19 Μαρ 2020

Δημήτριος Τσελεγγίδης, ” Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου,πίστεως και αγάπης”


Αποτέλεσμα εικόνας για Δημήτριος Τσελεγγίδης
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ,τ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΠΘ
Θεσσαλονίκη 19-3-2020
Βρισκόμαστε μπροστά σέ γεγονότα μέ «ἀποκαλυπτική» σημασία γιά ὅλους μας. Γι’ αὐτό καί τά μέτρα, πού ἀνακοινώθηκαν, θά πρέπει νά γίνουν ἀποδεκτά ὡς κοινό «ἐπιτίμιο τῆς δυσσεβείας» ὅλων μας, ὡς κάποιο δηλαδή φιλάνθρωπο παιδαγωγικό μέσο, πού παραχώρησε ὁ μακρόθυμος καί πολυεύσπλαγχνος Θεός μας, μέ τήν ἀγαπητική πρόνοιά Του, προκειμένου νά ὁδηγηθοῦμε ὅλοι μας, κλῆρος καί λαός, στήν σωτήρια μετάνοια, πού νοεῖται ὡς στροφή τοῦ νοῦ μας στό Θεό.
            Νά προσλάβουμε τό «ἐπιτίμιο» αὐτό ταπεινά, μέ εὐχαριστία καί νά τό ὑπομείνουμε μέ πνεῦμα βαθιᾶς μετανοίας, ὡς πικρό ἀλλά καθαρτικό φάρμακο γιά τήν θεραπεία μας. Ἔτσι, ἡ μετάνοιά μας θά γίνει ἡ ἀποτρεπτική ἀσπίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐντός μας. Θά γίνει ἡ ἀόρατη καί ἀλεξίκακη ὀμπρέλα γιά τήν ἀσφαλῆ προστασία μας.
            Ἡ θλίψη, πού διερχόμαστε, ἐλέγχει ἀλαθήτως τήν κλίση τῆς προαιρέσεώς μας. Διαπιστώνουμε δηλαδή ποῦ κλίνει τό θέλημά μας, στόν Θεό ἤ στόν κόσμο.

