Aρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Η ένθεος αγάπη ζωοποιεί

Η ΕΝΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΖΩΟΠΟΙΕΙ

Aρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Iεροκήρυκος I. Μ. Πατρών – Δρος Θεολογίας

Όταν ομιλούμε περί της αγάπης του ανθρώπου προς τον Δημιουργό του Θεό, ομιλούμε περί της ζωής. Η αγάπη προς τον Θεό είναι η ζωή. Δεν αγαπάς τον Τριαδικό Θεό,εκπίπτεις της ζωής, δεν υπάρχεις. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης διατρανώνει: «Ο Θεός αγάπη εστίν» (Α´ Ιωάν. 4, 16). Δεν μας λέγει ότι ο Θεός έχειαγάπη ή ότι ηαγάπη είναι ένα προσόν, μία ιδιότητα του Θεού. Εδώ μας βεβαιώνει ότι ο Θεός είναιηαγάπη, είναι η Αυτοαγάπη.

Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα της Αυτοαγάπης καιάρα δεν υπάρχει για τον εαυτό του, αλλά υπάρχει και ζει επειδή κοινωνεί με την πηγή της Αυτοαγάπης, τον Θεό. Ο τρόπος της κοινωνίας και επικοινωνίας με την Αυτοαγάπη είναι η αγάπη και άρα η ζωή. Έπαυσες να αγαπάς τον Θεό, βρίσκεσαι εντός του χώρου του θανάτου, γεύεσαι το σκότος της ανυπαρξίας.Αν, όμως,αποδέχεσαι ότι ο Θεός είναι η πηγή και η αφετηρία του «είναι» σου, τότε δεν είναι δυνατόν να χωρισθεί το «είναι» σου από την αγάπη σου προς τον Δημιουργό σου Θεό και άρα ζεις, υπάρχεις.

Βλέπουμε στην πορεία της εκκλησιαστικής ζωής ότι η υψίστη έκφραση της αγάπης του ανθρώπου προς τον Θεό είναι το μαρτύριο. Οι Άγιοι Μάρτυρες δεν οδηγούνταν στο μαρτύριο από το δικό τους θάρρος ή από τον ηρωισμό τους, αλλ᾽ένεκα της προς τον Θεάνθρωπο Κύριο αγάπης τους. Ο Ιερός Καβάσιλας μάς λέγει: «Ερούντωνήσαν οι πόνοι και οι αγώνες εκείνοι και τα του Χριστού βέλη και φίλτρα... τούτοις αυτός έτρωσεν ο Νυμφίος, αυτός ενήκενακτίνα τινά του κάλλους τοις οφθαλμοίς» (ΕΠΕ 22, 360).

ΟΑπόστολος των Εθνών Παύλος, έμπλεως θείας αγάπης, αναφωνεί: «Τίςημάς χωρίσει από της αγάπης τουΧριστού; Θλίψις ήστενοχωρίαή διωγμός ή λιμός ή γυμνότηςή κίνδυνος ή μάχαιρα;» (Ρωμ. 8, 35). Γι᾽ αυτό και ο Άγιος Χρυσόστομος τονίζει με έμφαση ότι δεν υπάρχει τίποτε που να μην το νικάο πόθος του Θεού.Δίδει επίσης την διαβεβαίωση ότι όποιοςέχει αποκτήσει αυτόν τον έρωτα προς τον Θεό δεν επηρεάζεται ούτε καταβάλλεται από τα κακά που μπορεί ναεμφανισθούν στη ζωή του, όπως αρρώστια, φτώχεια, θάνατος ή ακόμη καιπόλεμος, γιατί η αγάπη προς τον Θεό στέκεται υψηλότερα απόόλα αυτά (βλ. ΕΠΕ 16Β, 644).

Σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, ο Θεός Πατήρ κατέχει ένα βέλος που τρυπάει την ανθρώπινη καρδιά και τρελαίνει τον άνθρωπο. Το«εκλεκτόν» αυτόβέλος είναι ο Μονογενής Υιός Του (βλ. Gr.Nys. Op. J.Mc Donough [1962] 5, 119). Ρίχνοντας το βέλος αυτόο Πατήρ,ανοίγει τραύμα στην ψυχή τουανθρώπου γλυκύ καιαγαπητικό. Απόεκείνη την οπή του τραύματος διοχετεύεται η ζωοποιός δύναμη τουΑγίου Πνεύματος:«Ω καλού τραύματος και γλυκείας πληγής, δι᾽ής η ζωήεπί ταεντός διαδύεταιώσπερ τινά θύραν καιείσοδον την εκ του βέλους διαίρεσινεαυτήυπανοίξασα», αναφωνείοΆγιος Γρηγόριος Νύσσης (βλ. Gr.Nys. Op. H. Langerbeck [1960] 6, 126 κ.ἑξ.). Να, λοιπόν, πώς επεμβαίνουν και τα τρία Πρόσωπα του Τριαδικού Θεού στον άνθρωπο πουΤον αγαπά.

Πράγματι δεη ζωή του πιστού είναι ηαγάπη προς τον Θεάνθρωπο Κύριο. Γι᾽ αυτόαναφωνείο Καβάσιλας: «Τιουνδικαιότεροναν της αγάπης καλείτω ζωή;» (ΕΠΕ 22, 660).Έκφραση αυτής της αγάπης είναι η πίστη και τα έργα. Και αυτό γιατί η αγάπη προσφέρει στον άνθρωπο την γνώση του Θεού, αφού τον ενώνει μαζί Του.  Έτσι αυτήη γνωριμία – σχέση γίνεται το περιεχόμενο της πίστεως. Μέσω της αγάπης προς τον Θεό, έρχεται σεεπαφήοάνθρωπος με τα Θεία αγαθά και κάνει βεβαία την πίστη του.

Αυτός που αγαπά τον Θεό, Τον πιστεύει και Τον αποδέχεται ως την αιτία και την πηγή του «είναι» του. Ως αποτέλεσμα τούτου παραθέτει όλη του την ζωήσ᾽ Αυτόν καιέτσι αναπαύεται. Ακόμη,ηαγάπη τουανθρώπου προς τον Θεό συνεπάγεται την εμπειρική γνώση του Θεού και της φιλανθρωπίας Του. Κατ᾽ αυτόν τον τρόπο,η πίστη δεν είναι γνωστική διάσταση της ζωής του πιστού αυτού, αλλά διάσταση και λειτουργία της αγάπης, ηοποία φέρνει τον άνθρωπο σε πνευματική κοινωνία με τον Δημιουργό του.

Άλλωστε αυτή είναι καιη αιώνιος εν Θεώ ζωή: Να γνωρίζει και να γνωρίσει αγαπητικώς ο άνθρωπος τον Θεάνθρωπο Κύριο.Όσο ο πιστός γνωρίζει τον Θεό μέσω της αγάπης, τόσο και αυξάνει ηαγάπη του προς Αυτόν. Και όσο αγαπάει, τόσο και γνωρίζει. Γνώση καιαγάπη αλληλοπεριχωρούνται.

Ηαγάπη προς τον Θεό, λοιπόν, είναι γνώση του Θεού καιάρα πίστη σ᾽ Αυτόν. Όλα αυτά συνθέτουν την όντως ζωή. Γι᾽ αυτό και «ο μένωνεν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει καιο Θεός εν αυτώ μένει» (Α´ Ιωάν. 4, 16).