλ᾿ οὐκ ἐπαισχύνομαι· οἶδα γὰρ ᾧ πεπίστευκα, καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστι τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν. (Ακριβώς δε διότι είμαι κήρυξ του Ευαγγελίου, πάσχω αυτάς τας ταλαιπωρίας, αλλά δεν εντρέπομαι (ούτε δια τα δεσμά ούτε δια την φυλάκισίν μου), διότι γνωρίζω ποίος είναι αυτός, στον οποίον έχω απολύτως εμπιστευθεί τον εαυτόν μου, και είμαι απολύτως πεπεισμένος, ότι είναι ικανός και δυνατός να φυλάξει έως την μεγάλην εκείνην ημέρα της Δευτέρας παρουσίας τον θησαυρόν του αποστολικού μου έργου, τον οποίον αυτός μου έχει εμπιστευθεί.)

ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων ὧν παρ᾿ ἐμοῦ ἤκουσας, ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· (Ως υπόδειγμα υγιούς και ανοθεύτου διδασκαλίας πρέπει να έχεις και να κρατείς στερεά τους λόγους, τους οποίους από εμέ ήκουσες περί της πίστεως και της αγάπης, που δίδει και καλλιεργεί εις τας καρδίας μας ο Χριστός.)

τὴν καλὴν παραθήκην φύλαξον διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν. (Τον καλόν και ανεκτίμητον θησαυρόν της ευαγγελικής διδασκαλίας, που σου ενεπιστεύθη ο Θεός, φύλαξέ τον ανόθευτον και ακέραιον με την δύναμιν και την χάριν του Αγίου Πνεύματος, το οποίον κατοικεί μέσα μας.)

(Β΄Τιμ. Α΄1-12)

ἔσχατος πάντων

                                                                                                                                                                 Δ.Κ.Α