            Ἄς ἀποδεχθοῦμε μέ πνεῦμα συνέσεως τό πικρό καί σωτήριο φάρμακο τῆς σωτηρίας μας. «Νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, νῦν ἡμέρα (τῆς ἐν μετανοίᾳ) σωτηρίας» μας. Ὅλες οἱ «ἐπιφορές» καί τά «ἐπιτίμια» τοῦ Θεοῦ ἀναιροῦνται μέ τήν εἰλικρινῆ μετάνοια, ὅταν μάλιστα αὐτή ἀκολουθεῖται ἀπό τό κατά Θεόν πένθος καί τήν νηστεία.
            Ἡ μετάνοια ἀποτελεῖ τό πνευματικό «κλειδί» γιά τήν ἐπανασύνδεση τῆς ἀγαπητικῆς σχέσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Αὐτό πιστοποιεῖται ἀπό τό γράμμα καί τό πνεῦμα τόσο τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης ὅσο καί ἀπό τήν κατατεθειμένη ἁγιοπνευματική ἐμπειρία, διαχρονικῶς, μέχρι καί τῶν προσφάτως ἁγιοκαταταχθέντων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
            Ἡ βαθιά βιωμένη μετάνοιά μας, σέ συνδυασμό μέ τήν εὐσπλαγχνία μας πρός τόν πάσχοντα πλησίον, θά λειτουργήσουν καταλυτικά γιά τήν ἀπελευθέρωσή μας ἀπό τό πικρό «ἐπιτίμιό» μας. Κανείς ἄς μή νομίσει πώς ἐξαιρεῖται ἀπό τά παραπάνω ἐκτεθέντα.
Ἄν ζούσαμε μέ τό φρόνημα τοῦ Τελώνη καί τοῦ μετανοημένου ἀσώτου τῆς Παραβολῆς τοῦ Εὐαγγελίου ἤ ἔστω τοῦ εὐγνώμονα ληστῆ ἐπί τοῦ Σταυροῦ, δέν θά στερούμασταν τώρα τήν Θεία Εὐχαριστία.
            Ἄν λάβουμε ὑπόψη ὅτι γιά πρώτη φορά στήν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας διακόπτεται ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, τοῦτο σημαίνει πώς δέν εἴμαστε πλέον ἄξιοι νά μετέχουμε σ’ αὐτήν. Καί οὐσιαστικά, ὁ Χριστός παραχώρησε τήν ὀδυνηρή αὐτή δοκιμασία, ὡς «ἐπιτίμιο», ἐπειδή ἀναξίως κοινωνοῦμε ὅλοι μας.
            Γιά τούς παραπάνω λόγους, περιμένουμε ἀπό τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς Ἱερεῖς μας νά ὁμολογήσουν δημόσια καί ταπεινά -πρῶτα ἀπ’ ὅλους μας αὐτοί- τήν ἀποξένωσή τους ἀπό τό πνεῦμα καί τή ζωή τοῦ Χριστοῦ -πρᾶγμα πού ἔκαναν ἤδη κάποιοι- καί νά ζητήσουν τόσο γιά τόν ἑαυτό τους ὅσο καί γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ ἔλεος γιά τό δικαίως ἐπιβληθέν «ἐπιτίμιο». Ἄλλωστε, καί βιβλικῶς ὁμολογοῦμε πρός τόν Κύριο, ὅτι «δίκαιος εἶ ἐπί πᾶσι, οἷς ἐποίησας ἡμῖν» (Δανιήλ, 3). Ἀλλά καί κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας οἱ λειτουργοί (Ἀρχιερεῖς ἤ Ἱερεῖς) ζητοῦν ἀπό τόν Χριστό τήν ἄφεση τῶν δικῶν τους ἁμαρτημάτων καί τῶν ἀγνοημάτων τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ («προσπεσεῖν τοῖς οἰκτιρμοῖς σου ὑπέρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων», Α΄ Εὐχή τῶν Πιστῶν, Λειτουργία  Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἱερατικόν, σελ. 116, Ἔκδοσις Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθήνα 19955).
Μόνο μέ τήν θερμή προσευχή μας, τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι αὐτοεπίσκεψή μας, τήν ἀποκαλυπτική (ἄνωθεν) αὐτοδιάγνωση καί τήν γνήσια αὐτογνωσία μας, πού ἀκολουθεῖ, θά δοῦμε τό προσωπικό «δοκάρι» στόν πνευματικό ὀφθαλμό μας, ὡς τήν πρωτογενῆ καί κύρια αἰτία τοῦ κοινοῦ «ἐπιτιμίου» μας.
Μόνο μέ τήν βαθιά βιωμένη -ὑπαρξιακῶς- μετάνοιά μας καί τήν ἄφεση ἁμαρτιῶν πού θά βιώσουμε ἀπό τόν παρόντα κατ’ αὐτήν Χριστό, θά ζήσουμε χαρισματικῶς τήν γνήσια κοινωνία μας μέ τόν Θεό, στήν καρδιά μας. Καί μετά τήν ἄρση τοῦ «ἐπιτιμίου», θά τήν ζήσουμε καί μυστηριακῶς μέ πληρότητα στόν Ναό τοῦ Θεοῦ -ἐν συνάξει καί ἐν ἀγαλλιάσει- καί μέ τά ἄλλα μέλη τοῦ μυστηριακοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Μέχρι τότε, θά τηροῦμε ἐπιμελέστερα τίς θεῖες ἐντολές, γιά νά ἐκφράζουμε μέ τόν τρόπο αὐτό ἐμπράκτως τήν μετάνοια καί τήν ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό, ὥστε νά ἐπανενεργοποιηθεῖ ἡ ἐν ἡμῖν βασιλεία τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά μας.
Ἡ ἔμπονη συντριβή τῆς καρδιᾶς μας θά ἐνεργοποιήσει τήν ἐντός μας ἀπενεργοποιημένη παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί θά μᾶς κάνει χωρητικούς τῆς ἐνεργοῦ παρουσίας Του. Θά μᾶς παρηγορήσει, ὡς Παράκλητος, παρέχοντάς μας τόν πολυβιταμινοῦχο «καρπό» τῆς ἐνεργοῦ πλέον παρουσίας Του, δηλαδή τήν «ἀγάπη, τήν χαρά, τήν εἰρήνη…», πού θά βιώνεται ἐντός μας «ἐν πάσῃ αἰσθήσει». Αὐτή ἡ γεύση ἀποτελεῖ καί τό ἀδιάψευστο κριτήριο γιά τήν γνησιότητα τῆς μετανοίας μας. Ἀντίθετα, ἄν δέν διαπιστώνονται βιωματικῶς τά παραπάνω ἐντός μας, σημαίνει ὅτι ἡ ἁμαρτία καί κυρίως ἡ αἰτία της -δηλαδή ἡ κακή ἐπιθυμία τῆς προαιρέσεώς μας- παραμένει ἀγαπητικῶς καί ἐνηδόνως ἐντός μας, ἀμετανόητη καί ἀνεξομολόγητη.
Ἄς ἠχήσουν ἀνησυχητικῶς στά αὐτιά μας τά λόγια τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό στόμα τοῦ Προφήτη καί Βασιλιᾶ Δαϋίδ: «Ὁ Θεός ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπί τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιών ἤ ἐκζητῶν τόν Θεόν. Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (Ψαλμ. 52, 3-4).
Κλείνουμε, τέλος, ρεαλιστικῶς αἰσιόδοξα, ἐνθυμούμενοι τήν σωτηρία τῆς Νινευΐ, μετά τήν ὁλοπρόθυμη ἀνταπόκριση ὅλων τῶν κατοίκων της (ἀπό τόν Βασιλέα καί τούς μεγιστάνες μέχρι καί τά ζῶα) στό κήρυγμα μετανοίας τοῦ Προφήτη Ἰωνᾶ. Ὅπως χαρακτηριστικά σημειώνεται: «Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ ἔργα αὐτῶν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἀπὸ τῶν ὁδῶν αὐτῶν τῶν πονηρῶν, καὶ μετενόησεν (!) ὁ Θεὸς ἐπὶ τῇ κακίᾳ, ᾗ ἐλάλησε τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς, καὶ οὐκ ἐποίησε» (Ἰωνᾶ, 3,10).
Ὁ δέ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, θαυμάζοντας τήν μετάνοια τῶν Νινευϊτῶν, ἀναφωνεῖ: «Ἴδωμεν τόν Θεόν διά φιλανθρωπίαν ψευδόμενον... Μετενόησαν Νινευΐται καί μετενόησεν ὁ Θεός. Ἔσχισεν ἡ μετάνοια τῆς ἀπωλείας τό πρόσταγμα... Ὤ πάντα δυναμένης μετανοίας! Ἐπί γῆς τελεῖται καί τά ἐν οὐρανοῖς ἀναστρέφει» (PG 64, 424-433 καί ΕΠΕ 8Α, 510-520).

41 σχόλια:

Παναγία Μαρμαρά είπε...

Πολύ ωραίος λόγος και παρηγορητικός . Ευχαριστούμε πολύ.

ΕΛΙΣΑΒΕΤ είπε...

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ .

Ανώνυμος είπε...

Άνθρωποι χωρίς πίστη διέκοψαν τη Θεία Λειτουργία κι όχι ο Θεός, διότι λόγω της απιστίας τους ή της έλλειψης κατήχησης και φωτισμού, θεωρούν ότι η Θεία Κοινωνία, οι ιεροί ναοί και εικόνες μεταδίδουν ιούς και μικρόβια. Και η ποιμαίνουσα Εκκλησία συγκατάνευσε σε αυτό δειλή και άτολμη και χωρίς ορθόδοξο φρόνημα παρασύροντας τους πιστούς. Η Θεία Λειτουργία είναι η αέναη παρουσία του Θεού στον κόσμο. Ο Θεός ως Πανάγαθος ουδέποτε εγκαταλείπει το δημιούργημά Του, το απολωλός πρόβατο, ακόμα και όταν αυτό αμαρτάνει. Επιβάλλει παίδευση με δεινά προς μετάνοια αλλά δεν το εγκαταλείπει ποτέ λόγω της άπειρης αγάπης Του. Η διακοπή της Θείας Ευχαριστίας είναι διακοπή του αγιασμού της Κτίσης, διακοπή σχέσεων ανθρώπου και Θεού. Ομως, ο Θεός ουδέποτε θα σταματήσει τον αγιασμό του Δημιουργήματός Του. Μόνον την πανδημία επέβαλε για το συνετισμό μας αλλά όχι τη διακοπή της Θείας Κοινωνίας. Διαφορετικά, είναι σαν να λέμε ότι ο Χριστός εγκατέλειψε το Σταυρό του όταν είδε ότι οι άνθρωποι τον χλεύαζαν αποκάτω, κατέβηκε και από εκδίκηση στέρησε την ανθρωπότητα από τον αγιασμό του αίματός Του. Το άρθρο δεν αναλύει σωστά τα γεγονότα και προσπαθεί να δικαιολογήσει τις πράξεις των κρατούντων, πολιτικών και εκκλησιαστικών. Ο κορονοιός ανθρώπινα ήρθε από το "πουθενά" αλλά πνευματικά κατά παραχώριση Θεού για τις αμαρτίες μας, όχι όμως και το κλείσιμο των Εκκλησιών που δεν ήρθε από πουθενά αλλά είναι αποκλειστικά έργο ανθρώπων. Και είναι εντελώς αμφίβολο αν είναι θεάρεστη πράξη και μάλιστα τέτοια που να την χαρακτηρίζουμε επιτίμιο ! Ούτε είναι σωστό να λέμε ότι γινόταν ελλιπώς η Θεία Λειτουργία και να παίρνουμε τη θέση του Τριαδικού Θεού μας ως κριτές και μάλιστα με βάση τη δική μας ελλιπή και παραμορφωμένη κρίση. Είναι σίγουρο ότι αναρίθμητοι πιστοί μεταλάμβαναν και μεταλαμβάνουν με όλες τις απαραίτητες προυποθέσεις και εισπράττουν Πνεύμα αποτελώντας την αιώνια και ακατάβλητη Εκκλησία του Χριστού, αλλιώς θα έπρεπε να πιστέψουμε ότι αυτή έχει πάψει να υφίσταται. Η ποιμαίνουσα Εκκλησία είναι αυτή που δεν είναι πλέον Εκκλησία του Χριστού. Αυτή την πραγματική Εκκλησία του Χριστού προσπάθησαν πονηροί άνθρωποι να την πλήξουν με την κατάργηση των λειτουργιών αλλά χωρίς αποτέλεσμα, διότι ως Ακτιστο είναι ακατανίκητη. Ευτυχώς για την Κτίση και προς όφελος όλων μας, η Θεία Λειτουργία εξακολουθεί να τελείται σε πολλά μέρη του κόσμου (Κύπρος, Μολδαβία κλπ.) και "εν κρυπτώ" από πολλούς ιερείς στην Ελλάδα παρά τις απαγορεύσεις. Και αποτελεί την ελπίδα ότι μερικοί πιστοί και αφοσιωμένοι στο Θεό μας άνθρωποι μπορούν με τις πράξεις τους και την ηρωική στάση τους να ελκύσουν το έλεός Του για όλους μας. Διότι, ο Πανάγαθος Θεός μας Μέγας εστί !

Ανώνυμος είπε...

Γνήσιος, ακριβής, ακήρατος λόγος του Θεού... Να είστε πάντα καλά!

Ανώνυμος είπε...

Ας μην αυτομαστιγωνόμαστε κιόλας... Ένα στημένο φιάσκο είναι, για ένα ιό λιγότερο επικίνδυνο από την απλή γρίπη. Όταν το συνειδητοποιήσεις οι ειδήσεις από τα συνεννοημένα μέσα παύουν να σε τρομάζουν και σου προκαλούν γέλιο και απορία...

Ανώνυμος είπε...

Όσο κι αν το αποκαλούμε επιτίμιο δε παύει να είναι απόλυτα οδυνηρή η πόση αυτού του φαρμάκου. Κι αυτό γιατί έχουμε ανάγκη τη θεία κοινωνία πράγμα που τώρα δε μας επιτρέπετε έμμεσα να πάρουμε! Αν δεν είμαστε συνδεδεμένοι με το άγιο ποτήριο, με τον Χριστό με τί θα είμαστε συνδεδεμένοι; Με την ιντερνετική λειτουργία; Ας είμαστε σοβαροί, σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπάρχει ενεργής συμμετοχή στα μυστήρια και στον εκκλησιασμό μας.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλή μετάνοια σε όλους μας.
Ας μάθουμε το μάθημα μας.
Η ταπείνωση είναι το ένδυμα της Θεότητας.
Ας το φορέσουμε γνωρίζοντας πως φοράμε τον Κύριο μας.

Διονύσιος είπε...

Οι Άγιοι μας,έδωσαν το αίμα τους,στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό μας,εν καιρώ διωγμών από τούς ειδωλολάτρες,από τους ισλαμιστές και από τα αθεα καθεστώτα.
Οι ήρωες του 1821 δεν φοβήθηκαν τον τουρκικό ζυγό και επαναστάτησαν είς στο όνομα τής Αγίας ομοούσιου αδιαιρέτου Τριάδος,και οι σημερινοί νεροβραστοι οικουμενιστες και σχισματικοί ιεράρχες μας,δεν σεβάστηκαν την ιεροσύνη τους καί τα άγια μυστήρια της εκκλησίας μας και υποτάχθηκαν στην Ν.Τ.Π., μαζί με αυτούς ηγούμενοι και θεολόγοι.

Ιωάννης Λίτινας είπε...

O κ.καθηγητής λέει για τα μέτρα ότι "θά πρέπει νά γίνουν ἀποδεκτά ὡς κοινό «ἐπιτίμιο τῆς δυσσεβείας» ὅλων μας".

Αυτομάτως με τις πρώτες γραμμές αυτές γεννάται το ερώτημα εάν στα μέτρα αυτά - που θα πρέπει να δεχθούμε ως "επιτίμιο της δυσσεβείας μας"- συμπεριλαμβάνει ο καθηγητής και την απαγόρευση της Θείας Λειτουργίας. Διότι κάθε άλλο μέτρο απαγορεύσεων και περιορισμών ασφαλώς και πρέπει να θεωρηθεί ως παιδαγωγία Θεού για τις αμαρτίες μας.

Η επιβολή όμως απαγόρευσης της Θείας Λειτουργίας, τη συναινέσει της ηγεσίας της Εκκλησίας, είναι ΕΚΝΟΟΝ ΠΡΟΣΤΑΓΜΑ ΤΥΡΑΝΝΟΥ ΔΥΣΣΕΒΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΚ ΘΕΟΥ ΕΠΙΤΙΜΙΟΝ! Ιστορικώς η Εκκλησία κάθε περιορισμό στη λατρεία της, είτε από κοσμικούς είτε από εκκλησιαστικούς άρχοντες, αντιλαμβανόταν ως διωγμό και ποτέ μα ποτέ δεν έπαψε τη Θεία Λειτουργία, αλλά συνέχιζε με κάθε θυσία την τέλεσή της ακόμα και στις κατακόμβες.

Δυστυχώς συνεχίζοντας την ανάγνωση οι φόβοι μας επαληθεύονται:

"Ἄν λάβουμε ὑπόψη ὅτι γιά πρώτη φορά στήν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας διακόπτεται ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, τοῦτο σημαίνει πώς δέν εἴμαστε πλέον ἄξιοι νά μετέχουμε σ’ αὐτήν. Καί οὐσιαστικά, ὁ Χριστός παραχώρησε τήν ὀδυνηρή αὐτή δοκιμασία, ὡς «ἐπιτίμιο», ἐπειδή ἀναξίως κοινωνοῦμε ὅλοι μας".

Και φυσικά πέφτουμε απ τα σύννεφα! Διότι, σε ποια ιστορική περίοδο -πλην των πρώτων ίσως αιώνων - κ. καθηγητά, κοινωνούσαν επαξίως οι πιστοί; Δεν παραδεχόμεθα στην ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως έναντι του Κυρίου "Οἶδα, Κύριε, ὅτι ΑΝΑΞΙΩΣ ΜΕΤΑΛΑΜΒΑΝΩ τοῦ ἀχράντου σου Σώματος καὶ τοῦ τιμίου σου Αἵματος καὶ ΕΝΟΧΟΣ ΕΙΜΙ καὶ κρῖμα ἐμαυτῷ ἐσθίω καὶ πίνω..." (Ευχή Β΄Μ.Βασιλείου)

Μήπως υποκρινόμαστε όταν λέμε το ανωτέρω, ψευδόμεθα έναντι του Κυρίου, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι είμαστε άξιοι; Μήπως απλά ταπεινολογούμε για να φανούμε "καλοί" στο Χριστό; Ή είναι Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ;

ΟΛΟΙ οι πιστοί, ανά τους αιώνες, ανεξαιρέτως κοινωνούμε ΑΝΑΞΙΩΣ και γι΄αυτό πέφτουμε στα γόνατα και Του ζητούμε με συντριβή : "μή με ἐξουδενώσῃς ἀπὸ τοῦ σοῦ προσώπου, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ μέγα ἔλεος!"
Προς τούτο υπάρχουν οι πνευματικοί εξομολόγοι που με τη δοθείσα εξουσία τους κρίνουν και επιβάλλουν αναλόγως το επιτίμιο της ακοινωνησίας σε πιστούς, ανάλογα με την βαρύτητα της αμαρτίας. Δεν επιβλήθηκε ποτέ όμως επιτίμιο ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ η ακοινωνησία, πολύ περισσότερο δεν επεβλήθη ποτέ ως επιτίμιο Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ! Είναι απλά ανυπόστατο! Ούτε είναι δυνατόν ποτέ να διαψεύσει Εαυτόν ο Χριστός, που καλεί συνεχώς τους κοπιώντας και πεφορτισμένους σε κοινωνία μαζί Του και που ομολογεί ότι χωρίς τη μετάληψη του Αγίου Σώματος και του Τιμίου Του Αίματος, "ούκ έχομε ζωήν εν εαυτοίς"! Μήπως θέλει τον θάνατον μας ο Κύριος; Άπαγε της βλασφημίας!

Συνεπώς, ΔΕΝ "παραχώρησε ο Χριστός τήν ὀδυνηρή αὐτή δοκιμασία, ὡς «ἐπιτίμιο», ἐπειδή ἀναξίως κοινωνοῦμε ὅλοι μας", ΑΛΛΑ ΕΠΕΒΛΗΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑ (για να μην πω απιστία)των εκκλησιαστικών και πολιτικών αρχόντων. Βεβαίως και αυτό έγινε με παραχώρηση Χριστού. Οπότε δεν είναι δυνατόν να το δεχθούμε ως "δικαίως ἐπιβληθέν «ἐπιτίμιο»".

Η Εκκλησία - εννοώ τους πιστούς - θα καταφεύγει πάντοτε στο Μυστήριο της Ζωής και στους ιερούς ναούς -μέχρι να τους σφραγίσουν κι αυτούς. Και καμία τηλεόραση ή ραδιόφωνο, ακόμα και ατομική προσευχή θα μπορέσει ποτέ να αναπληρώσει την κοινή λατρεία που η ΑΣΕΒΗΣ αυτή απαγόρευση επέβαλε. Κι αυτό δεν το ισχυρίζομαι εγώ. Είναι λόγια του ιερού Χρυσοστόμου, τον οποίο θα ευχόταν η Εκκλήσία να είχε ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΤΗΣ!

Λέγει ο Άγιος:
''Μπορῶ'', λέει κάποιος, ''νὰ προσευχηθῶ καὶ στὸ σπίτι μου''. Ἀπατᾶς τὸν ἑαυτό σου, ἄνθρωπε. Βεβαίως, εἶναι δυνατὸν νὰ προσευχηθεῖς καὶ στὸ σπίτι σου, εἶναι ἀδύνατον ὅμως νὰ προσευχηθεῖς ἔτσι, ὅπως προσεύχεσαι στὴν Ἐκκλησία, ὅπου ὑπάρχει τὸ πλῆθος τῶν πατέρων καὶ ὅπου ὁμόφωνη κραυγὴ ἱκεσίας ἀναπέμπεται στὸ Θεό. Δὲν σὲ ἀκούει τόσο πολὺ ὁ Κύριος ὅταν Τὸν παρακαλεῖς μόνος σου, ὅσο ὅταν Τὸν παρακαλεῖς ἑνωμένος μὲ τοὺς ἀδελφούς σου."

Σπύρος είπε...

Στο συγκεκριμένο άρθρο υπάρχει σοβαρότατη σύγχυση μεταξύ του "επιτιμίου" της ασθένειας και του "επιτιμίου" του κλεισίματος των ναών. Το πρώτο μπορούμε να το δεχθούμε σαν χριστιανοί, καθώς όλες οι ασθένειες συμβαίνουν κατά παραχώρηση του Θεού προς διόρθωση βίου ή/και καλλιέργεια της αρετής. Το δεύτερο όμως επιτίμιο μπήκε από τους Ιεράρχες και την κυβέρνηση και είναι σαφέστατα αντίθετο στις εντολές του Θεού ως προς τον Εκκλησιασμό της Κυριακής. Αυτό οφείλουμε να το απορρίψουμε!

Χρήστος Β. είπε...

Απογοητεύτηκα, καθώς περίμενα κάτι πολύ πιο ουσιαστικό από τον κ. Καθηγητή.

Μα τόση ηττοπάθεια; Τόσο νεροβραστοι γίναμε;

Ανώνυμος είπε...

Αδελφέ(6.41)τα είπες όλα.Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και κυρίως ευσεβοφανής κάλυψη και δικοιολόγηση της δειλίας μας(''ε τι να κάνουμε,πέσαμε...σε επιτίμιο'').Ναι ο Θεός επιτρέπει κατά καιρούς διωγμούς και δοκιμασίες για να μας βγάλει από την χαύνωση τον εφησυχασμό και κυρίως τον συμβιβασμό με το αμαρτωλό κοσμικό φρόνημα.Τούτο σημαίνει ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΗ ένταση του πνευματικού αγώνα η οποία εν προκειμένω πρέπει να εκδηλωθεί και ως αναζήτηση αξίων Λειτουργών οι οποίοι ακόμη και στα σπίτια τους θα τελούν την Θεία Λειτουργία(με το ιερό αντιμήνσιο)για να μεταλαμβάνουμε την όντως ΖΩΗ έστω υπό τις συνθήκες προσελεύσεως
στα super markets!!Έχουμε τέτοια πρόσφατα παραδείγματα από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ας αξιοποιήσουμε την ημιελευθερία που ακόμη έχουμε για να αποδείξουμε και στις χαλεπές αυτές μέρες ότι αξίως καλούμεθα Χριστιανοί.

Φαίη είπε...

Κύριε Τσελεγγίδη, με όλο το σεβασμό, η τοποθέτησή σας για αυτό το θέμα είναι απαράδεκτη. Μας καλείτε να αθετήσουμε μία εντολή του Κυρίου «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» για να έλθουμε σε μετάνοια. Αν είναι έτσι, να αθετήσουμε και όλες τις άλλες εντολές του Κυρίου για να έλθουμε σε καλύτερη μετάνοια!

Ανώνυμος είπε...

Εύγε αδελφοί Ιωάννη,Διονύσιε και Σπυρίδωνα.

Dimitris Roumeliotis είπε...

Εχετε παρατηρησει οτι η εννοια και η λεξη "μετανοια" απουσιαζει απο τον λογο πολλων Μητροπολιτων;

Και δεν ειναι τυχαιο;

Dimitris Roumeliotis είπε...

Πολλοι αδυνατουν να κατανοησουν τον λογο του κ. Τσελεγγιδη....

Ανώνυμος είπε...

Τα έχετε μπερδέψει πολύ τα περι αναξίως και αξίως κοινωνούντες κ. Ι. Λίτινα και εκεί είναι το λάθος σας.

Α.

Ανώνυμος είπε...

Το άρθρο είναι πολύ καλό και πνευματικό.

Ορθόδοξος Χρ. Ρ.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΕΓΑΚΗΣ είπε...

Μοναδική φορά που θα διαφωνήσω κι εγώ με το σεβαστό καθηγητή αν και καταλαβαίνω με τί ''πνεύμα'' μιλάει. Εξάλλου καμία στιγμή της Ζωής μας δεν ήμασταν και δεν θα είμαστε ποτέ άξιοι για την Θεία Κοινωνία και αναμφισβήτητα πάντα κοινωνούμε αναξίως. Όμως προσερχόμαστε εν μετανοία, με φόβο και συστολή και πάντοτε με την ευχή και την ευλογία του Πνευματικού μας.

Ανώνυμος είπε...

Ο κ. Τσελεγγιδης μας καλει σε Νινευιτικη μετανοια, και αυτο ειναι προφανως αληθες. Οι πιο θερμοαιμοι ομως που φτερουγιζει εντος τους ο ποθος της ομολογιας αισθανθηκαν καπως στεναχωρα με την προτροπη για αποδοχη των σκληρων και αντιχριστων μετρων. Ας μεινουμε αγαπημενοι και ενωμενοι, ιδιαιτερα στα δυσκολα που ερχονται εστω κι αν εχουμε διαφορετικες προσεγγισεις σε σημαντικα θεματα [ομιλω για τους ορθοδοξους κι οχι για σχισματικους αιρετικους οικουμενιστες κλπ] Γ.Π.

Ανώνυμος είπε...

Πόσοι σήμερα κηρύττουν μετάνοια;

Και μόνο αυτό δείχνει πόσο πνευματικά ζουμερό είναι το άρθρο του κ. Τσελεγγίδη.

Stathis είπε...

Ευχαριστούμε κ. Καθηγητά για το πλήρες Ουσίας πνευματικής Άρθρο σας. Ελπίζω να το κατανοήσουμε όλοι!

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο Στάθη 12:45 πμ! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και εύχομαι και εγώ να το κατανοήσουν όλοι!

Καλλίνικος

Ανώνυμος είπε...

κ. Στ.Γεγάκη πολλοί δεν προσέρχονται στη θεία Κοινωνία με φόβο, εν μετανοία, εξομολογημένοι, με την ευχή του πνευματικού, αλλά "για το καλό", γυναίκες με άσεμνη ενδυμασία, άνδρες το ίδιο το Καλοκαίρι, με κωλύματα που εμποδίζουν απο το Ποτήριο της Ζωής!
Οπότε πολύ καλά τα λέει ο καθηγητής.

Καλλίνικος

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστά και επίσης άτοπο τουλάχιστον το σχόλιο ότι η Θεία Κοινωνία απαγορεύτηκε σαν επιτίμιο απο τον Θεό. Κανένα Μυστήριο της Εκκλησίας δεν απαγόρευσε ο Κύριος μας . Η Κυβέρνηση με την απόλυτη ανοχή της Εκκλησίας το έκανε , οχι ο Δεσπότης Χριστός.

Πᾶνος είπε...

Μὲ λίγα λόγια, τώρα θὰ πρέπει νὰ εὐχαριστήσουμε καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, ποὺ τὸν φώτισε ὁ Θεός, νὰ κλείσει τοὺς ναοὺς γιὰ νὰ φωτιστούμε καὶ νὰ μετανοήσουμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, χωρὶς τὴν συμμετοχή μας στὸ μυστήριο τῆς Θεῖας Εὐχαριστίας;

Νὰ εὐχαριστήσουμε καὶ ὅλους τοὺς Μητροπολῖτες ποὺ συναίνεσαν μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ νὰ καταδικάσουμε τὸν Κυθήρων ποὺ ἔκανε ἀνυπακοὴ καὶ δὲν δέχτηκε τὸ κλείσιμο τῶν ναῶν μὲ πνεῦμα μετανοίας;

Ἄς ἔχουμε ὑπ᾿ ὄψιν στὸ κατὰ Ματθαῖον 24, 24 τό «...καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ θὰ πλανηθοῦν», μήπως ἀρχίζει κάτι τέτοιο στὸν κατά τὰ ἄλλα ἀξιόλογο καθηγητή!!

Ανώνυμος είπε...

Οχι Πάνο, παρεξήγησες τον ευλαβή Τσελεγγίδη.
Δεν ήταν το νόημά του αυτό που γράφεις.
Ούτε είπε πουθενά κάτι εναντίον του μητροπολίτη Κυθήρων.

Lazaros P. είπε...

Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στην κατάκρηση των άλλων και ιδίως των ηγετόρων μας ώστε όποιος δσν το συνηθίζει να θεωρείται ότι τους δικαιολογεί και τους επιβραβεύει. Ακόμα και αν δεν είχε προτείνει το Αφεντικό να μην καταρίνουμε, έπρεπε να το αποφεύγουμε διότι με ένα μικρό ποσοστό δεδομένων καταλήγουμε σε συμπεράσματα περισσότερο ή λιγότερο λανθασμένα. Στο παρελθόν είχα την αίσθηση ότι ο κ. Δ. Τσεγγελίδης, στην αγωνία του να μην ξεφύγει από τα δόγματα, καμμιά ψορά, έχανε την μεγάλη εικόνα. Διαβάζοντας όμως το άρθρο του, τι μόνο που θέλω, πιό ήρεμα και πιό συνηδηγοποιημένα από ποτέ, θέλω να ασχοληθώ με τα χάλια μου. Ευχαριστώ. Λάζαρος Π.

Unknown είπε...

Αδελφοι δεν ειναι καιρος για διαιρεσεις...θα κανουμε υπακοη στην Εκκλησια μας!!θειες λειτουργιες θα γινονται κεκλεισμενων των θυρων.και αν μετανοησουμε ειλικρινα τοτε θα ανοιξουν οι θυρες και για μας.υπομονες πολλες ευχομαι σε ολους μας

Ανώνυμος είπε...

Γιατί βρε παιδιά τα μπερδεύετε. Ο λόγος του καθηγητή είναι σαφής και ολοκληρωμένος σε κάθε πρόταση του. Δεν υπάρχουν υπονοούμενα και καλεί σε μετάνοια. Απλά τα πράγματα να μην τα μπερδεύουμε. Επέτρεψε ο Θεός έτσι αφήστε τους επισκόπους στις ευθύνες τους και ας δούμε το δοκάρι μας όπως λέει και ο καθηγητής.

Παναγιώτης Σαρρής είπε...

Έχω την εξής απορία που θα ήθελα πραγματικά να έφτανε στον κ.Τσελεγγίδη τον οποίο εκτιμώ, για να μου την ξεδιαλύνει.
Κατά τον Άγ.Νικόλαο Καβάσιλα (και γενική Πατερική ερμηνεία) η εφάπαξ Σταυρική θυσία, που οικειοθελώς το 2ο πρόσωπο της Αγ.Τριάδος απο άκρα ευσπλαχνία δέχθηκε, συντελείται σε κάθε Θ.Λειτουργία αναιμάκτως δια του ενός απο τα 3 Μεγαλύτερα Μυστήρια της πίστης μας, κατα τον μακαριστό Νικόλαο Σωτηρόπουλο, την Θ.Κοινωνία.
Υπάρχει πιθανότητα ο Προσφέρων και Προσφερόμενος για την σωτηρία μας να πάψει να προσφέρεται;
Υπάρχει πιθανότητα να σταματήσει αυτή η Προσφορά;
Άλλο να σταματήσει η Προσφορά και άλλο να μην είμαστε άξιοι να Κοινωνήσουμε!
Άλλο να μην καταφέραμε να διατηρήσουμε την τέλεση της Θ.Λειτουργίας μετά την επιβολή του ΦΕΚ και άλλο να της δίνουμε το ένδυμα του πνευματικού νόμου.
Επιτίμιο για το έθνος μας ήταν η Τουρκοκρατία, επιτίμιο μπορεί να είναι καταστροφές (σεισμοί, πυρκαγιές, κατακλυσμοί, ασθένειες) και ο ιός, γίνεται όμως να ερμηνεύσουμε ως επιτίμιο αυτό που ήδη μας έχει Προσφέρει και μας πρόσταξε να το τελούμε εις ανάμνησή Του; Που είπε ότι αυτός θα είναι ο τρόπος να με τον οποίο θα ενωνόμαστε ; Που είπε ότι έτσι θα μείνουμε μαζί Του και αυτός μαζί μας;
Ο Κύριος είναι ο κρούων που μας περιμένει να του ανοίξουμε. Ο Κύριος απλώνει το χέρι στον βυθιζόμενο Πέτρο (πιστό) για να το πιάσουμε να μας σώσει.
Βέβαια και σε ένα μόνο ναό ορθόδοξο, παγκοσμίως, με κανονικά χειροτονημένο ιερά που έχει την Αποστολική Διαδοχή, εάν τελεσθεί Θ.Λειτουργία, τελείται υπέρ του σύμπαντος κόσμου.
Οπότε αυτό που λέει ο καθηγητής:
"Ἄν λάβουμε ὑπόψη ὅτι γιά πρώτη φορά στήν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας διακόπτεται ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, τοῦτο σημαίνει πώς δέν εἴμαστε πλέον ἄξιοι νά μετέχουμε σ’ αὐτήν. Καί οὐσιαστικά, ὁ Χριστός παραχώρησε τήν ὀδυνηρή αὐτή δοκιμασία, ὡς «ἐπιτίμιο», ἐπειδή ἀναξίως κοινωνοῦμε ὅλοι μας."
δεν ισχύει ακριβώς γιατί θα έχουμε μοναστήρια ή ναούς που λόγω Τηλεοπτικής/Ραδιοφωνικής κάλυψης θα τελέσουν Θ.Λειτ.
Όμως αυτό δεν δικαιολογεί την ερμηνεία που κάνουν οι περισσότεροι, ότι
η μη τέλεση της Λειτ. είναι επιτίμιο, γιατί ο Κύριος Προσφέρεται αλλά εμείς δεν μπορούμε για χ,ψ λόγους να μετέχουμε.
Π.χ. αν εγώ είχα αποκλειστεί στο Αγ.Όρος ή είμαι από τους μάστορες που βοηθάνε θα μπορούσα να μετέχω. Αυτό με καθιστά πιο άξιο ή πιο ευλογημένο ή αναμάρτητο και δεν χρειάζομαι το επιτίμιο;Ή δεν έχω λόγω για μετάνοια; (Γιατί είμαστε ποτέ άξιοι ;)

Ή ακόμα αν είχε μείνει η απόφαση της ΔΙΣ για 7 με 8 το πρώι Κυριακάτικη Λειτουργία όλα θα έβαιναν καλώς στη χώρα μας ;Δεν θα είχαμε λόγους μετανοίας και να μιμηθούμε τη Νινευή;
Θεωρώ ότι πρέπει παγκοσμίως να το θεωρήσουμε σαν σημείο τον ιό και αφορμή μετανοίας για όλη την ανθρωπότητα .
Στην ορθοδοξία επιτίμιο είναι όταν έχουμε πέσει σε σφάλματα βλαβερά και μας το επιβάλλει ο πνευματικός ώστε να μην Κοινωνήσουμε μέχρι να μετανοήσουμε.
Τώρα μας επέβαλλε η κυβέρνηση,αυτό το υποτιθέμενο «επιτίμιο» και όχι οι συνθήκες(ιός) καθώς 2020 χρόνια έχουν ξανά υπάρξει αντίστοιχες συνθήκες και οι Πατέρες ποτέ δεν τις εξέλαβαν ως σημείο που έπρεπε να τους οδηγήσει στην μη τέλεση της Θ.Λειτουργίας.
Εδώ να αναφέρω ένα, σαν απόφθεγμα Πατέρων, που λένε ότι ο Θεός (Πατέρας) θέλει να καταστρέψει τον Κόσμο αλλά επειδή κάθε μέρα θυσιάζεται ο Υιός Του το αναβάλλει. Οπότε ας αναλογιστούμε τι θα σήμαινε, η μη τέλεση της Θ.Λειτουργίας.
-Επίσης μη ξεχνάμε, όπως αναλύει ο γ.Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης, σε μία ομιλία του, τη Θεία Λειτουργία, το ρόλο της και ως προσευχή συγχωρήσεώς προς τον Θεό.
-Όλα τα παραπάνω είναι κατάθεση κάποιων σκέψεων και δεν θεωρώ ότι είναι τα ορθά και τα αληθή, απλώς εδώ και πολλές μέρες πριν έλθουν οι δυσάρεστες εξελίξεις που βιώνουμε, υπήρχαν έντονα στο μυαλό μου και τις έχω μοιραστεί και αλλού με πατέρες και αδελφούς για να προσπαθήσω να διακρίνω εάν βρίσκονται στο χώρο της Αλήθειας ή της πλάνης, και διαπίστωσα ότι συμφωνούσαν.
-Τέλος, γιατί τις εξελίξεις αυτές να μη τις θεωρήσουμε ως δοκιμασία λαού και κλήρου,να τηρήσουν τις εντολές «τούτο ποιείτε» , «λάβετε φάγετε» και να αφήσουμε τον αγώνα και να το θεωρήσουμε ως ένα επιτίμιο;

Ανώνυμος είπε...

Να παρατηρήσω ότι τα τρία μεγαλύτερα Μυστήρια της Πίστεως που έλεγε ο αείμνηστος Σωτηρόπουλος και αναφέρει ο αδελφός παραπάνω είναι 1ον: το Μυστήριο της Αγίας Τριάδας, 2ον: το Μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, και 3ον: το Μυστήριο της Θειας Κοινωνίας...

Ανώνυμος είπε...

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και καλούσε σε μετάνοια το λαό και συγχρόνως ἠλεγχε. Φυσικά θα πείτε ότι ήταν ο Ἀγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος! Ναί! Όμως μας ἐδειξε τον δρόμο, μας ἐδωσε το παράδειγμα.

Με βάση το άρθρο του κυρίου Τσελεγγίδη πρέπει όλα να τα δεχόμαστε με "σκυμένο το κεφάλι" ως επιτίμια;
Φυσικά και θα υποστούμε πολλά λόγω της αποστασίας μας! Το είπαν τόσοι Γέροντες και Άγιοι.

Αλλά είναι όλα επιτίμια;

Γιατί κάποια να μην είναι ευκαιρίες που δίνει ο Θεός για να φανεί ο κάθε ένας προσωπικά και ελεύθερα ποιόν επιλέγει, τον Χριστό ή τον κόσμο (τον αρχηγό του κόσμου δηλαδή), σε ποιόν υποτάσσεται;


Σύμφωνα με το παραπάνω σκεπτικό δεν έπρεπε να γίνουν π.χ. τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία ή οι υπογραφές για το Ουκρανικό και τόσα άλλα...



Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε 5:46 μμ παρεξηγείς πολύ τον καθηγητή Τσελεγγίδη.
Ο καθηγητής δεν είπε να δεχόμαστε με σκυμμένο το κεφάλι, αλλά να μετανοήσουμε.
Μην τα μπερδεύεις τα πράγματα.

Και είναι εντελώς διαφορετικά τα γεγονότα για την Μακεδονία και το Ουκρανικό, απο την μάστιγα του ιού και τα λοιπά που ακολούθησαν.

Αναγνώστης

ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΕΓΑΚΗΣ είπε...

Σκεφτείτε να υπήρχε κάποιος πατέρας σαρκικός που να είχε 10 παιδιά κι επειδή τα 9 ήταν άγρια και ατίθασα να έλεγε και στα 10: ''Από σήμερα τέρμα το φαγητό. Θα μείνετε νηστικά 14 μέρες μέχρι να συνέλθετε''.... Πώς θα μας φαινόταν εάν αυτό το έκανε ο Ουράνιος Πατέρας;;

Αλεξάνδρα είπε...

Ποιος άνθρωπος είναι άξιος να πάρει την απόφαση να σταματήσει τη προσφορα του αίματος κ σώματος του Χριστού;; Ποιος είναι άξιος να πει σταματάνε οι εξομολογήσεις;;;
Γιατί όλοι κάνουμε εκπτώσεις στα όσα διαβάσαμε απ' τους παλαιούς πατέρες;;; Ο θεός δεν είναι λογική . Είναι αγάπη. Όλοι έχουμε απομακρυνθεί αλλά η οδός της σωτηρίας είναι μετάνοια, εξομολόγηση κ θεία κοινωνία. Η άρση των δύο τελευταίων μας στερεί άρα τη σωτηρία.
Άρα εδώ πάει το άρθρο..... Μετανοηστε πατέρες και αγωνίστητε να ανοίξει η εκκλησία. Δείτε όλοι προσωπικά τα λάθη σας κ ζητηστε στο θεο να δώσει στο ιεαρχειο μας φώτιση. Κ αν όχι πράξτε κατά συνείδηση. Τους αγίους , τους σάκους, τον άγιο ιιωαννη πρόδρομο σαλλους τους λέγαμε.....

Ανώνυμος είπε...

Πόσο δίκιο έχετε!!!

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχως που οι περισσοτεροι σχολιαστες καταλαβαν την ηττοπαθη σταση του κυριου Τσελεγγιδη απεναντι στην απαγορευση των Θ.Λειτουργιων και συνεπως και της Θειας κοινωνιας. Δυστυχως πρεπει να τον παραπεμψω σε αυτα που ειπε ο Αγιος Παισιος για να καταλαβει οτι σφαλει. ΕΙΠΕ Ο ΑΓΙΟΣ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ .ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ . ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ .ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ . ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ . ΤΕΛΟΣ ΑΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ..

Ανώνυμος είπε...

Κάνουν λάθος οι ανώνυμοι που χρεώνουν στον κ. Τσελεγγίδη ηττοπαθή στάση.
Οσοι τον έχουν παρακολουθήσει γνωρίζουν το πνευματικό περιεχόμενο των νοημάτων του.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι ηττοπαθές!

Χ.

Γ. Μ. είπε...

Αγαπητέ κύριε Τσελεγγίδη,

Αν η συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία ήταν στεφάνι για την επιβράβευση της πνευματικής ζωής των πιστών, θα ήμουν πράγματι υποχρεωμένος να συμφωνήσω μαζί σας ότι η στέρησή της κατ' αυτήν την ομολογουμένως πρωτόγνωρη περίοδο που διερχόμαστε λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού παραχωρήθηκε από τον Χριστό "ὡς «ἐπιτίμιο», ἐπειδή ἀναξίως κοινωνοῦμε ὅλοι μας". Δεν είναι όμως αυτή, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοσή μας, η σημασία της Θείας Κοινωνίας για την πνευματική ζωή των πιστών. Η Θεία Κοινωνία, όπως τονίζει ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, είναι "φάρμακον αθανασίας, αντίδοτον του μη αποθανείν, αλλά ζην εν Χριστώ Ιησού διά παντός", με το οποίο μάλιστα καθαιρούνται "αι δυνάμεις του Σατανά" τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό, δηλ. εκκλησιολογικό, επίπεδο. Γι' αυτό άλλωστε, όπως τονίζεται, στην Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως, αν και ο πιστός γνωρίζει ότι δεν είναι "άξιος ουδέ ικανός" να δεχθεί "υπό την στέγην του οίκου της ψυχής" του τον Χριστό, ωστόσο, "θαρρών τη αφάτω αγαθότητι" του Χριστού, προσέρχεται στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με την πεποίθηση ότι η συμμετοχή του σ' αυτό είναι απολύτως αναγκαία για την πνευματική του ζωή, γιατί αν απέχει απ' αυτό, θα γίνει "θηριάλωτος υπό του νοητού λύκου".
Κατά συνέπεια, με όλο το σεβασμό επιτρέψτε μου να σας πω ότι είναι τουλάχιστον άστοχη η θέση σας ότι "ὁ Χριστός παραχώρησε τήν ὀδυνηρή αὐτή δοκιμασία, ὡς «ἐπιτίμιο», ἐπειδή ἀναξίως κοινωνοῦμε ὅλοι μας". Γιατί δεν αρκούμαστε στα λόγια του προφήτη Ησαΐα "τίς έγνω νουν Κυρίου και τίς σύμβουλος αυτού εγένετο;" και αναζητούμε δικές μας ερμηνείες που δεν ανταποκρίνονται μάλιστα στο πνεύμα της Ορθοδόξου Παραδόσεώς μας; Αν ήταν σωστή η άποψή σας, μήπως θα έπρεπε να θεωρήσουμε ως "επιτίμιο" και τους κατά καιρούς διωγμούς κατά της Εκκλησίας εκ μέρους των ορατών εχθρών της; Νομίζω ότι αρκεί η διαπίστωση ότι πρόκειται πράγματι στις μέρες που διερχόμαστε για έναν μεγάλο πειρασμό των πιστών, ο οποίος ούτως ή άλλως πρέπει να μας οδηγήσει σε μετάνοια και σε στενότερη σχέση με τον Χριστό. Το να χαρακτηρίζουμε όμως τον πειρασμό αυτόν ως "επιτίμιο" είναι έξω από τη δική μας αρμοδιότητα, αλλά και το πνεύμα της Ορθοδόξου Παραδόσεώς μας.
Γ. Μ.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com